Zespół wazowagalny jako przyczyna wypadków drogowych

Zespół wazowagalny typowo pojawia się u osób w pozycji stojącej. W piśmiennictwie jest niewiele doniesień o tym, że utrata przytomności może wystąpić także w pozycji siedzącej. Jest to szczególnie groźne dla kierowców lub pilotów, którzy powinni być poinformowani o potencjalnym niebezpieczeństwie omdlenia. Opisujemy chorego, który był sprawcą dwóch wypadków drogowych z powodu zespołu wazowagalnego. W leczeniu zastosowaliśmy z powodzeniem trening pionizacyjny — kontrolny test pochyleniowy wypadł ujemnie

Zespół wazowagalny jako przyczyna wypadków drogowych

Zespół wazowagalny typowo pojawia się u osób w pozycji stojącej. W piśmiennictwie jest niewiele doniesień o tym, że utrata przytomności może wystąpić także w pozycji siedzącej. Jest to szczególnie groźne dla kierowców lub pilotów, którzy powinni być poinformowani o potencjalnym niebezpieczeństwie omdlenia. Opisujemy chorego, który był sprawcą dwóch wypadków drogowych z powodu zespołu wazowagalnego. W leczeniu zastosowaliśmy z powodzeniem trening pionizacyjny — kontrolny test pochyleniowy wypadł ujemnie

PAI-1 and hyperuricaemia: another face of endothelium dysfunction in essential hypertension. Endothelium, hypertension, metabolism

Wstęp Uważa się, że dysfunkcja śródbłonka odgrywa kluczową rolę w rozwoju miażdżycy i powstawaniu powikłań układu sercowo-naczyniowego w nadciśnieniu tętniczym. Materiał i metody Celem oceny dysfunkcji śródbłonka u nieleczonych chorych z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym, bez cukrzycy, z prawidłowym klirensem kreatyniny zbadaliśmy 29 ambulatoryjnych pacjentów (13K/16M; wiek: 41,17 ± 11,95) w porównaniu z grupą 14 zdrowych ochotników (7K/7M), zgodnych wiekowo. W obu grupach we krwi żylnej na czczo oznaczono: HbA1c, całkowitą homocysteinę, kwas moczowy, insulinę, glukozę, vWF:Ag, TM, PAI-1, E-selektyny. Obliczono HOMA-IR. W 24-godzinnej zbiórce moczu oznaczono mikroalbuminurię (MA) i N-acetylo-β-D-glukozaminidazę (NAG). Wyniki Chorzy z nadciśnieniem prezentowali wyższe wartości BMI, WHR, MAP, PP, cechowali się insulinoopornością i wyższym stężeniem kwasu moczowego. Grupy nie różniły się pod względem MA i vWF:Ag. Chorzy mieli wyższe wartości PAI-1 i NAG niż kontrola. Jedynie u chorych stwierdzono dodatnie korelacje liniowe: PP vs. MAlog10, PAI-1 vs. MAlog10, PAI-1 vs. kwas moczowy, PAI-1 vs. BMI, PAI-1 vs. WHR, WHR vs. kwas moczowy, BMI vs. HOMA-IR. Wnioski Nasze dane mogą wskazywać, że we wczesnych etapach nadciśnienia tętniczego, chorzy z insulinoopornością cechują się zwiększonym ryzykiem sercowo-naczyniowym związanym z uogólnioną miażdżycą, stanem prozakrzepowym i zwiększoną sztywnością tętnic. Kwas moczowy prawdopodobnie wpływa na śródbłonek poprzez mediowany przez PAI-1 mechanizm, który nie jest jasny. Odbiciem tego faktu jest podwyższona wartość PP wynikająca ze zmniejszenia podatności tętnic. Zwiększone wydalanie NAG z moczem u chorych w obliczu normoalbuminurii może wskazywać na uszkodzenie śródmiąższu nerek, które wyprzedza uszkodzenie kłębuszka i jest istotne dla dalszego rokowania.Background Attention is increasingly being paid to endothelial dysfunction (ED) as a key aspect of atherosclerosis and target organ damage in arterial hypertension. Material and methods In order to evaluate generalised ED in non-diabetic untreated essential hypertensives with normal creatinine clearance we examined 29 ambulatory patients (13F/16M; age: 41.17 ± 11.95) and compared them with 14 healthy controls (7F/7M) matched for age. Fasting blood was withdrawn for the following: HbA1c, total homocysteine, uric acid, insulin, glucose, vWF:Ag, TM, PAI-1 and E-selectins in both groups. HOMA-IR was calculated. 24-h urine was collected for microalbuminuria (MA) and N-acetyl-ß-D-glucosaminidase (NAG) urine excretion. Results The hypertensives had higher BMI, WHR, MAP and PP and were insulin resistant. They revealed hyperuricaemia. No difference was found in MA and vWF:Ag. The hypertensives also had higher PAI-1 levels and NAG excretion than the controls. The only positive linear correlations found in the hypertensives were the following: PP vs. MAlog10, PAI-1 vs. MAlog10, PAI-1 vs. uric acid, PAI-1 vs. BMI, PAI-1 vs. WHR, WHR vs. uric acid, BMI vs. HOMA-IR. Conclusion Our data may suggest that in the early stages of essential hypertension patients with insulin resistance are at high risk of serious cardiovascular complications related to diffuse atherosclerosis, a prothrombotic state and elevated arterial stiffness. Uric acid is able to affect endothelium through a PAI-1 mediated mechanism, which remains unclear. This fact is reflected in the increased PP which results from increased arterial stiffness. Higher NAG urine excretion where there is no endothelial dysfunction may indicate the early renal tubulo-interstitium tissue damage which precedes glomerular injury and is important for future clinical prognosis

