Właściwości tworzywa sporządzonego z polimerów syntetycznych i skrobi acetylowanej

Sporządzano tworzywa zawierające polimery syntetyczne oraz skrobię ziemniaczaną - naturalną, wysokoacetylowaną lub ich mieszaninę. Z mieszaniny polimerów syntetycznych i skrobi wytwarzano folię stosując różne parametry - ekstruzji, prasowania i połączenia tych metod i określano jej właściwości. Stwierdzono, że użycie skrobi wysokoacetylowanej nie wpływało na wzrost rozpuszczalności tworzyw wraz ze zwiększaniem się w nim udziału skrobi, co cechowało tworzywa zawierające inne rodzaje skrobi. Zastosowanie do wyrobu tworzyw skrobi wysokoacetylowanej powodowało obniżenie rozpuszczalności tworzywa oraz jego wytrzymałości i rozciągliwości, w porównaniu do tworzyw z udziałem skrobi naturalnej. Stwierdzono też, że zastosowanie wyższych temperatur prasowania wpływało na zwiększenie podatności tworzyw na działanie wody. Tworzywa odznaczały się zróżnicowanymi właściwościami, w zależności od użytej metody wytwarzania, niezależnie od rodzaju użytej skrobi.Plastics, which contain synthetic polymers and potato starch - natural, high-acetylated or their mixture, were made. Using different parameters (extrusion, pressing and the connection of these methods), the foil was produced from the mixture of synthetic polymers and starch. The characteristics of the foil are described. It was said that using high-acetylated starch did not affect the growth of plastics solubility when increasing the part of starch, which was characteristic for plastics containing other types of starch. The usage of high-acetylated starch for producing plastic caused a fall in solubility of plastic, its resistance and stretch, in comparison with plastics containing natural starch. It was also noted that using higher temperatures of pressing affected the growth of susceptibility to the action of water. Plastics were characterized by different features, depending on the production methods, irrespective of the starch type

Wlasciwosci preparatow skrobi ziemniaczanej kleikowanej z dodatkiem zelaza

The properties of preparations of potato starch glueying with various amounts of iron(III) were studied. The methodology of preparing specimens was chosen in order to simultaneous applicaton of both, the chemical and physical factors. Potato starch was glueying by adding adequately 0.1; 1.0; 4.2 g iron per 100 g of starch. Starch saturated with iron citrate was also glueying. Obtained glues were exposed to physical factors: mixing, freezing or both. Afterwards they were dried and crumbled. Following properties of the received preparations were determined: water holding capacity, solubility, viscosity of 1% glues, heat of phase transition and the of fraction resistant to amyloglucosidase and α-amylase activity. Preparations of the starch saturated with iron and next glueying were characterized by higher water holding capacity, solubility and viscosity of 1% gel, whereas the preparations of the starch glueying with addition of iron showed also higher water holding capacity, solubility, but less viscosity of 1% gel in comparison to the preparations obtained from natural glueying starch. Freezing caused lowering of solubility at 80°C and an increase of the heat of phase transition. The starch preparations glueying with addition of 1 and 4.2 g iron‧100 g⁻¹, showed the decreased susceptibility to amylolytic enzymes.Zbadano właściwości uzyskanych preparatów skrobi kleikowanej z różnym dodatkiem soli żelaza(III). Metodykę sporządzania preparatów dobrano w taki sposób, aby zastosować jednoczesne działanie na skrobię czynników chemicznych i fizycznych. Skrobię ziemniaczaną kleikowano dodając odpowiednio 0,1, 1,0 i 4,2 g żelaza na 100 g skrobi. Kleikowano także skrobię wysycaną cytrynianem żelaza. Uzyskane kleiki poddano działaniu czynników fizycznych - miksowaniu, mrożeniu lub kombinacji tych metod, a następnie suszono i rozdrabniano. W otrzymanych preparatach oznaczano wodochłonność i rozpuszczalność, lepkość 1% kleiku, ciepło przemiany fazowej oraz efekt scukrzenia uzyskany w wyniku działania enzymów amylolitycznych. Preparaty skrobi wysycanej żelazem, następnie kleikowanej, charakteryzowały się wyższą wodochłonnością, rozpuszczalnością i lepkością 1% kleiku, a preparaty skrobi kleikowanej z dodatkiem żelaza charakteryzowały się wyższą rozpuszczalnością i wodochłonnością oraz niższą lepkością 1% kleiku, w stosunku do preparatów skrobi naturalnej kleikowanej. Mrożenie spowodowało obniżenie rozpuszczalności w 80°C oraz wzrost ciepła przemiany fazowej. Preparaty skrobi kleikowanej z dodatkiem 1 g i 4,2 g żelaza na 100 g skrobi, charakteryzowały się obniżoną podatnością na działanie enzymów amylolitycznych

