Treatment of infrarenal abdominal aortic aneurysms in high-risk patients

Wobec obserwowanego wzrostu liczby wykrywanych tętniaków aorty brzusznej, zwłaszcza w populacji osób w podeszłym wieku, u których występują liczne schorzenia dodatkowe często w istotny sposób zwiększające ryzyko leczenia operacyjnego, trwają poszukiwania sposobu oceny ryzyka okołooperacyjnego oraz wyboru najbezpieczniejszej metody leczenia. W artykule wskazano i omówiono zalety i wady współczesnych metod leczenia podnerkowych tętniaków aorty brzusznej. Obserwuje się stałe udoskonalanie dotychczasowych metod leczenia chorych. Poszukuje się również nowych rozwiązań w celu uzyskania jak najlepszych wyników leczenia, zwłaszcza u chorych z grupy wysokiego ryzyka. Tętniaki aorty ciągle stanowią istotny problem terapeutyczny. Podstawowym sposobem jest nadal leczenie operacyjne z wycięciem tętniaka i rekonstrukcją za pomocą protezy naczyniowej. Jednak stosuje się również leczenie endowaskularne i zabiegi nieresekcyjne. Istnieją doniesienia wskazujące na mniejszą liczbę powikłań w grupie chorych leczonych endowaskularnie, dlatego jesteśmy świadkami szybkiego rozwoju technik endowaskularnych. Ciągle jednak brak jednoznacznych schematów postępowania z chorymi z grupy wysokiego ryzyka.In recent years, an increase in abdominal aortic aneurysm (AAA) diagnosis has been observed, especially in groups of aged people suffering from various concomitant diseases significantly elevating the risk of surgery. Due to this fact, research concerning operative risk evaluation, as well as the safest treatment method, is being conducted. This article describes the advantages and disadvantages of the current treatment methods in infrarenal aortic aneurysm repair. Constant improvement of the existing treatment methods, as well as research into novel methods of AAA treatment, especially in groups of high-risk patients, can be observed. Aneurysms of the abdominal aorta present a significant treatment problem, to which standard surgery is still the basic solution, involving aneurysm excision with vascular graft implantation. Other treatment options are used however, in the therapy of high-risk patients: endovascular treatment or non-resective procedures. There are some data indicating a smaller amount of complications in patients treated by the use of endovascular methods, which is why a rapid development in end vascular techniques can be noticed. Unfortunately, no uniform algorithm of high-risk patient treatment is available

Pharmacotherapy of chronic venous disorders according to evidence-based medicine

Leczenie przewlekłej choroby żylnej łączy postępowanie zabiegowe i zachowawcze, które obejmuje leczenie uciskowe i farmakoterapię. Celem niniejszej pracy jest omówienie aktualnych zasad farmakoterapii przewlekłej choroby żylnej, obej­mującej stosowanie leków flebotropowych, z których najlepiej udokumentowane korzystne działanie mają preparaty zmikronizowanej diosminy oraz trokserutyna. U chorych z obrzękami obwodowymi możliwe jest stosowanie diuretyków w skojarzeniu z lekiem flebotropowym w przypadku współwystępowania chorób nasilających nadciśnienie żylne w kończynach dolnych. Zaś lekami przyspieszającymi gojenie się owrzodzeń żylnych są preparaty zmikronizowanej diosminy, kwasu acetylosalicylowego, pentoksyfiliny, sulodeksydu i iloprostu. Dodatkowym celem farmakoterapii powinno być również zapobieganie lub przy­najmniej zmniejszenie ryzyka ponownego pojawiania się owrzodzeń żylnych. Niestety żaden ze znanych leków nie ma udowodnionego działania zmniejszającego ryzyko nawrotu owrzodzeń żylnych.Treatment of chronic venous disorders combines surgical and conservative treatment, which includes compression therapy and pharmacotherapy. The purpose of this paper is to discuss the current regiment of pharmacotherapy regarding chronic venous disorders, which includes the use of venoactive drugs, of which a preparation of micronized diosmin and troxerutin have the best documented beneficial effects. In patients with peripheral edema the use of diu­retics in combined therapy together with a venoactive drug can be recommended in the case of coexisting co-morbidities that increase venous pressure in the lower extremities. Medication accelerating the healing of venous ulcers include preparations of micronized diosmin, aspirin, pentoxifylline, sulodexide and iloprost. Pharmacotherapy should also prevent, or at least decrease the risk of venous ulcer recurrence. Unfortu­nately, as yet no known drug has a documented lowering effect on the rate of venous ulcer recurrence

