The protein import receptor MOM19 of yeast mitochondria

AbstractWe have identified the protein import receptor MOM19 of Saccharomyces cerevisiae mitochondria. MOM19 is exposed on the outer membrane surface and present in the mitochondrial receptor complex. Antibodies raised against MOM19 strongly inhibited the import of preproteins into isolated yeast mitochondria. Fab fragments prepared from the antibodies showed the same inhibitory effect. By using mutant mitochondria, which lacked the second import receptor MOM72, we found that the import of preproteins via MOM19 did not require the presence of MOM72. We conclude that MOM19 is required for preprotein translocation across the yeast mitochondrial outer membrane and is able to function independently of the receptor MOM72

Statystyka w badaniach medycznych

S\u142owa kluczowe: statystyka w badaniach medycznych; metody analizy statystycznej \u2013 statystyka opisowa, testowanie hipotez i testy statystyczne; korelacja \u2013 badanie zale\u17cno\u15bci; biometria; pomiary biologiczn

Zmiany w składzie tkankowym obserwowane w trakcie terapii ciężkich zaburzeń funkcji tarczycy

  Introduction: Hyper- and hypothyroidism are accompanied by altered metabolic rate, thermogenesis, and body weight. The aim of this study was to estimate the relation between treatment-induced changes in thyroid function, and the accompanying body composition in patients with either severe hypo- or hyperthyroidism. Material and methods: Body composition analysis and hormonal assessment were measured at the initial diagnosis of thyroid disorder, after three-month treatment, and finally after complete recovery from hyperthyroidism (n = 18) or hypothyroidism (n = 27). Nonparametric Spearman correlation was used to analyse the relation between thyroid hormones and body composition as well as their respective changes. Results: In hypothyroid patients applied treatment significantly reduced (p < 0.05) total body weight, mainly due to a decrease in fat mass, whereas in hyperthyroid patients it caused a weight gain, with a simultaneous increase in muscle, water and fat mass. Total body weight and fat mass were significantly correlated with thyroid hormones’ concentrations in all patients. Changes of fat, water, or muscle mass were strongly correlated with the changes in the patients’ hormonal status. Conclusions: Body composition is related to the concentration of thyroid hormones in thyroid dysfunction. Treatment-induced changes in thyroid hormones concentrations are correlated with the magnitude of the change of body weight, including muscle, water, and fat amount. (Endokrynol Pol 2016; 67 (4): 359–366)    Wstęp: Zarówno nadczynność, jak i niedoczynność tarczycy charakteryzują się zaburzeniami podstawowej przemiany materii, termogenezy oraz masy ciała. Celem pracy była ocena związku między zmianami funkcji tarczycy oraz zmianami składu tkankowego ciała u pacjentów w trakcie terapii ciężkich zaburzeń funkcji tarczycy. Materiał i metody: Badanie składu ciała oraz badanie biochemicznych wykładników funkcji tarczycy przeprowadzono u 18 chorych z pełnoobjawową nadczynnością tarczycy oraz u 27 chorych z niedoczynnością tarczycy, w okresie rozpoznania choroby, po około trzech miesiącach leczenia oraz po całkowitym wyrównaniu funkcji tarczycy, w okresie eutyreozy. Ponadto przeprowadzono analizę związku między zmianami funkcji tarczycy oraz zmianami w składzie ciała przeprowadzono nieparametryczną analizę Spearmana. Wyniki: W grupie chorych leczonych z powodu niedoczynności tarczycy zaobserwowano statystycznie istotny spadek masy, głównie kosztem masy tkanki tłuszczowej (p< 0,05), podczas gdy w grupie chorych z pierwotnie rozpoznaną nadczynnością tarczycy stwierdzono istotny wzrost masy tkanki tłuszczowej, mięśniowej oraz wody całkowitej (p < 0,05). W obu grupach zaobserwowano ponadto istotne korelacje między stężeniem hormonów tarczycy a masą tkanki tłuszczowej na wszystkich etapach leczenia (p < 0,05). Jednocześnie zmiany wszystkich parametrów składu tkankowego ciała (Δ) silnie korelowały ze zmianami biochemicznych wykładników funkcji tarczycy(Δ) (p < 0,05). Wnioski: W zaburzeniach funkcji tarczycy obserwuje się silne zależności między składem tkankowym ciała a stężeniem hormonów tarczycy. Zmiany w składzie tkankowym ciała są jednocześnie silnie skorelowane ze zmianami stężenia hormonów tarczycy obserwowanymi w trakcie terapii. (Endokrynol Pol 2016; 67 (4): 359–366)

