Acquired methemoglobinemia - case report

Methemoglobinemia jest rzadko rozpoznawaną, groźną dla życia patologią polegającą na obecności we krwi ponad 1% utlenionej hemoglobiny, która jest niezdolna do przenoszenia tlenu. Przypadek dotyczy 49-letniego mężczyzny z gwałtownie narastającymi objawami ostrej, hipoksemicznej niewydolności oddechowej, u którego wykluczono ostre i przewlekłe choroby układów krążenia i oddechowego. Istotna rozbieżność pomiędzy wartością saturacji tlenem, odczytanej z pulsoksymetru, a saturacją tlenem oraz ciśnieniem parcjalnym tlenu, obliczonymi w badaniu gazometrycznym krwi włośniczkowej, a także wyraźny brak reakcji na tlenoterapię były ważnymi wskazówkami do poszukiwania hemoglobinopatii i rozpoznania methemoglobinemii. Stężenie methemoglobiny wynosiło 16%. Objawy ustąpiły samoistnie. Czynnik wywołujący methemoglobinemię nie został zidentyfikowany. Pneumonol. Alergol. Pol. 2010; 78, 2: 153-158Methemoglobinemia; an increased concentration of methemoglobin in the blood, is an altered state of hemoglobin whereby the ferrous form of iron is oxidized to the ferric state, rendering the heme moiety incapable of carrying oxygen. The authors present a case of 49-year-old man who was admitted to the department of chest medicine with dyspnea, weakness and cyanosis in whom differential diagnosis excluded acute and chronic pulmonary and cardiovascular disease. Clinical cyanosis and low measured oxygen saturation in the presence of normal arterial oxygen tension was highly suggestive of methemoglobinemia ("saturation gap"). Methemoglobin level, measured at the acute phase of disease was elevated at 16%. Episode resolved spontaneously. Causes of methemoglobinemia was not established. Pneumonol. Alergol. Pol. 2010; 78, 2: 153-15

Autoimmunologiczne choroby tarczycy u chorych na pierwotne nadciśnienie płucne

Abnormal metabolism due to thyroid disorders could cause the additional significant right ventricular(RV) overload in patients with primary pulmonary hypertension (PPH). The purpose of this study was the prospective determination of autoimmune thyroid status in PPH patients. Material: 45 patients (33 women and 12 men, mean age 38 years ± 13) with moderate and severe PPH (mean pulmonary artery pressure 61 mm Hg ± 18 mm Hg). PPH was diagnosed when other reason of pulmonary hypertension had been excluded especially thromboembolic, venous and hypoxemic. Methods: Titer of antibodies to thyroglobulin and thyroid peroxidase were measured. Thyroid gland dysfunction was determined by biochemical measurements of thyrotropin and free thyroxine; thyroid ultrasonographic examination was also performed. The prevalence of thyroid autoantibodies is estimated at 13% in general population. Results: In 14 patients (31%) increased titer of thyroid antibodies was found in our group. Hyperthyroidism was recognized in 2 patients and in 3 cases we diagnosed hypothyroidism with high antibodies level requiring treatment. Ultrasonographic abnormalities were revealed in 21 patients (nodular changes - 11 patients, fibrosis -3 patients, chronic inflammation symptoms - 7). Ultrasonographic abnormalities were present in all patients with detectable antithyroid antibodies. We haven't confirmed more frequent prevalence of hormonal disorders in patient treated with prostacycline's analogues. Conclusion: The prevalence of autoimmune thyroid diseases is about 3 times higher in PPH patients than in general population. The treatment of patients with clinically evident hyper- or hypothyroidism is necessary. The monitoring of clinically silent disorders seems to be recommended especially prior to lung transplantation qualification

Chest ultrasound in the diagnosis of pulmonary embolism in a pregnant patient - a case report

