Adrenal-sparing surgery for a hormonally active tumour — a single-centre experience

Introduction: Surgeries that spare the adrenal cortex during adrenalectomy have profound justification. Indications for this type of surgery are fairly strict, and more than 30 years of observations continuously verify the results of the procedure. Material and methods: Of a total of 650 adrenalectomies, 22 (3.4%) were adrenal cortex-sparing surgeries. There were 16 women and six men in this group. In 10 cases, surgery was performed for pheochromocytoma, eight cases involved Conn’s syndrome, and in four cases — paragangliomas located in the para-adrenal region. Secretory activity was identified in all cases. Results: Laparoscopic partial adrenalectomy was performed in 20 patients. Conversion to open laparotomy was necessary in two cases. In patients after bilateral resection of pheochromocytoma surgery, glucocorticoids were supplemented for six weeks. No significant surgical complications were observed in this group. Conclusions: Partial adrenalectomy for minor lesions should be a much more commonly utilised treatment method (of choice). Where bilateral adrenalectomy is necessary, a sparing procedure on one side protects patients from the need for hormonal substitution. The remaining part of the adrenal gland undertakes satisfactory secretory function after six weeks at the latest.

Skuteczność jednostronnej adrenalektomii laparoskopowej w hiperkortyzolemii i subklinicznym zespole Cushinga niezależnych od ACTH — badanie retrospektywne na dużej kohorcie

Introduction: To assess the effectiveness of early unilateral laparoscopic adrenalectomy in ACTH-independent and subclinical hypercor­tisolaemia. Material and methods: We conducted a unicentric, retrospective study. Between 2010 and 2015, 356 laparoscopic adrenalectomies were performed in the Department of General and Endocrine Surgery of the MUW. Hypercortisolaemia was found in 50 (14%) patients, while overt hypercortisolaemia was found in 31 patients. In the hypercortisolaemia group, ACTH-dependent hypercortisolaemia was diagnosed in five (10%) and ACTH-independent hypercortisolaemia in 25 patients (50%). One patient with overt hypercortisolaemia had cancer of the adrenal cortex. The remaining 19 (38%) patients had subclinical Cushing’s syndrome. For our study, we compared patients with ACTH-independent hypercortisolaemia (n = 25) with those with Cushing’s syndrome (n = 19). Patients with ACTH-dependent hyper­cortisolaemia (n = 5) and the patient with cancer of the adrenal cortex (n = 1) were excluded. Results: Patients from both groups (n = 44) underwent a unilateral transperitoneal adrenalectomy. Good early outcomes were observed in 42 patients (93.3%). In one patient, an additional laparoscopic surgery was necessary on postoperative day 0 due to bleeding. In another patient, on day 22 post-surgery, we found an abscess in the site of the excised adrenal gland, which was drained under laparoscopic guid­ance. In three patients (6.8%) with substantial obesity, temporary respiratory insufficiency of varying degrees occurred. We did not observe any thromboembolic complications. All patients with overt hypercortisolaemia and nine patients with subclinical hypercortisolaemia had secondary adrenal insufficiency postoperatively. Conclusions: Transperitoneal unilateral laparoscopic adrenalectomy is an efficient and safe treatment option in patients with ACTH- -independent hypercortisolaemia, both overt and subclinical.Wstęp: Celem pracy była ocena skuteczności wczesnej jednostronnej adrenalektomii laparoskopowej w niezależnej od ACTH i subkli­nicznej hiperkortyzolemii. Materiał i metody: Przeprowadzono jednoośrodkowe, retrospektywne badanie. W latach 2010–2015 wykonano 356 adrenalektomii laparoskopowych w Klinice Chirurgii Ogólnej i Endokrynologicznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego (WUM). Hiperkortyzo­lemię stwierdzono u 50 pacjentów (14%), natomiast jawną hiperkortyzolemię u 31 pacjentów. W grupie pacjentów z hiperkortyzolemią, hiperkortyzolemię ACTH-zależną zdiagnozowano u pięciu (10%) pacjentów, natomiast ACTH-niezależną u 25 (50%) pacjentów. U jednego z pacjentów z jawną hiperkortyzolemią stwierdzono raka kory nadnerczy. U pozostałych 19 (38%) pacjentów stwierdzono subkliniczny zespół Cushinga. Dla celów niniejszego badania, porównano pacjentów z ACTH-niezależną hiperkortyzolemią (n = 25) z pacjentami z zespołem Cushinga (n = 19). Z badania zostali wykluczeni pacjenci z ACTH-zależną hiperkortyzolemią (n = 5) oraz pacjent z rakiem kory nadnerczy (n = 1). Wyniki: Pacjentów z obu grup (n = 44) poddano jednostronnej adrenalektomii przezotrzewnowej. Dobre wczesne wyniki leczenia zaob­serwowano u 42 pacjentów (93,3%). U jednego z pacjentów konieczna była dodatkowa operacja laparoskopowa z powodu krwawienia w 0. dobie pooperacyjnej. U innego pacjenta, w 22. dobie pooperacyjnej, wykryto ropień w miejscu wyciętego gruczołu nadnerczowego, który został odsączony pod kontrolą laparoskopową. W przypadku trzech pacjentów (6,8%) ze znaczną otyłością, wystąpiła przejściowa niewydolność oddechowa o różnym stopniu nasilenia. Nie zaobserwowano żadnych powikłań zakrzepowo-zatorowych. U wszystkich pacjentów z jawną hiperkortyzolemią oraz u dziewięciu pacjentów z subkliniczną hiperkortyzolemią stwierdzono wtórną niewydolność nadnerczy po operacji. Wnioski: Jednostronna laparoskopowa adrenalektomia przezotrzewnowa jest skuteczną i bezpieczną opcją leczenia pacjentów z ACTH­-niezależną hiperkortyzolemią, zarówno jawną jak i subkliniczną

