Effect of fentanyl and epinephrine, alone or together with and without lidocaine on the sensory and motor block duration and hemodynamic variations in spinal anesthesia

چکیده: زمینه و هدف: بی هوشی نخاعی به دلیل راحتی تکنیک و نیاز به میزان کم داروی بیحسی موضعی و عوارض نسبتاًً کمتر در مقایسه با بیهوشی عمومی در بین متخصصین بیهوشی از مقبولیت زیادی برخوردار است. لیدوکائین بطور وسیعی در این روش بکار می رود و مسلماً افزایش طول مدت بی دردی آن در طی عمل جراحی می تواند بر مقبولیت این روش بیفزاید. امروزه اپی نفرین و فنتانیل به طور وسیعی جهت بهبود کیفیت بلوک و افزایش زمان بلوک بی هوشی نخاعی استفاده می شوند و از آنجا که مقایسه ای بین این دو دارو صورت نگرفته است، مطالعه حاضر با هدف بررسی مدت زمان بلوک حسی و حرکتی ناشی از تزریق این دو دارو با هم و به تنهایی به همراه لیدوکائین انجام گرفت. روش بررسی: این مطالعه به صورت کارآزمائی بالینی دو سویه کور انجام شده است. سه گروه 20 نفری از بیماران کاندید عمل جراحی قسمت تحتانی شکم به طور تصادفی انتخاب و تحت بی هوشی نخاعی به ترتیب با مخلوط 50 میلی گرم لیدوکائین+2/0 میلی گرم اپی نفرین (گروه اول)، 50 میلی گرم لیدوکائین+20 میکروگرم فنتانیل+2/0 میلی گرم اپی نفرین (گروه دوم) و 50 میلی گرم لیدوکائین+20 میکروگرم فنتانیل (گروه سوم) قرار گرفتند. سپس بیماران از نظرطول مدت بلوک حسی و حرکتی و تغییرات همودینامیک مورد بررسی قرار گرفته و با استفاده از آزمون های آماری کای دو و ANOVA مقایسه گردیدند. یافته ها: توزیع فراوانی از نظرجنس و میانگین سنی در هر سه گروه یکسان بود (05/0p>). میانگین طول مدت بلوک حسی در گروه اول 02/19±25/130 دقیقه، در گروه دوم 7/32±133 دقیقه و در گروه سوم 58/14±116 دقیقه بود که تفاوت معنی دار آماری بین سه گروه وجود نداشت. میانگین طول مدت بلوک حرکتی در گروه اول 63/14±95/120 دقیقه و در گروه دوم 74/25±75/118 دقیقه و در گروه سوم 23/18±107 دقیقه بود که تفاوت معنی دار آماری بین سه گروه وجود نداشت و همچنین تغییرات همودینامیک در هر سه گروه اختلاف معنی داری با هم نداشتند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که افزودن ترکیب داروئی 20 میکروگرم فنتانیل و 2/0 میلی گرم اپی نفرین به داروی بی حسی موضعی لیدوکائین طول مدت بلوک حسی و حرکتی و تغییرات همودینامیک را نسبت به هر یک از دو داروی فوق به تنهائی تغییر نمی دهد و در نتیجه نیازی به استفاده هم زمان از دو دارو نیست. لذا مطالعات تکمیلی با دوزهای متفاوتی از داروهای فوق پیشنهاد می گردد

Comparison of sedative effect of midazolam and propofol in patients with renal failure

