Reimbursement of metformin for polycystic ovary syndrome

Ostatnia lista leków refundowanych uwzględnia po raz pierwszy metforminę w terapii choroby wielotorbielowatych jajników ( PCOS),co jest niezwykle istotne dla lekarzy praktyków. W artykule skrótowo podsumowano stan wiedzy na temat PCOS. Jednak głównym jegoprzesłaniem było przypomnienie efektywności terapii metforminą u kobiet z PCOS w kontroli glikemii, zwiększeniu wrażliwości tkanek nainsulinę, wpływie na czynność śródbłonka, proces zapalny w naczyniach, profil lipidowy oraz inne czynniki ryzyka miażdżycy, co świadczyo jej działaniu kardioprotekcyjnym. Ponadto omówiono efekt kliniczny odnośnie hiperandrogenizmu, zaburzeń cyklu miesiączkowegooraz indukcji owulacji. Podsumowaniem artykułu jest zaprezentowanie schematu postępowania diagnostyczno-terapeutycznego PCOS.(Endokrynol Pol 2013; 64 (5): 409–414)The latest list of reimbursed medicines includes, as a new addition, metformin for the treatment of polycystic ovary syndrome (PCOS),which is extremely important for practicing physicians. While this paper briefly summarises the current state of knowledge on PCOS,its main aim is to remind the reader about the effectiveness of metformin in women with PCOS in controlling glycaemia, increasingtissue sensitivity to insulin and affecting endothelial function, vascular inflammation, lipid profile and other risk factors of atherosclerosis,which suggests its cardioprotective effects. The paper also discusses the clinical effect of metformin relative to hyperandrogenism,menstrual cycle disorders and ovulation induction. The paper concludes with an algorithm for the diagnosis and management of PCOS.(Endokrynol Pol 2013; 64 (5): 409–414

Obesity phenotypes, body mass composition and metabolic profile

Powszechnie znane są dwa fenotypy otyłości pokarmowej. Pierwszym z nich jest otyłość z prawidłowym profilem metabolicznym, drugim — otyłość z wysokim czynnikiem ryzyka zaburzeń metabolicznych. Ze względu na kliniczne cechy, wynikające z nadmiaru tkanki tłuszczowej, są one łatwe do zidentyfikowania zarówno przez lekarza, jak i pacjenta. Ostatnio ponownie wspomina się także istnienie trzeciego fenotypu otyłości, trudnego do identyfikacji, ponieważ występuje u osób z niskim wskaźnikiem masy ciała, poniżej 25,0 kg/m2, który charakteryzuje się: depozytem tłuszczu brzusznego powyżej 130 cm2 w badaniu tomokomputerowym jamy brzusznej, zawartością tkanki tłuszczowej powyżej 35% u kobiet i 25% u mężczyzn, insulinoopornością, stężeniem triglicerydów powyżej 150,0 mg/dl oraz nieco podwyższonym ciśnieniem tętniczym. Opisywany zespół zaburzeń metabolicznych jest ogromnie niebezpieczny, ponieważ w przyszłości w przypadku braku działań prewencyjnych i terapeutycznych może prowadzić do rozwoju chorób układu krążenia oraz cukrzycy typu 2. Wykazano, że niska masa urodzeniowa oraz niska masa ciała w pierwszym roku życia mogą się przyczyniać do jego powstania, dlatego że częstość tego fenotypu otyłości określa się na 13–18% i dotyczy osób młodych w przedziale wieku 20–40 lat. Z tego względu ten typ zaburzeń metabolicznych powinien być w centrum zainteresowania lekarzy.Two phenotypes of alimentary obesity are distinguished commonly, i.e. obesity with normal metabolic profile and obesity with high risk of metabolic disorders. They can be easily identified both by the physician as well as the patient due to obvious clinical features, i.e. increased body mass index and adipose tissue mass. However, the problem of a third phenotype has been raised recently. This phenotype is difficult to diagnose as it occurs in people with low BMI, below 25.0 kg/m2. It is characterized by visceral fat deposits on CT scan of the abdominal cavity exceeding 130 cm2, the content of adipose tissue higher than 35% in females and 25% in males, insulin resistance, elevated triglycerides level (above 150.0 mg/dl) as well as mild hypertension. These metabolic disorders are especially dangerous as, if no preventive and therapeutic measures are undertaken, it may lead to the development of cardiovascular disease and type II diabetes mellitus in the future. Low birth weight and low body mass in the first year of life have been implicated as causative factors. Since the prevalence of this phenotype has been determined at 13–18% and it affects mainly young people of 20–40 years age group, this phenotype of metabolic disorders should become the center of interest of physicians

Are endocannabinoid type 1 receptor gene (CNR1) polymorphisms associated with obesity and metabolic syndrome in postmenopausal Polish women?