Ciąża jest zarówno czynnikiem ryzyka zatorowości płucnej, jak i nieprawidłowego przebiegu diagnostyki w przypadkach jej podejrzenia, z potencjalnie groźnymi dla matki i płodu konsekwencjami. Jest to związane między innymi z wątpliwościami dotyczącymi bezpieczeństwa płodu w przypadku stosowania diagnostycznych testów wykorzystujących promieniowanie jonizujące. W artykule przedstawiono trudności diagnostyczne u 31-letniej pacjentki w 20. tygodniu ciąży przyjętej do szpitala z powodu niespecyficznych dolegliwości bólowych w klatce piersiowej, z podejrzeniem zatorowości płucnej jako powikłaniem zakrzepicy żylnej prawej dolnej kończyny. Opisany przypadek dotyczy ultrasonografii klatki piersiowej, którą wymienia się w piśmiennictwie jako metodę przydatną w diagnostyce zatorowości płucnej. Nie jest ona jak dotąd, z braku dostatecznej liczby opublikowanych badań, zalecana w oficjalnych wytycznych postępowania klinicznego. Niniejsza praca może stanowić zachętę do dalszych, prospektywnych badań, z nadzieją na określenie, czy i w jakich sytuacjach USG klatki piersiowej mogłoby znaleźć miejsce w strategii diagnostycznej zatorowości płucnej, zwłaszcza u kobiet ciężarnych.Pregnancy is a risk factor for both pulmonary embolism (PE), and an incorrect diagnostic assessment in cases of suspected PE with potentially dangerous consequences for the mother and foetus. The major concern is ionising radiation utilized by diagnostic tests and its potential negative effect on foetal safety. This paper presents diagnostic difficulties encountered in a 31-year-old patient at 20 weeks of gestation who was admitted to hospital with non-specific chest pain and suspected PE as a complication of right lower limb venous thrombosis. The case study reminds of chest ultrasound as a useful tool in the diagnosis of PE. The official clinical practice guidelines do not recommend the use of chest ultrasound for diagnosing of PE due to lack of a sufficient number of published studies. This case report may encourage further, prospective studies in the hope to define whether and when chest ultrasound might find its place in the diagnostic strategy of PE, especially in pregnant women

Acute lupus pneumonitis — case report and literature review

Toczeń rumieniowaty układowy (SLE) jest układową chorobą tkanki łącznej o podłożu autoimmunologicznym, charakteryzującą się przewlekłym przebiegiem oraz zajęciem wielu narządów i układów. Najczęściej występującą patologią w zakresie układu oddechowego u chorych na SLE jest zapalenie opłucnej. Znacznie rzadziej stwierdza się zmiany miąższowe w płucach pod postacią ostrego toczniowego zapalenia płuc (ALP) i przewlekłego śródmiąższowego włóknienia płuc. Do innych płucnych manifestacji SLE zaliczane są zatorowość płucna, rozlane krwawienie pęcherzykowe, ostra odwracalna hipoksemia czy zespół kurczących się płuc. W artykule przedstawiono opis przypadku młodej kobiety z rozpoznawanym uprzednio błoniastym kłębuszkowym zapaleniem nerek z zespołem nerczycowym oraz zespołem antyfosfolipidowym, która została przyjęta do szpitala z powodu nasilonej duszności.Proces diagnostyczny obejmujący między innymi badania obrazowe, laboratoryjne i mikrobiologiczne, pozwolił ustalić rozpoznanie ALP. Po wdrożeniu leczenia metyloprednizolonem w dużych dawkach obserwowano całkowitą regresję zmian płucnych u chorej. W pracy dokonano również przeglądu dotychczas opublikowanego piśmiennictwa dotyczącego tej jednostki chorobowej.Systemic lupus erythematosus (SLE) is an autoimmune connective tissue disease that is characterized by its chronic course and the involvement of many organs and systems. The most common abnormality in the respiratory system of SLE patients is lupus pleuritis. Less common is parenchymal involvement, which may present as acute lupus pneumonitis (ALP) or chronic interstitial lung disease. Other possible pulmonary manifestations of SLE include pulmonary embolism, diffuse alveolar haemorrhage, acute reversible hypoxaemia, and shrinking lung syndrome. We present the case report of a young woman with previously diagnosed membranous glomerulonephritis with nephrotic syndrome and antiphospholipid syndrome, who was admitted with marked of shortness of breath. The diagnostic process, including imaging studies and laboratory tests, enabled us to confirm a diagnosis of ALP. After initiation of treatment with high doses of methyloprednisolone, nearly complete remission of pulmonary changes was observed. We also perform a literature review regarding acute lupus pneumonitis

Recurrent effusive pericarditis in the course of adult-onset Still’s disease - case reports of two patients

