Przewlekła choroba żylna

Chronic venous disease encompasses a syndrome composed of multiple morphological and/or functional changes in the venous system, particularly of the lower limbs. CVD consists in a disturbance of blood return to the deep venous system, superficial venous system, and communicating (perforating) veins. Chronic venous disease is complex and involves various clinical manifestations: visible teleangiectasias, reticular veins, varicose veins, lower limb oedemas, skin lesions and leg ulcers. The most often modified risk factors of chronic venous disease are sedentary lifestyle, extended periods of standing or sitting, hemosydery obesity, lack of physical activity, usage contraceptives, multiple pregnancies and unmodified are genetic factors, age and female sex. The fundamentals of the CEAP classification include a description of the clinical class (C) based upon objective signs, the etiology (E), the anatomical (A) distribution , and the underlying pathophysiology (P). CEAP classification is now accepted standard for classifying chronic venous disorders. Use of prevention should eliminate or modified risk factors of chronic venous disease. Among the prevention activities must be mentioned: eating a healthy balanced diet, exercising regularly, reducing weight if you are overweight, avoiding prolonged sitting or standing, compression therapy, avoiding excessive exposure to the sun and warmth. Treatment options of CVD range from medications, compression stockings, lifestyle changes to minimally invasive (eg. sclerotherapy or endoluminal ablation), invasive (surgical techniques), and hybrid (combination of ≥ 1 therapies). The knowledge about clinical manifestations of venous disorders is necessary to implement of adequate methods of prophylaxis and treatment of these persistent disorders.Przewlekła choroba żylna (CVD) obejmuje zespół złożonych zmian morfologicznych i/lub funkcjonalnych w układzie żylnym, szczególnie dotyczących kończyn dolnych. Dochodzi do niej w wyniku braku możliwości powrotu krwi do głębokiego, powierzchownego i przeszywającego układu żylnego. Przewlekła choroba żylna jest złożona i obejmuje różnorodne objawy kliniczne: widoczne teleangiektazje, żyły siatkowate, żylaki, obrzęki kończyn dolnych, zmiany skórne i owrzodzenia kończyn dolnych. Do najczęstszych modyfikowalnych czynników ryzyka CVD należą: siedzący tryb życia, przedłużające się stanie lub siedzenie, otyłość, brak aktywności fizycznej, stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych, wielokrotne ciąże, zaś do niemodyfikowalnych — czynniki dziedziczne, wiek i płeć żeńska. Podstawy klasyfikacji CEAP zawierają opis objawów klinicznych (C), etiologii (E), lokalizacji anatomicznej (A) i przyczyn patofizjologicznych (P). Skala CEAP jest obecnie podstawą klasyfikacji przewlekłej niewydolności żylnej. Profilaktyka ma na celu eliminację lub modyfikację czynników ryzyka CVD. Wśród działań zapobiegawczych należy wymienić: prawidłowe odżywianie się, systematyczne ćwiczenie, redukcję wagi w przypadku nadwagi, unikanie długiego stania lub siedzenia, kompresjoterapię, unikanie nadmiernej ekspozycji na słońce i ciepło. Metody leczenia CVD są bardzo zróżnicowane, począwszy od farmakoterapii, noszenia pończoch uciskowych, przez zmianę stylu życia do metod małoinwazyjnych (np. skleroterapia czy ablacja laserem), inwazyjnych (techniki chirurgiczne), aż po metody mieszane. Wiedza na temat obrazu klinicznego chorób naczyń żylnych jest konieczna do wdrożenia odpowiednich metod profilaktyki i leczenia tych uporczywych dolegliwości

