Zmiany skórne w chorobach naczyń żylnych

Przewlekła niewydolność żylna jest konsekwencją zastoju krwi w obrębie żylnych naczyń krwionośnych. Bardzo często pierwsze objawy kliniczne tego schorzenia manifestują się zmianami skórnymi. W pracy przedstawiono najczęściej występujące skórne obrazy chorobowe będące konsekwencją zaburzeń ze strony układu żylnego. Wiedza na temat obrazu klinicznego chorób naczyń żylnych jest konieczna do wdrożenia odpowiednich metod profilaktyki i leczenia tych uporczywych dolegliwości

Porfiria skórna późna — opis przypadku ciężkiego przebiegu choroby u kobiety uzależnionej od alkoholu

Porphyria cutanea tarda (PCT) belongs to the group of diseases with an increased incidence in the population of alcohol addicted people. Ethanol consumption has an influence on porphiryn metabolism which leads to disturbance in regulation of heme synthesis enzymes as well as direct damage of hepatocytes. Porphyria is a disease which involves disturbance of hepatic heme synthesis enzymes. In the course of the PCT, porphyrines are accumulated in the skin and excreted with urine. The skin lesions occur during porphyrin disintegration caused by UV light. The clinical presentation of PCT is non-inflammatory blisters, occasionally accompanied by hemorrhage and eschar. Chronic skin damage may result in scarring and changes in pigmentation at the sites of blisters and milia. Other clinical symptoms include: arthritic pain of upper and lower extremities, dizziness, tinnitus, abdominal pain and sudden death. We present extremely severe case of PCT in female, which was induced by sun exposure, hormone replacement therapy and alcohol intake.  Porfiria skórna późna (PCT, porphyria cutanea tarda) należy do grupy chorób, których częstość występowania jest zwiększona u osób nadużywających alkoholu. Spożycie etanolu wpływa na metabolizm porfiryn, co prowadzi do zaburzeń regulacji enzymów biorących udział w syntezie hemu oraz bezpośrednio uszkadza hepatocyty. Porfiria jest chorobą związaną z zaburzeniem działania enzymów syntezy hemu w hepatocytach. W przebiegu PCT porfiryny są akumulowane w skórze, a także wydalane z moczem. Zmiany skórne pojawiają się podczas rozpadu porfiryn spowodowanego oddziaływaniem promieniowania UV. Do obrazu klinicznego PCT zalicza się: niezapalne pęcherze z towarzyszącym krwawieniem i strupami, bol stawów kończyn górnych i dolnych, zawroty głowy, szumy uszne, dolegliwości bólowe brzucha oraz nagłą śmierć. Przewlekłe uszkodzenie skory doprowadza do bliznowacenia oraz zaburzeń pigmentacji. W niniejszej pracy zaprezentowano niezwykle ciężki przypadek PCT indukowany ekspozycją słoneczną, stosowaniem hormonalnej terapii zastępczej oraz nadużywaniem alkoholu

