SULLA VIA VERSO ORIENTE: NASCITA E SVILUPPO DELLE ROTTE VIA MARE DA TRIESTE ALL’ESTREMO ORIENTE. Tra memorie personali e resoconti ufficiali

contributo delinea le tappe che, entro la conclusione del XIX secolo, fecero mutare la percezione dei mercati asiatici da un’iniziale sfiducia dovuta alla già consolidata presenza di potenze coloniali quali l’Inghilterra in India, o l’Olanda in Indonesia, fino ad assestare la posizione austriaca a quella di partner commerciale, e non potenza coloniale, particolarmente attenta alle opportunità offerte dall’Estremo Oriente, vale a dire Cina ma soprattutto Giappone.Sve do dana{njih dana skromno je istra‘ena povijest postoje}ih odnosa izme|u Trsta i Istoka u 19. stolje}u. U ovom su se djelu poku{ale odrediti glavne institucionalne etape u~vr{}ivanja brodskih linija prema Dalekom Istoku uspore|uju}i tri najva‘nije faze. Pietro Erichsen je po~etkom ~etrdesetih godina 19. stolje}a obavio izvi|a~ku misiju, ali iako je ostavio zna~ajne opise o gospodarskom i trgova~kom ‘ivotu u isto~nim dr‘avama od Adena do [angaja, u stvarnosti ona nisu uspjela doprinijeti razvoju nekog {ireg strate{kog plana. Nakon petnaestak godina, uslijed otvaranja Sueskog kanala, barun Revoltella je kao jedan od njegovih dioni~ara poku{ao osobno promovirati avanturu prema najudaljenijim ciljevima u Kini i Japanu. Kona~no krajem 19. stolje}a odnosi s Istokom postali su stabilniji i ~e{}i zahvaljuju}i strate{kom uspostavljanju funkcije honorarnog japanskog konzula u Trstu, koju je obna{ao po~ev{i od 1879. Georg Hütterott, a ~iju su korist ve} bili najavili Erichsen i Revoltella. Nastojanja vi{e generacija urodila su o~igledno uspjehom, pa su tako Trst, prvih godina 20. stolje}a, posjetile dvije carske delegacije iz Kine i Japana

DOCUMENTI PER UNO STUDIO DELLA STORIA ECONOMICA DELL\u27ISTRIA NELLA SECONDA METÀ DELL\u27OTTOCENTO

Questo testo presenta una serie di documenti relativi all\u27approvazione, nella seconda metà dell\u27Ottocento, di mercati agricoli mensili da istituire in particolare nei centri urbani più piccoli non costieri dell\u27Istria. Ci sembrano interessanti per le seguenti ragioni: innanzitutto testimoniano uno scambio assai fitto su questioni economiche (oltre a quelle politico-amministrative consuete) tra alcune delle principali istituzioni presenti in quell\u27epoca nel Circolo d\u27l stria ad ogni livello del sistema burocratico ivi impiantato dagli Asburgo (Camera di Commercio ed Industria dell\u27Istria in Rovigno, Deputazioni comunali e Municipi con rispettivi funzionari come i Podestà, Capitanati distrettuali di Parenzo, Pisino e Pala, Luogotenenza di Trieste) nella cosiddetta "fase matura" della monarchia imperiale; a seguire, la possibilità di rilevare in quel periodo un circuito commerciale micro-economico interno e, soprattutto, poter disporre di valutazioni specifiche e mirate alle peculiarità del territorio, così come furono redatte dalla Camera di Commercio e Industria dell\u27lstria, proprio nel momento di più forte radicamento e diffusione nella penisola, delle idee liberali.Cilj obavljenog istrazivanja je upoznavanje s temom kojoj je do danas naizgled posveéena nedovoljna paznja u okvirima povijesnih studija o lstri te prijedlog za njeno proucavanje, a radi se o privrednoj povijesti u liberalnom razdoblju kasnog XIX. stoljeéa. Smatra se da takav doprinos moze ponuditi dodatni element procjene, ne samo unutar svojeg specificnog aspekta veé i u okvirima tematika koje su produbljene i istrazene kao sto je istarska politicka i drustvena povijest XX. stoljeéa, odnosno postoji moguénost da se upravo krajem XIX. stoljeéa prepoznaju ekonomski preduvjeti za kasnija zbivanja. Procjenjivalo se da je proces uspostavljanja sajmova-pazara predstavljao simbolicki slucaj snaznog utjecaja birokratskog aparata stvorenog od austro-ugarskih carskih vlasti na privredni razvoj poluotoka. Ako je dakle ustanovljeno da je cijela struktura tako postavljena zbog politickih i socijalnih prioriteta uslijed revolucionarnih zbivanja u Europi 1848. godine, moze se zakljuciti nasuprot da su ekonomski potencijali obuzdani do te mjere da su povjesnicari i analiticari prividno potisnuli njihovo znacenje u drugi pian sve do danasnjih dana. Usporedba s prezentacijom prikazanoj na Medunarodnoj izlozbi u Filadelfiji o politickoj, privrednoj i institucionalnoj situaciji carstva pokazala je po nasem misljenju stvarni raskorak izmedu sluzbenih procjena centralne becke vlasti i realnih uvjeta prisutnih u lstri tijekom tih desetljeéa