Wysiękowe zapalenie osierdzia jest chorobą o zróżnicowanej etiologii, wymagającą uwzględnienia w diagnostyce różnicowej zarówno przyczyn infekcyjnych, jak i nieinfekcyjnych. Jedną z możliwych przyczyn jest choroba Stilla u dorosłych - rzadka zapalna choroba układowa o niepoznanej dotychczas etiologii. Choroba najczęściej dotyczy młodych dorosłych między 16. a 35. rokiem życia i charakteryzuje się występowaniem gorączki, artralgii, przemijającej osutki w kolorze łososiowym oraz innych odchyleń, wśród których należy wymienić zapalenie gardła, zapalenie błon surowiczych (zwłaszcza opłucnej i osierdzia), a także odchylenia w badaniach laboratoryjnych pod postacią leukocytozy i podwyższonego stężenia wskaźników stanu zapalnego. W pracy przedstawiono dwa przypadki choroby Stilla u dorosłych przebiegające z objawami nawracającego wysiękowego zapalenia osierdzia. Pneumonol. Alergol. Pol. 2011; 79, 3: 215-221Pericardial effusion is caused by various pathological agents. In differential diagnosis infectious as well as non-infectious factors have to be considered. Adult-onset Still disease (AOSD) - relatively uncommon systemic inflammatory disorder of unknown etiology - is among possible diagnosis. The disease typically affects patients in the age between 16–35 years and is characterized by spiking fever, arthralgia, evanescent salmon rash with other abnormalities including pharingitis, serositis (especially pleuritis and pericarditis) and leucocytosis as well as increased serum levels of inflammatory indicators. We present two patients with recurrent pericardial effusion in the course of AOSD. Pneumonol. Alergol. Pol. 2011; 79, 3: 215-22

Zaciskające zapalenie osierdzia jako powikłanie wirusowej infekcji dróg oddechowych

A 24 year-old man with 3-months medical history of recurrent respiratory infections and pericardial effusion, despite treatment with nonsteroid anti-inflammatory drugs, was admitted to the hospital with dyspnea on exertion. On admission he presented the symptoms of right heart insufficiency. Computed tomography of the chest demonstrated a thickened pericardium. Echocardiographic examination and right heart catheterisation established the diagnosis of constrictive pericarditis. Serologic tests suggested viral aetiology. The patient was referred to cardiothoracic surgery, partial pericardiectomy was performed with marked haemodynamic improvement.A 24 year-old man with 3-months’ medical history of recurrent respiratory infections and pericardial effusion, despite treatment with nonsteroid anti-inflammatory drugs, was admitted to the hospital with dyspnea on exertion. On admission he presented the symptoms of right heart insufficiency. Computed tomography of the chest demonstrated a thickened pericardium. Echocardiographic examination and right heart catheterisation established the diagnosis of constrictive pericarditis. Serologic tests suggested viral aetiology. The patient was referred to cardiothoracic surgery, partial pericardiectomy was performed with marked haemodynamic improvement

Unusual cause of right heart failure decompensation in 21-years old patient with idiopathic pulmonary arterial hypertension - a case report

W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 21-letniej pacjentki z idiopatycznym tętniczym nadciśnieniem płucnym, u której doszło do zaostrzenia prawokomorowej niewydolności serca z podwyższonym stężeniem troponiny T w przebiegu masywnego krwawienia do jamy brzusznej. Krwotok był spowodowany pęknięciem torbieli jajnika w trakcie terapii doustnym antykoagulantem z podwyższonym INR (5,14). U pacjentki, przyjętej z objawami wstrząsu, stwierdzono również cechy zaostrzenia prawokomorowej niewydolności serca w obrazie echokardiograficznym i podwyższenie stężenia NT-proBNP. W opisywanym przypadku zmniejszenie perfuzji wieńcowej i hipoksja tkankowa, pogłębiona utratą krwi i nośnika tlenowego, prawdopodobnie doprowadziły do uszkodzenia prawej komory serca i uwolnienia troponiny T z kardiomiocytów. Po podaniu dożylnym witaminy K, krystaloidów oraz przetoczeniu krwi uzyskano stabilizację stanu chorej oraz powrót wartości biomarkerów do poziomu sprzed zaostrzenia. Po odstawieniu leczenia przeciwzakrzepowego nie obserwowano nawrotu krwawienia. W wykonanym po 15 miesiącach badaniu hemodynamicznym nie stwierdzono trwałego upośledzenia funkcji prawej komory serca.The authors describe a case of 21-years old woman with idiopathic pulmonary arterial hypertension with atypical clinical consequences of massive internal bleeding. Despite significant hypovolemia clinical and laboratory presentation was one of RV failure with dilatation of right heart ventricle and increased plasma level of markers of myocardial stretch and injury (NT-proBNP and troponin, respectively). This is attributed to impaired right ventricular coronary perfusion and hypoxia. Intensive treatment restored baseline RV conditions and at 15 months follow-up no persistent right heart impairment was observed. This case demonstrates that bleeding should be also considered in differential diagnosis of exacerbation of right ventricular failure in patients with pulmonary arterial hypertension