Właściwości dekstryny białej modyfikowanej chemicznie i poddanej ogrzewaniu i działaniu pola mikrofalowego

Dekstrynę modyfikowano chemicznie przez estryfikacje mieszaniną diwodorofosforanu sodu i wodorofosforanu sodu, wysycanie jonami żelaza (III) oraz poprzez ogrzewanie z glicyną w 160°C. Uzyskane preparaty modyfikowano fizycznie poprzez działanie pola mikrofalowego w kuchenkach mikrofalowych o mocy 300 W i 750 W, lub prażenie w suszarce laboratoryjnej w temperaturze 160°C. Określano takie cechy sporządzonych modyfikatów dekstryny białej jak: rozpuszczalność sporządzonych preparatów (w temperaturze 30°C), lepkość 20% kleików oraz podatność na działanie enzymów amylolitycznych. Produkty estryfikowania dekstryny białej oraz ogrzewania jej z glicyną odznaczały się obniżoną rozpuszczalnością i lepkością tworzonych roztworów oraz mniejszą podatnością na działanie α-amylazy i glukoamylazy. Wysycanie dekstryny jonami żelaza (III) nie wpływało na jej właściwości. Poddawanie działaniu pola mikrofalowego oraz prażeniu dekstryn nie modyfikowanych chemicznie i dekstryn wysycanych jonami żelaza (III) powodowało podwyższenie ich rozpuszczalności, zmniejszenie lepkości ich roztworów oraz obniżenie podatności na działanie α-amylazy i glukoamylazy. Prażenie dekstryny estryfikowanej i poddanie działaniu pola mikrofalowego o mocy 750 W wywoływało podwyższenie rozpuszczalności oraz obniżenie podatności na działanie α-amylazy i glukoamylazy otrzymanego produktu. Poddawanie dekstryny modyfikowanej glicyną prażeniu i działaniu mikrofal powodowało niewielkie zmniejszenie jej rozpuszczalności oraz lepkości sporządzonych z niej roztworów.Dextrin was modified chemically by esterification with a mixture of sodium dihydrophosphate and sodium hydrophosphate, saturation with iron ions (III) and heating with glycin at 160°C. The preparations obtained were modified physically in microwave fields of 300 W and 750 W, or by roasting in a laboratory drier at 160°C. The measurements of modified white dextrins included: solubility (at 30°C), viscosity of 20% pastes and susceptibility to amylolytic enzymes. The products of white dextrin esterification and heating with glycin exhibited lower solubility and viscosity of the solutions as well as susceptibility to α-amylase and glucoamylase. Saturation of the dextrin with iron ions (III) did not change its properties. Microwave field and roasting of the dextrins (non-modified chemically) and those saturated with with iron ions (III) increased their solubility, but decreased the viscosity of the solutions and susceptibility to α-amylase and glucoamylase. Roasting of esterified dextrin and microwave field of 750 W increased its solubility, but decreased susceptibility of the product obtained to α-amylase and glucoamylase. Roasting of the dextrin modified with glycin and microwave field slightly reduced the solubility and viscosity of the obtained solutions

