Modal analysis of a rotor with a cracked shaft

Modal analysis of a flexible, non-rotating rotor with a crack in a shaft is presented. The Jeffcott model of the rotor consists of the massless shaft and a disk concentrating the mass of the full system. The model includes ball bearings supporting the shaft and the model of the transverse shaft crack located near the disk. Simulation results present changes in natural frequencies of the system with the changing angular position of the rotor. Those changes are observed as doubled natural frequency peaks in the rotor’s frequency responses. They appear only for the cracked rotor and can be explained by shaft stiffness changes due to the opening and closing of crack faces under gravity. The results of the conducted numerical analyzes demonstrate that these doubled frequency peaks can be used for early shaft crack detection

Measuring salivary androgens as a useful tool in the diagnosis of polycystic ovary syndrome

Introduction: Polycystic ovary syndrome (PCOS) is one of the commonest endocrinopathies. Clinically it can present as oligo-/amenorrhoea, hyperandrogenism and/or fertility problems. Material and methods: The study involved 60 women admitted to the Department of Internal Medicine and Endocrinology at the Medical University of Warsaw. The initial evaluation, including case history and two-dimensional vaginal ultrasound, was performed by gynaecologists. All hormonal investigations (fT, free testosterone; bioT, bioavailable testosterone; T, total testosterone; T EQ, free testosterone by equilibrium dialysis; A, androstenedione; A EQ, free androstenedione by equilibrium dialysis; salA, salivary androstenedione; salT, salivary testosterone) were performed. Anthropometrical data, excess facial and body hair, acne, and menstrual cycle frequency were also assessed. Results: Increased levels of T, fT, T EQ and A were noted in 20.0%, 89.8%, 100% and 28.3% of women, respectively. A very high correlation was found between salivary androstenedione and free androstenedione estimated by EQ in plasma (p < 0.05, r = 0.67), and total androstenedione in plasma (p < 0.05, r = 0.71). Correlation between salT and T was r = 0.31, p < 0.05 and salT and T EQ was r = 0.26, p = 0.04. Correlation between salA/salT and T, A in plasma (respective values r = 0.39 and r = 0.28, p < 0.01) and between salA/salT and A EQ, T EQ (respectively r = 0.34 and r = 0.48, p < 0.01) was evident. Conclusions: SalA/salT ratio may be a good indicator of hyperandrogenism in women. We also confirm that measurement of androstenedione in plasma may be useful in making a diagnosis of PCOS.Wstęp: Zespół policystycznych jajników (PCOS) jest jedną z najczęstszych endokrynopatii. Charakteryzuje się zaburzeniami miesiączkowania o charakterze rzadkich miesiączek, niepłodnością, hiperandrogenizmem. Materiał i metody: Do badania włączono 60 kobiet hospitalizowanych w Klinice Chorób Wewnętrznych i Endokrynologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Przeprowadzono badanie podmiotowe i przedmiotowe, łącznie z badaniem ultrasonograficznym narządu rodnego. Analizie poddano panel badań hormonalnych (fT, wolny testosteron; bioT, testosteron biodostępny; T, całkowity testosteron; T EQ, wolny testosteron wyznaczony metodą dializy równowagowej; A, androstendion; A EQ, wolny androstendion wyznaczony metodą dializy równowagowej; salA, androstendion w ślinie; salT, testosteron w ślinie) wykonanych w godzinach porannych, między 3. a 6. dniem cyklu. Oceniano parametry antropometryczne, stopień hirsutyzmu oraz charakter cyklów miesiączkowych. Wyniki: Podwyższone stężenie androgenów: T, fT, T EQ i A odnotowano u 20,0, 89,8, 100,0 i 28,3% badanych kobiet. Odnotowano wysoką korelację między salA i A EQ (p < 0,05, r = 0,67) i A (p < 0,05, r = 0,71). Korelacja między salT i T wynosiła r = 0,31, p < 0,05 oraz salT i T EQ była równa r = 0,26, p = 0,04. Wykazano zależność pomiędzy salA/salT oraz T, A (odpowiednio r = 0,39 i r = 0,28,