Role of family physician in patient with chronic kidney disease care

Przewlekła choroba nerek (PChN) jako choroba ogólnoustrojowa prowadząca do zaburzenia równowagi organizmu, zarówno w kompartmencie wodno-elektrolitowym, jak i białkowo-energetycznym, stanowi znamienny problem w postępowaniu terapeutycznym. Im szybsza progresja choroby nerek, tym szybciej chory wymaga leczenia nerkozastępczego. Dlatego tak ważne jest szybkie i prawidłowe rozpoznanie PChN przez lekarza rodzinnego, dalsze postępowanie terapeutyczne i pokierowanie pacjenta do nefrologa. Rola lekarza rodzinnego w pierwszym etapie diagnozowania tej jednostki chorobowej jest kluczowym elementem postępowania diagnostyczno-terapeutycznego. Istotna jest również wiedza o procesach w zakresie czasokresu trwania choroby, zakresu badań specjalistycznych niezbędnych do postępowania diagnostyczno-nefrologicznego oraz monitorowanie przebiegu choroby. W opiece nad pacjentem z PChN leczonym hemodializami bardzo ważną rolę pełni również pielęgniarka środowiskowa. To ona w ścisłej współpracy i pod kierunkiem lekarza rodzinnego, który planuje i koordynuje opiekę pielęgniarską zgodnie z wybranym modelem pielęgnowania, ustala sposoby, formy, metody realizacji kompleksowej opieki pielęgniarskiej zgodnie z wiedzą i standardami obowiązującymi w medycynie i zgodnie z kodeksem etyki zawodowej. Właściwa współpraca lekarza rodzinnego, pielęgniarki środowiskowej i nefrologa na etapie diagnostyczno-terapeutycznym w PChN jest nieodzownym elementem sukcesu w szybkim wdrożeniu odpowiedniego leczenia, zminimalizowania działań niepożądanych, co w sposób bardzo istotny poprawi komfort życia i wydłuży okres przeżycia pacjentów z PChN.Chronic kidney disease (CKD), as a systemic disease leading to body balance disturbance in both water-electrolytic and protein-energetic compartments, is a serious problem in the therapeutic management. The more rapid the progression of kidney disease, the sooner the patient requires renal replacement therapy. Therefore, making a quick and correct diagnosis of CKD by a family physician, further therapeutic management, and referral of the patient to a nephrologist is extremely important. The role of a family physician at the first stage of diagnosing this pathological entity is the key element of the diagnostic-therapeutic management. Knowledge of the processes within the area of duration of the disease, scope of specialist tests indispensable in diagnostic-nephrologic management and monitoring of the course of the disease. An environmental nurse also plays a very important role in the care of a patient with CKD treated with dialyses. This nurse, in close cooperation and under supervision of a family physician who plans and coordinates nursing care in accordance with a selected model of nursing, establishes the ways, forms and methods of provision of a complex nursing care, according to the knowledge and standards valid in medicine, as well as the professional ethical code. Proper cooperation among a family physician, environmental nurse, and nephrologist at the diagnostic-therapeutic stage in CKD is an indispensable element of success in a quick implementation of appropriate treatment and minimization of adverse effects, which would considerably improve the life comfort and the period of survival of patients with CKD

Obturacyjny bezdech senny — zasady diagnostyki i leczenia

Istotą obturacyjnego bezdechu sennego (OBS) są powtarzające się w czasie snu epizodyniedrożności górnych dróg oddechowych. Częstość występowania OBS wzra -sta wraz ze zwiększającym się rozpowszechnieniem otyłości, która stanowi jedenz najistotniejszych czynników r yzyka zaburzeń oddychania w czasie snu. W krajachwysoko uprzemysłowionych OBS występuje u 9–26% dorosłej populacji. P odstawąrozpoznania OBS jest całonocne badanie polisomnograficzne będące obiektywnymnarzędziem oceniającym rodzaj i nasilenie zaburzeń oddychania w czasie snu. Celemleczenia obturacyjnego bezdechu sennego jest utr zymanie drożności górnych drógoddechowych. U pacjentów z bezdechem o ciężkim nasileniu metodą z wyboru jestterapia przy użyciu dodatniego ciśnienia w drogach oddechowych. Nieleczony OBSwiąże się nie tylko z pogorszeniem jakości życia, wynikającym przede wszystkim zewzmożonej senności dziennej, ale także ze zwiększonym ryzykiem rozwoju schorzeńsercowo-naczyniowych, zaburzeń metabolicznych i wypadków komunikacyjnych

Impedance cardiography – optimization and efficacy evaluation of antihypertensive treatment

Background . Hypertension is a civilization disease which currently affects about 10.5 m people in Poland. The number of patients with diagnosed, untreated hypertension amounts to 18%, and as many as 45% of patients are treated ineffectively whereas only 26% are treated effectively. Impedance cardiography (IC) is an important tool both in diagnostics and the treatment of hypertensive patients, particularly in the case of antihypertensive treatment resistance. This method allows for the individualized treatment of each patient on the basis of hemodynamic parameters, monitoring of hypertensive patients in the outpatient care setting, and the assessment of cardiovascular risk factors. Objectives . The aim of the study was to evaluate the efficacy of hypotensive medications in patients with hypertension using impedance cardiography. Material and methods. The study involved 60 hypertensive patients, treated with antihypertensives, who failed to achieve the required blood pressure values. The modification of hypertension therapy was based on EBM (evidence-based medicine) and on hemodynamic parameters obtained using impedance cardiography. Results . It was found that high blood pressure therapy based on impedance cardiography parameters has a significant influence on blood pressure reduction compared to EM B-based therapy: below 140/90: 66.8 vs. 55.1% and below 130/80: 23.5 vs. 18.9%. Conclusions . On the basis of this study it was confirmed that impedance cardiography allows for a significant reduction of hypertension and the selection of the most effective therapeutic strategy, providing for the optimization and efficacy of hypertension treatment