Rola metotreksatu w leczeniu pemfigoidu

Pemfigoid jest chorobą pęcherzową skóry o podłożu autoimmunologicznym, występującą najczęściej u osób w podeszłym wieku. Obraz kliniczny charakteryzuje się obecnością pęcherzy o dobrze napiętej pokrywie, umiejscowionych na rumieniowym podłożu, rzadziej w skórze pozornie niezmienionej. Leczenie pemfigoidu wymaga dużej ostrożności, ponieważ większość pacjentów to osoby w starszym wieku, ze współistniejącymi chorobami układowymi. Zastosowana terapia może zaostrzyć te choroby lub prowadzić do rozwoju nowych. W leczeniu pemfigoidu stosuje się wiele schematów działających poprzez różne mechanizmy, wykorzystując na przykład zdolność leków immunosupresyjnych, takich jak: azatiopryna, chlorambucyl, metotreksat, mikofenolan mofetylu czy cyklofosfamid, do hamowania wytwarzania przeciwciał skierowanych przeciwko różnym antygenom błony podstawnej. Stosuje się również glikokortykosteroidy podawane ogólnie lub miejscowo, sulfony, antybiotyki, plazmaferezę i według najnowszych doniesień rituximab. W niektórych przypadkach skuteczne okazuje się dopiero leczenie skojarzone. Terapią pierwszego rzutu od pewnego czasu jest stosowana ogólnie tetracyklina z witaminą PP. Z obserwacji wynika, że pacjenci dobrze tolerują takie leczenie, a przede wszystkim nie odnotowuje się zwiększonej śmiertelności, jaką opisywano po terapii steroidami podawanymi ogólnoustrojowo. W ostatnim czasie ukazały się prace niezależnych badaczy oceniających rolę metotreksatu w terapii pemfigoidu. Porównując efekty leczenia metotreksatem, kortykosteroidami stosowanymi ogólnie, miejscowo oraz skojarzonej terapii obu tych leków stosowanych ogólnoustrojowo, to metotreksat wydawał się najbardziej skutecznym lekiem, przy niskim ryzyku powikłań. Obserwowano korzystniejszy współczynnik przeżycia u pacjentów z umiarkowanie poważną postacią choroby w porównaniu z pacjentami leczonymi kortykosteroidami oraz tylko nieliczne działania niepożądane. Metotreksat jest skutecznym, bezpiecznym, akceptowanym przez pacjentów lekiem ze względu na koszty terapii i tolerancję leczenia. Powinien być brany pod uwagę przy wyborze terapii, szczególnie wśród pacjentów w podeszłym wieku, chociaż raczej nie jako lek pierwszego rzutu, a często nawet drugiego

Identyfikacja szczepów Staphylococcus aureus izolowanych od pacjentów z rozpoznaniem czyraczności przewlekłej przy pomocy nowoczesnych technik diagnostycznych celem wdrożenia ukierunkowanej terapii i prewencji.

Praca wykonana w Katedrze i Klinice Dermatologii, Wenerologii i Alergologii Akademii Medycznej

Biologic treatment for hidradenitis suppurativa — review of current literature

Hidradenitis suppurativa (HS) to przewlekła, postępująca choroba zapalna skóry, charakteryzująca się obecnością uporczywych, bolesnychguzków, ropni i przetok zlokalizowanych najczęściej w okolicach pach, pachwin, pośladków i okolic odbytu. Patofizjologia trądziku odwróconego wciąż nie została całkowicie wyjaśniona, jednak obecnie uważa się, że jej obraz jest związany z okołomieszkowym stanem zapalnym o podłożu immunologicznym. Dobór odpowiedniej terapii jest u tych pacjentów niezwykle istotny ze względu na znaczne pogorszenie jakości ich życia w trakcie trwania choroby oraz odroczone rozpoczęcie leczenia, spowodowane opóźnieniem postawienia właściwej diagnozy. Obecne rekomendacje podkreślają znaczenie wielodyscyplinarnego podejścia do leczenia schorzenia. Terapia biologiczna jest zalecana u tych pacjentów jako leczenie w stopniu umiarkowanym do ciężkiego choroby. Obecnie adalimumab to jedyny lek biologiczny zarejestrowany przez Food and Drug Administration w terapii trądziku odwróconego. Mimo to w zaleceniach oraz badaniach klinicznych opisywane są inne leki biologiczne, takie jak infliksymab, anakinra czy ustekinumab jako potencjalnie skuteczne i bezpieczne opcje terapeutyczne w leczeniu HS. Celem artykułu jest przegląd literatury dotyczącej leczenia biologicznego stosowanego w leczeniu trądziku odwróconego.Hidradenitis suppurativa (HS) is a chronic, debilitating, recurring inflammatory skin condition defined by the presence of severe, persistent, painful nodules, abscesses, and fistulas in the skin folds of the axilla, groin, gluteal, and perianal regions. Hidradenitis suppurativa’s pathophysiology is still not completely known however, it is presently thought to be an immune-mediated inflammatory condition. The selection of the proper therapy is highly crucial in these patients due to the severe decline in their quality of life and the delayed beginning of treatment. Even though hidradenitis suppurativa offers a variety of therapeutic choices, no universally effective therapy has been discovered. All of the recommendations underline the importance of a multidisciplinary approach to the condition. Biologic therapy is recommended by guidelines as a therapy in moderate to severe HS. Currently, adalimumab is the only biologic drug registered by Food and Drug Administration in acne inversa treatment. Despite this fact, recommendations or clinical trials described the other biologic drugs like infliximab, anakinra, or ustekinumab to be also potentially effective and safe in hidradenitis suppurativa treatment. The aim of this article is to review the literature on the biological treatment used in the treatment of acne inversa