Objective: The aim of this study was to determine whether genetic variation at the cannabinoid receptor-1 (CNR1) locus could have an effect on adiposity, fat distribution and obesity-related metabolic disorders in Polish postmenopausal women.Design and Subjects: The A3813G, G1422A and A4895G single nucleotide polymorphisms of CNR1 were genotyped in 348 randomly selected postmenopausal women aged 50-60 years recruited from the Wroclaw city population. Measurements: CNR1 genotypes, anthropometric measures (BMI, WC, body fat distribution by DEXA) and metabolic parameters (glucose, lipid profile, insulin FIRI) were determined.Results: The 3813G allele was not significantly associated with higher body mass, BMI, WC, total fat, or fat percentage, but was associated with higher android fat deposit (2971.78 ± 1655.08 ± 2472.64 ± 1300.53, p = 0.007) and percentage of android fat (37.59 ± 8.45 vs. 35.66 ± 7.63, p = 0.062). The 1422A allele was associated with higher total fat (31587.72 ± 9161.28 g vs. 26078.26 ± 7552.14 g, p = 0.019), fat percentage (40.51 ± 5.66% vs. 37.51 ± 4.99%, p = 0.052), and percentage of android fat (40.86 ± 9.73% vs. 36.09 ± 7.70%, p = 0.047). No associations were observed for the A4895G variant.Conclusions: There is an association of variants of CNR1 with obesity-related phenotypes in Polish postmenopausal women. As CB1 is a drug target for obesity, pharmacogenetic receptor gene analysis of obesity treatment by endocannabinoid blockade may be of interest to identify the best responders

Hormonal replacement therapy in postmenopausal diabetic women

Zmiany metaboliczne, zachodzące w organizmie kobiety po menopauzie, są następstwem zmniejszenia produkcji hormonów płciowych i ich niedoboru w organizmie. Pojawiają się wówczas otyłość brzuszna, insulinooporność, dyslipidemia i nadciśnienie tętnicze, które zwiększają ryzyko chorób układu krążenia. Zespół powyższych zmian nazwano menopauzalnym zespołem metabolicznym (zespół X lub zespół W). Zaobserwowano, że cukrzyca typu 2 częściej występuje u kobiet po menopauzie. Oba procesy — klimakterium i cukrzyca — zwiększają ryzyko śmiertelności z powodu chorób układu krążenia. Leczenie hormonalne u kobiet po menopauzie, chorych na cukrzycę powinno być indywidualnie dostosowywane i prowadzone ze szczególną uwagą ze względu na częstsze występowanie raka endometrium, patologie wątroby (stłuszczenie, kamica pęcherzykowa), nadciśnienie tętnicze, hipertriglicerydemię oraz istniejącą insulinooporność. Leki hormonalne najlepiej podawać przezskórnie, aby nie nasilać istniejących schorzeń, a zapobiegać pojawiającym się. U kobiet z zachowaną macicą należy tak dobrać dawkę progestagenu, by nie stymulował on równocześnie receptora glikokortykoidowego.In postmenopausal women due to the lack of the sex hormones occur the metabolic changes. Visceral obesity, insulin resistance, dyslipidemia, hypertension are the risk factors for cardiovascular diseases. These factors create the menopausal metabolic syndrome (syndrome X or syndrome W). After menopause the number of women with diabetes mellitus is growing up. Menopause and diabetes cause to higher mortality of cardiovascular diseases. Hormonal replacement therapy in diabetic postmenopausal women should be “tailored”. Diabetic postmenopausal women often suffer from endometrial carcinoma, fatty liver, cholecystolithiasis, hypertension, hipertriglycerydemia, insulin resistance. Hormone replacement therapy should be provided transdermal to avoid the above concomitant illnesses. The progestagen which should be prescribed by intact uterus should bind only progesterone’s receptor (not glycocorticosteroid’s receptor)

