Czy redukcja przerostu lewej komory po korekcji chirurgicznej zwężenia zastawki aortalnej jest związana z rozmiarem wszczepionej zastawki?

Wstęp: Jednym z oczekiwanych skutków korekcji chirurgicznej zwężenia zastawki aortalnej jest redukcja zwiększonej masy mięśnia lewej komory. Celem pracy była ocena redukcji przerostu lewej komory serca po operacji wszczepienia sztucznej zastawki w ujście aortalne (AVR) z powodu jego zwężenia w zależności od rozmiaru implantowanej zastawki. Materiał i metody: Badania przeprowadzono w grupie 191 pacjentów zakwalifikowanych w latach 1997-1999 do AVR z powodu izolowanego zwężenia zastawki aortalnej. W badanej grupie było 116 mężczyzn (59%) i 75 kobiet (41%) w średnim wieku 61,5 &plusmn; 10 lat (32&#8211;82 lat). Stopień przerostu lewej komory serca przedstawiono jako sumę grubości ścian tylnej i przegrody międzykomorowej (LVWT) oraz masy lewej komory serca (LVM) i jej wskaźnika (LVMI). Porównano wyniki badań echokardiograficznych, wykonanych przed operacją i po średnio 18 miesiącach po AVR. Redukcję przerostu lewej komory serca oceniano jako zmniejszenie LVM, LVMI oraz LVWT. Wyniki: Redukcja LVMI wynosiła 18% u kobiet i 22% u mężczyzn; LVWT zmniejszył się w obu grupach o 16%. Wartości LVMI wróciły do normy u 13 kobiet (17%) i 28 mężczyzn (24%). U 18 kobiet (24%) i 20 mężczyzn (17%) nie stwierdzono redukcji LVMI. Wykazano dodatnią korelację (r = 0,27; p = 0,004) redukcji LVMI z efektywną powierzchnią przepływu przez zastawkę, natomiast redukcja przerostu lewej komory serca w grupach z implantowaną zastawką o średnicy < 23 mm i ł 23 mm była podobna. Wnioski: Redukcja przerostu lewej komory serca po operacji wszczepienia sztucznej mechanicznej zastawki aortalnej z powodu zwężenia ujścia nie zależy od rozmiaru wszczepionej zastawki, pod warunkiem, że efektywna powierzchnia przepływu przez zastawkę jest prawidłowa. Stopień redukcji przerostu lewej komory serca po 18 miesiącach od wymiany zastawki aortalnej jest podobny w grupie kobiet i mężczyzn. (Folia Cardiol. 2003; 10: 111-118

Czy redukcja przerostu lewej komory po korekcji chirurgicznej zwężenia zastawki aortalnej jest związana z rozmiarem wszczepionej zastawki?

Wstęp: Jednym z oczekiwanych skutków korekcji chirurgicznej zwężenia zastawki aortalnej jest redukcja zwiększonej masy mięśnia lewej komory. Celem pracy była ocena redukcji przerostu lewej komory serca po operacji wszczepienia sztucznej zastawki w ujście aortalne (AVR) z powodu jego zwężenia w zależności od rozmiaru implantowanej zastawki. Materiał i metody: Badania przeprowadzono w grupie 191 pacjentów zakwalifikowanych w latach 1997-1999 do AVR z powodu izolowanego zwężenia zastawki aortalnej. W badanej grupie było 116 mężczyzn (59%) i 75 kobiet (41%) w średnim wieku 61,5 &plusmn; 10 lat (32&#8211;82 lat). Stopień przerostu lewej komory serca przedstawiono jako sumę grubości ścian tylnej i przegrody międzykomorowej (LVWT) oraz masy lewej komory serca (LVM) i jej wskaźnika (LVMI). Porównano wyniki badań echokardiograficznych, wykonanych przed operacją i po średnio 18 miesiącach po AVR. Redukcję przerostu lewej komory serca oceniano jako zmniejszenie LVM, LVMI oraz LVWT. Wyniki: Redukcja LVMI wynosiła 18% u kobiet i 22% u mężczyzn; LVWT zmniejszył się w obu grupach o 16%. Wartości LVMI wróciły do normy u 13 kobiet (17%) i 28 mężczyzn (24%). U 18 kobiet (24%) i 20 mężczyzn (17%) nie stwierdzono redukcji LVMI. Wykazano dodatnią korelację (r = 0,27; p = 0,004) redukcji LVMI z efektywną powierzchnią przepływu przez zastawkę, natomiast redukcja przerostu lewej komory serca w grupach z implantowaną zastawką o średnicy < 23 mm i ł 23 mm była podobna. Wnioski: Redukcja przerostu lewej komory serca po operacji wszczepienia sztucznej mechanicznej zastawki aortalnej z powodu zwężenia ujścia nie zależy od rozmiaru wszczepionej zastawki, pod warunkiem, że efektywna powierzchnia przepływu przez zastawkę jest prawidłowa. Stopień redukcji przerostu lewej komory serca po 18 miesiącach od wymiany zastawki aortalnej jest podobny w grupie kobiet i mężczyzn. (Folia Cardiol. 2003; 10: 111-118

