Manufacturing and properties of cast Cu-Ag alloys designed for electrotechnical applications

The results of the current paper present the research concerning the obtaining of Cu-Ag alloys with wt. % of silver ranging between 5 and 20 % using continuous casting process. The process parameters have been introduced. Selected results regarding physical and mechanical properties of the casts have been discussed. Strength coefficients describing the plastic deformation range of the Cu-Ag alloys have been calculated using Hollomon’s equation. Additionally, in order to determine the influence of the temperature with Differential Scanning Calorimeter (DSC) on the electrical resistance, the values of temperature coefficients of resistance have been determined for all of the tested alloys

Manufacturing and properties of cast Cu-Ag alloys designed for electrotechnical applications

The results of the current paper present the research concerning the obtaining of Cu-Ag alloys with wt. % of silver ranging between 5 and 20 % using continuous casting process. The process parameters have been introduced. Selected results regarding physical and mechanical properties of the casts have been discussed. Strength coefficients describing the plastic deformation range of the Cu-Ag alloys have been calculated using Hollomon’s equation. Additionally, in order to determine the influence of the temperature with Differential Scanning Calorimeter (DSC) on the electrical resistance, the values of temperature coefficients of resistance have been determined for all of the tested alloys

Metallurgical synthesis of modified EN-AW 6082 alloy with different Mg and Si content ratio and research on basic mechanical and electrical properties of obtained materials

Research works presented in the article aim to determine optimal ratio of Mg and Si content in chemical composition of commercial EN-AW 6082 aluminium alloy in order to maximize mechanical properties of this material. Various amounts of Si (in the rage of 0,6-1,2 wt. %) and Mg (0,6-1,1 wt. %) along with 0,4 wt. % of Fe, 0,4 wt. % of Mn and 0,05 wt. % of Ti were metallurgically synthesised with the use of gravity die casting process which allowed to obtain 5 different castings. In the next phase of research works all alloys were subjected to mechanical and electrical properties testing in as cast temper and after performed heat treatment

The influence of continuous casting and extrusion processes on the properties and structure of CuNi2Si alloy and the morphology of the Ni-Si phase precipitates

CuNiSi alloys are widely used in various mechanical and electrical applications. These group of materials, due to the phenomena of precipitation hardening, are able to obtain high mechanical properties with also relatively high electrical properties. In the article authors compare two different types of products, made from the CW111C alloy i.e. rods which were continuously cast on the horizontal laboratory casting set-up (low degree of structure refinement) and rods commercially extruded with high degree of structure refinement. The presented results of experimental work characterize the tested materials in terms of their chemical composition, mechanical and electrical properties depending on the manufacturing process, as well as reveal their structures and the effect of heat treatment on the morphology of the Ni-Si precipitates

The influence of continuous casting and extrusion processes on the properties and structure of CuNi2Si alloy and the morphology of the Ni-Si phase precipitates

CuNiSi alloys are widely used in various mechanical and electrical applications. These group of materials, due to the phenomena of precipitation hardening, are able to obtain high mechanical properties with also relatively high electrical properties. In the article authors compare two different types of products, made from the CW111C alloy i.e. rods which were continuously cast on the horizontal laboratory casting set-up (low degree of structure refinement) and rods commercially extruded with high degree of structure refinement. The presented results of experimental work characterize the tested materials in terms of their chemical composition, mechanical and electrical properties depending on the manufacturing process, as well as reveal their structures and the effect of heat treatment on the morphology of the Ni-Si precipitates

21 Analiza wczesnych i późnych powikłań w grupie chorych leczonych na ziarnicę złośliwą w Centrum Onkologii w Warszawie w latach 1994–1998