Suplementacja jodowa u ciężarnych z niedoczynnością tarczycy leczonych L-tyroksyną nie wpływa na stężenia TSH noworodków ani nie zapobiega obniżeniu stężeń wolnych hormonów tarczycy u matek w drugim i trzecim trymestrze

  Introduction: Pregnant women require about 250 μg of iodine daily. Hypothyroid women treated with L-thyroxine do not utilise iodine, and metabolism of L-thyroxine tablets is an additional source of iodine for their foetuses. The aim of the study was to evaluate the influence of iodine supplementation in hypothyroid pregnant women treated with L-thyroxine on neonate TSH concentration and maternal thyroid parameters. Material and methods: Ninety-two pregnant women with primary hypothyroidism on adequate thyroid hormone replacement were voluntarily divided into two groups: “thyroxine” (n = 38) treated with L-thyroxine only, and “thyroxine + iodine” (n = 54) treated additionally with 150 μg/day of iodine since 10th gestational week. Primary outcomes were the maternal thyroid function tests (TSH, fT4, fT3) and neonatal TSH concentrations at the 3–4th day of life. Urinary iodine concentration was measured at first and third trimester to compare iodine status in both groups. Results: Iodine supplementation significantly increased median urinary ioduria in the third trimester (from 95.15 μg/L to 151.50 μg/L), but did not prevent the decrease of maternal fT4 and fT3 concentrations in the second and third trimester. Median neonate TSH concentration in both groups was within normal range, but was 33% higher in the “thyroxine + iodine” than in the “thyroxine” group (1.91 mU/L vs. 1.34 mU/L). Moreover, 8.77% of newborns in the “thyroxine + iodine” group had TSH &amp;gt; 5 mIU/L. Conclusions: We did not find evidence for a positive influence of iodine supplementation on thyroid function of either hypothyroid pregnant women sufficiently treated with L-thyroxine or their neonates. (Endokrynol Pol 2016; 67 (4): 367–374)    Wstęp: U ciężarnych rekomendowana jest zwiększona podaż jodu pokrywająca zapotrzebowanie kobiety i dziecka. Tarczyca ciężarnej z niedoczynnością nie zużywa jodu. Jod dostarczony w diecie, suplementach oraz pochodzący z metabolizmu tyroksyny stanowi źródło wyłącznie dla płodu. Celem pracy była ocena wpływu suplementacji jodowej u ciężarnych z niedoczynnością tarczycy na stężenia TSH noworodków i parametry tarczycowe matek. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono w grupie 92 ciężarnych z pierwotną niedoczynnością tarczycy wyrównaną w trakcie leczenia L-tyroksyną podzielono na dwie grupy: „tyroksyna” (n = 38) leczone jedynie tyroksyną i “tyroksyna + jod” (n = 54) otrzymujące tyroksynę i od 10. tygodnia ciąży jod 150 μg/dobę. U matek oznaczano TSH, fT4, fT3 w każdym trymestrze a u noworodków TSH w 3–4 dobie życia. Zaopatrzenie w jod oceniano na podstawie jodurii badanej w 1. i 3. trymestrze. Wyniki: Suplementacja jodowa spowodowała istotne zwiększenie mediany jodurii z 95,15 μg/l do 151,50 μg/l, jednak nie zapobiegła obniżeniu stężeń fT4 i fT3 w 2. i 3. trymestrze. W obu grupach mediana stężeń TSH noworodków utrzymywała się w granicach normy, ale była o 33% wyższa w grupie „tyroksyna + jod” niż w grupie „tyroksyna”(1,91 mU/l vs. 1,34 mU/l). Tylko w grupie „tyroksyna + jod” stwierdzono u noworodków stężenie TSH &gt; 5 mIU/l co dotyczyło 8,77% badanych. Wnioski: Nie uzyskano dowodów na pozytywny wpływ suplementacji jodowej u ciężarnych z niedoczynnością tarczycy właściwie wyrównanych L-tyroksyną na TSH noworodków. Nie zaznaczył się także wpływ na parametry tarczycowe u kobiety ciężarnej. (Endokrynol Pol 2016; 67 (4): 367–374)