The role of the low molecular weight heparin in thrombotic and bleeding complication occurrence in patients with critical limb ischaemia, qualified to revascularization by the means of an artificial prosthesis

Podwójna terapia przeciwpłytkowa, w połączeniu z podawaniem heparyn drobnocząsteczkowych (LWMH), zwiększa ryzyko powikłań krwotocznych. Przeprowadzone analizy agregometryczna i tromboelastometryczna wykazały brak wpływu LMWH na zaburzenia agregacji płytek krwi oraz nieistotny statystycznie wpływ na właści­wości skrzepu krwi badane w tromboelastometrze u chorych z krytycznym niedokrwieniem kończyn dolnych.Double antiplatelet therapy and low molecular weight heparin (LMWH) treatment increases the risk ofadverse bleeding events. The performed aggregometric analysis did not reveal any influence of LMWHon platelet aggregation and had a statistically insignificant influence on the clot properties analyzed bythe means of the thromboelastometry in patients with critical limb ischaemia

Miejsce suplementów diety o działaniu flebotropowym w praktyce lekarskiej u pacjentów z przewlekłą niewydolnością żylną

The supplement of dietary according to many definitions and explanations is a product designed to complement the deficiency of a normal diet. In accordance with applicable laws and regulations, these preparations approved for distribution in Polish Republic must have been complied with the relevant standards and meet certain requirements. Nowadays, with the development of pharmacology and broadening of knowledge, the term “dietary supplement” ceases to be just seen as something that has to make up the shortfall. Increasingly these products have become an indispensable element in the treatment process on an equal footing are used in therapy or even replace the previously used drugs. Such a formulation is the product sold under the form of capsules for convenient application. The form of the capsule not only improves the quality of the reception, but also reduces the absorption time in the gastrointestinal tract. The supplement consists of: an extract of butcher’s broom (Ruscus aculeatus), hesperidin and L-ascorbic acid. This formulation exhibits antioxidant activity, seals the inner membrane blood vessel; anti-inflammatory and immunostimulatory. But the main effect is to improve the tonus of venous vessel wall and the efficiency of the venous valves. Therefore that product, works in the treatment of chronic venous disease.Suplement diety według wielu definicji i objaśnień to produkt, który ma uzupełniać niedobory normalnej diety. Zgodnie z obowiązującymi ustawami i rozporządzeniami, preparaty te dopuszczone do dystrybucji na terenie Rzeczypospolitej Polskiej muszą spełniać odpowiednie normy oraz sprostać określonym wymaganiom. Obecnie, wraz z rozwojem farmakologii oraz poszerzeniem wiedzy, nazwa „suplement diety” przestaje być tylko postrzegana jako coś, co ma uzupełnić niedobory. Coraz częściej produkty te stają się nieodzownym elementem w procesie leczniczym, na równi są wykorzystywane w terapii lub nawet zastępują stosowane wcześniej leki. Takim preparatem jest produkt sprzedawany pod postacią wygodnych w stosowaniu kapsułek. Forma kapsułki nie tylko poprawia komfort przyjmowania, ale także skraca czas wchłaniania w przewodzie pokarmowym. W skład preparatu wchodzą wyciąg z ruszczyka kolczastego (Ruscus aculeatus), hesperydyna oraz kwas L-askorbinowy. Preparat ten wykazuje działanie antyoksydacyjne, uszczelnia błonę wewnętrzną naczynia żylnego, działa przeciwzapalnie i immunostymulacyjnie. Głównym jednak efektem działania jest poprawa tonusu ściany naczynia żylnego oraz sprawności zastawek żylnych. Dlatego sprawdza się w leczeniu przewlekłej choroby żylnej