چکیده: زمینه و هدف: دیالیز صفاقی روشی از دیالیز است که بیشتر در اطفال کاربرد دارد. برای کارگذاری کاتتر دیالیز صفاقی به آرام بخشی (Sedation) نیاز است که معمولاً با دو داروی میدازولام و فنتانیل انجام می شود. ولی در بعضی از مطالعات از پروپوفول نیز در بیماران کلیوی در بخش مراقبت های ویژه استفاده شده است. با توجه به این که مطالعه ای در مورد مقایسه اثر سداتیو میدازولام با پروپوفول در جراحی کارگذاری کاتتر دیالیز صفاقی انجام نشده است، این مطالعه با هدف بررسی مقایسه ای اثر آرامبخشی میدازولام با پروپوفول به همراه فنتانیل در بیماران با نارسائی کلیه که نیاز به کارگذاری کاتتر دیالیز صفاقی دارند، انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تعداد 44 بیمار با رنج سنی 65-18 سال، وضعیت فیزیکی کلاس سه و چهار (ASA III, IV) که دارای نارسایی کلیه بوده و کاندیدای کارگذاری کاتتر دیالیز صفاقی بودند به طور تصادفی به دو گروه 22 نفره تقسیم شدند. به گروه اول پروپوفول (50 میکروگرم در کیلوگرم وزن بیمار) به همراه فنتانیل و به گروه دوم میدازولام (50 میکروگرم در کیلوگرم وزن بیمار) به همراه فنتانیل تزریق گردیده، سپس میزان اشیاع اکسیژن، ضربان قلب، فشارخون و سدیشن اسکور (با استفاده از اسکور Ramsay) قبل و بعد از مداخله مورد بررسی قرار گرفت. علائم بالینی مورد نیاز توسط محققین در پرسشنامه مخصوص جمع آوری و با استفاده از آزمون آماری من ویتنی وt-test بررسی شد. یافته ها: بر اساس نتایج، پروپوفول نسبت به میدازولام آرامبخشی بیشتر و بهتری را ایجاد کرد (001/0

A comparative study on the effects of thiopental and ketamine, in patients under electroconvulsive therapy

چکیده: زمینه و هدف: دارو در بیهوشی مورد استفاده در تشنج درمانی الکتریکی (ECT) همراه با معایبی از جمله درد و تورم در محل تزریق، کوتاه بودن مدت تشنج، انقباض زودرس بطنی و برادیکاردی سینوسی هستند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه کتامین با تیوپنتال سدیم از نظر طول مدت تشنج، تغییرات همودینامیکی و مدت زمان ریکاوری در بیماران تحت ECT انجام شد. روش بررسی: این کارآزمایی بالینی دوسویه کور در مرکز پزشکی نور اصفهان بر روی 16 بیمار کاندیدای ECT انجام شد. در یک جلسه ECT از داروی کتامین به میزان mg/kg 1 به همراه میدازولام (گروه K) و در جلسه دوم از داروی تیوپنتال سدیم به میزان mg/kg5/2 (گروه T) استفاده گردید (نیمی از بیماران در جلسه اول تیوپنتال و نیم دیگر کتامین دریافت کردند). طول مدت تشنج بر اساس مانیتورینگ الکتروانسفالوگرام (EEG)، فشارخون سیستولیک، دیاستولیک و تعداد ضربان نبض در دقیقه بیمار قبل از مداخله، بلافاصله و 3، 5،10 و 15 دقیقه بعد از ECT و همچنین فاصله زمانی بین انجام ECT و هوشیاری مجدد تعیین و ثبت گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری t زوج، مک نمار، ویلکاکسون و آنالیز واریانس مشاهدات تکرار شده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: میانگین سنی و وزنی بیماران به ترتیب 83/10±81/30 سال و 94/10±72/61 کیلوگرم بود .میانگین مدت زمان تشنج در گروه تیوپنتال سدیم 8/5±3/26 ثانیه و در گروه کتامین 4/6±4/32 ثانیه بود (001/0

Comparison of Continuous Infusions of Ketorolac, Paracetamol and Parecoxib for postoperative pain management in orthopedic lower limb surgery under spinal anesthesia

