4 research outputs found
Zależność wyniku testu pionizacyjnego od zastosowanego w nim protokołu. Wstępne wyniki badania wieloośrodkowego
Get PDFWstęp: Omdlenia kardiodepresyjne występują wcześniej niż wazodepresyjne.
Z kolei prowokacja nitrogliceryną (NTG) może fałszywie zwiększać częstość rozpoznań
zespołu wazowagalnego ze składową ciśnieniową. Jest to istotne ze względu na obserwowaną
tendencję do skracania protokołu testu pionizacyjnego (TT) przez wcześniejsze
podanie NTG.
Cel pracy: Porównanie wyników TT wykonywanych przy użyciu różnych protokołów
i ocena wpływu wcześniejszego podania podjęzykowo 0,25 mg NTG na wynik badania.
Materiał i metody: Przeanalizowano 446 TT (259 K; wiek 41 ± 19 lat). Grupa
1 - test bierny 60 min (n = 97), grupa 2 - test bierny 45 min + 20 min po NTG
(n = 150), grupa 3 - 30 min + 20 min po NTG (n = 93), grupa 4 - 20 min + 20 min
po NTG (n = 106).
Wyniki: Grupa 1: test ujemny - 62 (64%), omdlenie o typie mieszanym (1
wg VASIS) - 20 (21%), kardiodepresyjnym (VASIS 2) - 10 (10%), wazodepresyjnym
(VASIS 3) - 5 (5%), reakcja fałszywie dodatnia - 0; grupa 2: odpowiednio - 28
(19%), 63 (42%), 36 (24%), 23 (13%), 3 (2%); grupa 3: 46 (50%), 20 (22%), 16 (17%),
11 (12%), 0; grupa 4: 39 (37%), 30 (28%), 26 (24%), 4 (4%), 3 (3%). U 4 chorych
z grupy 4 (4%) wystąpiła reakcja dysautonomiczna. Nie wykazano istotnych różnic
między grupą 3 i 4. W grupie 1 było więcej wyników ujemnych (vs. grupa 2, 3-4
odpowiednio p < 0,0000002; < 0,004), przedłużenie fazy biernej przed NTG zwiększało
liczbę dodatnich TT (p < 0,0003). W grupie 4 było mniej wyników wazodepresyjnych
niż w grupie 2 (p < 0,025). Obserwowano tendencję do mniejszej liczby omdleń ze
składową ciśnieniową.
Wnioski: Największą czułość, szczególnie dla omdleń ze składową ciśnieniową,
ma test według protokołu 45 + 20 min
Ocena oksygenacji mózgu i zapisu elektroencefalograficznego podczas omdlenia wazowagalnego — doniesienie wstępne
Get PDFWstęp: Spektroskopia w bliskiej podczerwieni (NIRS, near infrared spectroscopy) określa regionalną oksygenację mózgu, elektroencefalografia (EEG) — zaburzenia czynności elektrycznej.
Cel pracy: Ocena przydatności badań NIRS i EEG w badaniach nad patofizjologią omdlenia wazowagalnego (VVS, vasovagal syncope).
Materiał i metody: Wykonano 17 testów pionizacyjnych (HUTT) z monitorowaniem NIRS i 17 z oceną holterowską EEG. Podczas 3 VVS (1 M, 2 K; 23–77 lat) dokonano obydwu rejestracji.
Wyniki: U pierwszej chorej stale obserwowano nieprawidłowy zapis EEG, szczególnie w lewej okolicy czołowo-skroniowej. W 90 s po podaniu nitrogliceryny wystąpił powolny spadek stężenia hemoglobiny utlenowanej (HbO2). Po 1,5 min nastąpił silny spadek stężenia HbO2, z symetrycznym wzrostem stężenia hemoglobiny zredukowanej (Hb) i obniżaniem RR. W kolejnej minucie pojawiły się objawy aury, a po 2 min wazodepresyjne VVS z serią wysokonapięciowych fal ostrych. Po nich nastąpiły fale wolne. U chorego w 10 s po „przełamaniu” w krzywej stężenia HbO2 wystąpił jego gwałtowny spadek (i spadek stężenia hemoglobiny całkowitej — Hbtot), po kolejnych 5 s — objawy aury, po minucie — gwałtowne zwolnienie rytmu zatokowego, a następnie 18-sekundowa asystolia. Powrót do pozycji leżącej spowodował gwałtowny wzrost stężenia HbO2 i Hbtot. W 3. s asystolii zaobserwowano wyraźne zwolnienie czynności podstawowej w EEG, następnie kilkanaście sekund wysokonapięciowych fal wolnych delta. U drugiej chorej w 4 min po podaniu nitrogliceryny wystąpił łagodny spadek w krzywej stężenia HbO2. W 1,5 min potem obserwowano gwałtowny spadek stężenia HbO2 z mniejszym wzrostem stężenia Hb i mniej nasilonym spadkiem stężenia Hbtot. Po 30 s nastąpił spadek RR, po upływie minuty — objawy aury, w kolejnej minucie — wazodepresyjne VVS ze zwolnieniem czynności bioelektrycznej (fale theta i delta) trwającym około 1 min. Po położeniu u chorego wystąpił gwałtowny wzrost stężenia HbO2 i Hbtot z symetrycznym spadkiem stężenia Hb.
