The complex relationship between interrogation techniques, suspects changing their statement and legal assistance.

This study aims to provide more insight in the complex and dynamic relationships between interrogation techniques, changes in suspects’ statements and the presence of a lawyer. In doing so, it shows the importance of taking into account the conditions under which interrogation techniques can elicit statements from suspects. Based on a Dutch sample of 168 police interviews of suspects in homicide cases structural equation modelling is used to analyse (1) the extent to which interrogation techniques mediate suspects changing their statement and (2) the extent to which the presence of a lawyer moderates the relationship between interrogation techniques and suspects changing their statement. The results show that manipulative interrogation techniques mediate the changing statement of silent suspects compared to suspects who give a statement on personal matters or deny only during interviews without a lawyer. Based on the findings it can be concluded that the presence of a lawyer can change the dynamics of police interviews of suspects. This is an important conclusion given the European developments in strengthening the safeguards of the rights of suspects in police custody. The presence of a lawyer might contribute to reducing false confessions, avoid tunnel vision, and prevent miscarriages of justice

Te hard van stapel gelopen.

Hoe goed we ook trachten de samenleving te organiseren, fraude maakt er deel van uit. Dit blijkt uit spraakmakende grote schandalen zoals de Enron-zaak, de Bouwfraude-zaak en de Nigerian letter scams. Maar fraude komt ook op minder geruchtmakende schaal voor, zoals oplichting op veilingsites, op de werkvloer en dergelijke. Fraude doet zich dus in vele verschillende gedaanten voor en maakt vele verschillende mensen tot slachtoffer. Het is dus van groot belang zicht te krijgen op de omvang van fraude, wie de daders en slachtoffers van fraude zijn, waarom fraude gepleegd wordt en in welke mate fraude bestreden kan worden

Raadsman bij politieverhoor

Samenvatting Probleemstelling Decennia lang wordt er al gediscussieerd over de toelating van de raadsman bij het politiële verdachtenverhoor. In juli 2008 is een tweejarig experiment van start gegaan waarbij de advocaat tot het (eerste) politieverhoor toegelaten wordt. Dit rapport doet verslag van het onderzoek naar dat experiment en de bevindingen die we hebben gedaan. Dat de raadsman nu binnen een experimentele situatie bij het politieverhoor wordt toegelaten moet begrepen worden tegen de achtergrond van internationale ontwikkelingen en een aantal strafzaken waarin de verdachte ten onrechte veroordeeld is, mede op basis van een valse bekentenis. Aanleiding zijn de fouten die in de Schiedammer Parkmoord tijdens het vooronderzoek door politie, Openbaar Ministerie en het Nederlands Forensisch Instituut gemaakt zijn en de daarop gebaseerde verkeerde rechtelijke beslissingen. Deze vormden de aanleiding tot het Programma Versterking Opsporing en Vervolging dat als doel had de waarheidsvinding in strafzaken te optimaliseren. Het programma omvatte maatregelen die enerzijds gericht waren op het verbeteren van de kwaliteit van het politieverhoor en anderzijds op het bevorderen van de transparantie van het politieverhoor. Eén van de maatregelen uit het programma was de invoering van audio dan wel audiovisuele registratie van verhoren in ernstige zaken. In aanvulling op het programma werd bovendien de politieke wens geuit om de advocaat toe te laten tot het politieverhoor. Nadat de Tweede Kamer de motie Dittrich aanvaard had, zegde de minister van Justitie toe tijdelijk een verandering in de procedure van de eerste politiële verdachtenverhoren in te voeren: het ‘experiment raadsman bij politieverhoor’. Het doel van het experiment is te bekijken wat de meerwaarde is van de aanwezigheid van de raadsman op het bevorderen van de transparantie en verifieerbaarheid van het verhoor en het voorkomen van ongeoorloofde pressie. De praktische uitwerking van deze doelstelling betreft een tweeledige verandering van de verhoorsituatie: de advocaat wordt toegelaten tot het verhoor én advocaat en verdachte krijgen voorafgaand aan het verhoor de gelegenheid in beslotenheid met elkaar te overleggen. De invoering van deze tijdelijke (experimentele) maatregel geldt voor alle (voltooide) misdrijven tegen het leven gericht, genoemd in Titel XIX Wetboek van Strafrecht in de regio’s Amsterdam-Amstelland en Rotterdam-Rijnmond. Ten behoeve van het experiment is het ‘protocol pilot raadsman bij politieverhoor van verdachten’ opgesteld, dat voorschrijft hoe alle deelnemers aan de verhoren zich zouden moeten opstellen. Het is belangrijk te vermelden dat raadsman en verdachte volgens het protocol tijdens het verhoor geen contact met elkaar mogen hebben. Daarbij mag de raadsman het verhoor op geen enkele manier verstoren en alleen ingrijpen wanneer het pressieverbod volgens hem overtreden wordt. De advocaat krijgt hiermee dus een passieve rol tijdens het verhoor toebedeeld. De doelstelling van onderhavig onderzoek is de feitelijke gang van zaken rondom het politieverhoor met voorafgaande consultatie en toelating van raadslieden zo zorgvuldig mogelijk in kaart te brengen. De beschrijving van de feitelijke gang van zaken en de ervaringen van betrokkenen bij het experiment vormen dan ook de kern van het onderzoek. Daarnaast wordt getracht vast te stellen of en in hoeverre de verhoorsituatie verandert door de hierboven besproken aanpassingen. De centrale vraagstelling van het onderzoek luidt: Hoe verlopen de eerste politieverhoren met voorafgaande consultatie en aanwezigheid van de advocaat en wat zijn feitelijke waarneembare gevolgen van de consultatie en de aanwezigheid op het verloop van het verhoor? [.....] Als laatste kan aangestipt worden dat er inmiddels een nieuwe situatie is ontstaan naar aanleiding van jurisprudentie van het EHRM en de HR. Het is interessant te bezien in welke mate de conclusies uit dit onderzoek stand houden in de context van die ontwikkelingen. Met andere woorden: in hoeverre hebben we te maken met blijvende effecten? Dit zal over enkele jaren moeten blijken en het laatste woord over de uitbreiding van het bijstandsrecht tijdens verdachtenverhoren zal zeker nog niet gesproken zijn