The role of lifestyle and supplements in hidradenitis suppurativa

Acne inversa is a chronic, inflammatory skin disease that manifests itself in persistent, painful nodules, abscesses, or fistulas in their usual locations. The epidemiology of the disease oscillates between 0.00033% and 4.1%. Its pathogenesis is multifactorial and still poorly understood. Patients are also often burdened with obesity, inflammatory bowel diseases and metabolic disorders. Chronic pain, disorders of the sexual sphere, and limited or ineffective therapeutic options significantly reduce the quality of life in these patients. Treatment of acne inversa is difficult and often requires the use of multiple therapeutic methods at the same time, which often turn out to be unsatisfactory. Educating patients about their eating habits, the selection of appropriate clothing fabrics and care products, and smoking can enable them to make lifestyle changes. These changes may be helpful in reducing discomfort caused by hidradenitis suppurativa. The aim of the work is to review the literature on the importance of lifestyle modification in reverse acne

Rola stylu życia i suplementów w hidradenitis suppurativa

Trądzik odwrócony jest przewlekłą, zapalną chorobą skóry, manifestującą się uporczywymi, bolesnymi guzkami, ropniami lub przetokami w typowych dla siebie lokalizacjach. Epidemiologia choroby oscyluje w granicach 0,00033–4,1%. Jej patogeneza jest wieloczynnikowa i w dalszym ciągu słabo poznana. Pacjenci ponadto często obciążeni są otyłością, nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit oraz zaburzeniami procesów metabolicznych. Przewlekły ból, zaburzenia sfery seksualnej oraz ograniczone lub nieskuteczne opcje terapeutyczne znacznie obniżają jakość życia u tych pacjentów. Leczenie trądziku odwróconego jest trudne i niejednokrotnie wymaga zastosowania jednoczasowo wielu metod terapeutycznych, które często okazują się niezadowalające. Edukacja chorych w zakresie nawyków żywieniowych, doboru odpowiednich tkanin odzieżowych i środków pielęgnacyjnych, a także skutków palenia tytoniu może pomóc im we wprowadzeniu zmian w stylu życia. Zmiany te mogą okazać się pomocne w zmniejszeniu dolegliwości spowodowanych hidradenitis suppurativa. Praca ma na celu przegląd literatury w zakresie znaczenia modyfikacji stylu życia w trądziku odwróconym

Multidisciplinary Treatment in Toxic Epidermal Necrolysis

Toxic epidermal necrolysis, Leyll’s syndrome (TEN), is a rare mucocutaneous blistering disease burdened with high mortality rates. The diagnosis of TEN is based on clinical symptoms and histopathological findings. In approximately 90% of cases, it is a severe adverse reaction to drugs. In TEN, not only is the skin affected, but also mucosa and organs’ epithelium. There are no unequivocal recommendations in regard to systemic and topical treatment of the patients. The aim of this paper is to review available literature and propose unified protocols to be discussed. Early management and multidisciplinary treatment are necessary to improve patients’ outcome. Treatment of patients with TEN suspicions should be initiated with early drug withdrawal. TEN patients, like patients with burns, require intensive care and multidisciplinary management. Each patient with TEN should be provided with adequate fluid resuscitation, respiratory support, nutritional treatment, pain control, infection prophylaxis, anticoagulant therapy, and gastric ulcer prophylaxis. The key to local treatment of patients with TEN is the use of nonadherent dressings that do not damage the epidermis during the change. The aim of the systemic treatment is purification of the blood stream from the causative agent. The most efficient way to clarify serum of TEN patients’ is the combination of plasmapheresis and IVIG. Immunomodulatory therapy can reduce the mortality five times in comparison with the patients with immunosuppression or lack of full protocol