Ocena czynników ryzyka mogących wpłynąć na ostateczny wynik zabiegów PCNL i URSL u chorych z nerką jedyną z uwzględnieniem wieku chorych, ich płci, wielkości BMI oraz skali ASA

Background: The paper aimed at assessing the risk factors that can affect the final result of minimally invasive percutaneous nephrolithotripsy (PCNL) and ureterolithotripsy (URSL) in patients with a solitary kidney. Statistical analysis considered the impact of the patients’ age, gender and body mass index (BMI) on the safety of the minimally invasive procedures. To exclude the possibility of non-surgical complications after minimally invasive kidney surgeries, the intensity of lesions was assessed in the ASA system prior to surgery. Material and methods: Fifty-one patients who underwent surgery between 1999 and 2008 in the Urology Department using PCNL and URSL due to calculi located in the pyelocalyceal system or in the ureter, were subjected to a retrospective assessment. All the patients had lost the contralateral kidney as a result of prior surgery. The assessment included 37 (72.5%) women and 14 (27.5%) men aged 28 to 72 (average age 53.5 ± 11.7). Patients’ age, gender and BMI, as well as the ASA system, were assessed and their impact on the presence of complications was analyzed. Results: Thirty-four PCNLs were performed in patients with a solitary kidney, which constituted 66.7% of the total number of surgeries in that group. Seventeen patients required URSL, which was 33.3% of the total number of surgeries in that group. PCNLs and URSLs led to full recovery of 70.6% of patients. No complications were observed in 74.5% of patients with a solitary kidney but they occurred in 25.5% of patients. Treatment results and post-surgical complications were not affected by gender, age, excess weight or obesity and the ASA system. Conclusions: Age, gender, BMI, and the surgical risk measured with the ASA system have no impact on the effectiveness and safety of PCNL and URSL in patients with a solitary kidney.Wstęp: Celem pracy była ocena czynników ryzyka mogących wpłynąć na ostateczny wynik zabiegów małoinwazyjnych PCNL i URSL u chorych z jedyną nerką. Analiza statystyczna uwzględniała wpływ: wieku chorych, ich płci i wielkości BMI na bezpieczeństwo zabiegów małoinwazyjnych. Dla wykluczenia możliwości niechirurgicznych powikłań po zabiegach małoinwazyjnych oceniono stopień nasilenia zmian w skali ASA przed zabiegiem. Materiał i metody: Ocenie retrospektywnej poddano 51 chorych operowanych w Oddziale Urologii metodami PCNL i URSL w latach 1999–2008 z powodu złogów zlokalizowanych w układzie kielichowo-miedniczkowym lub moczowodzie. Wszyscy chorzy nerkę kontralateralną utracili w wyniku wcześniejszej operacji. Ocenie poddano 37 (72,5%) kobiet i 14 (27,5%) mężczyzn w wieku 28 do 72 lat (średnio 53,5 ± 11,7 lat). Ocenie poddano wiek chorych, płeć i wielkość BMI oraz skalę ASA, analizując wpływ tych zmiennych na występowanie powikłań. Wyniki: U chorych z jedyną nerką wykonano 34 zabiegi PCNL, co stanowiło 66,7% ogólnej liczby zabiegów w tej grupie. Siedemnastu chorych wymagało leczenia metodą URSL, co stanowiło 33,3% całkowitej liczby zabiegów w tej grupie. Zabiegi PCNL i URSL w 70,6% kończyły się pełnym wyleczeniem chorych. U 74,5% chorych z jedyną nerką nie obserwowano powikłań, występowały one u 25,5% chorych. Na efekty leczenia oraz powikłania po zabiegu nie miały wpływu płeć, wiek, nadwaga czy otyłość oraz skala ASA. Wnioski: Wiek, płeć, BMI oraz ryzyko operacyjne mierzone skalą ASA nie mają wpływu na skuteczność i bezpieczeństwo leczenia chorych z nerką jedyną przy zastosowaniu zabiegów PCNL i URSL