The influence of losartan and trandolapril therapy on serum glucose, insulin, homocysteine and von Willebrand factor in mild to moderate essential hypertension

Wstęp W pierwotnym nadciśnieniu tętniczym zaburzenia gospodarki węglowodanowej (ZW) często współistnieją z zaburzeniami funkcji śródbłonka naczyń (ED). Materiał i metody Celem pracy była ocena wpływu antagonisty receptora AT1 - losartanu 50 mg/dz. - oraz inhibitora ACE - trandolaprilu 2 mg/dz. - na zaburzenia gospodarki węglowodanowej i dysfunkcję śródbłonka w pierwotnym, dotychczas nieleczonym nadciśnieniu tętniczym. We krwi na czczo oceniano: glukozę, insulinę, całkowitą homocysteinę, HbA1c, kwas moczowy, czynnik von Willebranda (vWF:Ag) oraz HOMA-IR, BMI, WHR u chorych z nadciśnieniem łagodnym do umiarkowanego w porównaniu z grupą odpowiednią kontrolną. Ocena została powtórzona w obu leczonych grupach po 3 miesiącach. Wyniki W obu leczonych grupach, poza obniżeniem wartości ciśnienia, uzyskano także obniżenie stężenia HbA1c, co sugeruje korzystny wpływ farmakoterapii na (ZW). Stwierdzono obniżenie vWF:Ag w grupie losartanu i wzrost vWF:Ag w grupie trandolaprilu. Różny wpływ na vWF:Ag (traktowany jako marker uszkodzenia śródbłonka) można tłumaczyć poprzez odmienny mechanizm ingerencji badanych leków na układ RAA oraz przez prawdopodobny udział układu kinin, których aktywność jest wzmożona w trakcie terapii inhibitorem ACE. Grupa trandolaprilu cechowała się wyższym wskaźnikiem talia-biodra (WHR) w porównaniu z grupą kontrolną (niż grupa losartanu), co może sugerować występowanie poważniejszych ZW, spowodowanych zwiększoną ilością tkanki tłuszczowej brzusznej. Grupa trandolaprilu miała wyższe stężenia glukozy, HbA1c, całkowitej homocysteiny niż grupa losartanu w porównaniu z grupą kontrolną (przed leczeniem). Wnioski Dane autorów sugerują, że grupa chorych z łagodnym do umiarkowanego nadciśnieniem tętniczym, chociaż klinicznie podobna, może w różny sposób odpowiadać na farmakoterapię, co może być efektem stopnia zaawansowania zaburzeń metabolicznych występujących jeszcze przed leczeniem.Background Carbohydrate metabolism disturbances (CM) and endothelial dysfunction (ED) often coexist with essential arterial hypertension (EH). Material and Methods In order to investigate the effect of AT1-antagonist losartan in a daily dose of 50 mg and ACE-inhibitor trandolapril in a daily dose of 2 mg on CM and ED in untreated EH the following were evaluated in mild to moderate EH patients during fasting: glucose, insulin, total homocysteine, HbA1c, uric acid, von Willebrand Factor (vWF:Ag), HOMA-IR, BMI and WHR and the results compared to those for matched controls. The examination was repeated after 3 months in both the groups treated. Results A decrease in HbA1c in both groups treated suggests CM correction besides the lowering of blood pressure. There was a decrease in the vWF:Ag level in the losartan group and an increase in the vWF:Ag level in the group treated with trandolapril. This difference in vWF:Ag (known as an ED marker) may be explained by the distinct way in which the drugs under examination influenced the renin-angiotensin-aldosterone system and by the possible role of kinins, the activity of which is elevated during ACE-inhibitor treatment. The trandolapril group had a higher WHR than the losartan group when compared to controls, which implies the possibility of more severe CM due to increased abdominal adipose tissue deposit. It was also characterised by higher fasting glucose, HbA1c, total homocysteine than the losartan group when compared to controls before treatment. Conclusions Our data may suggest that mild to moderate EH patients, even when clinically similar, may respond differently to drug treatment, which may be the result of the severity of the metabolic disturbances found in this group at the beginning of treatment