Can we accurately measure the concentration of clinically relevant vitamin D metabolites in the circulation? The problems and their consequences

Wzrost zainteresowania oznaczeniami stężenia witaminy D przyczynił się do opracowania w ostatnich latach nowych testów immunochemicznych (manualnych oraz do automatycznych analizatorów). Do laboratoriów diagnostycznych wprowadza się również techniki dotychczas niestosowane w rutynowych oznaczeniach witaminy D, takie jak HPLC (wysokosprawna chromatografia cieczowa) oraz LC-MS/MS (tandemowa spektrometria mas sprzężona z wysokosprawną chromatografią cieczową). W związku z różnorodnością testów i metod pojawia się pytanie o ich wiarygodność. W niniejszej pracy przeglądowej opisano występujące w krwiobiegu metabolity witaminy D, przedstawiamy zalety i wady stosowanych metod oznaczania ich stężenia oraz omawiamy czynniki mające wpływ na wiarygodność wyników tych oznaczeń. (Endokrynol Pol 2013; 64 (3): 238&#8211;245)Increased interest in vitamin D measurements in clinical studies has contributed to the development in recent years of several new immunochemical assays (manual and for automatic analyzers). New methods, including HPLC (high performance liquid chromatography), and LC-MS/MS (liquid chromatography coupled with tandem mass spectrometry) have also been introduced into routine diagnostic laboratories. Because of the variety of assays and methods used, the question arises which one is the most accurate for the measurement of vitamin D metabolites concentration. In this review, we summarise the advantages and disadvantages of these methods, describe the complexity of vitamin D metabolites pattern in the circulation, and discuss the problem of accurate measuring its concentration. (Endokrynol Pol 2013; 64 (3): 238&#8211;245

The influence of hypothyroidism and substitution treatment on thyroid hormone conversion ratios and rT3 concentration in patients with end-stage renal failure

Introduction: The increasing number of patients with end-stage renal disease (ESRD) requires seeking new opportunities to improve their quality of life, not only because of kidney disease but also due to other disturbances, such as thyroid hormone disorders. The objective of the study was to evaluate the influence of coexisting hypothyroidism and thyroid hormone therapy in patients with ESRD on thyroid hormone conversion ratios and rT3 concentration. Material and methods: The study involved 85 patients aged 26 to 87 years, with a mean age of 59.62 ± 15.45 years. Four groups of patients were examined: G1 group — 25 persons without RF and hypothyroidism, G2 — 26 patients with ESRD treated with haemodialysis (HD), G3 — 12 patients with ESRD treated with HD and newly diagnosed hypothyroidism, and G4 — 22 HD patients with hypothyroidism treated with thyroid hormones substitution. The concentrations of TSH, T4, T3, fT4, fT3, and rT3 were measured and the fT3/fT4, T3/T4, and rT3/T4 conversion ratios and rT3/T3 ratio were calculated. Concentrations of protein, hsCRP, Hg, and blood gases were also checked; the anion gap was calculated. Results: Patients from group G1 through G2 to G3 were older (ptrend = 0.002), with lower Hb level (ptrend &lt; 0.001), with lower pH (ptrend &lt; 0.001), with increased anion gap (ptrend &lt; 0.013) and CRP concentrations (ptrend &lt; 0.001), and decreased total protein level (ptrend &lt; 0.001). There were increased TSH values (ptrend &lt; 0.001) and lower T4 (ptrend = 0.024), fT3 (ptrend &lt; 0.001), T3 (ptrend &lt; 0.001), and rT3 (ptrend = 0.008) levels. rT3/T3 ratio did not change, the rT3/T4 ratio tended to decrease (ptrend = 0.065) similarly to T3/T4 ratio (ptrend = 0.063), and the fT3/fT4 ratio also decreased (ptrend = 0.005). It seems that the treatment of thyroid disease in patients with renal failure, treated with haemodialysis, is not associated with change of rT3 and conversion factor levels. Conclusions: The concentration of rT3 in HD patients in relation to healthy persons tends to decrease, and hypothyroidism increases this tendency in these patients. Hormone substitution treatment does not eliminate the influence of RF on inhibition of rT3 production. In patients with ESRD, hypothyroidism additionally reduces the conversion of thyroid hormones examined by fT3/fT4 and to a lesser extent T3/T4 ratios

