Alcohol septal ablation in hypertrophic cardiomyopathy utilizing a longitudinal 17-year study (mean 10.8). Observation follow-ups taken at a single medical centre

  Background: Alcohol septal ablation (ASA) is a method of treatment in obstructive hypertrophic car­diomyopathy (HOCM), but there is little data on the long-term results of ASA and the natural course after treatment. The aim of the study was to evaluate the results of ASA in HOCM in multiannual observation, and its impact on patient survival, exercise capacity, electrical complications, and changes in the anatomy and function of the heart. Methods: The study evaluated 47 patients with HOCM with a high left ventricular outflow tract (LVOT gradient) treated between 1997 and 2014 with ASA. Annual examinations evaluated the clinical condi­tion, at rest and with exercise electrocardiogram, Holter monitoring, echocardiography, the evolution of HOCM towards the dilated form, and the frequency of pacemaker implantation. Results: The analysis included data from 34 patients under observation for 3 to 17 (mean 10.8) years. Their age at procedure was 21–65, a mean of 47 years. All patients had permanently reduced LVOT gradient with a mean of 77.36 ± 35.46 to 11.40 ± 10.85 and showed improvement in the performance I to II New York Heart Association. Two out of five deaths had possible cardiac etiology. Fifteen patients received a pacemaker or cardioverter implants. In 4 subjects the long-term observation revealed new wall contractility abnormalities, interpreted as a shift of HOCM to the dilated form. Conclusions: Alcohol septal ablation permanently eliminated the gradient in LVOT and improved the performance of patients, however it did not prevent a shift of HOCM to the dilated form. Pacemaker implantations are relatively frequent. (Cardiol J 2017; 24, 2: 125–130

Przerzut guza nerki w drodze odpływu prawej komory operowany ze wskazań życiowych

U pacjentki z guzem prawej nerki w trakcie przygotowań do operacji stwierdzono w drodze odpływu prawej komory guz o niejasnej etiologii. Zmiana ta w istotnym stopniu zaburzała przepływ krwi, powodując przeciążenie prawej komory, niewydolność serca w III klasie według New York Heart Association i została uznana za czynnik ryzyka nagłego zgonu. Guz serca operowano w trybie pilnym; w badaniu histopatologicznym okazał się przerzutem raka nerki

Predictors of the voltage derived left atrial fibrosis in patients with long-standing persistent atrial fibrillation

Background: Left atrial (LA) arrhythmogenic substrate beyond the pulmonary veins (PV) seems to play a crucial role in the maintenance of atrial fibrillation (AF). The aim of this study was to evaluate the association of selected parameters with the presence and extent of voltage-defined LA fibrosis in patients with long-standing persistent AF (LSPAF) undergoing catheter ablation. Methods: One hundred and sixteen consecutive patients underwent high density-high resolution voltage mapping of the LA with a multielectrode catheter following PV isolation and restoration of sinus rhythm with cardioversion. A non-invasive dataset, such as clinical variables, two-and three-dimensional echocardiography determined LA size and function and fibrillatory-wave amplitude on a standard surface electrocardiogram were obtained during AF before ablation. Results: Low-voltage areas (LVA; 15 cm2 [IQR 8–31]) were detected in 56% of patients. Twenty nine percent of them presented mild, 43% moderate and 28% severe global LVA burden. In univariate analysis, age ≥ 57 years old, female sex, body surface area ≤ 1.76 m2, valvular heart disease, moderate mitral regurgitation, chronic coronary syndrome, hypothyroidism, CHA2DS2-VASc score ≥ 3 and ≥ 4 predicted the presence of LVA. In multivariate analysis only female sex, valvular heart disease and CHA2DS2-VASc ≥ 4 remained statistically significant. AF duration, LA size and function and fibrillatory-waves amplitude were neither associated with the prediction of the LVA, nor severe LVA burden. Conclusions: A LSPAF diagnosis does not indicate the presence of voltage defined fibrosis in many cases. Simple non-invasive screening of the LSPAF population could predict LVA prevalence

Problemy elektrofizjologiczne i neurologiczne u młodego pacjenta z wrodzonym skorygowanym przełożeniem wielkich pni tętniczych

A case of patient with diagnosed, well tolerated corrected congenital transposition of the great arteries (ccTGA) andcongenital third-degree atrioventricular block is presented. At the age of 26 he had Morgagni-Stokes-Adams attackassociated with cranial trauma, next year he developed cerebral embolism as a complication of newly diagnosed atrial fibrillation.Przedstawiono przypadek pacjenta z rozpoznanym, dobrze tolerowanym, wrodzonym skorygowanym przełożeniem wielkich pni tętniczych i wrodzonym blokiem przedsionkowo-komorowym III stopnia. W wieku 26 lat wystąpił u niego zespół Morgagniego-Adamsa-Stokesa z urazem czaszki, a w następnym roku przebył zator mózgowy jako powikłanie świeżo ujawnionego migotania przedsionków.

