The Relationship between Happiness and Social Indicators in Turkey

Bu çalışmanın amacı mutluluğa dair teorik altyapı sunarak, bireyin mutluluğu ile ilişkili sosyal göstergelerin sıralı logit model aracılığıyla Türkiye özelinde araştırmaktır. Çalışmada, sosyoekonomik göstergelerin mutlulukla bağlantısını gösteren çapraz tablolar oluşturulmuş ve bağımlı değişken mutluluk ile bağımsız değişkenler olarak yer verilen sosyal göstergeler arasındaki ilişkiyi çözümleyen kategorik değişkenli ekonometrik modeller tahmin edilmiştir. Elde edilen bulgular aracılığıyla, literatürde yer alan çeşitli eğitim-mutluluk yaklaşımlarından hangisinin Türkiye özelinde geçerli olduğunun saptanması amaçlanmıştır. Tahmin sonuçları, Türkiye’de cinsiyete göre kadınların, yaşa göre 65 ve üzeri bireylerin, medeni duruma göre evli bireylerin daha mutlu olduğunu göstermiştir. Eğitim düzeyine göre en düşük ve en yüksek düzeye sahip bireylerin, çalışma durumuna göre çalışan bireylerin, çalışma şekline göre ev işleri ile ilgilenen bireylerin daha mutlu olduğu belirlenmiştir. Öte yandan kamu çalışanlarının özel sektöre kıyasla ve çalışan bireylerden ücretsiz aile işçisi olanların diğer bireylere kıyasla daha mutlu olduğu görülmüştür. Gelir gruplarına göre yapılan değerlendirmede ise, en yüksek mutluluk düzeyinin en yüksek gelir grubuna ait olduğu sonucuna ulaşılmıştır.The aim of this study is to present the theoretical background on happiness and to investigate the social indicators related to the happiness of the individual in Turkey through the ordered logit model. In the study, cross tables showing the connection of socioeconomic indicators with happiness were created and categorical variable econometric models that analyze the relationship between dependent variable happiness and social indicators as independent variables are estimated. Obtained findings have revealed which one is valid in Turkey from various happiness approach in the literature. The results suggest that women by gender, 65 and older individuals by age and married individuals based on marital status are happier in Turkey. It has been determined that individuals with the lowest and highest level according to the level of education, individuals working according to the working status, individuals who are interested in housework according to the way of working are happier. On the other hand, public employees were found to be happier compared to the private sector, and those who were unpaid family workers from working individuals compared to other individuals. In the evaluation made according to income groups, it was concluded that the highest level of happiness belongs to the highest income group

Türkiye’de Eğitim ve Sosyal Göstergelerin Mutluluk ile İlişkisi

Bu çalışmanın amacı mutluluğa dair teorik altyapı sunarak, bireyin mutluluğu ile ilişkili sosyal göstergelerin sıralı logit model aracılığıyla Türkiye özelinde araştırmaktır. Çalışmada, sosyoekonomik göstergelerin mutlulukla bağlantısını gösteren çapraz tablolar oluşturulmuş ve bağımlı değişken mutluluk ile bağımsız değişkenler olarak yer verilen sosyal göstergeler arasındaki ilişkiyi çözümleyen kategorik değişkenli ekonometrik modeller tahmin edilmiştir. Elde edilen bulgular aracılığıyla, literatürde yer alan çeşitli eğitim-mutluluk yaklaşımlarından hangisinin Türkiye özelinde geçerli olduğunun saptanması amaçlanmıştır. Tahmin sonuçları, Türkiye’de cinsiyete göre kadınların, yaşa göre 65 ve üzeri bireylerin, medeni duruma göre evli bireylerin daha mutlu olduğunu göstermiştir. Eğitim düzeyine göre en düşük ve en yüksek düzeye sahip bireylerin, çalışma durumuna göre çalışan bireylerin, çalışma şekline göre ev işleri ile ilgilenen bireylerin daha mutlu olduğu belirlenmiştir. Öte yandan kamu çalışanlarının özel sektöre kıyasla ve çalışan bireylerden ücretsiz aile işçisi olanların diğer bireylere kıyasla daha mutlu olduğu görülmüştür. Gelir gruplarına göre yapılan değerlendirmede ise, en yüksek mutluluk düzeyinin en yüksek gelir grubuna ait olduğu sonucuna ulaşılmıştır