Zespół mleczno-alkaliczny (MAS) jako powikłanie leczenia niedoczynności przytarczyc — opis przypadku

Milk-alkali syndrome (MAS), characterized by renal failure, metabolic alkalosis and hypercalcemia, is a severe and life-threatening complication of the treatment of hypoparathyroidism. The clinical course is often sudden and is not preceded by any prodromal symptoms. Occurrence does not depend on the duration of hypoparathyroidism treatment, although it is closely related to the applied therapy, especially the dose of calcium carbonate and active vitamin D preparations. Drugs influencing the glomerular filtration rate (angiotensin receptor blockers, sartans, aldosterone receptor antagonists, thiazide diuretics), lack of adequate routine control, changing the calcium carbonate supplementation, dehydration, a diet rich in pH-basic foods (i.e. vegetarian diet), pregnancy and other associated conditions are listed among the factors triggering MAS. A higher calcium carbonate dose is directly associated with an increased risk of milk-alkali syndrome. In case of a high calcium demand it is necessary to control renal function and monitor the level of calcium in the serum more frequently, aiming for the lower end of the reference range. If MAS has been confirmed or if there are alarming neurological symptoms suggestive of hypercalcemia, the patient must be sent to the hospital immediately. Treatment of MAS involves: discontinuation of calcium and vitamin D supplementation, and intravenous infusion of normal saline solution to eliminate volume deficiencies and to achieve forced diuresis while maintaining proper fluid balance. As soon as there is improvement in the patient’s clinical condition, it is necessary to begin the treatment of comorbidities increasing the risk of renal failure or alkalosis (i.e. vomiting, diarrhea).Zespół Burnetta (milk-alkali syndrome, MAS), cechujący się niewydolnością nerek, zasadowicą metaboliczną i hiperkalcemią, jest ciężkim i zagrażającym życiu powikłaniem leczenia niedoczynności przytarczyc. Przebieg kliniczny jest często nagły i niepoprzedzony żadnymi objawami prodromalnymi. Wystąpienie zespołu Burneta nie zależy od czasu leczenia niedoczynności przytarczyc, mimo że jest on ściśle związany ze stosowaną terapią, zwłaszcza wielkością dawki węglanu wapnia i aktywnych preparatów witaminy D. Jako czynniki wywołujące zespół Burnetta wymienia się między innymi leki wpływające na filtrację kłębuszkową (inhibitory receptorów angiotensyny, sartany, antagoniści receptora aldosteronu, diuretyki tiazydowe), brak odpowiedniej rutynowej kontroli, zmiany suplementacji węglanu wapnia, odwodnienie, dietę bogatą w produkty o zasadowym pH (tj. dieta wegetariańska), ciążę itp. Większe dawki węglanu wapnia wiążą się bezpośrednio ze zwiększonym ryzykiem zespołu Burnetta. W przypadku wysokiego zapotrzebowania na wapń konieczne jest częstsze kontrolowanie czynności nerek i monitorowanie stężeń wapnia w surowicy; przy czym należy się starać utrzymać stężenie wapnia w górnym zakresie wartości prawidłowych. W przypadku potwierdzenia zespołu Burnetta lub jeśli występują alarmujące objawy neurologiczne świadczące o hiperkalcemii, należy niezwłocznie skierować chorego do szpitala. Leczenie zespołu Burnetta obejmuje: zaprzestanie suplementacji wapnia i witaminy D, dożylną infuzję soli fizjologicznej w celu uzupełnienia niedoborów objętościowych oraz wywołanie wymuszonej diurezy przy jednoczesnym utrzymaniu odpowiedniego bilansu płynów. Kiedy tylko stan kliniczny chorego się poprawi, należy rozpocząć leczenie zaburzeń współistniejących zwiększających ryzyko niewydolności nerek lub zasadowicy (wymioty, biegunka)

Simple platelet markers: Mean platelet volume and congestive heart failure coexistent with periodontal disease. Pilot studies