The relationship between kidney volume and insulinemia in nontreated essential hypertensives

Wstęp Nadciśnienie tętnicze jest zespołem chorobowym, w przebiegu którego stwierdza się liczne zaburzenia metaboliczne prowadzące do uszkodzenia wielu narządów, w tym także nerek. Z kolei bardzo często w przebiegu przewlekłej choroby nerek obserwuje się nadciśnienie tętnicze. Nerki uczestniczą przede wszystkim w utrzymaniu stałości środowiska wewnętrznego, ale odgrywają one także istotną rolę w regulacji przemiany węglowodanowej, w tym są odpowiedzialne za procesy degradacji insuliny. Wiadomo również, że w przebiegu pierwotnego nadciśnienia tętniczego bardzo często obserwuje się zaburzenia gospodarki węglowodanowej często z współistniejącymi zaburzeniami funkcji śródbłonka. Materiały i metody Celem pracy było znalezienie zależności między stężeniem insuliny w surowicy krwi a wielkością czy objętością nerek u osób z pierwotnym nieleczonym nadciśnieniem tętniczym w porównaniu z osobami zdrowymi. Badanie przeprowadzono u 25 chorych z dotychczas nieleczonym pierwotnym nadciśnieniem tętniczym. Grupę kontrolną stanowiło 14 zdrowych ochotników. W obu grupach wykorzystując USG, obliczono objętość nerek, pobrano także krew żylną na czczo w celu oznaczenia stężenia insuliny, glukozy i kreatyniny. W obu grupach przeprowadzono 24-godzinną zbiórkę moczu i oznaczono wydalanie N-acetylo-beta-D-glukozaminidazy (NAG) oraz kreatyniny. Wyniki U pacjentów z nieleczonym pierwotnym nadciśnieniem tętniczym zarówno stosunek stężenia glukozy i insuliny (Insulin/Glukose Index) oraz wydalanie NAG były znamiennie wyższe niż w grupie kontrolnej. Także stosunek objętości nerek (KV) do wskaźnika masy ciała (KV/BMI) u pacjentów z nieleczonym nadciśnieniem tętniczym i w grupie kontrolnej były istotnie statystycznie różne, a różnice te wynikały ze znamiennie wyższych wartości BMI stwierdzanych w grupie pacjentów z nadciśnieniem tętniczym. Tylko u chorych z nadciśnieniem tętniczym stwierdzono korelację między insulinemią a KV/BMI (r = &#8211;0,441; p < 0,05). Wnioski W przebiegu nieleczonego pierwotnego nadciśnienia tętniczego dochodzi do upośledzenia funkcji cewek nerkowych. Upośledzenie funkcji cewek nerkowych może być jedną z przyczyn obserwowanych w nadciśnieniu tętniczym zaburzeń gospodarki węglowodanowej.Background Hypertension is a type of illness in which numerous metabolic disorders are detected, such metabolic disorders cause damage to many of the body&#8217;s organs including kidneys. Moreover, arterial overpressure can frequently be observed in patients with chronic kidney disease. Kidneys in the first place participate in the maintenance of internal environment stability, nevertheless, they play an important role in transformation of carbohydrates as they are responsible for insulin degradation. It is also known that disorder of carbohydrates transformation along with disfunction of endothelium can often be seen in cases of primary overpressure. Materials and methods The aim of the study was to evaluate the relationship between concentration of insulin in blood serum or kidneys volume in patiens with non-treated primary hypertension and healthy persons. The study covered 25 patients with non-treated primary hypertension. A control group consisted of 14 health volunteers. In both groups, kidneys volume was measured by USG, moreover, blood samples were taken from a vein in fasting state in order to evaluate the concentration of insulin, glucose and creatinine. In both groups, urine was collected over 24 hrs and the excretion of N-acetyl-beta-D-glucaminidase (NAG) and creatinine was assessed. Results Insulin/Glucose Index as well as the excretion of NAG were significantly higher in patiens with non-treated primary overpressure as compared to the control group. Also, there were significant differences in the ratio of Kidney Volume to Body Mass Index in patients with nontreated overpressure and the control group, the above differences resulted from much higher BMI in the group of patients with overpressure. Only in patients with overpressure correlation between insulinemia and KV/BMI amounted (r = 0.441; p < 0.05). Conclusions Primary hypertension leads to disfunction of kidney ducts. Such disfunction may contribute to disturbances in carbohydrates transformation observed in cases of arterial hypertension