Relatıonshıps Among Happıness, Educatıon And Socıal Indıcators In Turkey

Bu çalışmada, mutluluk ve sosyoekonomik göstergelerin ilişkisi incelenmiştir. Mutluluğa dair teorik bir alt yapı sunularak, literatür özetlenmiş ve ampirik olarak mutluluğun belirleyicileri araştırılmıştır. Bu amaçla; bireyin yaşı, cinsiyeti, eğitim durumu, medeni durumu, yerleşim yeri, çalıştığı sektör, çalıştığı işteki kariyer basamağı bireysel ve hane halkı geliri gibi faktörler bağımsız değişken olarak seçilmiştir. Kategorik bağımlı ve bağımsız değişkenler arasındaki ilişki sıralı logit modelle tahminlenmiş ve bireyin mutluluk düzeyinin belirleyicilerine yönelik değerlendirmeler yapılmıştır. Değişkenlere ilişkin tanımlayıcı istatistikler detaylı şekilde açıklanmıştır. Uygulama bölümünde sosyoekonomik göstergelerin mutlulukla bağlantısını gösteren çapraz tablolara yer verilmiştir. Bağımlı değişken mutluluk ile bağımsız değişkenler arasındaki ilişkiyi çözümleyen sıralı logit model tahmini ve yorumlarına yine uygulama bölümünde yer verilmiştir. Elde edilen bulgular yardımıyla, bilimsel literatürde yer alan eğitim-mutluluk yaklaşımlarından hangisinin ülkemizde geçerli olduğunun tespitine çalışılmıştır. Bulgular değerlendirildiğinde, kadınların erkeklere göre daha mutlu olduğu, en mutlu yaşın 65 ve üzeri en düşük mutluluk oranı ise 45-54 yaş grubunda olduğu, evli bireylerin nispeten daha mutlu olduğu bulguları saptanmıştır. Eğitim düzeyi değerlendirildiğinde en düşük ve en yüksek eğitim düzeyine sahip bireylerin en mutlu bireyler olduğu gözlenmektedir. Çalışma durumuna bakıldığında, çalışan ii bireylerin çalışmayanlardan daha mutlu olduğu çalışmayan veya ev işleri ile ilgilenen bireylerin daha mutlu olduğu saptanmıştır. Öte yandan elde diğer diğer bulgulara göre, kamu çalışanlarının özel sektör çalışanlarına göre daha mutlu olduğu, çalışan bireylerden ücretsiz aile işçileri olan bireylerin daha mutlu olduğu görülmüştür. Gelir ve mutluluk incelendiğinde, en yüksek mutluluk düzeyinin en yüksek gelir grubuna ait olduğu görülmektedir.In this study, the relationship between happiness and socioeconomic indicators was examined. By presenting a theoretical background on happiness, the literature was examined and empirical determinants of happiness were investigated. For this purpose; the factors such as age, gender, educational status, marital status, place of residence, sector of employment, employment status, individual and household income were selected as independent variables. The relationship between categorical dependent and independent variables was estimated with sequential logit model and evaluations were made to determine the level of happiness of the individual. Descriptive statistics of variables are explained in detail. In the application section, cross tables showing the connection of socioeconomic indicators with happiness are included. Ordered logit model estimation and interpretations that analyze the relationship between dependent variable happiness and independent variables are also included in the application section. With the help of the findings, it has been tried to determine which education-happiness approaches in the scientific literature are valid in our country When the findings were evaluated, it was found that women were happier than men, and the happiest age was 65 and above, the lowest happiness rate was in the 45-54 age group and married individuals were relatively happier. When the education level is evaluated, it is observed that the individuals with the lowest and highest levels of iv education are the happiest individuals. Looking at the working situation, it was found that working individuals were happier than those who did not work, and those who were not working or who were interested in housework were happier. According to other findings, it is seen that public employees are happier than private sector employees and individuals who are unpaid family workers are happier than working individuals. When income and happiness are examined, it is seen that the highest level of happiness belongs to the highest income group