Echokardiograficzna ocena czynności rozkurczowej prawej komory u niemowląt i małych dzieci z ubytkiem międzyprzedsionkowym typu otworu drugiego

Wstęp: Celem pracy była analiza echokardiograficznych wskaźników czynności rozkurczowej prawej komory (RV) u niemowląt i małych dzieci z ubytkiem międzyprzedsionkowym typu otworu drugiego (ASD II) oraz określenie wpływu takich wskaźników, jak wiek dziecka w chwili rozpoznania wady, masa, wysokość i powierzchnia ciała dziecka, oraz podstawowych wskaźników hemodynamicznych, takich jak średnica ASD II, stosunek przepływu płucnego do systemowego (Qp/Qs), wskaźnik przepływu płucnego (PBFI), wskaźnik objętości końcoworozkurczowej (RVEDVI) i objętości końcowoskurczowej RV (RVESVI), na występowanie zaburzeń funkcji rozkurczowej RV u niemowląt i małych dzieci z istotnym hemodynamicznie ASD II. Materiał i metody: Badaną populację stanowiło 117 dzieci, w tym 57 niemowląt i 60 dzieci w 2 rż. (44 chłopców i 73 dziewczynki). Populację podzielono na 3 grupy: grupę chorych z istotnym hemodynamicznie ASD II, grupę z nieistotnym hemodynamicznie ASD II oraz grupę kontrolną. W grupie z istotnym hemodynamicznie ASD II wydzielono 2 podgrupy - z prawidłowym i nieprawidłowym wskaźnikiem E/A napływu trójdzielnego. Wszystkie wskaźniki hemodynamiczne uzyskano za pomocą badania echokardiograficznego. Wyniki: Porównując badane grupy, stwierdzono nieprawidłową czynność rozkurczową RV u 43% niemowląt i małych dzieci z istotnym hemodynamicznie ASD II. Nie stwierdzono znaczących korelacji pomiędzy wskaźnikami klinicznymi oraz podstawowymi wskaźnikami hemodynamicznymi a wskaźnikami funkcji rozkurczowej RV w tej grupie chorych. Wnioski: U 43% niemowląt i małych dzieci z istotnym hemodynamicznie ASD II występują zaburzenia funkcji rozkurczowej RV. Ich występowanie jest niezależne od wieku i stopnia rozwoju dziecka. Takie wskaźniki, jak średnica ASD II, Qp/Qs, PBFI, RVEDVI, RVESVI, nie wpływają na wystąpienie zaburzeń czynności rozkurczowej RV u niemowląt i małych dzieci z istotnym hemodynamicznie ASD II. (Folia Cardiol. 2003; 10: 361–372

Echokardiograficzna ocena czynności rozkurczowej prawej komory u niemowląt i małych dzieci z ubytkiem międzyprzedsionkowym typu otworu drugiego