Background: Conducted pilot study concerning mean platelet volume (MPV) parameter among patients suffering from congestive heart failure and periodontal disease. Methods: Examination of dynamic changes of platelet and periodontal markers in group of 50 patients before and an average of 6 months subsequent to professional periodontal treatment. Results: Both platelet and periodontal parameters decreased after periodontal treatment, what is more, the decrease of MPV value due to periodontal disease/mm improvement was shown to be statistically significant (p = 0.05). Conclusions: Improvement of periodontal status may influence decrease of MPV value and increase of congestive heart failure treatment efficacy and effect patient comfort. It is a new, not frequently used pattern of chronic disease treatment optimalization

Vitamin D insufficiency in healthy pregnant women living in Warsaw

Background/Objectives: Ensuring the optimal level of 25-hydroxy-vitamin D (25OHD) in serum (concentration above 30 ng/ml) is essential for protecting the health of the mother and the developing fetus. Vitamin D plays an important role in maintaining proper bone structure, preventing infections, reducing the risk of premature birth and gestational diabetes. The aim of the study was to verify whether healthy pregnant residents of Warsaw were deficient in vitamin D. Material and methods: The material consisted of 150 serum samples of 50 healthy women in 1st, 2nd and 3rd trimester of pregnancy. 72.7% of the sera were from women who reported taking multivitamin supplements containing vitamin D3 (71% out of that group was taking 400 IU daily). The concentration of 25OHD was measured using the vitamin D total assay on Elecsys 2010 automatic analyzer (Roche Diagnostics). Results: The average serum 25OHD concentrations of 50 women in 1st, 2nd and 3rd trimester of pregnancy were respectively: 23.1 ng/ml, 24.8 ng/ml, and 25.1 ng/ml, with no statistically significant differences. The optimal levels of 25OHD (30-80 ng/ml) were found in 30.0% of samples, hypovitaminosis (20-30 ng/ml) occurred in 38.7%, deficiency (10-20 ng/ml) in 24.0% and severe deficiency (less than 10 ng/ml) in 7.3% of cases. Mean concentration of 25OHD in winter season (October 1 – March 31) was 23.6 ng/ml and in summer season (April 1 – September 30) was 25.5 ng/ml, with no statistically significant difference. On the basis of the BMI in 1st trimester two subgroups were distinguished from the studied subjects: BMI 25 (14 patients, 42 samples). Mean 25OHD concentration in these groups were 27.3 and 23.5 ng/ml respectively (

Total and high molecular weight adiponectin and level-modifying polymorphisms of ADIPOQ in centenarians

