Załącznik 2. Uchwała nr 14 Rady Naukowej Centrum Onkologii — Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie z 26 czerwca 2012 roku

Appendix 2. Resolution No 14, of the Maria Sklodowska-Curie Memorial Centre for Oncology — Institute’s Scientific Council (26th June 2012) concerning the institute’s division into the Maria Sklodowska-Curie Memorial Centre for Oncology — Institute body in Warsaw, the Silesian Institute for Oncology (in Gliwice) and the Malopolska Institute for Oncology (in Cracow), together with the relevant application as submitted by the Maria Sklodowska-Curie Memorial Centre for Oncology — Institute’s Director to the Minister of Health on 30th July 2012Załącznik 2. Uchwała nr 14 Rady Naukowej Centrum Onkologii — Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie z 26 czerwca 2012 roku w sprawie podziału Instytutu na Narodowy Instytut Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie, Śląski Instytut Onkologii z siedzibą w Gliwicach i Małopolski Instytut Onkologii z siedzibą w Krakowie wraz z odpowiednim wnioskiem dyrektora Instytutu do ministra zdrowia z 30 lipca 2012 roku  

Załącznik 3. Uchwała nr 62 Rady Naukowej Instytutu Hematologii i Transfuzjologii z 10 czerwca 2013 roku i uchwała nr 7 Rady Naukowej Centrum Onkologii — Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie z 12 czerwca 2013 roku

Appendix 3. Resolution No 62, of the Institute of Hematology and Transfusion Medicine’s Scientific Council (10th June 2013), and Resolution No 7, of the Maria Sklodowska-Curie Memorial Centre for Oncology — Institute’s Scientific Council (12th June 2013), concerning the merger of the Institute of Hematology and Transfusion Medicine with the Maria Sklodowska-Curie Memorial Centre for Oncology — Institute into a National Oncology & Hematology Institute, (the Maria Sklodowska-Curie Memorial Centre for Oncology & Hematology), in regard to qualifying for National Research Institute status, together with the relevant application as submitted by the Maria Sklodowska-Curie Memorial Centre for Oncology — Institute’s and the Institute of Hematology and Transfusion Medicine’s Directors to the Minister of Health on 12th June 2013Załącznik 3. Uchwała nr 62 Rady Naukowej Instytutu Hematologii i Transfuzjologii z 10 czerwca 2013 roku i uchwała nr 7 Rady Naukowej Centrum Onkologii — Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie z 12 czerwca 2013 roku w sprawie połączenia Instytutu Hematologii i Transfuzjologii z Centrum Onkologii — Instytutem im. Marii Skłodowskiej-Curie w Narodowy Instytut Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie o statusie Państwowego Instytutu Badawczego wraz z odpowiednim wnioskiem dyrektorów Instytutów do ministra zdrowia z 12 czerwca 2013 rok

Evolving strategies in primary therapy for chronic lymphocytic leukemia

Przewlekła białaczka limfocytowa (CLL) jest najczęściej rozpoznawanym typem białaczki u dorosłych. W ostatnich latach zdefiniowano kilka ważnych czynników rokowniczych, które powinno się uwzględniać przy planowaniu leczenia. U większości chorych celem terapeutycznym jest uzyskanie całkowitej remisji, wydłużenie czasu jej trwania i całkowitego czasu przeżycia. Najlepsze wyniki w tym zakresie uzyskuje się dzięki stosowaniu chemioterapii z wykorzystaniem analogów purynowych w połączeniu z cyklofosfamidem. Poprawy wyników chemioterapii poprzez dołączenie rituksymabu i/lub alemtuzumabu, udokumentowanej badaniami II fazy i porównawczymi analizami z wykorzystaniem historycznych grup chorych leczonych jedynie cytostatykami, dotychczas nie potwierdzono w prospektywnych badaniach klinicznych. Mimo uzyskania remisji molekularnej u części chorych wyleczenie za pomocą chemioimmunoterapii, nawet wysokodawkowanej i wspomaganej autologicznym przeszczepieniem komórek krwiotwórczych, nie wydaje się możliwe. Jedyną metodą stwarzającą taką szansę, niestety dostępną tylko u niewielkiego odsetka chorych z CLL, jest allogeniczne przeszczepienie komórek krwiotwórczych. Duży odsetek śmiertelności okołoprzeszczepowej po mieloablacyjnych transplantacjach ogranicza istotnie ich powszechniejsze zastosowanie, dlatego obecny kierunek badań koncentruje się na wypracowaniu optymalnych schematów przygotowawczych o zredukowanej intensywności mieloablacji. Niniejszy artykuł stanowi podsumowanie wyników badań, które przyczyniły się do powstania nowych strategii terapeutycznych CLL w ostatnich latach.Chronic lymphocytic leukemia (CLL) has the highest prevalence of any adult leukemia. The last few years have defined some important prognostic factors, which should be taken into consideration upon treatment planning. In the majority of patients, therapy should be aimed to obtain complete remission and to prolong its duration and overall survival. The best results are presently reported with combined chemotherapy, based on purine analogs and cyclophosphamide. Further improvement of the therapy results with rituximab and/or alemtuzumab, as presented in the phase II studies and comparative analyses with historical patients treated with chemotherapy alone, warrants confirmation by prospective trials. Although molecular remission has been reported in many patients treated with chemioimmunotherapy, available data indicate that its use, even with the support of autologous hematopoietic stem cell transplantation is not curative. Allogeneic transplantation is the only potentially curative therapy for CLL, however, the major treatment-related toxicity have restricted the use of myeloablative strategy in this setting. New management options such as non-myeloablative allogeneic transplants have emerged, which will hopefully improve transplant tolerability as well as its applicability to a wider population of patients. This article reviews the results of clinical trials, which have allowed defining new therapeutic strategies of CLL in recent years

