Encefalopatia Hashimoto – patogeneza, obraz kliniczny i leczenie

Encefalopatia Hashimoto (EH) należy do kontrowersyjnych i słabo poznanych jednostek chorobowych. Patogeneza schorzenia pozostaje niejasna. Kryteria rozpoznania EH to obecność zaburzeń funkcji poznawczych, objawów deficytu neurologicznego i/lub zmian psychiatrycznych, wykluczenie innych przyczyn encefalopatii drogą diagnostyki różnicowej, stwierdzenie w surowicy krwi wysokich stężeń przeciwciał przeciwtarczycowych, przy wyrównanej zwykle funkcji tarczycy, oraz bardzo dobra odpowiedź na leczenie kortykosteroidami

Neurologiczne powikłania zespołu Sjögrena

Zespół Sjögrena jest przewlekłą, układową chorobą autoimmuno­logiczną, której podłożem są zaburzenia odpowiedzi humoralnej i komórkowej, mogące potencjalnie prowadzić do szerokiego spektrum objawów klinicznych. Objawami osiowymi zespołu Sjögrena są kserostomia i kseroftalmia, będące następstwem limfocytarnego nacieku gruczołów ślinowych i łzowych. Manife­stacja pozagruczołowa choroby może obejmować także zmiany w obrębie ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego. Objawy neurologiczne są nierzadko jedną z pierwszych manifestacji klinicznych choroby

Neurologiczne powikłania zespołu Sjögrena

Zespół Sjögrena jest przewlekłą, układową chorobą autoimmunologiczną, której podłożem są zaburzenia odpowiedzi humoralnej i komórkowej, mogące potencjalnie prowadzić do szerokiego spektrum objawów klinicznych. Objawami osiowymi zespołu Sjögrena są kserostomia i kseroftalmia, będące następstwem limfocytarnego nacieku gruczołów ślinowych i łzowych. Manifestacja pozagruczołowa choroby może obejmować także zmiany w obrębie ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego. Objawy neurologiczne są nierzadko jedną z pierwszych manifestacji klinicznych choroby

Severe course of neuromyelitis optica in a female patient with chronic C hepatitis

Neuromyelitis optica (NMO) is a rare, disabling, recurring inflammatory demyelinating disease affecting the spinal cord and optic nerves with predominance in women. We present the case of a female patient with chronic C hepatitis, who, despite treatment, developed severe symptoms of NMO during pregnancy and postpartum

COVID-19-related headache and innate immune response — a narrative review

Headache is one of the most prevalent, although often underreported, symptoms of coronavirus disease 2019 (COVID-19). It is generally accepted that this symptom is a form of secondary headache due to systemic viral infection. There are several hypotheses that try to explain its aetiopathogenesis. One of the most compelling is related to innate immune response to viral infection. This rationale is supported by similarities to other viral infections and the temporal overlap between immunological reactions and headache. Moreover, several key factors in innate immunity have been shown to facilitate headache e.g. interferons, interleukin (IL) –1-β, IL-6, and tumour necrosis factor. There is also a possibility that the virus causes headache by the direct activation of afferents through pattern recognition receptors (i.e. Toll-like receptor 7). Moreover, some data on post COVID-19 headache and after vaccination against SARS-CoV-2 infection suggests a similar cytokine-mediated pathomechanism in these clinical situations. Future research should look for evidence of causality between particular immune response factors and headache. Identifying key molecules responsible for headache during acute viral infection would be an important step towards managing one of the most prevalent secondary headache disorders

Zastosowanie blokad, kannabinoidów i metod pozafarmakologicznych w leczeniu migreny

Działania niepożądane, interakcje lekowe, a także farmakooporność mogą w znacznym stopniu utrudniać farmakologiczne leczenie migreny. W związku z tym coraz częściej stosuje się niekonwencjonalne i niefarmakologiczne metody leczenia. W szczególności nieinwazyjna neuromodulacja, blokady nerwów obwodowych, nutraceutyki i metody behawioralne są dobrze tolerowane i wskazane dla określonych grup pacjentów, takich jak młodzież, kobiety w ciąży i pacjenci, którzy z różnych powodów muszą lub chcą ograniczyć farmakoterapię. Metody te są coraz częściej postrzegane jako ważna opcja terapeutyczna w leczeniu migreny, konieczne są jednak dalsze badania nad ich skutecznością, także w odniesieniu do efektów długoterminowych, zwłaszcza że skuteczności części metod niekonwencjonalnych (np. kannabinoidów) dotychczas nie zweryfikowano w dobrej jakości badaniach naukowych. Celem pracy jest przedstawienie i omówienie głównych metod wspomagających leczenie farmakologiczne migreny na podstawie aktualnego piśmiennictwa. Słowa kluczowe: migrena, neuromodulacja, nutraceutyki, kannabinoidy, techniki behawioraln

Mieszany, obwodowo-ośrodkowy zespół paranowotworowy w przebiegu raka jajnika — opis przypadku

Neurologiczne zespoły paranowotworowe występują u około 2% pacjentów z nowotworami poza układem nerwowym, a ich rozpoznanie jest często trudne. Zespoły te definiuje się jako zaburzenia czynności układu nerwowego u chorych na nowotwór niespowodowane bezpośrednim miejscowym działaniem guza lub jego przerzutów. W pracy przedstawiono przypadek 64-letniej kobiety ze złożonym, nieklasycznym zespołem paranowotworowym, pod postacią polineuropatii aksonalno-demielinizacyjnej i niedowładu kurczowego kończyn dolnych w przebiegu raka jajnika

Idiopatyczny przerost opony twardej — opis przypadku

Idiopatyczny przerost opony twardej jest rzadkim schorzeniem opon mózgowych o nieustalonej etiopatogenezie. Najczęstszymi objawami są uporczywe bóle głowy i uszkodzenie nerwów czaszkowych. Rozpoznanie ustala się na podstawie wyników badań neuroobrazowych i po wykluczeniu innych przyczyn pogrubienia opon, zwykle po dłuższym czasie trwania dolegliwości. Autorzy przedstawili przypadek 73-letniego mężczyzny, u którego na podstawie obrazu klinicznego oraz badań pomocniczych rozpoznano idiopatyczny przerost opony twardej

Toksyczne uszkodzenie mózgu z dominującym zespołem pozapiramidowym i amnestycznym w następstwie zatrucia tlenkiem węgla

Tlenek węgla (CO) jest bezbarwnym, bezwonnym, pozbawionym smaku i właściwości drażniących gazem, który preferencyjnie łączy się z hemoglobiną z powinowactwem 200-230 razy silniejszym niż tlen. Powoduje uszkodzenie narządów najbardziej wrażliwych na niedotlenienie, w obrębie układu nerwowego przede wszystkim mózgowia. Zatrucie CO manifestuje się zróżnicowanym obrazem klinicznym, co przy braku ukierunkowanego wywiadu chorobowego może istotnie utrudnić ustalenie właściwego rozpoznania. Przedstawiono 66-letnią kobietę, u której w następstwie zatrucia tlenkiem węgla rozwinęła się encefalopatia z silnie wyrażonym zespołem pozapiramidowym i amnestycznym. W MRI mózgowia w obrazach T1-zależnych uwidoczniono charakterystyczne, hiperintensywne obszary, odpowiadające krwotocznej martwicy obu gałek bladych