Wstęp: Celem pracy była analiza echokardiograficznych wskaźników czynności rozkurczowej prawej komory (RV) u niemowląt i małych dzieci z ubytkiem międzyprzedsionkowym typu otworu drugiego (ASD II) oraz określenie wpływu takich wskaźników, jak wiek dziecka w chwili rozpoznania wady, masa, wysokość i powierzchnia ciała dziecka, oraz podstawowych wskaźników hemodynamicznych, takich jak średnica ASD II, stosunek przepływu płucnego do systemowego (Qp/Qs), wskaźnik przepływu płucnego (PBFI), wskaźnik objętości końcoworozkurczowej (RVEDVI) i objętości końcowoskurczowej RV (RVESVI), na występowanie zaburzeń funkcji rozkurczowej RV u niemowląt i małych dzieci z istotnym hemodynamicznie ASD II. Materiał i metody: Badaną populację stanowiło 117 dzieci, w tym 57 niemowląt i 60 dzieci w 2 rż. (44 chłopców i 73 dziewczynki). Populację podzielono na 3 grupy: grupę chorych z istotnym hemodynamicznie ASD II, grupę z nieistotnym hemodynamicznie ASD II oraz grupę kontrolną. W grupie z istotnym hemodynamicznie ASD II wydzielono 2 podgrupy - z prawidłowym i nieprawidłowym wskaźnikiem E/A napływu trójdzielnego. Wszystkie wskaźniki hemodynamiczne uzyskano za pomocą badania echokardiograficznego. Wyniki: Porównując badane grupy, stwierdzono nieprawidłową czynność rozkurczową RV u 43% niemowląt i małych dzieci z istotnym hemodynamicznie ASD II. Nie stwierdzono znaczących korelacji pomiędzy wskaźnikami klinicznymi oraz podstawowymi wskaźnikami hemodynamicznymi a wskaźnikami funkcji rozkurczowej RV w tej grupie chorych. Wnioski: U 43% niemowląt i małych dzieci z istotnym hemodynamicznie ASD II występują zaburzenia funkcji rozkurczowej RV. Ich występowanie jest niezależne od wieku i stopnia rozwoju dziecka. Takie wskaźniki, jak średnica ASD II, Qp/Qs, PBFI, RVEDVI, RVESVI, nie wpływają na wystąpienie zaburzeń czynności rozkurczowej RV u niemowląt i małych dzieci z istotnym hemodynamicznie ASD II. (Folia Cardiol. 2003; 10: 361–372

Evaluation of cardiac muscle microvessel density in children diagnosed with cyanotic heart defects

Abstract: Angiogenesis is largely an adaptive response to tissue hypoxia, which occurs in a wide variety of situations. Interestingly, the extent of hypoxia-induces angiogenesis in the cardiac muscle of children diagnosed with congenital cyanotic heart defects is not well established. Thus, the aim of this study was to 1) estimate the cardiac muscle microvessel density (MVD) in children diagnosed with cyanotic (study group) and non-cyanotic (control group) heart defects and to 2) evaluate the prognostic significance of MVD value in the development of ventricular dysfunction in the postoperative period. The study group included 42 children diagnosed with cyanotic heart defects. The control group comprised 33 patients with a diagnosis of non-cyanotic heart failure. The collected tissue included cardiac muscle sections from the right atrium and interventricular or interatrial wall during surgical correction of the defect. Immunocytochemistry with monoclonal mouse anti-human antibodies against CD31, CD34 and CD105 was employed to estimate the MVD value. The mean cardiac muscle MVD, defined by CD34 expression, was 596.7 ± 32.6 microvessels per 1 mm2 in the study group, which was notsignificantly different from the mean MVD in the control group (461.2 ± 30.5). Interestingly, in non-cyanotic heart defects, an inner area of subendocardial meshwork was estimated to have 75.3 ± 7.0 microvessels per 1 mm2, compared to 92.8 ± 10.9 microvessels per 1 mm2 (p = 0.0082) in patients with cyanotic heart defects. No significant correlations between MVD value and ventricular dysfunction were found. Cyanotic heart defects resulting in chronic hypoxia might provoke angiogenesis in the subendocardial meshwork of the heart wall. The process seems to be independent of the type of cyanotic heart disease and most likely takes place during antenatal development. A ventricular dysfunction observed in some cases of cyanotic heart defects could not be predicted by the estimation of MVD

Wpływ autonomicznego układu nerwowego na występowanie komorowych zaburzeń rytmu serca u dzieci z wypadaniem płatka zastawki dwudzielnej