Normal D-dimer concentration in hospitalized patients with lung diseases

Wstęp: Oznaczanie stężenia D-dimerów to stały element diagnostyki zatorowości płucnej (PE). Jednak u pacjentów hospitalizowanych ich nieprawidłowo wysokie stężenie często jest spowodowane innymi chorobami współistniejącymi, co ogranicza możliwość wykorzystania D-dimerów w wykluczaniu PE w tej populacji. Zaplanowano obserwację, która miała wykazać, jaka jest częstość prawidłowych wyników testu D-dimer u chorych hospitalizowanych pacjentów z chorobami płuc,u których diagnostyka różnicowa PE jest szczególnie trudna. W podgrupach pacjentów z ostrym epizodem żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (VTE) i nowotworami złośliwymi porównano wartości wskaźnika D-dimery/fibrynogen, który według niektórych danych mógłby podwyższać swoistość D-dimerów w VTE. Materiał i metody: Materiał pracy stanowiło 619 kolejnych pacjentów w wieku 54,9 lat (&#177; 15,4) hospitalizowanych w wyspecjalizowanym ośrodku pneumonologicznym, w tym 96 (15%) z ostrą VTE, 65 (10%) z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP) i 172 (27%) z nowotworem złośliwym płuca. Wyniki: Średnie stężenie D-dimerów (VIDAS D-dimer New) w badanej grupie wynosiło 1956 &#177; 3691 ng/ml, a mediana 842(45&#8211;35 678) ng/ml. Prawidłowe stężenie D-dimeru (< 500 ng/ml) stwierdzono u 225/523 (43%) bez ostrej VTE. Wśród chorych na POChP 49% (32/65) miało stężenie D-dimerów mniejsze niż 500 ng/ml, a wśród pacjentów z nowotworami złośliwymi płuc 25% (43/172). Wskaźnik D-dimery/fibrynogen był istotnie wyższy w podgrupie ostrej VTE w porównaniu z podgrupą nowotworów złośliwych płuca &#8212; odpowiednio 808 &#177; 688 i 289 &#177; 260; p < 0,001. Wnioski: Prawidłowe stężenie D-dimerów stwierdzono u ponad 40% pacjentów z chorobami płuc hospitalizowanych w wyspecjalizowanym ośrodku pneumonologicznym, co wskazuje na potencjalnie wyższą niż w piśmiennictwie przydatność tego testu w wykluczaniu PE w tej populacji. Wartość wskaźnika D-dimery/fibrynogen istotnie wyższa u chorych z ostrą VTE niż u pacjentów z nowotworami złośliwymi płuca wymaga dalszych badań dla wykazania jego znaczenia klinicznego.Introduction: The use of D-dimer testing is an established part of the diagnosis of suspected pulmonary embolism (PE). However, in hospitalized patients many various factors might be responsible for increased D-dimer concentration and they could lower utility of D-dimer in exclusion of PE in such population. According to some published data, calculating the index D-dimer/fibrinogen could increase the specificity of D-dimer in the recognition of venous thromboembolism (VTE). The aim of the present study was to determine the frequency of normal D-dimer concentration in hospitalized patients with lung diseases in whom the differential diagnosis of PE is particularly difficult and to evaluate the utility of the index D-dimer/fibrinogen in subgroups of patients: with acute VTE and with lung cancer. Material and methods: 619 consecutive patients aged 54.9 (&#177; 15.4) hospitalized in reference pulmonary center were enrolled into observation. Among them, there were 96 (15%) patients with acute VTE, 65 (10%) with exacerbation of COPD and 172 (27%) with lung cancer. Results: Mean D-dimer concentration (Vidas D-dimer New) was 1956 &#177; 3691 ng/ml and median value 842 (45&#8211;35 678) ng/ml. Normal D-dimer concentration (< 500 ng/ml) was found in 225/523 (43%) without acute VTE. In 49% (32/65) patients with COPD and in 25% (43/172) patients with lung cancer D-dimer concentration was below 500 ng/ml as well. The index D-dimer/fibrinogen was significantly higher in acute VTE patients compared to lung cancer patients &#8212; 808 &#177; 688 and 289 &#177; 260 respectively, p < 0.001. Conclusions: Normal D-dimer concentration was found in more than 40% of patients with lung diseases hospitalized in reference pulmonary center. This observation could suggest higher than described in the literature utility of D-dimer measurement in exclusion of PE in such a population. The value of the index D-dimer/fibrinogen, which is significantly higher in acute VTE than in lung cancer requires further evaluation to establish its clinical utility