Direct replacement of antibodies with molecularly imprinted polymer (MIP) nanoparticles in ELISA - development of a novel assay for vancomycin

A simple and straightforward technique for coating microplate wells with molecularly imprinted polymer nanoparticles (nanoMIPs) to develop ELISA type assays is presented here for the first time. NanoMIPs were synthesized by a solid phase approach with immobilized vancomycin (template) and characterized using Biacore 3000, dynamic light scattering and electron microscopy. Immobilization, blocking and washing conditions were optimized in microplate format. The detection of vancomycin was achieved in competitive binding experiments with a HRP-vancomycin conjugate. The assay was capable of measuring vancomycin in buffer and in blood plasma within the range 0.001-70 nM with a detection limit of 0.0025 nM (2.5 pM). The sensitivity of the assay was three orders of magnitude better than a previously described ELISA based on antibodies. In these experiments nanoMIPs have shown high affinity and minimal interference from blood plasma components. Immobilized nanoMIPs were stored for 1 month at room temperature without any detrimental effects to their binding properties. The high affinity of nanoMIPs and the lack of a requirement for cold chain logistics make them an attractive alternative to traditional antibodies used in ELIS

Ghrelin and obestatin in thyroid dysfunction

Wstęp: Ghrelina i obestatyna są peptydami pochodzącymi z tego samego prekursora. Ghrelina w istotny sposób wpływa na utrzymanie równowagi energetycznej organizmu. Rola obestatyny w tym zakresie nie jest wykluczona. Celem pracy była ocena stężeń ghreliny i obestatyny w osoczu chorych z zaburzeniami czynności tarczycy. Materiał i metody: Badano stężenia ghreliny i obestatany u chorych z ciężką niedoczynnością tarczycy, u chorych po strumektomii całkowitej i 4-tygodniowym odstawieniu L-tyroksyny oraz u chorych z nadczynnością tarczycy. Porównano stężenia obu peptydów u pacjentów z nadczynnością tarczycy i ciężką niedoczynnością tarczycy przed i po leczeniu. Wyniki: W porównaniu z grupą kontrolną u chorych z ciężką niedoczynnością tarczycy wykazano wysokie stężenie ghreliny (p = 0,055), a u chorych z nadczynnością tarczycy &#8212; obniżone (p = 0,01). Stężenie ghreliny u chorych po tyreoidektomii i odstawieniu L-tyroksyny nie różniło się od wartości stwierdzanych u osób zdrowych (p = 0,3). Stężenie obestatyny w nadczynności tarczycy było istotnie obniżone (p = 0,03). W obu rodzajach niedoczynności tarczycy nie różniło się istotnie od grupy kontrolnej. Stężenia ghreliny i obestatyny korelowały dodatnio. Stężenia obu peptydów korelowały dodatnio z TSH, a ujemnie ze stężeniem wolnych hormonów tarczycy. Po leczeniu u pacjentów z ciężką niedoczynnością tarczycy stężenie ghreliny istotnie obniżało się (p < 0,01), a u chorych z nadczynnością tarczycy wzrastało (p = 0,04). Nie wykazano istotnych różnic w stężeniu obestatyny przed i po leczeniu w żadnej z tych grup. Wnioski: Zmiany stężenia ghreliny i korelacje z parametrami czynności tarczycy mogą wskazywać na kompensacyjną rolę ghreliny w zaburzeniach metabolicznych towarzyszących zaburzeniom czynności tarczycy. Dodatnia korelacja pomiędzy stężeniem ghreliny i obestatyny może sugerować udział obestatyny w tych procesach. (Endokrynol Pol 2012; 63 (6): 456&#8211;462)Introduction: Ghrelin and obestatin derive from the same precursor. Ghrelin is an energy balance regulator and obestatin&#8217;s role in metabolic processes cannot be excluded. The aim of this study was to assess plasma ghrelin and obestatin changes in thyroid disorders. Material and methods: We evaluated plasma ghrelin and obestatin levels in severe hypothyroidism, hypothyroidism after thyreoidectomy and 4-weeks L-thyroxine withdrawal, and in hyperthyroidism. We also re-evaluated plasma ghrelin and obestatin levels in patients with severe hypothyroidism and hyperthyroidism after treatment. Results: Severe hypothyroidism was associated with a reasonably high ghrelin level (p = 0.055) and hyperthyroidism with a significantly lower ghrelin level (p = 0.01) compared to healthy subjects. Ghrelin in hypothyroid patients after L-thyroxine withdrawal did not differ from the control group (p = 0.3). Compared to healthy subjects, obestatin level in hyperthyroidism was decreased (p = 0.03) and did not differ in severe hypothyroidism due to thyroiditis (p = 1) or after L-thyroxine withdrawal (p = 0.6). Ghrelin and obestatin levels correlated positively. Both peptides levels correlated positively with TSH and negatively with free thyroid hormones. In patients with severe hypothyroidism, ghrelin level significantly decreased after treatment (p < 0.01) and in hyperthyroid patients significantly increased after treatment (p = 0.04). There were no significant changes in obestatin levels in hypo- or hyperthyroid patients after treatment. Conclusions: Plasma ghrelin changes and its correlation with TSH and thyroid hormones may indicate a compensatory role of ghrelin in metabolic disturbances associated with thyroid dysfunction. The positive correlation between ghrelin and obestatin levels may suggest a modulatory role of obestatin in these processes. (Endokrynol Pol 2012; 63 (6): 456&#8211;462

