Wzmacnianie śrub przeznasadowych metodą śródoperacyjnej wertebroplastyki

Background and purpose The aim of the study was to determine the efficacy of posterior spinal stabilization, combined with intraoperative vertebroplasty defined as intraoperative filling of instrumented vertebral bodies (VB) with polymethylmethacrylate (PMMA). Material and methods Seventeen patients with osteoporosis or osteopenia underwent posterior spinal fusions. The surgical procedures included laminectomy, spondylodesis, insertion of pedicular screws, intraoperative vertebroplasty and correction of spinal deformity. Results Postoperative assessment showed improvement of pain in all cases. Motor deficit regressed in 2 of 3 afflicted patients. In 12 vertebrae (27.3%), the mass of PMMA extended from one endplate to another, filling 100% of VB height, in 7 (15.9%) it filled 90–99%, in 14 (31.8%) 80–89%, in 9 (20.4%) 70–79%, and in 2 (4.5%) it filled 50–60% of VB height. In the horizontal plane, PMMA filled central parts of 72.7% of vertebral bodies. PMMA completely surrounded 68.9% of screws, and partially surrounded 18.4% of screws, whereas 12.6% of screws had no contact with cement mass. Spinal stabilization reduced kyphotic deformity in 15 patients (range of reduction: 6°-25°; mean: 13.6°). During follow-up (3–32 months; mean: 16) implants of 11 patients were stable, 1 implant instability was diagnosed 7 months after surgery, 5 patients were lost to follow-up. Asymptomatic cement leaks occurred in 45% of vertebrae. Conclusions Intraoperative vertebroplasty performed after insertion of pedicular screws may be considered as a technical variation useful to stabilize osteoporotic spines. After PMMA hardening, intraoperative manoeuvres to correct spinal deformity were possible without any damage of instrumented vertebrae.Wstęp i cel pracy Celem pracy była ocena przeznasadowej stabilizacji kręgosłupa, wzmocnionej śródoperacyjną werte-broplastyką, czyli śródoperacyjnym podaniem polimetakrylanu metylu (PMMA) do trzonów, w które wkręcono śruby przeznasadowe. Materiał i metody U 17 pacjentów z osteoporozą lub osteopenią wykonano stabilizacje kręgosłupa z dostępu tylnego. Operacje obejmowały: laminektomię, spondylodezę, wkręcenie śrub przeznasadowych, śródoperacyjną wertebroplastykę oraz korekcję deformacji kręgosłupa. Wyniki Ocena kliniczna wykazała zmniejszenie bólu u 17 pacjentów i zmniejszenie niedowładu u 2 z 3 pacjentów. W 12 trzonach (27,3%) masa cementu rozciągała się pomiędzy blaszkami granicznymi, wypełniając 100% wysokości trzonu, w 7 (15,9%) wypełniała 90–99% wysokości trzonu, w 14 (31,8%) – 80–89%, w 9 (20,4%) – 70–79%, a w 2 trzonach (4,5%) – 50–69% wysokości trzonu. Cement usytuowany był w centralnych częściach 72,7% trzonów. Cement całkowicie otaczał obwód 68,9% śrub, częściowo otaczał 18,4% śrub, a 12,6% śrub nie miało kontaktu z cementem. Stabilizacja kręgosłupa zmniejszyła kifotyczną deformację u 15 pacjentów (zakres korekcji: 6°–25°, średnia: 13,6°). Wycieki cementu, klinicznie bezobjawowe, dotyczyły 45% trzonów u 76% pacjentów. W okresie obserwacji wynoszącym od 3 do 32 miesięcy (średnia: 16 miesięcy) u 11 pacjentów nie stwierdzono destabilizacji implantu, u jednej osoby destabilizacja ujawniła się po 7 miesiącach od operacji. Wnioski Śródoperacyjna wertebroplastyka może być stosowana do wzmocnienia śrub przeznasadowych, wkręconych w trzony o obniżonej gęstości kości. Po stwardnieniu cementu możliwa jest korekcja kształtu kręgosłupa bez uszkodzenia osłabionych kręgów