Norwid and Cicero

Cicero makes an appearance in many of Norwid’s works: the poems Z listu (Do Włodzimierza Łubieńskiego) (1862) and Do Wielmożnej Pani I. (1871), the treatise Jasność i ciemność (1850), and the dramatic fragment Teatr bez teatru (1855); he also appears in Norwid’s letters: to Emma Herwegh (Paris, 29 September 1852), to Maria Trębicka (New York, 21-23 February 1854), to Joanna Kuczyńska (Paris, May 1862) an to Julian Fontana (Paris, 26 March 1866). This high frequency makes Cicero stand out very clearly among the figures, themes and motifs that make up Norwid’s vision of antiquity, since he is mentioned so often, it may be useful to devote a whole article to him; the description of Cicero reveals the complex structure of Norwid’s vision of tradition. Cicero’s presence is conditioned by three paradigms in Norwid’s thinking about the cultural heritage of ancient Rome and indeed of Europe as a whole. The first to be dealt with is the paradigm of transition from antiquity to Christianity. The Middle Ages accepted antiquity and worked out the formula of a single ancient and Christian tradition. The modern era put an end to that unity. Norwid follows the modem view of the ancient and Christian traditions. He saw the transition from antiquity to the Middle Ages as an age that symbolized the world’s indifference and aggressiveness towards the Christian religion. In the letter to Joanna Kuczyńska written in May 1862 Cicero appears as a representative of the pagan era, which was unable to hear the voice of God; in a more general sense, he appears as a representative of all mankind, erring and plunged in sin and unbelief. The second paradigm is that of the totalitarianism of pagan Rome; this comes from the Romantic philosophy of history. Pagan Rome functions in many places in Norwid as a retrospective negative utopia; it is pictured as a totalitarian empire that subjugates other nations and aims at destroying their cultural identities. In the poem Z listu (Do Włodzimierza Łubieńskiego) Cicero appears as a consul of the Roman state who comes to the conquered tribe of Siculi on a diplomatic mission and uses the most sophisticated methods of political aagitation and propaganda to effect the intellectual and cultural subordination of the Greek people to Rome. The third paradigm invokes the coryphaei of mankind, the great artists and discoverers who outgrew their own time and took on the world as heroes and martyrs. An apology of Cicero as a heroic advocate of the coming truth of Christianity can be found in the poem Do Wielmożnej Pani I. In the poem Wielkie slowa, the treatise Jasność i ciemność and the letter to Maria Trębicka of 21-23 February 1854 Cicero figures as the herald of new ideas of immense importance for the human race

Poet of the Stone

The word “kamień” (stone) is regarded as a key word in this study. It occurs frequently enough in Norwid’s writings to give us an insight into several of the most essential problems of his work. The analytic traditon we shall follow has been established by S. Brzozowski (whose analysis centred on the word “ruiny”) and K. Wyka (who brought out the metaphor of the sculptor). The complex semantics of “kamień” has been pointed out by M. Tatara in his analysis of the poem Adam Krafft (Section 1). The motif of “men of stone” conveys the poet’s criticism of a society frequently indifferent to the individual; it also introduces a special kind of dialogue where the collective is attacked via an “anacritical image of immobility” (M. Bachtin; J. Fert) (Section 2). The recurrent motif of an individual stoned by a mob expresses asymmetry of the relation individualxollective; the mob is aggressive, while the individual takes on the appearance of a martyr (Section 3). Norwid also makes frequent use of the motif of pavement, making it into a metonymy of civilization, of city life which stands in sharp conflict with the imponderables and the humanistic tradition. (Not included in the present study is imagery drawing on the antiquity, in particular on pagan Rome, which has been investigated by I. Sławińska) (Section 4). There is in Norwid’s work, even if never stated expressly but only metaphorically, an idea of a code of stone: since it is impossible for the artist to communicate with his contemporaries, since he feels isolated, he commits his message to stone (as a sculpture, statue, tombstone) he finds a place for himself in the generations-old order of cultural tradition and so engages in a dialogue with God and with mankind (Section 5). The motif of stone as a foundation of culture occurs many times in Norwid. In his Notatki z mitologii (Notes on Mythology) he describes stone as (a) a sign from heaven, (b) a figure of the Messiah, (c) the cornerstone (Beth-el) lying at the foundation of culture and creating a sacred space. The word "kamień” appears in Norwid’s search for native sources of culture (the drama Krakus) and in his reconstruction of the links of Polish culture with European culture and the Roman tradition. The work of a sculptor carving in stone is an allegory of man’s effort to transform reality (stone, i.e. matter, is transformed by a transcendent idea) and to continue tradition, the heritage of mankind (Section 5)