SULLA VIA VERSO ORIENTE: NASCITA E SVILUPPO DELLE ROTTE VIA MARE DA TRIESTE ALL’ESTREMO ORIENTE. Tra memorie personali e resoconti ufficiali

contributo delinea le tappe che, entro la conclusione del XIX secolo, fecero mutare la percezione dei mercati asiatici da un’iniziale sfiducia dovuta alla già consolidata presenza di potenze coloniali quali l’Inghilterra in India, o l’Olanda in Indonesia, fino ad assestare la posizione austriaca a quella di partner commerciale, e non potenza coloniale, particolarmente attenta alle opportunità offerte dall’Estremo Oriente, vale a dire Cina ma soprattutto Giappone.Sve do dana{njih dana skromno je istra‘ena povijest postoje}ih odnosa izme|u Trsta i Istoka u 19. stolje}u. U ovom su se djelu poku{ale odrediti glavne institucionalne etape u~vr{}ivanja brodskih linija prema Dalekom Istoku uspore|uju}i tri najva‘nije faze. Pietro Erichsen je po~etkom ~etrdesetih godina 19. stolje}a obavio izvi|a~ku misiju, ali iako je ostavio zna~ajne opise o gospodarskom i trgova~kom ‘ivotu u isto~nim dr‘avama od Adena do [angaja, u stvarnosti ona nisu uspjela doprinijeti razvoju nekog {ireg strate{kog plana. Nakon petnaestak godina, uslijed otvaranja Sueskog kanala, barun Revoltella je kao jedan od njegovih dioni~ara poku{ao osobno promovirati avanturu prema najudaljenijim ciljevima u Kini i Japanu. Kona~no krajem 19. stolje}a odnosi s Istokom postali su stabilniji i ~e{}i zahvaljuju}i strate{kom uspostavljanju funkcije honorarnog japanskog konzula u Trstu, koju je obna{ao po~ev{i od 1879. Georg Hütterott, a ~iju su korist ve} bili najavili Erichsen i Revoltella. Nastojanja vi{e generacija urodila su o~igledno uspjehom, pa su tako Trst, prvih godina 20. stolje}a, posjetile dvije carske delegacije iz Kine i Japana

IL GIAPPONISMO NELLA BELLE EPOQUE EUROPEA E ABSBURGICA: Il caso del Barone Georg Hiitterott a Trieste e Rovigno

Lo scopo di questo articolo è di mettere in evidenza la figura di unjaponisant di area asburgica ossia quella del barone Georg von Hiitterott, nato a Trieste il21 dicembre 1852 e ivi deceduto il29 maggio 1910, e di collocarlo all\u27interno di un più ampio fenomeno culturale europeo conosciuto come japonisme o giapponismo.Srediste interesa ovog eseja je "japanski dio" zivota i karijere Georga Hi.itterotta. Pokusava se analizirati razdoblje njegovog osobnog zivotnog puta koji je proveo u julijskom podneblju, od Trsta do Rovinja, ukljucujuéi ga istodobno u siri europski kontekst. Naime, od druge polovice XIX. stoljeéa, uspostavom diplomatskih i politicko-ekonomskih odnosa izmedu Japana europskih zemalja, u Europi je pocela kulturoloska pojava poznata kao "Japanizam". Ova se pojava razvila uslijed komercijalizacije japanskih umjetnickih rukotvorina i imala primjetni utjecaj na slikare kao sto su Van Gogh i Monet ili kriticare umjetnosti kao Philippe Burty ili Edmond de Gouncourt: prva su dvojica pokusali reproducirati u svojim slikama teme i saddaje azijskog nadahnuéa, dok su druga dvojica pisali razne eseje o japanskim umjetnicima. Obzirom da je Paris bio prvobitna jezgra te pojave, japanski su umjetnici nazvani francuskom rijeci japonisant. Ovim su terminom kasnije oznacavani ne samo umjetnici i kriticari, veé i kolekcionari predmeta japanske umjetnosti. Zahvaljujuéi imenovanju trséanskog poduzetnika Georga Hi.itterotta pocasnim konzulom Japana za Austro-Ugarsku 1879. godine, "Japanizam" se prosirio i u Trstu. Obzirom da je i sam Georg Hi.itterott imao, poput mnogih europskih japonisanta, veliku kolekciju japanskih umjetnina skupljenu tijekom njegovih putovanja, koju je izlozio u svom ljetnikovcu u Rovinju, analiza japanskih kulturoloskih obiljdja, koje je on ostavio obuhvaéa i podrucja izvan glavnog julijskog grada u kojem je nastao. Analiza tekstova o Japanu koje je napisao Georg i njegova supruga Marie omoguéila je da se njegov lik jednostavnog diplomata ili poduzetnika priblizi liku "kulturnog posrednika"