Chemotherapy and radiotherapy-induced nausea and vomiting — guidelines of prophylaxis in patients treated for myeloid and lymphoid neoplasms

Nudności i wymioty (NV) stanowią najczęstsze objawy niepożądane leczenia przeciwnowotworowego. W niniejszej pracy podsumowano obecny stan wiedzy na temat profilaktyki NV indukowanych chemioterapiąlub radioterapią; omówiono leki stosowane w tym wskazaniu i zasady oceny ryzyka wystąpieniaNV oraz przedstawiono praktyczne przykłady planowania terapii zgodnie z zaleceniami.Nausea and vomiting (NV) constitute the most frequent adverse events of antineoplastic therapy. This paper summarizes the actual state-of-art in chemotherapy/radiotherapy induced NV, provides information about antiemetic drugs, gives tools to assess the risk of NV with practical examples of therapy planning according to guidelines

Chłoniak rozlany z dużych komórek B — zasady postępowania w Instytucie Hematologii i Transfuzjologii

Diffuse large B-cell lymphoma (DLBCL) is a group of lymphoid malignancies derived from matureperipheral B lymphocytes arising in germinal centres. It is the most commonly occurring ofall lymphoma types (appr. 30%) and aggressive subtypes (appr. 80%). Its heterogeneity serve as thebasis for DLBCL classification into clinical, morphological, molecular and immunohistochemicalsubtypes. To achieve optimal use of all available diagnostic and therapeutic resources in DLBCLpatient management, the Institute of Hematology and Transfusion Medicine has developed andimplemented a set of internal recommendations. As in previous publications of this kind, theserecommendations refer mostly to clinical practice. For further details please consult; http://www.ihit.waw.pl/rekomendacje-ihit.htmlChłoniaki rozlane z dużych komórek B (DLBCL) to grupa nowotworów układu chłonnego wywodzącasię z dojrzałych, obwodowych limfocytów B pochodzących z ośrodków rozmnażania. Sąnajczęściej występującą grupą chłoniaków spośród wszystkich nowotworów układu chłonnego(ok. 35%), w tym chłoniaków agresywnych (ok. 80%). Różnorodność DLBCL stała się podstawądo ich podziału na jednostki kliniczne, warianty morfologiczne, podgrupy molekularne i podtypyimmunohistochemiczne. W celu optymalnego wykorzystania dostępnych metod diagnostyki i leczeniaw Instytucie Hematologii Transfuzjologii przygotowano zbiór wytycznych regulujących zasadypostępowania u chorych na DLBCL. Podobnie do innych opracowań z tego cyklu, niniejsza publikacjadotyczy przede wszystkich praktycznych problemów klinicznych. Szczegółowe uzupełnienia sądostępne na stronie internetowej (http://www.ihit.waw.pl/rekomendacje-ihit.html)

Najważniejsze doniesienia z XI Ogólnopolskiej Konferencji po ASH (American Society of Hematology)