Zaburzenia hormonalne w otyłości

Obesity may be defined as the state where the accumulation of fat reaches the grade that threatens the health. Increasing number of evidence confirms a role of adipose tissue as a endocrine organ influencing the action of other hormones. Authors discuss most basic hormonal disturbances frequently accompanying obesity, adding and contributing to metabolic disturbances.Otyłość można zdefiniować jako stan, w którym dochodzi do zgromadzenia tłuszczu w stopniu zagrażającym zdrowiu. Coraz więcej dowodów potwierdza rolę tkanki tłuszczowej jako narządu endokrynnego, wpływającego na działanie poszczególnych hormonów. Autorzy omawiają najbardziej podstawowe zaburzenia hormonalne, które często towarzyszą otyłości, dodatkowo przyczyniając się do zaburzeń metabolicznych

Cardiovascular risk factors in patients with schizophrenia - the role of metformin

Schizofrenia jest jedną z najczęstszych chorób psychicznych i często dotyczy ludzi młodych. Chorobie tej towarzyszy około 25-procentowe skrócenie życia spowodowane chorobami układu krążenia lub układu oddechowego. Zwiększona śmiertelność z powodu chorób układu krążenia osób chorych na schizofrenię wynika z jednej strony z częstszego występowania u nich czynników ryzyka, to znaczy: otyłości trzewnej, nadciśnienia tętniczego, dyslipidemii i insulinooporności, z drugiej - ze stymulacji niektórych z tych czynników przez stosowane leki antypsychotyczne. Terapia schizofrenii jest długofalowa, negatywne metaboliczne działanie leków antypsychotycznych zależy od typu leku. Należy podkreślić, że 90% pacjentów chorych na schizofrenię prezentuje przewlekły nikotynizm. Kiedy więc zgłosi się do praktyki internistycznej pacjent chory na schizofrenię, powinno się ocenić obecność czynników ryzyka i zależnie od tego wspólnie z psychiatrą dobrać najbardziej "przyjazny metabolicznie" dla chorego lek.Schizophrenia is one of the most common mental disorders and it often affects young people. The disease is associated with 25% shortening of life span due to cardiovascular and respiratory disorders. Increased mortality due to cardiovascular disease in patients suffering from schizophrenia is on one hand associated with an increased incidence of risk factors, i.e. visceral obesity, hypertension, dyslipidemia and insulin resistance, and on the other with stimulation of some of these factors by antipsychotic drugs. The therapy of schizophrenia is long term, the negative metabolically effect of antipsychotic drugs depends on the kind of drug. It should be emphasized that 95% of schizophrenia patients present with chronic nicotinism. Concluding, when we see in our medical office a patient suffering from schizophrenia, we should evaluate the risk factors and depending on them, together with a psychiatrist, select most metabolically friendly drug for the patient

Stężenie fibrogenu i D-dimerów u chorych z nadczynnością tarczycy przed i po leczeniu 131I