GEORG VON HÙTTEROTT, GIAPPONISTA E FIGURA DI SPICCO DELLA VITA ECONOMICA E CULTURALE TRIESTINA E ROVIGNESE

Il presente saggio viene inteso come proseguimento di un precedente testo che mirava ad inscrivere la figura del Barone Georg von Hiitterott (Trieste, 1852-1910) in un fenomeno culturale europeo sviluppatosi nella seconda metà del XIX secolo, conosciuto come "Giapponismo". In questo ambito l\u27indagine verrà circoscritta al solo contesto locale in cui Hiitterott visse e operò, ossia la città di Trieste e l\u27area del litorale adriatico, e anche per questo saggio l\u27interesse si focalizza sulla "parte giapponese" ossia incarichi ufficia li e attività culturali che lo coinvolsero relativamente alla carica ricevuta nel1879, di Console Onorario del Giappone a Trieste per l\u27Austria-Ungheria.Ovaj drugi esej o Georgu Hiitterottu razlikuje se od prvog po ogranicenom geografskom podrucju istrazivanja koje je svedeno samo na njegovo djelovanje u Julijskoj Krajini, s obzirom da se u prvoj studiji pokusao mjeriti njegov znacaj i na evropskom nivou. Podaci ukazuju da je i u glavnom sjevernojadranskom gradu fenomen japanologije imao svoj specifican tijek sa znacajnim licnostima i manifestacijama. U umjetnickim okvirima bili su to na primjer Carlo Wostry i Argio Orell, oboje Clanovi Trséanskog umjetnickog kruga (Circolo Artistico Triestino) koji su priredili dvije izlozbe s japanskom tematikom, a oddane su 1908., odnosno 1912. godine. Slijedom toga analiziran je razliCit utjecaj japanske umjetnosti na ta dva Trséana. U knjizevnom kontekstu otkriveno je da se cak i Umberto Saba okusao u poetskim eksperimentima cija metricka struktura i saddaji pokazuju jasnu i namjernu "japanologiju". Cilj istrazivanja je bio da se Hiitterott na neki naCin poveze s kulturnim miljeom u kojem su se kretali njegovi gore navedeni sugradani, a o njegovom sudjelovanju pronadeni su tragovi u diplomatsko-institucionalnim okvirima. Hiitterott je bio kao pocasni konzul Japana aktivno ukljucen u realizaciju velikog medunarodnog dogadaja, odnosno u rujna 1907. stigle su dvije japanske krstarice u sluzbeni posjet, a njihovu je posadu primio i sam car Franjo Josip u Becu. Analizirajuéi zatim mrdu njegovih profesionalnih i osobnih odnosa u Trstu, ponovo se pojavio znacajan "rovinjski trag" kojeg je trebalo istraziti. U prvoj polovici osamdesetih godina 19. stoljeéa Hiitterott je bio medu osnivaCima Austrijskog drustva za ribolov i uzgoj morskih riba, a listajuéi popis Clanova otkrili smo medu njima i Mattea Campitellija, tadasnjeg rovinjskog gradonacelnika, kao lokalnog predstavnika. Vrlo je vjerojatno da se u tim okolnostima kasnije razvio sretan odnos izmedu istarskog gradiéa i trséanskog baruna. Na kraju, i u ovom prilogu veliki je prostor posveéen njegovom interesu za umjetnost, o cemu svjedoce i tadasnje kronike, a izvrsena je i kratka ekskurzija u dio predmeta koji se cuvaju u Zavicajnom muzeju grada Rovinja

Diplomazia e alleanza tra Italia e Giappone negli Anni Trenta del Secolo Breve

Nell\u2019ambito dell\u2019alleanza nazi-fascista dell\u2019Asse tra Roma, Berlino e Tokyo, il \u201csegmento\u201d italo-giapponese \ue8 quello che fino ad oggi, ha ricevuto minor attenzione, con una relativa scarsit\ue0 di titoli anche da parte di studiosi italiani e giapponesi. Tramite l\u2019analisi di fonti documentarie conservate presso l\u2019Archivio storico-diplomatico del Ministero degli Affari Esteri italiano e l\u2019Archivio Centrale dello Stato a Roma, l\u2019indagine \ue8 stata svolta con lo scopo di delineare un quadro pi\uf9 dettagliato, pi\uf9 complesso ma sostanzialmente pi\uf9 aggiornato, di un fase storica, che fa risaltare con particolare rilievo, il prestigio politico della diplomazia fascista in Estremo Orient