Identification of the mitochondrial receptor complex in Saccharomyces cerevisiae

Mitochondrial protein import involves the recognition of preproteins by receptors and their subsequent translocation across the outer membrane. In Neurospora crassa, the two import receptors, MOM19 and MOM72, were found in a complex with the general insertion protein, GIP (formed by MOM7, MOM8, MOM30 and MOM38) and MOM22. We isolated a complex out of S. cerevisiae mitochondria consisting of MOM38/ISP42, the receptor MOM72, and five new yeast proteins, the putative equivalents of N. crassa MOM7, MOM8, MOM19, MOM22 and MOM30. A receptor complex isolated out of yeast cells transformed with N. crassa MOM19 contained the N. crassa master receptor in addition to the yeast proteins. This demonstrates that the yeast complex is functional, and provides strong evidence that we also have identified the yeast MOM19

Wentylacja mechaniczna z zastosowaniem helioxu w leczeniu wcześniaków z zespołem zaburzeń oddychania

Objective: The aim of the study was to assess the influence of mechanical ventilation with helium-oxygen mixture (heliox) on basic vital signs, oxygenation, acid-base balance and respiratory mechanics in newborns with respiratory distress syndrome (RDS), previously treated with surfactant. Material and methods: The study was carried out in preterm newborns with respiratory failure requiring mechanical ventilation due to RDS, requiring FiO2≥0.4 after a single dose of surfactant. Patients were ventilated using PCSIMV. Parameters of mechanical ventilation, respiratory function, oxygenation, acid-base balance and vital signs were recorded at baseline, one hour during and one hour after heliox ventilation. Results: Ten newborns with RDS were enrolled in the study. Mechanical ventilation with heliox did not affect vital signs and patient general condition remained stable during and after ventilation with heliox. Mechanical ventilation with heliox was associated with a statistically significant increase in tidal volume (mean 5.48 vs 6.55 ml/kg). There were no significant changes in minute ventilation and peak expiratory flow rate. Mechanical ventilation with heliox allowed the use of significantly lower fractions of inspired oxygen (mean 0.55 vs 0.35), with a significant decrease in the oxygenation index (mean 8.77 vs 5.02) and alveolar-arterial oxygen tension difference (mean 63.81vs113.28 mm Hg). After ventilation with this gas mixture was stopped, the patients required higher FiO2, OI and AaDO2 levels increased. Conclusions: Mechanical ventilation with heliox was safe, improved oxygenation and caused an increase in tidal volume in newborns with RDS previously treated with surfactant.Cel pracy: Ocena wpływu wentylacji mechanicznej z zastosowaniem helioxu (mieszaniny tlenu i helu) na postawowe parametry życiowe, utlenowanie, równowagę kwasowo-zasadową oraz wybrane elementy mechaniki oddychania u wcześniaków z ZZO leczonych uprzednio surfaktantem. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono u wcześniaków z niewydolnością oddechową w przebiegu zespołu zaburzeń oddychania (ZZO), u których pomimo podania 1 dawki surfaktantu utrzymywało się podwyższone zapotrzebowanie na tlen (stężenie tlenu w mieszaninie oddechowej (FiO2 ) ≥0.4). Pacjenci byli wentylowani mechanicznie z wykorzystaniem trybu PC-SIMV. Parametry wentylacji, funkcji płuc, utlenowania, równowagi kwasowo-zasadowej i podstawowe parametry życiowe były rejestrowane na początku badania, następnie w ciągu godziny wentylacji helioxem oraz 1 godzinę po jej zakończeniu. Wyniki: Do badania włączono 10 noworodków z ZZO. Wentylacja helioxem nie miała wpływu na podstawowe parametry życiowe i stan ogólny pacjentów, który