Simultaneously performed intravascular treatment of critical, ostial stenosis of common carotid artery and stenosis of internal carotid artery

A 70-year-old patient with multi-level stenosis in the carotid arteries was admitted to the Department of General And Vascular Surgery and Angiology of the Silesian Medical University in Katowice. The patient had undergone several episodes of Transitient Iscemic Attack before admission to hospital and was duly qualified for endovascular treatment. A tension angioplasty and the placement of stents into the internal and common carotid arteries were performed simultaneously. The very important problem of restenosis after the endovascular placement of a stent into the carotid artery, and the following procedures required in such a case, are discussed in this paper.Do Kliniki Chirurgii Ogólnej, Naczyń i Angiologii ŚUM w Katowicach został przyjęty 70-letni chory z wielopoziomowymi zmianami miażdżycowymi w tętnicach szyjnych. U chorego przed przyjęciem występowały incydenty przemijającego niedokrwienia mózgu (TIA). Pacjent został zakwalifikowany do leczenia endowaskularnego. Jednocześnie wykonano angioplastykę z implantacją stentów do tętnicy szyjnej wspólnej i szyjnej wewnętrznej. W artykule poruszono istotny problem ryzyka restenozy po implantacji stentu do tętnicy szyjnej oraz omówiono sposób postępowania z takim chorym

Wyciąg z ruszczyka kolczastego w leczeniu przewlekłej choroby żylnej

Treatment of chronic venous disorders combines conservative treatment, which includes compression therapy and use of pharmacotherapy, and surgical procedures. Venoactive drugs are recommended for all stages of chronic venous disorders. One of the most commonly used venoactive drugs are extracts from butcher's broom (Ruscus aculeatus). They contain saponins sterols: ruscogenin and neoruscogenin that reduce vascular permeability, exhibit anti-inflammatory, vasoconstrictor, and anticoagulants actions, and inhibit the activity of elastase damaging the elastin fibers. Preparations containing Ruscus aculeatus extract used to reduce the severity of chronic pain, cramps, heaviness of the legs and paresthesias, as well as reduce the residual venous volume of the lower extremities (0.7 ml/100 ml), leading to a decrease in calf (by 7.3 mm) and ankle circumferences (by 11.7 mm) and the reduction of the lower limb edema in patients with chronic venous disorders. A comparable effect of preparations containing diosmin and butcher's broom extract, on the healing process of venous ulcers was recently showed in an observational study. The efficacy of formulations containing extracts of Ruscus aculeatus in alleviating symptoms of chronic venous disorders has been confirmed in a randomized trial with the placeboLeczenie przewlekłej choroby żylnej łączy postępowanie zachowawcze, które obejmuje terapię uciskową i stosowanie leków flebotropowych, oraz procedury zabiegowe. Leki flebotropowe są zalecane we wszystkich stadiach przewlekłej choroby żylnej. Jednym z najczęściej stosowanych leków flebotropowych są wyciągi z ruszczyka kolczastego. Zawarte w nich saponiny sterolowe: ruskogenina i neoruskogenina zmniejszają przepuszczalność naczyń, wykazują działanie przeciwzapalne, naczyniozwężające, a także przeciwkrzepliwe oraz hamują aktywność elastazy uszkadzającej włókna elastynowe. Preparaty zawierające wyciąg z ruszczyka stosowane przewlekle zmniejszają nasilenie bólu, skurczów, uczucia ciężkości nóg i parestezji, jak również zmniejszają objętość krwi żylnej zalegającej w kończynach dolnych (o 0,7 ml/100 ml), prowadząc do zmniejszenia obwodu łydki (o 7,3 mm) i w kostce (o 11,7 mm) oraz redukcji obrzęków u pacjentów z przewlekłą chorobą żylną. Ostatnio w badaniu obserwacyjnym wykazano również, porównywalny wpływ preparatów zawierających diosminę i wyciąg z ruszczyka kolczastego na proces gojenia się owrzodzeń żylnych. Skuteczność preparatów zawierających wyciągi z ruszczyka kolczastego w łagodzeniu objawów przewlekłej choroby żylnej została potwierdzona w badaniach randomizowanych z zastosowaniem placebo