Wniosek: Zmiany w oksygenacji mózgu podczas rozwijającej się reakcji wazowagalnej wyprzedzają zaburzenia czynności bioelektrycznej mózgu. (Folia Cardiol. 2001; 8: 129–136
Ocena oksygenacji mózgu i zapisu elektroencefalograficznego podczas omdlenia wazowagalnego — doniesienie wstępne
Get PDFWstęp: Spektroskopia w bliskiej podczerwieni (NIRS, near infrared spectroscopy) określa regionalną oksygenację mózgu, elektroencefalografia (EEG) — zaburzenia czynności elektrycznej.
Cel pracy: Ocena przydatności badań NIRS i EEG w badaniach nad patofizjologią omdlenia wazowagalnego (VVS, vasovagal syncope).
Materiał i metody: Wykonano 17 testów pionizacyjnych (HUTT) z monitorowaniem NIRS i 17 z oceną holterowską EEG. Podczas 3 VVS (1 M, 2 K; 23–77 lat) dokonano obydwu rejestracji.
Wyniki: U pierwszej chorej stale obserwowano nieprawidłowy zapis EEG, szczególnie w lewej okolicy czołowo-skroniowej. W 90 s po podaniu nitrogliceryny wystąpił powolny spadek stężenia hemoglobiny utlenowanej (HbO2). Po 1,5 min nastąpił silny spadek stężenia HbO2, z symetrycznym wzrostem stężenia hemoglobiny zredukowanej (Hb) i obniżaniem RR. W kolejnej minucie pojawiły się objawy aury, a po 2 min wazodepresyjne VVS z serią wysokonapięciowych fal ostrych. Po nich nastąpiły fale wolne. U chorego w 10 s po „przełamaniu” w krzywej stężenia HbO2 wystąpił jego gwałtowny spadek (i spadek stężenia hemoglobiny całkowitej — Hbtot), po kolejnych 5 s — objawy aury, po minucie — gwałtowne zwolnienie rytmu zatokowego, a następnie 18-sekundowa asystolia. Powrót do pozycji leżącej spowodował gwałtowny wzrost stężenia HbO2 i Hbtot. W 3. s asystolii zaobserwowano wyraźne zwolnienie czynności podstawowej w EEG, następnie kilkanaście sekund wysokonapięciowych fal wolnych delta. U drugiej chorej w 4 min po podaniu nitrogliceryny wystąpił łagodny spadek w krzywej stężenia HbO2. W 1,5 min potem obserwowano gwałtowny spadek stężenia HbO2 z mniejszym wzrostem stężenia Hb i mniej nasilonym spadkiem stężenia Hbtot. Po 30 s nastąpił spadek RR, po upływie minuty — objawy aury, w kolejnej minucie — wazodepresyjne VVS ze zwolnieniem czynności bioelektrycznej (fale theta i delta) trwającym około 1 min. Po położeniu u chorego wystąpił gwałtowny wzrost stężenia HbO2 i Hbtot z symetrycznym spadkiem stężenia Hb.
Wniosek: Zmiany w oksygenacji mózgu podczas rozwijającej się reakcji wazowagalnej wyprzedzają zaburzenia czynności bioelektrycznej mózgu. (Folia Cardiol. 2001; 8: 129–136
Zależność wyniku testu pionizacyjnego od zastosowanego w nim protokołu. Wstępne wyniki badania wieloośrodkowego
Get PDFWstęp: Omdlenia kardiodepresyjne występują wcześniej niż wazodepresyjne.
Z kolei prowokacja nitrogliceryną (NTG) może fałszywie zwiększać częstość rozpoznań
zespołu wazowagalnego ze składową ciśnieniową. Jest to istotne ze względu na obserwowaną
tendencję do skracania protokołu testu pionizacyjnego (TT) przez wcześniejsze
podanie NTG.
Cel pracy: Porównanie wyników TT wykonywanych przy użyciu różnych protokołów
i ocena wpływu wcześniejszego podania podjęzykowo 0,25 mg NTG na wynik badania.
Materiał i metody: Przeanalizowano 446 TT (259 K; wiek 41 ± 19 lat). Grupa
1 - test bierny 60 min (n = 97), grupa 2 - test bierny 45 min + 20 min po NTG
(n = 150), grupa 3 - 30 min + 20 min po NTG (n = 93), grupa 4 - 20 min + 20 min
po NTG (n = 106).
Wyniki: Grupa 1: test ujemny - 62 (64%), omdlenie o typie mieszanym (1
wg VASIS) - 20 (21%), kardiodepresyjnym (VASIS 2) - 10 (10%), wazodepresyjnym
(VASIS 3) - 5 (5%), reakcja fałszywie dodatnia - 0; grupa 2: odpowiednio - 28
(19%), 63 (42%), 36 (24%), 23 (13%), 3 (2%); grupa 3: 46 (50%), 20 (22%), 16 (17%),
11 (12%), 0; grupa 4: 39 (37%), 30 (28%), 26 (24%), 4 (4%), 3 (3%). U 4 chorych
z grupy 4 (4%) wystąpiła reakcja dysautonomiczna. Nie wykazano istotnych różnic
między grupą 3 i 4. W grupie 1 było więcej wyników ujemnych (vs. grupa 2, 3-4
odpowiednio p < 0,0000002; < 0,004), przedłużenie fazy biernej przed NTG zwiększało
liczbę dodatnich TT (p < 0,0003). W grupie 4 było mniej wyników wazodepresyjnych
niż w grupie 2 (p < 0,025). Obserwowano tendencję do mniejszej liczby omdleń ze
składową ciśnieniową.
Wnioski: Największą czułość, szczególnie dla omdleń ze składową ciśnieniową,
ma test według protokołu 45 + 20 min