podczas stosowania helioxu oraz po jego zakończeniu pozostawał stabilny. Wentylacja mechaniczna z zastosowaniem helioxu wiązała się ze statystycznie istotnym zwiększeniem objętości oddechowych (5.48 vs 6.55 ml/kg; wartości średnie). Nie wystąpiły istotne zmiany w zakresie wentylacji minutowej i szczytowego przepływu końcowo-wydechowego. Wentylacja helioxem umożliwiła użycie istotnie niższych stężeń tlenu w mieszaninie oddechowej (0.55 vs 0.35), z jednoczesnym obniżeniem wskaźnika utlenowania (8.77 vs 5.02) i pęcherzykowo-tętniczej różnicy prężności tlenu (263.81 vs 113.28 mm Hg). Po zakończeniu wentylacji tą mieszaniną gazów pacjenci wymagali wyższego FiO2, a wartości OI i AaDO2 wzrosły. Wnioski: Wentylacja mechaniczna helioxem była bezpieczna, spowodowała poprawę utlenowania oraz zwiększenie objętości oddechowych u noworodków z ZZO leczonych surfaktantem

New approach in multipurpose optical diagnostics : fluorescence based assay for simultaneous determination of physicochemical parameters

The development of sensors assays for comprehensive characterisation of biological samples and effective minimal-invasive diagnostics is highly prioritised. Last decade this research area has been actively developing due to possibility of simultaneous, real- time, in vivo detection and monitoring of diverse physicochemical parameters and analytes. The new approach which has been introduced in this thesis was to develop and examine an optical diagnostic assay consisting of a mixture of environmental-sensitive fluorescent dyes. The operating principle of the system has been inspired by electronic nose and tongue devices which combine nonspecific (or semispecific) sensing elements and chemometric techniques for multivariate data analysis. The performance of the optical assay was based on the analysis of the spectrum of selected dyes with discreet reading of their emission maxima. The variations in peaks intensities caused by environmental changes provided distinctive fluorescence patterns, which could be handled similar to the signals collected from nose/tongue devices. The analytical capability of the assay was engendered by changes in fluorescence signal of the dye mixture in response to changes in pH, temperature, ionic strength and the presence of oxygen. Further findings have also proved the ability of optical assay to estimate development phases and to discriminate between different strains of growing cell cultures as well as identify various gastrointestinal diseases in human. This novel fluorescence-based diagnostic tool offers a promising alternative to electrochemical systems providing high sensitive measurements with broad dynamic range, easy, inexpensive measurements and the possibility of remote sensing and extreme assay miniaturisation. Additionally it does not require reference signal. This new approach can impact on a number of applications such as routine minimal- invasive diagnostics for medical samples, biomedical analysis, pharmaceutical or cosmetic research, quality control and process monitoring of food or environmental samples.EThOS - Electronic Theses Online ServiceGBUnited Kingdo

Rome IV Diagnostic Criteria for Irritable Bowel Syndrome in polycystic ovary syndrome patients

Introduction: Polycystic ovary syndrome (PCOS) is a complex endocrinopathy affecting 4-21% of women worldwide. PCOS patients may present with gastrointestinal (GI) disturbances more often than healthy women. Irritable Bowel Syndrome (IBS) is a functional GI system disorder affecting 10-20% of the general population. Research shows that young females are most severely affected by IBS. Links between these conditions have received limited attention in research thus far