GEORG VON HÙTTEROTT, GIAPPONISTA E FIGURA DI SPICCO DELLA VITA ECONOMICA E CULTURALE TRIESTINA E ROVIGNESE

Il presente saggio viene inteso come proseguimento di un precedente testo che mirava ad inscrivere la figura del Barone Georg von Hiitterott (Trieste, 1852-1910) in un fenomeno culturale europeo sviluppatosi nella seconda metà del XIX secolo, conosciuto come "Giapponismo". In questo ambito l\u27indagine verrà circoscritta al solo contesto locale in cui Hiitterott visse e operò, ossia la città di Trieste e l\u27area del litorale adriatico, e anche per questo saggio l\u27interesse si focalizza sulla "parte giapponese" ossia incarichi ufficia li e attività culturali che lo coinvolsero relativamente alla carica ricevuta nel1879, di Console Onorario del Giappone a Trieste per l\u27Austria-Ungheria.Ovaj drugi esej o Georgu Hiitterottu razlikuje se od prvog po ogranicenom geografskom podrucju istrazivanja koje je svedeno samo na njegovo djelovanje u Julijskoj Krajini, s obzirom da se u prvoj studiji pokusao mjeriti njegov znacaj i na evropskom nivou. Podaci ukazuju da je i u glavnom sjevernojadranskom gradu fenomen japanologije imao svoj specifican tijek sa znacajnim licnostima i manifestacijama. U umjetnickim okvirima bili su to na primjer Carlo Wostry i Argio Orell, oboje Clanovi Trséanskog umjetnickog kruga (Circolo Artistico Triestino) koji su priredili dvije izlozbe s japanskom tematikom, a oddane su 1908., odnosno 1912. godine. Slijedom toga analiziran je razliCit utjecaj japanske umjetnosti na ta dva Trséana. U knjizevnom kontekstu otkriveno je da se cak i Umberto Saba okusao u poetskim eksperimentima cija metricka struktura i saddaji pokazuju jasnu i namjernu "japanologiju". Cilj istrazivanja je bio da se Hiitterott na neki naCin poveze s kulturnim miljeom u kojem su se kretali njegovi gore navedeni sugradani, a o njegovom sudjelovanju pronadeni su tragovi u diplomatsko-institucionalnim okvirima. Hiitterott je bio kao pocasni konzul Japana aktivno ukljucen u realizaciju velikog medunarodnog dogadaja, odnosno u rujna 1907. stigle su dvije japanske krstarice u sluzbeni posjet, a njihovu je posadu primio i sam car Franjo Josip u Becu. Analizirajuéi zatim mrdu njegovih profesionalnih i osobnih odnosa u Trstu, ponovo se pojavio znacajan "rovinjski trag" kojeg je trebalo istraziti. U prvoj polovici osamdesetih godina 19. stoljeéa Hiitterott je bio medu osnivaCima Austrijskog drustva za ribolov i uzgoj morskih riba, a listajuéi popis Clanova otkrili smo medu njima i Mattea Campitellija, tadasnjeg rovinjskog gradonacelnika, kao lokalnog predstavnika. Vrlo je vjerojatno da se u tim okolnostima kasnije razvio sretan odnos izmedu istarskog gradiéa i trséanskog baruna. Na kraju, i u ovom prilogu veliki je prostor posveéen njegovom interesu za umjetnost, o cemu svjedoce i tadasnje kronike, a izvrsena je i kratka ekskurzija u dio predmeta koji se cuvaju u Zavicajnom muzeju grada Rovinja

The Italian Draft Law on the \u2018Provisions Concerning the Safeguarding of the Intangible Cultural Heritage\u2019

Intangible cultural heritage in Italy is still in need of a unified approach, capable of providing reliable criteria for identifying its assets and for indicating timescales and means by which they should be safeguarded. In the continued absence of up-to-date, ad hoc state legislation (since the content of those laws which do implement international Conventions is too generic in nature to be sufficiently effective), the Regions have proceeded to act in a somewhat scattered manner, giving rise to an extremely fragmented and very disorderly regulatory framework. The draft law N. 4486, "Provisions Concerning the Safeguarding of the Intangible Cultural Heritage", presented on 12th May 2017 at the Chamber of Deputies of the Italian Republic - as the result of the work of an interdisciplinary and inter-university research team coordinated by Marco Giampieretti, who has drafted the final text with the collaboration of Simona Pinton - seeks to fill the serious void that exists in Italian legal system by aligning it to the principles of international and European law, by redirecting the relevant State and Regional legislation, and by satisfying the fundamental requirements of the national community