Wstęp: Celem pracy była obserwacja wpływu aktywności autonomicznego układu nerwowego, ocenianej na podstawie analizy częstotliwościowej zmienności rytmu zatokowego (HRV), na występowanie i stopień nasilenia komorowych zaburzeń rytmu serca u dzieci z pierwotnym wypadaniem płatków zastawki dwudzielnej (MVP). Materiał i metody: Badaniami objęto 151 dzieci z MVP w wieku 5&#8211;18 lat (śr. wieku 12,2 &plusmn; 3,1 roku). U wszystkich wykonano badanie echokardiograficzne, standardowy EKG oraz 24-godzinne ambulatoryjne monitorowanie EKG. Parametry analizy częstotliwościowej HRV oceniano z 5-minutowych zapisów rytmu zatokowego w ciągu dnia i w nocy. Wyniki: Komorowe zaburzenia rytmu serca zarejestrowano u 63 (42%) dzieci z MVP. Nieliczne pobudzenia przedwczesne komorowe (Lown 1) stwierdzono u 29 (19%) chorych, liczne pobudzenia przedwczesne komorowe (Lown 2) - u 12 (8%), różnokształtne - (Lown 3) u 13 (9%), pary pobudzeń przedwczesnych komorowych (Lown 4a) - u 6 (4%) i nieutrwalony częstoskurcz komorowy (Lown 4b) - u 3 (2%) chorych. U dzieci z MVP z towarzyszącymi komorowymi zaburzeniami rytmu stwierdzono zarówno w ciągu dnia, jak i w nocy istotnie niższe wartości względnej mocy widma w zakresie HF wyrażonej w jednostkach znormalizowanych (odpowiednio: p < 0,005; p < 0,004) oraz istotnie wyższe wartości mocy widma w zakresie LF, bezwzględne (p < 0,03; p < 0,02) i znormalizowane (p < 0,03; p < 0,02), oraz stosunku LF/HF (p < 0,02; p < 0,03) w porównaniu z chorymi bez arytmii komorowej. Wykazano istotną zależność pomiędzy stopniem nasilenia komorowych zaburzeń rytmu według klasyfikacji Lowna a wzrostem wartości znormalizowanych mocy widma w zakresie LF (w dzień i w nocy; p < 0,05) oraz obniżeniem w zakresie HF (w dzień; p < 0,05). Wnioski: Stopień zaburzenia współzależności obu typów modulacji wegetatywnej na korzyść układu współczulnego wiąże się ze wzrostem częstości i stopnia nasilenia komorowych zaburzeń rytmu serca u dzieci i młodzieży z MVP. (Folia Cardiol. 2003; 10: 373&#8211;379

Wpływ autonomicznego układu nerwowego na występowanie komorowych zaburzeń rytmu serca u dzieci z wypadaniem płatka zastawki dwudzielnej

Wstęp: Celem pracy była obserwacja wpływu aktywności autonomicznego układu nerwowego, ocenianej na podstawie analizy częstotliwościowej zmienności rytmu zatokowego (HRV), na występowanie i stopień nasilenia komorowych zaburzeń rytmu serca u dzieci z pierwotnym wypadaniem płatków zastawki dwudzielnej (MVP). Materiał i metody: Badaniami objęto 151 dzieci z MVP w wieku 5&#8211;18 lat (śr. wieku 12,2 &plusmn; 3,1 roku). U wszystkich wykonano badanie echokardiograficzne, standardowy EKG oraz 24-godzinne ambulatoryjne monitorowanie EKG. Parametry analizy częstotliwościowej HRV oceniano z 5-minutowych zapisów rytmu zatokowego w ciągu dnia i w nocy. Wyniki: Komorowe zaburzenia rytmu serca zarejestrowano u 63 (42%) dzieci z MVP. Nieliczne pobudzenia przedwczesne komorowe (Lown 1) stwierdzono u 29 (19%) chorych, liczne pobudzenia przedwczesne komorowe (Lown 2) - u 12 (8%), różnokształtne - (Lown 3) u 13 (9%), pary pobudzeń przedwczesnych komorowych (Lown 4a) - u 6 (4%) i nieutrwalony częstoskurcz komorowy (Lown 4b) - u 3 (2%) chorych. U dzieci z MVP z towarzyszącymi komorowymi zaburzeniami rytmu stwierdzono zarówno w ciągu dnia, jak i w nocy istotnie niższe wartości względnej mocy widma w zakresie HF wyrażonej w jednostkach znormalizowanych (odpowiednio: p < 0,005; p < 0,004) oraz istotnie wyższe wartości mocy widma w zakresie LF, bezwzględne (p < 0,03; p < 0,02) i znormalizowane (p < 0,03; p < 0,02), oraz stosunku LF/HF (p < 0,02; p < 0,03) w porównaniu z chorymi bez arytmii komorowej. Wykazano istotną zależność pomiędzy stopniem nasilenia komorowych zaburzeń rytmu według klasyfikacji Lowna a wzrostem wartości znormalizowanych mocy widma w zakresie LF (w dzień i w nocy; p < 0,05) oraz obniżeniem w zakresie HF (w dzień; p < 0,05). Wnioski: Stopień zaburzenia współzależności obu typów modulacji wegetatywnej na korzyść układu współczulnego wiąże się ze wzrostem częstości i stopnia nasilenia komorowych zaburzeń rytmu serca u dzieci i młodzieży z MVP. (Folia Cardiol. 2003; 10: 373&#8211;379