Determination of biodegradation rate of carrier for microorganism immobilization fabricated based on starch

The study was aimed on the determination of biodegradation rate of extruded starch carriers, with or without immobilized microorganisms in diversified storage conditions. The research was conducted on potato starch, in which Saccharomyces cerevisiae yeast cells were immobilized. Preparations with and without yeasts were than placed for 84 days in the environments of: light soil, heavy soil, compost, water and activated sludge. After 0, 7, 14, 21, 49 and 84 days of storage the preparations were perfused with water and analyzed. In the recovered samples the following tests were carried out: the force causing fracture, the elongation caused by the mentioned force, the mass and the diameter of the carrier. Due to the degradation the size and the mechanical properties of the samples were decreased. The rate of the degradation was strongly dependent on the environment of the storage. The fastest degradation of the carriers were observed for compost and heavy soil, while the slowest biodegradation was observed for the samples placed in the water environment. The rate of biodegradation was also influenced by the Saccharomyces cerevisiae yeasts. The rate of biodegradation was faster in the samples containing yeast cells, than in the extrudates without the microorganisms

EPR Studies of DOPA–Melanin Complexes with Netilmicin and Cu(II) at Temperatures in the Range of 105–300 K

The Author(s) 2012. This article is published with open access at Springerlink.com Abstract The application of electron paramagnetic resonance (EPR) spectroscopy in pharmacy of melanin complexes with netilmicin and Cu(II) was presented. The continuous microwave saturation of EPR spectra of DOPA–melanin and the com-plexes was performed. EPR spectra were measured on an X-band (9.3 GHz) spectrometer at temperatures in the range of 105–300 K. Paramagnetic copper ions decrease the intensity of the EPR lines of melanin’s free radicals. It was found that fast spin–lattice relaxation characterizes DOPA–melanin–Cu(II) complexes. Slow spin–lattice relaxation processes exist in melanin’s paramagnetic centers of DOPA– melanin and DOPA–melanin–netilmicin, [DOPA–melanin–netilmicin]–Cu(II), [DOPA–melanin–Cu(II)]–netilmicin complexes. Spin–lattice relaxation processes are faster at higher temperatures. The homogeneous broadening of EPR lines for melanin complexes was observed. The practical consequences of differences between paramagnetic properties of melanin complexes with netilmicin and the complexes with Cu(II) were discussed

Selected properties of biodegradable material produced from thermoplastic starch with by-products of food industry addition

In this work extrusion process were used to create thermoplastic starch and to mix obtained starch with linen, quince and apple pomace at the same time. Obtained starch beads were formed in shapes. In experimental material was determined thermal conductivity, water absorption and the solubility in water. It is possible to get the biodegradable material produced from thermoplastic starch with an addition of fruit pomace. Adding pomace and glycerine to the biodegradable material made from starch change of susceptibility on water action. In the case of materials containing pomace, glycerine addition decreases the susceptibility on water action compared to the material manufactured with pomace addition but without glycerine. In the material containing pomace, glycerine addition caused the increase of the thermal insulation time compared to the material with pomace but no glycerine in it

The heat insulating properties of potato starch extruded with addition of chosen by- products of food industry

The study was aimed at determination of time of heat transition through the layer of quince, apple, linen, rose pomace and potato pulp, as well as layer of potato starch and potato starch extruded with addition of above mentioned by-products. Additionally the attempt of creation a heat insulating barrier from researched raw material was made. The heat conductivity of researched materials was dependent on the type of material and its humidity. Extruded potato starch is characterized by smaller heat conductivity than potato starch extruded with addition of pomace. The obtained rigid extruded starch moulders were characterized by higher heat insulating properties than the loose beads. It is possible to use starch and by-products of food industry for production of heat insulating material