W dniach 3–5 marca 2017 roku odbyła się w Za- kopanem XI Ogólnopolska Konferencja po ASH stanowiąca przegląd najważniejszych doniesień naukowych opublikowanych w trakcie 58. Konferencji Amerykańskiego Towarzystwa Hematologów (ASH, American Society of Hematology) w grudniu 2016 roku w San Diego. Tegoroczna edycja obejmowała 5 sesji tematycznych, w tym nowotwory układu chłonnego, leczenie wspomagające i transplantologię, zaburzenia hemostazy, nowotwory układu krwiotwórczego oraz wykład obejmujący najważniejsze doniesienia opublikowane w trakcie 58. Konferencji ASH. Wzorem poprzedniej edycji sesjom edukacyjnym towarzyszyły sesje satelitarne, w tym z zakresu mielofibrozy, szpiczaka plazmocytowego (PCM, plasma cell myeloma) i biosimilarów w hematologii

Practical recommendations on the management of myelodysplastic syndromes with special emphasis on the use of lenalidomide in del(5q)

W ostatniej dekadzie obserwuje się istotną poprawę wyników leczenia zespołów mielodysplastycznych (MDS). Wynika ona przede wszystkim z bardziej precyzyjnego rozpoznawania i prognozowania przebiegu klinicznego tej grupy chorób na podstawie klasyfikacji histopatologicznej Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz Międzynarodowego Indeksu Rokowniczego (IPSS). Zdefiniowano cele terapeutyczne w poszczególnych podgrupach chorych i w zależności od nich zaleca się określone terapie, w tym leczenie wspomagające i/lub cytoredukcyjne o niskiej lub wysokiej intensywności. Zróżnicowanie terapii było możliwe dzięki wprowadzeniu nowych grup leków, w tym przede wszytkim lenalidomidu dla pacjentów z MDS i nieprawidłowościami cytogenetycznymi pod postacią del(5q) niskiego i pośrednio niskiego ryzyka według IPSS oraz leków demetylujących (azacytydyny, decytabiny) w terapii pacjentów obciążonych wyższym ryzykiem lub niereagujących na leczenie standardowe.The last decade witnessed significant improvement of myelodysplastic syndrome (MDS) therapy results. This was due to more objective criteria for histopathological diagnosis according to World Health Organization (WHO) classification and risk stratification of International Prognostic System Score (IPSS). Treatment strategies are tailored based on the therapeutic goals within each classification and prognostic risk groups and consist of the best supportive care with or without less or more intense cytoreduction. This was allowed due to the emergence of new therapies, including lenalidomide in patients with IPSS low or intermediate-low risk MDS with del(5q), and demethylating agents (azacitidine, decitabine) in the treatment of patients with intermediate-high and high risk or refractory MDS

Narodowy Instytut Onkologii i Hematologii im. Marii Skłodowskiej-Curie — być albo nie być?