The Impact of Trandolapryl on Some Metabolic Disturbances and Endothelium Dysfunction in Non-treated Essential Hypertensive Patients

Wstęp Pierwotne nadciśnienie tętnicze przebiega często z insulinoopornością, jako czynnikiem wspólnym dla wzmożonej aktywności układu sympatycznego, otyłości brzusznej, złożonych zaburzeń metabolicznych oraz z dysfunkcją śródbłonka naczyń. Celem badania była ocena wpływu trandolaprylu na zaobserwowane zaburzenia metaboliczne i funkcję śródbłonka. Materiał i metody Zbadano 13 chorych z nieleczonym nadciśnieniem tętniczym pierwotnym (łagodnym do umiarkowanego wg klasyfikacji WHO). Grupę kontrolną stanowiło 14 zdrowych ochotników, których wiek i płeć były jednakowe jak w grupie badanej. Przeprowadzono badania antropometryczne. Wykonano dobową zbiórkę moczu dla oznaczenia albuminurii, kreatyniny i NAG (N-acetylo-b- -D&#64979;glukozaminidaza). Następnego dnia rano pobrano krew żylną (na czczo) w celu wykonania badań biochemicznych, oznaczenia insuliny i trombomoduliny, tkankowego aktywatora plazminogenu i czynnika von Willebranda. Badania powtórzono w grupie chorych po 3 miesiącach terapii trandolaprylem w standardowej dawce doustnej 2 mg dziennie. Wyniki Chorzy obarczeni byli czynnikami ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego układającymi się w zespół polimetaboliczny. Po 3 miesiącach terapii zaobserwowano obniżenie wartości glikowanej hemoglobiny (%) (6,01 &plusmn; 0,45 vs. 5,66 &plusmn; 0,41; p < 0,05) i wzrost vWF:Ag (%) (148,08 &plusmn; 65,10 vs. 306,77 &plusmn; 146,63; p < 0,01). Wnioski U chorych z nadciśnieniem tętniczym pierwotnym monoterapia trandolaprylem, poza obniżeniem ciśnienia tętniczego, wywarła korzystny wpływ na zaburzenia gospodarki węglowodanowej obserwowane w zespole polimetabolicznym, ocenianej wielkością stężenia hemoglobiny glikowanej (HbA1c). W trakcie 3-miesięcznej terapii trandolaprylem zaobserwowano paradoksalny wzrost stężenia vWF:Ag, co mogłoby być efektem lokalnego działania inhibitora konwertazy angiotensyny II na uszkodzony śródbłonek naczyń w przebiegu nadciśnienia tętniczego i zaburzeń metabolicznych.Background Essential hypertension usually coexists with insulin resistance, which is a key factor for increased sympathetic nervous system activity, visceral obesity, composed metabolic disturbances and endothelial dysfunction. The aim of the study was to evaluate the impact of trandolapril on metabolic disorders and endothelial injury. Material and methods We examined 13 ambulatory patients with non-treated essential hypertension. The control group was of 14 healthy volunteers matched with age and sex. The anthropometric parameters were obtained. The 24 hour urine collection was assayed for albuminuria, creatinine and NAG excretion. The next day fasting blood was withdrawn for biochemistry, insulin, thrombomodulin, tissue plasminogen activator and vWF:Ag. The examination was repeated after 3 months of trandolapril oral 2 mg per day therapy. Results The hypertensive group was characterized with a number of abnormalities, which stand for polymetabolic syndrome. After 3 months therapy the significant decrease of HbA1c (%) (6,01 &plusmn; 0,45 vs. 5,66 &plusmn; 0,41; p < 0,05) and increase of vWF:Ag (%) (148,08 &plusmn; 65,10 vs. 306,77 &plusmn; &plusmn; 146,63; p < 0,01) were observed. Conclusions Our study suggests the advantage of trandolapril monotherapy on carbohydrate metabolism seen in polymetabolic syndrome but not on endothelial function despite satisfactory blood pressure control. We observed significant increase of vWF:Ag level which may be a local effect of ACE inhibitor on already injured endothelium

Elektrokardiogram miesiąca Zespół Wellensa &#8211; groźne oblicze załamków T

We describe three patients with Wellens&#8217;s syndrome: biphasic T-waves or deeply inverted T-waves in the precordial leads plus a history of acute coronary syndrome without serum marker abnormalities. Wellens&#8217;s syndrome is due to critical stenosis of the proximal left anterior descending artery and there is a high risk for anterior wall myocardial infarction and/or sudden cardiac death within a few weeks. Early coronary angiography with subsequent PCI or CABG should be performed in these patients. The T-wave changes usually occur during a pain-free interval but resolve within 12 months after revascularisation