W okresie 01.01.1994 do 30.06.1998 w Klinice Radioterapii, a następnie w Klinice Nowotworów Układu Chłonnego Centrum Onkologii – Instytut w Warszawie przeprowadzono prospektywne badania kliniczne, w którym oceniono powikłania leczenia w grupie chorych na ziarnicę złośliwą w stopniach zaawansowania klinicznego I–IV.MateriałAnalizie poddano 426 chorych w tym 206 kobiet i 220 mężczyzn w wieku 15–77 lat (średnio 35). Przeważali chorzy II stopniu zaawansowania klinicznego, bez objawów ogólnych (A) oraz o stwierdzonym typie mikroskopowym ziarnicy złośliwej NS 1 (szczegółowa charakterystyka grupy zostanie przedstawiona w tabelach).MetodaAnalizowaną grupę podzielono na 3 podgrupy: samodzielna radioterapia, samodzielna chemioterapia i metoda leczenia skojarzonego (chemio-radioterapia). Leczenie chemiczne prowadzono schematami: MOPP, MOPP/ABV, EVA; natomiast napromienianie w warunkach terapii megawoltowej promieniami gamma kobaltu 60 lub fotonami X o energii 4,9 lub 15 MeV. Wszystkie badania diagnostyczne (badania laboratoryjne i hormonalne, radiologiczno - ultrasonograficzne) niezbędne tło oceny stopnia zaawansowania choroby, stanu funkcji badanych narządów poddanych ocenie powikłań stosowano wyłącznie w oparciu o bazę Centrum Onkologii w Warszawie. W każdej analizowanej podgrupie przeprowadzono analizę wczesnych i późnych powikłań stosowanego leczenia w oparciu o wiarygodną ocenę stanu chorego przed leczeniem, a powikłania oceniono według stosowanych skal WHO i EORTC / RTOG.Analizie statystycznej poddano również wpływ czynników rokowniczych ziarnicy złośliwej na występowanie powikłań i wzajemne korelacje między nimi.WynikiLeczenie ukończyło obecnie 273 chorych, 51 chorych kontynuuje leczenie z powodu nawrotu procesu chorobowego. Zmarło 48 chorych pierwszorazowych (14 kobiet i 34 mężczyzn), z powodu postępu choroby (33 chorych), powikłań stosowanego leczenia (6 chorych), drugiego nowotworu (6 chorych) oraz z innych przyczyn (3 chorych). Okres obserwacji chorych po leczeniu wynosił od 9 do 54 miesięcy. Średni czas przeżycia chorych znajdujących się w remisji po leczeniu dla całej grupy wynosi 22 miesiące.Przedstawiono szczegółową analizę najczęściej występujących powikłań wczesnych i późnych: hematologiczne, neurologiczne, hormonalne i kardiologiczne oraz analizę przyczyn zgonów wraz z metodologią prowadzonego badania prospektywnego

8 Ocena wyników leczenia samodzielną radioterapią chorych na ziarnicę złośliwą w stopniach klinicznego zaawansowania I-IIIA leczonych w latach 1978–1993

W latach 1978–1993 w Klinice Radioterapii Centrum Onkologii – Instytutu w Warszawie leczono 258 chorych na ziarnicę złośliwą w stopniach zaawansowania klinicznego I-IIIA.MateriałW przedstawionej grupie chorych metodę samodzielnej radioterapii zastosowano u 84 chorych (36 kobiet i 48 mężczyzn). Przeważała grupa wiekowa 30–40 lat (36%). Stwierdzono następujące typy mikroskopowe: LP (20%), NS I (43%), NS II (7%), MC (8%), LD (0%) i NS (22%). Najliczniejszą grupę stanowili chorzy w stopniach zaawansowania: IA (51%) i IIA (41%); niewielka część była w stopniach: IIIA (6%) i IB (2%).MetodaZastosowano napromienianie technikami: STNI (48 chorych – 57%), MANTEL (20 chorych – 24%), IF (7 chorych – 8%), TNł (7% chorych – 8%) i Y (2 chorych – 3%).WynikiW całej grupie chorych średni czas przeżycia całkowitego wynosi 103 miesiące (15–228 miesięcy) natomiast średni czas przeżycia bezobjawowego 98 miesięcy (14–228 miesięcy). Przedstawione zostaną szczegółowe wyniki i powikłania radioterapii w oparciu o analizę statystyczną

Prohormones in the early diagnosis of cardiac syncope

Background--The early detection of cardiac syncope is challenging. We aimed to evaluate the diagnostic value of 4 novel prohormones, quantifying different neurohumoral pathways, possibly involved in the pathophysiological features of cardiac syncope: midregional-pro-A-type natriuretic peptide (MRproANP), C-terminal proendothelin 1, copeptin, and midregionalproadrenomedullin. Methods and Results--We prospectively enrolled unselected patients presenting with syncope to the emergency department (ED) in a diagnostic multicenter study. ED probability of cardiac syncope was quantified by the treating ED physician using a visual analogue scale. Prohormones were measured in a blinded manner. Two independent cardiologists adjudicated the final diagnosis on the basis of all clinical information, including 1-year follow-up. Among 689 patients, cardiac syncope was the adjudicated final diagnosis in 125 (18%). Plasma concentrations of MRproANP, C-terminal proendothelin 1, copeptin, and midregional-proadrenomedullin were all significantly higher in patients with cardiac syncope compared with patients with other causes (P < 0.001). The diagnostic accuracies for cardiac syncope, as quantified by the area under the curve, were 0.80 (95% confidence interval [CI], 0.76-0.84), 0.69 (95% CI, 0.64-0.74), 0.58 (95% CI, 0.52-0.63), and 0.68 (95% CI, 0.63-0.73), respectively. In conjunction with the ED probability (0.86; 95% CI, 0.82-0.90), MRproANP, but not the other prohormone, improved the area under the curve to 0.90 (95% CI, 0.87-0.93), which was significantly higher than for the ED probability alone (P=0.003). An algorithm to rule out cardiac syncope combining an MRproANP level of < 77 pmol/L and an ED probability of < 20% had a sensitivity and a negative predictive value of 99%. Conclusions--The use of MRproANP significantly improves the early detection of cardiac syncope among unselected patients presenting to the ED with syncope