Pacjenci z nasilonymi zwapnieniami w naczyniu odpowiedzialnym za niedokrwienie, poddawani zabiegom angioplastyki wieńcowej z powodu zawału serca cechują się złym rokowaniem w obserwacji odległej

Background: To assess the influence of severe target lesion calcification (TLC) on the outcomes of patients undergoing percutaneous coronary interventions (PCI) due to acute myocardial infarction (AMI). Aim: Contemporary data concerning coronary artery calcifications (CAC) are based on pooled analyses from randomised trials with short follow-up. We still lack the knowledge on how CAC in target lesions affect long-term prognosis of patients with AMI in everyday practice. Methods: We evaluated clinical and laboratory data of 206 consecutive patients who underwent coronary angiography and PCI due to AMI. Primary endpoints were all-cause death and recurrent hospitalisations due to acute coronary syndrome (ACS). Results: Severe TLC lesions were present in 17% of patients. These patients were older (71 vs. 65 years, p = 0.02) and more often diagnosed with non-ST segment elevation myocardial infarction (77% vs. 58%, p = 0.03). Patients with severe TLC had lower rates of PCI success (80% vs. 97%, p < 0.0001) and less often achieved full revascularisation during index procedure (14% vs. 41%, p = 0.003). During 30 months follow-up patients with severe TLC more often suffered from another ACS (37% vs. 13%, p = 0.0005) and had higher all-cause mortality (31% vs. 16%, p = 0.04). Multivariate Cox regression model showed severe TLC to be an independent predictor of another ACS (HR 2.8; 95% CI 1.4–5.6; p = 0.004). Conclusions: Severe TLC are not uncommon in patients with ACS. The presence of severe TLC is a prognostic factor of another ACS in AMI patients undergoing PCI.Wstęp: Aktualne dane dotyczące wyników leczenia przezskórnego pacjentów z nasilonymi zwapnieniami w tętnicach wieńcowych pochodzą z badań klinicznych o krótkim okresie obserwacji. Nadal brakuje aktualnych informacji na temat odległych wyników zabiegów angioplastyki u chorych z zawałem serca i nasilonymi zwapnieniami w naczyniu odpowiedzialnym za niedokrwienie. Cel: Celem pracy była ocena częstości występowania i wpływu na odległe wyniki leczenia przezskórnego nasilonych zwapnień w naczyniu odpowiedzialnym za niedokrwienie u pacjentów hospitalizowanych z powodu zawału serca. Metody: Oceniono dane kliniczne i zabiegowe 206 kolejnych pacjentów poddanych zabiegom angioplastyki wieńcowej z powodu zawału serca. Pierwszorzędowymi punktami końcowymi były zgon z dowolnej przyczyny i kolejna hospitalizacja z powodu ostrego zespołu wieńcowego. Wyniki: Nasilone zwapnienia w naczyniu odpowiedzialnym za niedokrwienie były obecne u 17% chorych. Pacjenci ci byli starsi (71 vs. 65 lat; p = 0,02) i częściej hospitalizowani z rozpoznaniem zawału serca bez uniesienia odcinka ST. Skuteczność zabiegów angioplastyki wieńcowej (80% vs. 97%; p < 0,0001) oraz odsetek pełnej rewaskularyzacji podczas pierwszego zabiegu (14% vs. 41%; p = 0,003) były również niższe w tej grupie chorych. Podczas 30-miesięcznej obserwacji osoby z nasilonymi zwapnieniami w naczyniu odpowiedzialnym za niedokrwienie częściej doznawali kolejnego ostrego zespołu wieńcowego (37% vs. 13%; p = 0,0005) oraz charakteryzowali się wyższą śmiertelnością całkowitą (31% vs. 16%; p = 0,04). Wieloczynnikowy model regresji Coxa wskazał nasilone zwapnienia w naczyniu odpowiedzialnym za niedokrwienie jako niezależny predyktor kolejnej hospitalizacji z powodu ostrego zespołu wieńcowego (HR 2,8; 95% CI 1,4–5,6; p = 0,004). Wnioski: Nasilone zwapnienia w naczyniu odpowiedzialnym za niedokrwienie nie są rzadkim zjawiskiem u chorych hospitalizowanych z powodu zawału serca. Ich obecność jest czynnikiem predykcyjnym wystąpienia kolejnego ostrego zespołu wieńcowego w tej populacji pacjentów