Patient with congenital atrioventricular block and pacemaker lead endocarditis

Infekcyjne zapalenie wsierdzia obejmujące wszczepione urządzenie do elektroterapii serca stanowi coraz częstszyproblem w praktyce klinicznej. Postępowania diagnostyczne i terapeutyczne w przypadku podejrzenia zakażenia związanego z urządzeniem wszczepialnym budzi wiele kontrowersji. W niniejszym artykule zaprezentowano historię choroby młodego pacjenta z wrodzonym blokiem przedsionkowo-komorowym III stopnia i implantowanym stymulatorem serca, u którego rozpoznano infekcyjne zapalenie wsierdzia z wegetacją na elektrodzie prawokomorowej. Leczenie chorego trwało 61 dni i wymagało interdyscyplinarnego postępowania z udziałem specjalistów zajmujących się: kardiologią zachowawczą, elektroterapią, mikrobiologią, kardiochirurgią i anestezjologią. Zdaniem autorów przypadek ten jest wart przedstawienia, zwłaszcza w kontekście zmian w wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczących leczenia infekcyjnego zapalenia wsierdzia.Infective endocarditis affecting cardiac implantable electronic device is life-threatening condition. Its incidence increased lately. Diagnostic and therapeutic proceedings in case of infective endocarditis may be difficult. We present a case of young male with pacemaker implanted for congenital third degree atrioventricular block who developed infective endocarditis with right ventricular lead vegetation. The patient was treated for 61 days with the participation by interdisciplinary team inckuding specialists in conservative cardiology, electrotherapy devices, microbiology, cardiac surgery and anesthesiology. In our opinion the case appears worthy of a wider discussion, especially considering the new European Society of Cardiology guidelines for the management of infective endocarditis

Right atrial size and function to predict left atrial voltage defined fibrosis in patients with long-standing persistent atrial fibrillation

Wstęp. W populacji pacjentów z długo trwającym przetrwałym migotaniem przedsionków (LSPAF) wymiary i funkcja prawego przedsionka (RA) oraz ich znaczenie w przewidywaniu obecności włóknienia lewego przedsionka (LA) opartego na pomiarze amplitudy elektrogramów przedsionkowych nie zostały dokładnie zbadane. Materiał i metody. W populacji pacjentów z LSPAF oceniono, czy uzyskane podczas badania echokardiograficznego długość, pole powierzchni, objętość, frakcja opróżniania, objętość wyrzutowa, wskaźnik rozszerzania RA oraz ich pochodne przewidują obecność obszarów niskoamplitudowych LA (LVA) uzyskanych podczas mapingu napięciowego wysokiej rozdzielczości i gęstości z użyciem systemu CARTO®3. Wyniki. Do badania włączono 142 chorych w wieku 63 (58–67) lat. LVA stwierdzono u 54% pacjentów. Znacznie zaawansowany remodeling LA manifestujący się dużymi obszarami LVA stwierdzono u 15% chorych, natomiast rozsiane obszary LVA u 30%. Zaobserwowano, że: 1) Większość pacjentów (76%) prezentowała powiększenie RA, jakkolwiek w niewielu przypadkach objętość RA była większa niż objętość LA; 2) Powiększenie RA dodatnio korelowało z obecnością małej do umiarkowanej niedomykalności trójdzielnej, przerostem lewej komory, powiększeniem LA, powierzchnią i objętością LA; 3) Żaden z parametrów RA nie przewidywał obecności LVA i zaawansowanego stopnia włóknienia LA, chociaż u pacjentów z zaawansowanym stopniem remodelingu stwierdzono większą długość i powierzchnię RA w porównaniu z pacjentami z mniej zaawansowanym stopniem remodelingu LA. Wnioski. Powiększenie i zaburzona funkcja RA jest częsta wśród pacjentów z LSPAF, ale nie pozwala przewidzieć obecności włóknienia LA.Introduction. Right atrial (RA) size and function are not well described in long-standing persistent AF (LSPAF) patients, nor their value as a predictor for the left atrial (LA) voltage-defined fibrosis.Methods. An evaluation was made as to whether echocardiography determined RA length, planimetred area, volume, emptying fraction, stroke volume, expansion index and calculated derivates among the LSPSAF population predict LA low voltage areas (LVA) acquired with high-density and high-resolution bipolar voltage mapping using the CARTO®3 system.Results. 142 patients aged 63 (58–67) years old, 117 males, were enrolled in this study. LVA were detected in 54% of the patients. Severe global LVA burden was present in 15% of the patients, whereas 30% of the patients presented a disseminated pattern of remodelling. It was shown that: (1) the majority of the study population (76%) presented enlarged RA, however, RA volumes were larger than LA volumes in the minority of cases; (2) RA enlargement had a positive correlation with the presence of mild-to-moderate tricuspid regurgitation, left ventricular hypertrophy, LA enlargement, LA area and volume; (3), none of the RA indices was associated with the prediction of absolute LVA or advanced LA fibrotic remodelling, although patients with severe LVA burden presented longer RA length and a larger area than compared to patients with less advanced remodelling pattern.Conclusions. It was found that RA enlargement and decreased RA function, common in LSPSAF patients, do not translate to the presence of voltage-derived LA fibrotic remodelling