Rana przewlekła pochodzenia jatrogennego — zdarzenie niepożądane czy błąd lekarsko-pielęgniarski?

A chronic wound is more frequently considered as venous ulceration rather than ischemic ulceration. Numerous reports concern the issue of decubitus ulcers, which should be treated as a complication during patient nursing at intensive care units and, not only surgical, hospital departments. The issue of the chronic wound of iatrogenic origin is rarely the subject matter of both conference and literature reports. We describe 16 patients with a wide range of wounds of iatrogenic origin, located within lower extremities. Obviously, they resulted from negligence in having taken proper medical and nursing history data, no or insufficiently precise sphygmoscopy at the periphery of a limb, or complications due to a chosen treatment method. We emphasize the prevalence of a need for saving some patients’ lives over the following: their health condition, the quality of life, or the resulting cripplehood associated with the loss of one’s extremity. We also pay attention to the necessity of taking an accurate patient’s medical history data, carrying out a proper physical examination, ordering additional tests and examinations in preoperative patients, especially the ones, in whom used therapeutic procedures require good blood supply in the periphery of their lower extremities.Rana przewlekła najczęściej jest postrzegana jako owrzodzenie żylne, rzadziej niedokrwienne. Liczne doniesienia dotyczą problematyki odleżyn, które powinny być traktowane jako powikłanie pielęgnacji chorego na OIT, OIOM lub na oddziale, nie tylko chirurgicznym. Problematyka rany przewlekłej pochodzenia jatrogennego rzadko jest tematem doniesień zjazdowych, jak i literaturowych. Autorzy opisują 16 pacjentów z różnego rodzaju ranami pochodzenia jatrogennego zlokalizowanymi w obrębie kończyn dolnych, których przyczyn należy upatrywać w zaniechaniu dokładnego zebrania wywiadu lekarsko-pielęgniarskiego, zaniechaniu lub niezbyt dokładnym badaniu tętna na obwodzie kończyny czy powikłań stosowanej metody leczenia. Autorzy zwracają uwagę na fakt nadrzędności ratowania życia, u części chorych kosztem zdrowia, jakości życia czy następowego kalectwa związanego z utratą kończyny. Zwracają uwagę na konieczność dokładnego zebrania wywiadu, badania przedmiotowego, zlecenia badań dodatkowych u chorych przed leczeniem operacyjnym, szczególnie u tych, u których stosowana procedura leczenia wymaga dobrego ukrwienia obwodu kończyn dolnych