January 1, 2016 was scheduled for being the operational launch date of the new Maria Sklodow- ska-Curie Memorial National — Institute of Oncology and Hematology (NIOH), arising from a merger between the Centre for Oncology — Institute (CO-I) with the Institute of Hematology and Transfusion Medicine (IHT). A Council of Ministers’ draft regulation (KRM-110-101-15) had already been published on this matter by the Government Legislative Centre. Following a public hearing held on 13–20 October 2015, this draft was then passed by the Ministry of Health to the Standing Committee of the Council of Ministers for the purpose of being signed by the Prime Minister. For no given reason whatsoever, this legislative process was however abruptly halted; then Minister of Health, Marian Zembala, having chosen not to inform his decision to either the Management Boards or the joint Director of these merging institutions. According to media reporting, it appears this was an attempt to circumvent legally binding regulations by setting aside real estate belonging to the CO-I at the Gliwice branch, due to the decision taken by the Minister of Health without the consent of the institutes’ joint Director nor Management Boards. This prevented consolidating the merger, because of differences still existing in the merger applications, opinions, documentation, resolutions and most importantly in the merging parties themselves which were then being resolved. As a result of such actions, the long-term efforts in organising and financing the harmonisation of administrative and management procedures of the merger at both institutions has been wasted. The beneficial outcomes of the recovery programme implemented at the CO-I from 2012–2015 may have also been squandered; this having been commissioned by the Ministry of Health and the Supreme Chamber of Control, due to an adverse assessment of the CO-I made in previous years. This confusing and socially divisive decision to the public good will thus arrest the further development of the CO-I and IHT, and indeed threaten their continuing to operate in their existing organisational and legal forms; it will also expose the National Treasury to additional future burdens. The presented study serves to document several years of actions undertaken by the Ministry of Health, CO-I and IHT for establishing NIOH. Perhaps it can help guide decision-makers in the future. Undoubtedly, strengthening the capacity for undertaking research, science, education, diagnostics and treatment in both institutes through their consolidation, will be crucial for their developing vital and complementary areas of medicine, namely oncology, hematology and transfusion medicine. Beyond question, establishing NIOH with a status of the Public Research Institute — directly subordinated to the Ministry of Health — for delivering comprehensive diagnostic and therapeutic services, together with providing a centre of excellence for post-graduate education and reseach will have a profound and lasting benefit to patients suffering from all types of malignancies as well as being justified in terms of the professional, legal, operational and financial advantages so conferred.1 stycznia 2016 roku miał być pierwszym dniem funkcjonowania Narodowego Instytutu Onkologii i Hematologii im. Marii Skłodowskiej-Curie (NIOH), powstałego z połączenia Centrum Onkologii — Instytutu (CO-I) z Instytutem Hematologii i Transfuzjologii (IHT). Projekt rozporządzenia Rady Ministrów (KRM-110-101-15) w tej sprawie został opublikowany przez Rządowe Centrum Legislacji i po konsultacjach publicznych, przeprowadzonych w dniach 13–20 października 2015 roku, został przekazany przez ministra zdrowia do Stałego Komitetu Rady Ministrów w celu podpisania projektu rozporządzenia przez Prezesa Rady Ministrów. Bez podania przyczyny przedmiotowy proces legislacyjny został nagle wstrzymany. Ówczesny Minister Zdrowia — Marian Zembala — nie poinformował o takim zamiarze Rad Naukowych ani dyrektora obu łączonych instytutów. Z docierających informacji medialnych wydaje się, że na takiej decyzji zaważyła prowadzona w tym samym czasie z inicjatywy ministra zdrowia, jednak z pominięciem przepisów prawa i bez zgody dyrektora oraz bez opinii Rady Naukowej CO-I, próba wydzielenia z CO-I majątku należącego do oddziału w Gliwicach, co uniemożliwiło dokończenie procesu konsolidacji instytutów ze względu na brak tożsamości wniosków, opinii, uchwał, dokumentów, a przede wszystkim podmiotów, które były przedmiotem analizy i postępowania przygotowawczego w tej sprawie. W konsekwencji tych działań zaprzepaszczono wysiłki obu instytutów oraz koszty włożone w przygotowanie procesu unifikacji. Pozytywne skutki programu naprawczego realizowanego w CO-I w latach 2012–2015, który został zlecony przez ministra zdrowia oraz Najwyższą Izbę Kontroli po negatywnej ocenie jego funkcjonowania w poprzednich latach, także stały się zagrożone. Ta podjęta ze szkodą dla interesu publicznego decyzja zahamuje dalszy rozwój CO-I oraz IHT i będzie stanowiła zagrożenie dla kontynuowania ich działalności w dotychczasowej formie organizacyjno-prawnej, a także narazi Skarb Państwa na dodatkowe obciążenia w przyszłości. Niniejsze opracowanie służy udokumentowaniu kilkuletnich działań podejmowanych przez Pracowników Ministerstwa Zdrowia, CO-I oraz IHT w celu utworzenia NIOH. Być może będzie pomocne decydentom w przyszłości. Nie ulega bowiem wątpliwości, że wzmocnienie potencjału badawczego, naukowego, edukacyjnego, diagnostycznego i leczniczego obu instytutów poprzez ich konsolidację miałoby istotne znaczenie dla dalszego rozwoju polskiej onkologii, hematologii i transfuzjologii. Nie ulega także wątpliwości, że utworzenie NIOH o statusie Państwowego Instytutu Badawczego — podległego bezpośrednio ministrowi zdrowia — zajmującego się w sposób kompleksowy świadczeniami diagnostyczno- -leczniczymi u chorych na wszystkie rodzaje nowotworów, a także kształceniem podyplomowym i badaniami naukowymi w tytułowych dziedzinach, ma głęboki i ponadczasowy sens oraz uzasadnienie merytoryczne, prawne, organizacyjne i finansowe

Diffuse large B cell lymphoma – whether R-CHOP-21 is an optimal treatment?

The last decade has witnessed significant advances in understanding the pathogenesis of diffuse large B-cell lymphoma (DLBCL). This has been evidenced by a 2008 classification published by the World Health Organisation (WHO), describing several clinical-pathologically distinct subtypes of DLBCL as well as at least two molecular categories which include GCB (germinal centre B-cell like) and ABC (activated B-cell like) DLBCL. Hence in such cases, designing any uniform or effective therapy is practically impossible, unlike that for other more homogenous cancers. It has become therefore necessary to optimize basic chemotherapeutic procedures, common to large patient groups, whilst simultaneously adopting individually tailored approaches targeted at those genetic aberrations proven significant in the pathogenesis of DLBCL. In addition, important differences in patient management are adviced in treating the elderly