Zmienność elektrokardiograficznych cech bliźniąt monozygotycznych w zależności od płci, wieku i czynników środowiskowych

Wstęp: Problem zmienności wybranych parametrów elektrokardiograficznych w różnych grupach bliźniąt jednojajowych (w zależności od płci, wieku i czynników środowiskowych). Materiał i metody: Badaną grupę stanowiło 28 par bliźniąt jednojajowych biorących udział w II Ogólnopolskim Festiwalu Bliźniąt w Szczecinie (15 par kobiet, 13 par mężczyzn, w wieku 8–66 lat). Grupę tę 3-krotnie podzielono na 2 podgrupy w zależności od wieku ( 20 rż.), płci (K, M) oraz okresu wspólnego wychowywania się (okres rozłąki > 5 lat stanowiący jednocześnie nie mniej niż 1/4 dotychczasowego życia kwalifikował parę do podgrupy bliźniąt żyjących oddzielnie). Oceniano oś elektryczną serca, częstość akcji serca (HR, heart rate), czas trwania PQ, QRS, QT, QTc oraz występowanie niespecyficznych zaburzeń repolaryzacji i przewodnictwa śródkomorowego w parach bliźniąt. Wyniki: Nie stwierdzono żadnych istotnych różnic między badanymi parametrami w parach w zależności od wyżej wymienionych czynników. Wniosek: Uzyskane wyniki mogą wskazywać na niezmienność raz nabytych lub wrodzonych cech elektrokardiograficznych. (Folia Cardiol. 2001; 8: 137–142

Zmienność elektrokardiograficznych cech bliźniąt monozygotycznych w zależności od płci, wieku i czynników środowiskowych

Wstęp: Problem zmienności wybranych parametrów elektrokardiograficznych w różnych grupach bliźniąt jednojajowych (w zależności od płci, wieku i czynników środowiskowych). Materiał i metody: Badaną grupę stanowiło 28 par bliźniąt jednojajowych biorących udział w II Ogólnopolskim Festiwalu Bliźniąt w Szczecinie (15 par kobiet, 13 par mężczyzn, w wieku 8–66 lat). Grupę tę 3-krotnie podzielono na 2 podgrupy w zależności od wieku ( 20 rż.), płci (K, M) oraz okresu wspólnego wychowywania się (okres rozłąki > 5 lat stanowiący jednocześnie nie mniej niż 1/4 dotychczasowego życia kwalifikował parę do podgrupy bliźniąt żyjących oddzielnie). Oceniano oś elektryczną serca, częstość akcji serca (HR, heart rate), czas trwania PQ, QRS, QT, QTc oraz występowanie niespecyficznych zaburzeń repolaryzacji i przewodnictwa śródkomorowego w parach bliźniąt. Wyniki: Nie stwierdzono żadnych istotnych różnic między badanymi parametrami w parach w zależności od wyżej wymienionych czynników. Wniosek: Uzyskane wyniki mogą wskazywać na niezmienność raz nabytych lub wrodzonych cech elektrokardiograficznych. (Folia Cardiol. 2001; 8: 137–142