Wartość prognostyczna dyspersji QT jako czynnika zagrożenia częstoskurczem komorowym u dzieci z wypadaniem płatków zastawki dwudzielnej

Wstęp: Celem pracy było porównanie dyspersji QT (QTd) u dzieci z wypadaniem płatków zastawki dwudzielnej (MVP) i u dzieci zdrowych, a także określenie przydatności QTd jako czynnika ryzyka wystąpienia częstoskurczu komorowego u dzieci z MVP w badaniach prospektywnych. Materiał i metody: Badaniami objęto 151 dzieci z MVP oraz 164 dzieci zdrowych. U wszystkich wykonano badanie kliniczne, standardowe badanie EKG, 24-godzinne ambulatoryjne monitorowanie EKG oraz badanie echokardiograficzne. Obserwację odległą dzieci z MVP prowadzono przez 24-98 miesięcy (średnio 64 miesiące). Wyniki: Dyspersja QT była istotnie wyższa u dzieci z MVP w porównaniu z grupą kontrolną (p < 0,00001). Istotny wzrost QTd obserwowano także u dzieci z MVP z towarzyszącymi komorowymi zaburzeniami rytmu (VA) w porównaniu z dziećmi bez VA (p < 0,00001). U chorych z MVP stwierdzono istotną zależność między wartością QTd a stopniem nasilenia VA według klasyfikacji Lowna (p < 0,00001) oraz stopniem niedomykalności mitralnej (p < 0,008). W obserwacji odległej u 24 dzieci z MVP stwierdzono wystąpienie częstoskurczu komorowego (3,1/100 chorych rocznie). Średnia wyjściowa wartość QTd była istotnie wyższa u dzieci, u których w okresie obserwacji odległej stwierdzono częstoskurcz komorowy w porównaniu z dziećmi z MVP (p < 0,00001). Wyjściowa wartość QTd ł 50 ms pozwalała na identyfikację chorych zagrożonych częstoskurczem komorowym z czułością równą 79,2% i swoistością wynoszącą 85% (wartość predykcyjna dodatnia - 50%, wartość predykcyjna ujemna - 95,6%). Wnioski: Wzrost QTd u dzieci z MVP wiąże się z częstszym występowaniem VA. Wraz ze wzrostem dyspersji QT, wzrasta ryzyko wystąpienia złożonych postaci arytmii komorowej. Dyspersja QT może być przydatnym klinicznie wskaźnikiem zagrożenia częstoskurczem komorowym u dzieci z MVP, a jej wartość < 50 ms wskazuje na niewielkie ryzyko wystąpienia częstoskurczu komorowego w tej grupie chorych