Ostre rozwarstwienie aorty wstępującej po laserowej rewaskularyzacji mięśnia sercowego. Opis przypadku

Acute aortic dissection in a patient with advanced coronary artery disease - a case report: A case of a 58-year-old male with acute aortic dissection is presented. A few months earlier the patient underwent transmyocardial laser revascularisation and implantation of venous graft to the left anterior descending coronary artery due to three-vessel disease. Acute aortic dissection was successfuly treated by surgery. Therapeutic options in patients with acute aortic dissection and advanced coronary artery disease are discussed

Zmiany w adrenergicznym unerwieniu serca po przezmięśniowej laserowej rewaskularyzacji serca. Ocena za pomocą I-123-MIBG SPECT. Doniesienie wstępne

Background: Metaiodobenzylguanidine (MIBG), a noradrenaline analogue which may be labelled with I-123, has been used in the assessment of pre-synaptic activity of the cardiac adrenergic nervous system (Systadren) in several diseases. The effects of transmyocardial laser revascularisation (TMLR) on Systadren have not yet been established.Aim: To examine whether TMLR-induced changes in Systadren may be one of the mechanisms responsible for clinical improvement in patients undergoing this method of revascularisation.Methods: The study group consisted of 19 patients (mean age 63&#177;9 years) who underwent TMLR, by using high-power CO2 laser; as a single method of cardiac revascularisation. Systadren was assessed before TMLR (STUDY-0), soon after the procedure (mean 13&#177;5 days, STUDY-I), and in 12 patients six months after TMLR (STUDY-II). In total, 50 studies using I-123-MIBG SPECT were performed. The regional distribution of tracer was assessed qualitatively, using a 17-segment model of the left ventricle.Results: In 16% of examinations the assessment of the I-123-MIBG uptake was not possible due to the poor quality of images. Thus, 41 SPECT studies (16 - STUDY-0, 16 - STUDY-I, and 9 - STUDY-II) were analysed and compared. In STUDY-0, an impaired uptake of I-123-MIBG was found in 193 of 272 analysed segments. In STUDY-I, the I-123-MIBG uptake increased in 5% of defects (CI0,95=3-9%) and deteriorated in 55% (CI0,95=48-62%). When STUDY-II was compared with baseline, the uptake was increased in 25% of defects (CI0,95=17-34%) and decreased in further 25% of defects. When STUDY-II was compared with STUDY-I, the uptake increased in 67% (CI0,95=58-75%) of defects and did not deteriorate in any. The global MIBG uptake in STUDY-I decreased in 15 patients (94%, CI0,95=70-100%) when compared with baseline, and increased in all 9 patients with long-term follow-up data available, when STUDY-II to STUDY-I was compared.Conclusions: TMLR significantly deteriorates Systadren activity which, however, improves 6 months after the procedure to the values similar to those assessed pre-operatively. TMLR-induced impairment of Systadren may contribute to the clinical improvement observed shortly

Identification of Influence of Part Tolerances of 3PWR-SE Pump On Its Total Efficiency Taking Into Consideration Multi-Valued Logic Trees

This paper presents a methodology for identifying the influence of the tolerances used in model pump (TYPE 1PWR – SE) construction on the total efficiency. The identification of the sensitive control dimensions (Value/Tolerance) of examined pumps has been made by means of multi-valued logic and inductive decision trees. The innovation of the prototype unit is based on oblique gears with involute teeth, modified in the lower and upper part of the profile. The modification in the lower part was made using the so-called tooth root undercutting technique. Through the use of multivalent logic trees, the designated rank of importance of both structural and operational parameters is identified, taking into account the effect of tolerances on construction. The area is increased by cutting the oblique teeth