Background: the effect of three drugs; Ketorolac, Paracetamol and Parecoxib, on patients undergoing lower extremities orthopedic surgeries were compared regarding their analgesic effects.Materials and methods: 140 patients undergoing lower extremities orthopedic surgery were assigned in four groups: 35 patients in each. In Parecoxib group, 20 mg of the drug was infused in 20 minutes and then 60 mg of Parecoxib was added to the pump and the rest of the pump was filled with normal saline up to100 ml. In Ketorolac group, 15 mg Ketorolac was infused in 20 minutes and then, 45 mg of Ketorolac was added into the pump and the rest of the pump was filled with normal saline up to 100 ml. In Paracetamol group 500 mg Paracetamol was infused in 20 minutes and then 1500 mg of Paracetamol was added into the pump and the rest of the pump was filled with normal saline up to 100 ml. In the placebo group, infusion pump was filled with 100 ml of normal saline.Results: Pain score was not significantly different between Paracetamol and placebo groups. Six hours after operation, only the difference in the mean pain scores between Parecoxib and placebo groups was significant. However, 12 and 18 hours after operation, the mean pain score in Parecoxib group was significantly lower than Paracetamol and placebo groups (p<0.05). Nevertheless, 24 hours after operation, the mean pain score in Parecoxib and Ketorolac groups were significantly lower than placebo group (p<0.05).Conclusion: The results showed that Parecoxib could be used for postoperative pain management in orthopedic lower limb surgeries. Ketorolac and Paracetamol could reduce morphine requirements in similar patterns.Keywords: Ketorolac, Paracetamol, Parecoxi

Is Admission Serum Sodium Concentration a Clinical Predictor for the Outcome of Therapy in Critically Ill Poisoned Patients?

BACKGROUND Disorders of serum sodium concentration are some of the most electrolyte abnormalities in the intensive care unit (ICU) patients. These disorders adversely affect the function of vital organs and are associated with increased hospital mortality. PURPOSE In the present study we aimed to evaluate the effects of serum sodium concentration abnormalities at the time of hospital admission on the clinical outcome of therapy in a cohort of critically ill poisoned patients. METHODS In this cross-sectional study, 184 critically ill poisoned patients aged >18 years and in the first 8 hours of their poisoning, hospitalized in the ICU of a tertiary care university hospital (Isfahan, Iran) between 2010-2012, were evaluated at the admission time and 24 hours later for serum sodium concentration abnormalities and its relationship with age, gender, consciousness status, ingested drugs and clinical outcome of therapy. The clinical outcome was considered as recovery and mortality. Logistic Regression analysis was performed for predictive variables including serum sodium concentration abnormalities in patients' clinical outcome. FINDINGS On admission, 152 patients (82.6%) were eunatremic, 21 patients (11.4%) were hyponatremic and 11 patients (6%) were hypernatremic. In the second day eunatremia, hyponatremia and hypernatremia was observed in 84.4%, 13% and 2.2% respectively. Age (OR=1.92; CI=1.18-3.12) and severity of toxicity (OR=1.32; CI=1.12-2.41) were predicting factors of mortality in ICU poisoning patients. CONCLUSIONS Serum sodium concentration abnormalities are prevalent in critically ill poisoned patient but do not seem to have a predictive value for the clinical outcome of therapy

Comparative evaluation of hemodynamic and respiratory parameters during mechanical ventilation with two tidal volumes calculated by demi-span based height and measured height in normal lungs

Background : Appropriate determination of tidal volume (VT) is important for preventing ventilation induced lung injury. We compared hemodynamic and respiratory parameters in two conditions of receiving VTs calculated by using body weight (BW), which was estimated by measured height (HBW) or demi-span based body weight (DBW). Materials and Methods : This controlled-trial was conducted in St. Alzahra Hospital in 2009 on American Society of Anesthesiologists (ASA) I and II, 18-65-years-old patients. Standing height and weight were measured and then height was calculated using demi-span method. BW and VT were calculated with acute respiratory distress syndrome-net formula. Patients were randomized and then crossed to receive ventilation with both calculated VTs for 20 min. Hemodynamic and respiratory parameters were analyzed with SPSS version 20.0 using univariate and multivariate analyses. Results : Forty nine patients were studied. Demi-span based body weight and thus VT (DTV) were lower than Height based body weight and VT (HTV) (P = 0.028), in male patients (P = 0.005). Difference was observed in peak airway pressure (PAP) and airway resistance (AR) changes with higher PAP and AR at 20 min after receiving HTV compared with DTV. Conclusions : Estimated VT based on measured height is higher than that based on demi-span and this difference exists only in females, and this higher VT results higher airway pressures during mechanical ventilation