Background: Various abnormalities of haemostasis have been described in patients with hyperthyroidism. The results of different studies point to the underlying thyroid disease, especially severity of hyperthyroidism and autoimmune processes, as important factors contributing to coagulation-fibrinolytic balance. The objective of this study was to investigate the association between hyperthyroidism (concerning severity of thyroid dysfunction and anti-thyroid perioxidase antibodies level) and plasma fibrinogen and D-dimers levels before and after radioiodine therapy. Material and methods: The study included 35 non-smoking, postmenopausal women, aged 51–69, with subclinical or overt hyperthyroidism treated with radioiodine. Analysis comprised serum TSH (thyroid stimulating hormone), fT4 (free thyroxine), fT3 (free triiodothyronine), TPO antibodies (anti-thyroid perioxidase) levels, and plasma D-dimers and fibrinogen levels before and 12-16 weeks and 24–28 weeks after radioiodine therapy. Results: Elevated fibrinogen (3.82 g/L ± 0.75, reference range 2–4.5 g/L) and D-dimers (674.26 ng/mL ± 652.71, reference range 70–490 ng/mL) levels were observed in subjects with hyperthyroidism. They decreased after radioiodine therapy. A negative correlation between plasma fibrinogen and D-dimers levels and anti-thyroid perioxidase antibodies level was found. TSH, fT4 and fT3 correlated with D-dimers level in overt hyperthyroidism. Conclusions: Hyperthyroidism is associated with a tendency toward hypercoagulation and hyperfibrinolysis. The changes observed in plasma fibrinogen and D-dimers levels are reversible. Fibrinogen level decreases within reference range and D-dimers level decreases almost to the upper reference range. They depend on severity and autoimmunity of the underlying thyroid disease and may be modified by restoring euthyroidism. (Pol J Endocrinol 2011; 62 (5): 409–415)Wstęp: U pacjentów z nadczynnością tarczycy opisano różne zaburzenia hemostazy. Wyniki publikowanych dotychczas prac sugerują, że najważniejszymi czynnikami, od których zależy równowaga procesów koagulacji i fibrynolizy, są stopień nasilenia choroby tarczycy oraz procesy autoimmunologiczne. Celem prezentowanej pracy jest ocena stężeń fibrynogenu i D-dimerów w nadczynności tarczycy przed leczeniem i po podaniu 131I w zależności od nasilenia choroby i braku lub obecności przeciwciał przeciw tyreoperoksydazie. Materiał i metody: Do badania włączono 35 niepalących kobiet po menopauzie, w wieku 51–69 lat, z subkliniczną lub jawną klinicznie nadczynnością tarczycy, leczonych 131I. Badano stężenia tyreotropiny (TSH), wolnej tyroksyny (fT4), wolnej trójjodotyroniny (fT3), przeciwciał przeciw tyreoperoksydazie (anty-TPO) oraz fibrynogenu i D-dimerów przed leczeniem oraz 12–16 tygodni i 24–28 tygodni po podaniu 131I. Wyniki: U kobiet z nadczynnością tarczycy obserwowano podwyższone stężenie fibrynogenu (3,82 g/L ± 0,75, norma 2–4,5 g/L) i D-dimerów (674,26 ng/mL ± 652,71, norma 70–490 ng/mL), które obniżały się po leczeniu 131I. Stwierdzono ujemną korelację pomiędzy stężeniem fibrynogenu i D-dimerów a stężeniem przeciwciał anty-TPO. U pacjentek z jawną klinicznie nadczynnością tarczycy uzyskano dodatnią korelację pomiędzy stężeniem TSH, fT4, fT3 a stężeniem D-dimerów. Wnioski: Nadczynność tarczycy wiąże się z większą skłonnością do koagulacji i fibrynolizy. Stężenie fibrynogenu zmniejsza się w zakresie wartości referencyjnych, natomiast D-dimerów zmniejszając się, osiąga górny zakres wartości referencyjnych. Zmiany obserwowane w stężeniu fibrynogenu i D-dimerów są odwracalne. Zależą od stopnia nasilenia nadczynności tarczycy oraz procesów autoimmunologicznych, a także podlegają modyfikacji po przywróceniu prawidłowej funkcji tarczycy. (Endokrynol Pol 2011; 62 (5): 409–415