Przydatność adrenalektomii laparoskopowej w leczeniu nowotworów nadnerczy w doświadczeniu jednoośrodkowym

Introduction: Adrenal neoplasms comprise about 10% of all tumours affecting this organ and constitute a significant, at first diagnostic and subsequently therapeutic, problem, especially since a relatively high proportion of neoplastic lesions are asymptomatic. The number of diagnosed metastases to adrenal glands is increasing. Surgical treatment involves both open surgery as well as laparoscopy. Material and methods: There were 245 adrenalectomies performed at our centre due to various indications over the past four years. In 27 (11.5%) cases neoplasms were diagnosed in the final histopahtological examination. In 11 (40.7%) cases primary adrenal cortex tumours were diagnosed, metastases from other solid organ tumours were identified in another 12 (44.4%) patients, and rarer neoplasms were diagnosed in the remaning 4 (14.8%) subjects. Cases of malignant pheochromocytoma were not included in this report. Results: Laparoscopic adrenalectomy was performed in 23 (85.2%) subjects, while the ramaining 4 (12.9%) patients were subject to open adrenalectomy (conversion to open procedure in one case). There were no deaths or significant complications in the perioperative period. Comparing mean duration of open (140 minutes) and laparoscopic (190 minutes) procedures yielded a statistically significant difference (p = 0.02). There was no statistically significant difference found in the duration of operation with regard to laparoscopic adrenalectomies of tumours less than 50 mm and over 55 mm in diameter (p = 0.16). Conclusions: Laparoscopic adrenalectomy is a safe and effective method of treatment of adrenal tumours. Its oncological completeness is comparable (to open surgery) when performed by experienced surgical teams. Laparoscopy is the reason for the smooth postoperative course observed in most patients.Wstęp: Nowotwory nadnerczy występują w około 10% wszystkich guzów tego narządu i stanowią bardzo istotny problem początkowo diagnostyczny, a następnie leczniczy. Tym bardziej, że dość duży odsetek zmian nowotworowych nadnerczy przebiega bezobjawowo. Stwierdza się też coraz więcej zmian przerzutowych do nadnerczy. Leczenie jest chirurgiczne zarówno metodami chirurgii otwartej, jak i laparoskopowej. Materiał i metody: W okresie ostatnich 4 lat w tutejszym ośrodku wykonano 245 adrenalektomii z różnych wskazań. U 27 (11,5%) w ostatecznym badaniu histopatologicznym rozpoznano nowotwory. U 11 pacjentów (40,7%) rozpoznano pierwotne raki kory, u kolejnych 12 chorych (44,4%) przerzuty nowotworów narządowych, u pozostałych 4 (14,8%) inne rzadsze nowotwory. W opracowaniu nie uwzględniono złośliwych postaci pheochromocytoma. Wyniki: U 23 (85,2%) wykonano adrenalektomię laparoskopową, u pozostałych 4 (12,9%) adrenalektomię otwartą (w jednym przypadku była to konwersja). W okresie okołooperacyjnym nie było zgonów ani istotnych powikłań. Ten przedłużony pobyt związany był z przekazaniem chorych do dalszego leczenia skojarzonego. Porównano średnie czasy trwania operacji otwartych (140 min) i laparoskopowych (190 min) uzyskując statystyczną znamienność (p = 0,02). Nie uzyskano znamienności statystycznej w czasie trwania adrenalektomii laparoskopowych dla guzów o średnicy do 50 mm i powyżej 55 mm (p = 0,16). Wnioski: Adrenalektomia laparoskopowa jest bezpieczną i skuteczną metodą leczenia nowotworów nadnerczy. Jest też porównywalna w doszczętności onkologicznej gdy jest wykonywana przez doświadczone zespoły operacyjne. Laparoskopia u większości operowanych ma łagodny przebieg pooperacyjny

Intravascular treatment of left subclavian artery aneurysm coexisting with aortic coarctation in an adult patient

Coexistence of aortic coarctation with aneurysm of subclavian artery is a uncommon situation and may require unusual treatment in patients

Adrenal incidentaloma – diagnostic and treating problem – own experience

Incidentaloma is defined as an tumor diagnosed accidentally using imaging studies performed due to other indications. The aim of this paper was to describe the diagnostic and treatment problems experienced by patients with adrenal incidentaloma in a clinical practice