Wstęp: Adiponektyna odgrywa ochronną rolę w patogenezie otyłości, cukrzycy typu 2 i chorób układu krążenia. Polimorfizmy &#8211;11377C > G, &#8211;11391G > A, i &#8211;11426A > G promotora ADIPOQ wpływają na stężenie adiponektyny. Autorzy zbadali stężenie całkowitej i wysokocząsteczkowej adiponektyny u stulatków i powiązali je z parametrami biochemicznymi. Sprawdzili, czy modyfikujące stężenie adiponektyny polimorfizmy ADIPOQ korelują z długowiecznością. Materiał i metody: Stężenia całkowitej i wielkocząsteczkowej adiponektyny oznaczono metodą ELISA u 40 stulatków. Częstość występowania polimorfizmów ADIPOQ zbadano metodą analizy długości fragmentów restrykcyjnych u 148 stulatków, 414 młodych, zdrowych ochotników, 207 chorych po przebytym zawale serca i u 190 chorych z cukrzycą typu 2. Wyniki: Średnie stężenie całkowitej adiponektyny u stulatków wynosiło 13,19 &#177; 1,37 &#956;g/ml, a adiponektyny wielkocząsteczkowej 9,17 &#177; 1,15 &#956;g/ml. Stężenia te pozytywnie korelowały ze stężeniem HDL (odpowiednio r = 0,4696, p = 0,0025 i r = 0,3912, p = 0,015), a negatywnie z BMI (r = &#8211;0,3702, p = 0,034 i r = &#8211;0,3963, p = 0,025) i stężeniem triglicerydów (r = &#8211;0,346, p = 0,028 i r = &#8211;0,3227, p = 0,045). Bardzo rzadki genotyp AA polimorfizmu -11391G > A występował znamiennie częściej u stulatków niż u młodych kontroli (p = 0,026) i, w porównaniu z genotypem GG, był związany z 2,4-krotnie wyższym stężeniem całkowitej adiponektyny (26,53 &#177; 13,29 &#956;g/ml v. 10,97 &#177; 4,28 &#956;g/ml) i prawie 3-krotnie wyższym stężeniem adiponektyny wielkocząsteczkowej (20,65 &#177; 12,72 &#956;g/ml v. 7,36 &#177; 3,35 &#956;g/ml). Wnioski: Korelacja pomiędzy stężeniami całkowitej i wielkocząsteczkowej adiponektyny u stulatków a korzystnymi z punktu widzenia ryzyka sercowo-naczyniowego parametrami biochemicznymi może świadczyć o udziale adiponektyny w promowaniu długowieczności. (Endokrynol Pol 2012; 63 (6): 439&#8211;446)Introduction: Adiponectin demonstrates a protective role against the development of obesity, type 2 diabetes mellitus, and cardiovascular disease. The &#8211;11377C > G, &#8211;11391G > A, and &#8211;11426A > G promoter polymorphisms of ADIPOQ gene influence the level of circulating adiponectin. We examined the level of total and high molecular weight (HMW) adiponectin in centenarians and associated it with biochemical parameters. We checked if the expression and concentration-modifying polymorphisms of ADIPOQ are associated with extreme longevity. Material and methods: Total and HMW adiponectin were examined using ELISA in 40 female centenarians. The frequencies of the ADIPOQ polymorphisms were tested by restriction fragment length polymorphism in 148 centenarians, 414 young controls, in 207 myocardial infarction patients, and in 190 type 2 diabetes mellitus patients. Results: The mean concentration of total adiponectin in centenarians was 13.19 &#177; 1.37 mg/mL and of HMW adiponectin it was 9.17 &#177; 1.15 mg/mL. They were positively correlated with HDL (r = 0.4696, p = 0.0025 and r = 0.3912, p = 0.015, respectively), and negatively with BMI (r = &#8211;0.3702, p = 0.034 and r = &#8211;0.3963, p = 0.025) and triglycerides (r = &#8211;0.346, p = 0.028 and r = &#8211;0.3227, p = 0.045). A very rare AA genotype of the &#8211;11391G > A polymorphism was significantly more common in centenarians than in young controls (p = 0.026) and, while compared to the GG genotype, it was associated with a 2.4-fold higher mean concentration of total adiponectin (26.53 &#177; 13.29 mg/ mL v. 10.97 &#177; 4.28 mg/mL) and with an almost 3-fold higher mean HMW adiponectin (20.65 &#177; 12.72 mg/mL v. 7.36 &#177; 3.35 mg/mL). Conclusions: Serum adiponectin concentration in female centenarians is associated with biochemical parameters that are favourable for cardiovascular risk. We suggest that adiponectin might be of importance for extreme longevity. (Endokrynol Pol 2012; 63 (6): 439&#8211;446

Czy umiemy wiarygodnie mierzyć stężenia klinicznie ważnych metabolitów witaminy D? Problemy i ich konsekwencje

Wzrost zainteresowania oznaczeniami stężenia witaminy D przyczynił się do opracowania w ostatnich latach nowych testów immunochemicznych (manualnych oraz do automatycznych analizatorów). Do laboratoriów diagnostycznych wprowadza się również techniki dotychczas niestosowane w rutynowych oznaczeniach witaminy D, takie jak HPLC (wysokosprawna chromatografia cieczowa) oraz LC-MS/MS (tandemowa spektrometria mas sprzężona z wysokosprawną chromatografią cieczową). W związku z różnorodnością testów i metod pojawia się pytanie o ich wiarygodność. W niniejszej pracy przeglądowej opisano występujące w krwiobiegu metabolity witaminy D, przedstawiono zalety i wady stosowanych metod oznaczania ich stężenia oraz omówiono czynniki mające wpływ na wiarygodność wyników tych oznaczeń