Forearm SXA densitometry in 1,122 Polish women - a cohort study

Wstęp: Celem pracy była ocena gęstości mineralnej kości (BMD, bone mineral density) i zawartości tkanki kostnej (BMC, bone mineral content) przedramienia za pomocą metody SXA w licznej grupie polskich kobiet zarówno przed, jak i po menopauzie. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono w grupie 1122 zdrowych kobiet bez złamań. Wyniki: Wykazano stopniowe obniżanie się wartości BMD i BMC wraz z wiekiem i obecność spodziewanych zależności wyników badań densytometrycznych od wieku i wybranych parametrów antropometrycznych. Wnioski: Wyniki badania potwierdziły przydatność skriningu densytometrycznego przedramienia metodą SXA (single X-ray absorptiometry). Pomiary różnicowały wyraźnie pacjentki przed menopauzą od pomenopauzalnych. Wyniki densytometrii korelowały negatywnie z wiekiem i okresem czasu po menopauzie, a pozytywnie ze wskaźnikami antropometrycznymi zależnymi od wielkości ciała i kośćca. Czynnikiem o największym wpływie na ubytek kości był wiek. (Endokrynol Pol 2011; 62 (1): 8-13)Introduction: The aim of this study was to estimate forearm bone mineral density (BMD) and bone mineral content (BMC) using singleenergy X-ray absorptiometry (SXA) in a group of Polish women that included both pre- and post-menopausal subjects. Material and methods: The study was carried out in a cohort of 1,122 otherwise healthy women with no history of previous fractures. Results: We showed a gradual decline of BMD and BMC with age, and the presence of suspected correlations of densitometric results with age and selected anthropometric parameters. Conclusions: Our study confirmed the utility of densitometric screening using forearm SXA measurements. These measurements discriminated clearly between pre- and post-menopausal subjects. Densitometric results correlated negatively with age and age at menopause, but positively with anthropometric indices related to body and skeletal size. Age was the greatest factor in terms of impact on bone loss. (Pol J Endocrinol 2011; 62 (1): 8-13

The role of the endocannabinoid system and polymophisms of CNR1 gene in obesity development

Otyłość jest jedną z chorób, które w dzisiejszych czasach określane są mianem epidemii. Wśród licznych czynników uczestniczących w jej rozwoju wymieniane jest także podłoże genetyczne. Jednym z genów, którego polimorfizmy mogą wpływać na wzrost ryzyka występowania otyłości jest gen receptora endokannabinoidowego (CNR1). Koduje on receptory CB1, które są głównym składnikiem funkcjonalnym układu endokannabinoidowego uważanego za istotne ogniwo w regulacji homeostazy energetycznej organizmu. Opisano liczne związki między nosicielstwem polimorfizmów pojedynczych nukleotydów (SNP) genu CNR1 a zwiększonym spożyciem pokarmów, obwodem talii, wskaźnikiem masy ciała (BMI) i występowaniem zespołu metabolicznego. W pracy przedstawiono przegląd aktualnego stanu wiedzy na temat wpływu układu endokannabinoidowego i polimorfizmów genu CNR1 na powstawanie otyłości. Endokrynologia, Otyłość i Zaburzenia Przemiany Materii 2011, tom 7, nr 3, 192–196Obesity is a medical condition presently considered a worldwide epidemic. Genetic basis has been reported as one of the numerous factors underlying its development. Among the genetic components, polymorphisms in cannabinoid receptor type 1 gene (CNR1) are known to correlate with the risk of obesity. The CNR1 gene is encoding CB1 receptors that constitute the main functional component of the endocannabinoid system, recognized as an important link in homeostasis of body’s energetic demands. Numerous correlations between certain single nucleotide polymorphisms (SNPs) of CNR1 and increased food consumption, waist circumference, body mass index (BMI), and metabolic syndrome have been described. We review the current state of research on the relation between CNR1 and obesity. Endocrinology, Obesity and Metabolic Disorders 2011, vol. 7, No 3, 192–19