Comparison of pre- vs. post-incisional caudal bupivacaine for postoperative analgesia in unilateral pediatric herniorrhaphy: A double-blind randomized clinical trial

Introduction: This study was designed to evaluate the pre- vs. post-incisional analgesic efficacy of bupivacaine administered caudally in children undergoing unilateral hernia repair. Methods: Fifty children aged 6 months to 6 years were included in the study. Children were divided blindly between the two groups to receive pre- vs. post-incisional caudal bupivacaine. The preincisional group received 1 ml/kg of 0.125% bupivacaine caudally after induction of anesthesia and the postincisional group received the same dose caudally at the end of surgery. Heart rate, SaO 2 , end tidal CO 2 , and noninvasive arterial blood pressure were recorded every 10 min. The duration of surgery, extubation time, and duration of recovery period were also recorded. The pain scores were measured with using an Oucher chart in the recovery room, 2, 4, 6, 12, and 24 h after surgery. Time to first analgesia, numbers of supplementary analgesics required by each child in a 24-h period and total analgesic consumptions were recorded. Any local and systemic complications were recorded. Quantitative data were compared using a two-tailed t-test. Sex distribution and frequency of acetaminophen consumption were measured using χ2 test. P<0.05 was considered statistically significant. Results: The Oucher pain scale at 4, 6, 12, and 24 h after surgery, the total analgesic consumption and the numbers of demand for supplemental acetaminophen were lower statistically in preincisional group ( P<0.05). Extubation time and duration were higher in preincisional group ( P<0.05). Mean changes of heart rates were statistically lower during the anesthesia period and recovery time in preincisional group (P<0.05). Conclusion: Preincisional caudal analgesia with a single injection of 0.125% bupivacaine is more effective than the postincisional one for postoperative pain relief and analgesic consumption in unilateral pediatric herniorrhaphy

Acid–base and hemodynamic status of patients with intraoperative hemorrhage using two solution types: Crystalloid Ringer lactate and 1.3% sodium bicarbonate in half-normal saline solution

Background: Intraoperative hemorrhage is one of the problems during surgery and, if it happens in a high volume without an immediate action to control, it can be fatal. Nowadays, various injectable solutions are used. The aim of this study was to compare the acid–base and hemodynamic status of the patient using two solutions, Ringer lactate and 1.3% sodium bicarbonate, in half saline solution. Materials and Methods: This clinical trial was performed at the Al-Zahra Hospital in 2013 on 66 patients who were randomly selected and put in two studied groups at the onset of hemorrhage. For the first group, crystalloid Ringer lactate solution and for the second group, 1.3% sodium bicarbonate in half-normal saline solution was used. Electrocardiogram, heart rate, O2 saturation non-invasive blood pressure and end-tidal CO2 were monitored. The arterial blood gas, blood electrolytes, glucose and blood urea nitrogen were measured before serum and blood injection. After the infusion of solutions and before blood transfusions, another sample was sent for measurement of blood parameters. Data were analyzed using SPSS software. Results: The mean arterial pressure was significantly higher in the second group than in the first group at some times after the infusion of solutions. pHh levels, base excess, bicarbonate, sodium, strong ion differences and osmolarity were significantly greater and potassium and chloride were significantly lower in the second group than in the first group after the infusion of solutions. Conclusion: 1.3% sodium bicarbonate in half-normal saline solution can lead to a proper correction of hemodynamic instability. By maintaining hemodynamic status, osmolarity and electrolytes as well as better balance of acid–base, 1.3% sodium bicarbonate solution in half-normal saline solution can be more effective than Ringer lactate solution during intraoperative bleeding