Randomized controlled study of pain education in patients receiving radiotherapy for painful bone metastases

BACKGROUND: Although short-course radiotherapy is an effective treatment for patients with painful bone metastases, pain is not always sufficiently controlled. We therefore investigated the additional effect of a nurse-led pain education program on pain control and quality of life (QoL).PATIENTS AND METHODS: In this multicenter study, patients with solid tumor bone metastases and a worst pain intensity of ≥5 on a 0-10 numeric rating scale (NRS) were randomized between care as usual (control-group) and care as usual plus the Pain Education Program (PEP-group). PEP consisted of a structured interview and personalized education with follow-up phone calls. Patients completed the Brief Pain Inventory, EORTC QLQ-C15-PAL and BM22 at week 0, 1, 4, 8 and 12. The primary outcome was pain control, defined as the number of patients whose worst pain intensity was &lt;5 on a 0-10 NRS after 12 weeks. Secondary outcomes were time to reach control of pain (NRS &lt; 5), mean worst pain and average pain, and QoL at weeks 1, 4, 8 and 12.RESULTS: Of 308 included patients, 182 (92 PEP-group) completed 12 weeks follow-up. At 12 weeks, more patients in the PEP-group (71%) compared to the control-group (52%) reported pain control (P =.008). In the PEP-group, pain control was reached earlier than in the control-group (median 29 days versus 56 days; P =.003). Mean worst and average pain decreased in both groups but decreased more in the PEP-group. QoL did not differ between the groups.CONCLUSION: The addition of PEP to care as usual for patients treated with radiotherapy for painful bone metastases resulted in less pain and faster pain control.</p

Randomized controlled study of pain education in patients receiving radiotherapy for painful bone metastases

Background: Although short-course radiotherapy is an effective treatment for patients with painful bone metastases, pain is not always sufficiently controlled. We therefore investigated the additional effect of a nurse-led pain education program on pain control and quality of life (QoL). Patients and methods: In this multicenter study, patients with solid tumor bone metastases and a worst pain intensity of ≥5 on a 0–10 numeric rating scale (NRS) were randomized between care as usual (control-group) and care as usual plus the Pain Education Program (PEP-group). PEP consisted of a structured interview and personalized education with follow-up phone calls. Patients completed the Brief Pain Inventory, EORTC QLQ-C15-PAL and BM22 at week 0, 1, 4, 8 and 12. The primary outcome was pain control, defined as the number of patients whose worst pain intensity was <5 on a 0–10 NRS after 12 weeks. Secondary outcomes were time to reach control of pain (NRS < 5), mean worst pain and average pain, and QoL at weeks 1, 4, 8 and 12. Results: Of 308 included patients, 182 (92 PEP-group) completed 12 weeks follow-up. At 12 weeks, more patients in the PEP-group (71%) compared to the control-group (52%) reported pain control (P =.008). In the PEP-group, pain control was reached earlier than in the control-group (median 29 days versus 56 days; P =.003). Mean worst and average pain decreased in both groups but decreased more in the PEP-group. QoL did not differ between the groups. Conclusion: The addition of PEP to care as usual for patients treated with radiotherapy for painful bone metastases resulted in less pain and faster pain control

Postulated Vasoactive Neuropeptide Autoimmunity in Fatigue-Related Conditions: A Brief Review and Hypothesis

Disorders such as chronic fatigue syndrome (CFS) and gulf war syndrome (GWS) are characterised by prolonged fatigue and a range of debilitating symptoms of pain, intellectual and emotional impairment, chemical sensitivities and immunological dysfunction. Sudden infant death syndrome (SIDS) surprisingly may have certain features in common with these conditions. Post-infection sequelae may be possible contributing factors although ongoing infection is unproven. Immunological aberration may prove to be associated with certain vasoactive neuropeptides (VN) in the context of molecular mimicry, inappropriate immunological memory and autoimmunity

Op zoek naar vrije ruimte in Londen, Gent en Berlijn

In een tijd waarin de woningnood hoog is en verdichting dé manier waarop stadsontwikkeling plaats vindt, zoekt Amsterdam manieren om ‘vrije ruimte’ in de stad te beschermen. Waar komt deze ambitie vandaan? En welke vorm van beleid is passend voor vrije ruimte, terwijl overheidssturing hier juist zo veel mogelijk afwezig is? Andere Europese steden kunnen inspiratie bieden om tot nieuw instrumentarium te komen. In dit artikel schetsen we hoe Londen, Gent en Berlijn omgaan met vrije ruimte en formuleren we enkele lessen voor Amsterdam en andere steden waar dit vraagstuk speelt

Sleutels voor incrementeel ontwikkelen

Incrementele gebiedsontwikkeling heeft sinds de crisis aan populariteit gewonnen. Door flexibeler in te spelen op veranderende omstandigheden en de capaciteiten van bewoners, ondernemers en gebruikers van een plek te benutten, gaat de kwaliteit van gebieden omhoog en neemt het draagvlak voor ontwikkelingen toe. Wat blijft hiervan over nu de crisis voorbij is? Dit artikel gaat op zoek naar sleutels voor het succesvol handhaven van een incrementele aanpak

Open stad: Werken aan duurzame en democratische steden

De Nederlandse ruimtelijke planningstraditie van de 20ste eeuw is internationaal bekend vanwege haar grootschalige, projectmatige en integrale aanpak. Daarin spelen de overheid, grote marktpartijen en het maatschappelijk middenveld een belangrijke rol (Van der Cammen en de Klerk, 2012). In de afgelopen tien jaar is ook een meer geleidelijke en zoekende vorm van stedelijke ontwikkeling ontstaan. Ruimtelijke planning krijgt daar een meer ‘open’ karakter, zowel in eindbeeld als in toegang voor andere spelers. Daardoor kunnen kleinschaligere partijen en burgers meedoen aan het proces en de productie van stedelijke ruimte. In Building and Dwelling plaatst socioloog Richard Sennett de ‘gesloten stad’ tegenover de ‘open stad’. De ‘gesloten stad’ is van bovenaf bedacht en ontworpen door technocraten. Bij de ‘open stad’ is meer ruimte voor experiment en wordt beter meebewogen met de dynamiek en complexiteit van de stad en haar bewoners. Die ontwikkeling van de ‘open stad’ past bij de focus van het langjarige NWO-Verdus onderzoeksproject R-LINK. Hierin analyseren we vanuit verschillende invalshoeken hoe kleinschalige bottom-upinitiatieven in gebiedsontwikkeling kunnen bijdragen aan het oplossen van maatschappelijke vraagstukken. In dit magazine verkennen we hoe deze open, meer vraaggerichte en incrementele benadering van stedelijke planning werkt in de praktijk, inclusief de uitdagingen en dilemma’s. Zo komen we tot lessen voor wie zelf wil werken aan een meer open stad