Cilostazol w leczeniu niedokrwienia kończyn dolnych

Cilostazol is a selective, reversible inhibitor of phosphodiesterase type 3, which inhibits platelet aggregation and exerts a vasodilation effect. These therapeutic properties justified its use in the conservative treatment of chronic lower limb ischemia. Cilostazol is used worldwide for over 15 years, but has not been widely available in Poland. Randomized clinical trials with placebo showed that the drug used at a dose of 100 mg twice daily increases the claudication distance of by an average of 30–40 meters. In addition, clinical observations indicate its potential benefits in patients with critical ischemia of the lower limbs, pointing out lower incidence of amputation and acceleration of ulcers healing. The use of cilostazol, like aspirin, reduces the risk of stroke, and in patients after endovascular treatment (the femoro-popliteal stenting) reduces the risk of stent thrombosis and restenosis. The potential benefits of cilostazol in the combination with other antiplatelet agents are being questioned and remain subject to scientific debates. Recently published studies indicate the potential benefits related to slowing progression of Alzheimer’s disease and reduced pulmonary artery pressure in patients treated with cilostazol. This article summarizes current knowledge on the use of cilostazol and its limitations in the treatment of chronic ischemia of the lower limbs, and presenting the recommendations of the European Medicines Agency issued in 2013.Cilostazol jest selektywnym, odwracalnym inhibitorem fosfodiesterazy typu 3, który hamuje agregację płytek oraz działa wazodylatacyjnie. Ze względu na swoje działanie lek ten jest stosowany w terapii objawowego, przewlekłego niedokrwienia kończyn dolnych. Lek jest stosowany na świecie od ponad 15 lat, jednak dotychczas nie był powszechnie dostępny w Polsce. W randomizowanych badaniach klinicznych z zastosowaniem placebo wykazano, że lek ten stosowany w dawce 100 mg 2 razy dziennie wydłuża dystans chromania o średnio 30–40 metrów. Ponadto obserwacje kliniczne wskazują na potencjalne korzyści ze stosowania cilostazolu w krytycznym niedokrwieniu kończyn dolnych — mniejszą częstość amputacji i szybsze gojenie się owrzodzeń. Stosowanie cilostazolu, podobnie jak kwasu acetylosalicylowego, zmniejsza ryzyko wystąpienia udaru mózgu, a u chorych po zabiegach wewnątrznaczyniowych (stentowania w odcinku udowo-podkolanowym) zmniejsza ryzyko zakrzepicy stentu i restenozy. Potencjalne korzyści ze stosowania cilostazolu łącznie z innymi lekami przeciwpłytkowymi są kwestionowane i pozostają przedmiotem naukowych debat. Ostatnio opublikowane wyniki badań wskazują na potencjalne korzyści związane ze zwolnieniem przebiegu choroby Alzheimera i obniżeniem ciśnienia w tętnicy płucnej wśród pacjentów leczonych preparatami cilostazolu. Niniejszy artykuł stanowi podsumowanie aktualnej wiedzy dotyczącej stosowania cilostazolu i jego ograniczeń w leczeniu przewlekłego niedokrwienia kończyn dolnych z uwzględnieniem zaleceń Europejskiej Agencji Leków z 2013 roku

Wyciąg z ruszczyka kolczastego w leczeniu przewlekłej choroby żylnej

Leczenie przewlekłej choroby żylnej łączy postępowanie zachowawcze, które obejmuje terapię uciskową i stosowanie leków flebotropowych, oraz procedury zabiegowe. Leki flebotropowe są zalecane we wszystkich stadiach przewlekłej choroby żylnej. Jednym z najczęściej stosowanych leków flebotropowych są wyciągi z ruszczyka kolczastego. Zawarte w nich saponiny sterolowe: ruskogenina i neoruskogenina, zmniejszają przepuszczalność naczyń, wykazują działanie przeciwzapalne, naczyniozwężające, a także przeciwkrzepliwe oraz hamują aktywność elastazy uszkadzającej włókna elastynowe. Preparaty zawierające wyciąg z ruszczyka stosowane przewlekle zmniejszają zarówno nasilenie bólu, skurczów, uczucia ciężkości nóg i parestezji, jak i objętość krwi żylnej zalegającej w kończynach dolnych (o 0,7 ml/100 ml), prowadząc do zmniejszenia obwodu łydki (o 7,3 mm) i w kostce (o 11,7 mm) oraz redukcji obrzęków u pacjentów z przewlekłą chorobą żylną. Ostatnio w badaniu obserwacyjnym wykazano również porównywalny wpływ preparatów zawierających diosminę i wyciąg z ruszczyka kolczastego na proces gojenia się owrzodzeń żylnych. Skuteczność preparatów zawierających wyciągi z ruszczyka kolczastego w łagodzeniu objawów przewlekłej choroby żylnej została potwierdzona w badaniach randomizowanych z zastosowaniem placebo