Anorexia and bulimia risk factors among 18-years-old girls

WSTĘP. Zaburzenia odżywiania coraz częściej występują wśród nastolatek i młodych kobiet. Wczesna identyfikacja osób ze zwiększonym ryzykiem zaburzeń odżywiania umożliwia odpowiednie postępowanie profilaktyczne i może zapobiec wystąpieniu choroby. Celem pracy była ocena częstości występowania konstytucjonalnych, behawioralnych i psychologicznych czynników ryzyka anoreksji i bulimii u 18-letnich dziewcząt. MATERIAŁ I METODY. Badania przeprowadzono wśród 100 uczennic liceum ogólnokształcącego, które wyraziły zgodę na udzielenie odpowiedzi w anonimowej ankiecie. Pytania ankietowe dotyczyły stylu życia, w tym sposobu odżywiania, stosowanych używek i aktywności fizycznej oraz psychologicznych czynników ryzyka jadłowstrętu psychicznego i bulimii. WYNIKI. Wskaźnik masy ciała (BMI, body mass index) dziewcząt mieścił się w granicach 15-33 kg/m2 (średnio 20,6 &plusmn; 3,1). Większość badanych (67%) miała prawidłową masę ciała (BMI 18,5-24,9), 9% miało nadwagę lub otyłość (BMI > 25), natomiast 24% badanych miało niedowagę (BMI < 18,5), z czego 6 dziewcząt miało BMI niższe niż 17,5. Ponad połowa (53%) respondentek nie akceptowała swojego wyglądu, a problem z utrzymaniem prawidłowej masy ciała zgłosiła co trzecia ankietowana. Ponad 3/4 dziewcząt (76%) odżywiało się niepraWSTĘP. Zaburzenia odżywiania coraz częściej występują wśród nastolatek i młodych kobiet. Wczesna identyfikacja osób ze zwiększonym ryzykiem zaburzeń odżywiania umożliwia odpowiednie postępowanie profilaktyczne i może zapobiec wystąpieniu choroby. Celem pracy była ocena częstości występowania konstytucjonalnych, behawioralnych i psychologicznych czynników ryzyka anoreksji i bulimii u 18-letnich dziewcząt. MATERIAŁ I METODY. Badania przeprowadzono wśród 100 uczennic liceum ogólnokształcącego, które wyraziły zgodę na udzielenie odpowiedzi w anonimowej ankiecie. Pytania ankietowe dotyczyły stylu życia, w tym sposobu odżywiania, stosowanych używek i aktywności fizycznej oraz psychologicznych czynników ryzyka jadłowstrętu psychicznego i bulimii. WYNIKI. Wskaźnik masy ciała (BMI, body mass index) dziewcząt mieścił się w granicach 15-33 kg/m2 (średnio 20,6 &plusmn; 3,1). Większość badanych (67%) miała prawidłową masę ciała (BMI 18,5-24,9), 9% miało nadwagę lub otyłość (BMI > 25), natomiast 24% badanych miało niedowagę (BMI < 18,5), z czego 6 dziewcząt miało BMI niższe niż 17,5. Ponad połowa (53%) respondentek nie akceptowała swojego wyglądu, a problem z utrzymaniem prawidłowej masy ciała zgłosiła co trzecia ankietowana. Ponad 3/4 dziewcząt (76%) odżywiało się nieprawidłowo, kumulując energię z pożywienia w zbyt małej liczbie posiłków lub dostarczając energię z posiłków nieregularnie. Zaledwie 1/3 dziewcząt deklarowała aktywność fizyczną w czasie wolnym. Duża grupa dziewcząt paliła tytoń (46% paliło regularnie, a 12% - incydentalnie) i piła alkohol przynajmniej raz w tygodniu (30%). WNIOSEK. U 18-letnich dziewcząt istnieje duża częstość występowania konstytucjonalnych, behawioralnych i psychologicznych czynników ryzyka anoreksji i bulimii, do których najczęściej należą: brak akceptacji własnego ciała i nieprawidłowe odżywianie.INTRODUCTION. Eating disorders are an increasing problem among teenagers and young women. Early identification of people with risk factors of eating disorders allows a suitable prophylactic proceeding and can prevent from the disease. The aim of our study was evaluation of frequency of constitutional, behavioral and psychological risk factors of anorexia and bulimia among 18-years old girls. MATERIALS AND METHODS. Our study was performed among 100 female pupils of secondary school, who fulfill the anonymous questionnaire. The questions regarded to elements of lifestyles such as diet, drugs use, physical activity and psychological risk factors of anorexia and bulimia. RESULTS. BMI value of investigated subjects varied from 15 to 33 kg/m2 (mean 20.6 &#177; 3.1). Most of subjects (67%) have a normal BMI (18.5-24.9), 9% was overweight or obese (BMI > 25), 24% was underweight (BMI < 18.5) among which 6% had a BMI < 17.5. More than half of the girls (53%) didn&#8217;t accept their body image and 33% reported subjective overweight. Improper diet habits, irregular meals or too small daily meals number, were reported by 76% of subjects. Physical activity in leisure time declared only 33% of girls. High number of pupils smoked cigarettes (46% - regularly and 12% - incidentally). One third of subjects drunk alcohol at least once a week. CONCLUSION. There is high frequency of constitutional, behavioral and psychological risk factors of anorexia and bulimia among 18-years old girls. The most frequent risk factors are body image dissatisfaction and improper diet habits