Decompositie van inkomensongelijkheid: Rusland 1992-2002

Introductie: Economen en sociale wetenschappers gebruiken kerngetallen om de inkomensongelijkheid van landen te beschrijven. In de meeste studies worden de Gini index, de leden van de “Generaliz Entropy” familie van indices (zoals de Theil en Atkinson coëfficiënten en de “Mean Logarithmic Deviation”), en de percentielratio’s P90/P10 en P75/P25 gebruikt. De waarden van al deze coëfficiënten vertellen iets over de inkomensongelijkheid op een bepaald moment of, via een tijdreeks van coëfficiënten, over trends in de inkomensongelijkheid. Een van de centrale vragen bij de bestudering van inkomensongelijkheid betreft die naar de onderliggende factoren. Decompositie van inkomensongelijkheid kan daar op een antwoord geven. Decompositie van inkomensongelijkheid naar subgroepen in de populatie of naar bronnen van inkomen werd in het begin van de jaren ’80 geïntroduceerd in publicaties van Bourguignon (1979) en Shorrocks (1980; 1982; 1984). Zij lieten zien dat een aantal, maar niet alle maten voor ongelijkheid additief kunnen worden gedecomponeerd. Sinds die tijd is een groot aantal sociaal-economische studies met deze (inmiddels) standaard toepassingen verschenen...

Wat is er mis met een “goed gesprek”? Een exploratief onderzoek naar pressie tijdens politiële verdachtenverhoren en risico’s op valse bekentenissen

Het uitoefenen van druk is een factor die een belangrijke rol speelt bij het verkrijgen van valse bekentenissen. De Nederlandse verhoormethoden – en technieken lijken in dat verband ver af te staan van de list-en-bedrogmethoden die gepaard gaan met een groot risico op valse bekentenissen. Toch blijft altijd een zeker risico aanwezig in het Nederlandse politieverhoor. Het verhoor is gericht op het beïnvloeden van de verdachte, waarbij ervan uit wordt gegaan dat een inschatting kan worden gemaakt van de schuld van de verdachte. Onder omstandigheden kunnen bepaalde verhoortechnieken dan leiden tot een valse bekentenis. De vraag is wat dit zou moeten betekenen voor de inrichting van het verhoor in het bijzonder en voor de opsporing in het algemeen

Raadsman bij het politieverhoor vraagt om maatwerk

Het onderzoek 'Raadsman bij politieverhoor' laat zien dat aan het verhoor voorafgaand advies van de raadsman eraan bijdraagt dat verdachten meer gebruikmaken van hun zwijgrecht. en dat Zwijgende verdachten meer worden geïntimideerd tijdens verhoor. Consultatierecht voorafgaand aan verhoor moet logischerwijs dus worden gevolgd door aanwezigheidsrecht tijdens het verhoor