Ciała obce ucha Foreign bodies of the ear

Ciała obce ucha są częstą przyczyną niedosłuchu, która skłania chorego do wizyty u lekarza. W większości przypadków ciała obce ucha są rozpoznawane i leczone przez lekarza rodzinnego, otolaryngologa lub lekarza Oddziału Ratunkowego. Występowanie ciał obcych w uchu najczęściej dotyczy dzieci w wieku do 12. roku życia (51%). Rodzaj ciała obcego, czas przebywania oraz wiek pacjenta przesądzają o sposobie postępowania.Ciała obce ucha u dzieci usuwa się w znieczuleniu ogólnym, które zabezpiecza przed powikłaniami. Częstość powikłań związanych z usuwaniem ciał obcych z ucha nie pozwala podchodzić do tego problemu z lekceważeniem. Odpowiednia diagnostyka oraz umiejętności lekarzy w posługiwaniu się mikroskopem operacyjnym pozwalają zmniejszyć liczbę powikłań

History of otolaryngology over the centuries

Historia otolaryngologii sięga swoimi korzeniami czasów starożytnych, kiedy człowiek po raz pierwszy próbował walczyć z chorobami. Przez wieki wiedza medyczna była przekazywana ustnie z pokolenia na pokolenie, przechodząc przez stadia rozwoju od magii i szamaństwa do nauki z jej ogromną wiedzą o ludzkim ciele, jego chorobach, sposobie ich rozpoznawania i leczenia. Podział medycyny na wewnętrzną (leczenie za pomocą leków i działań higienicznych) oraz zewnętrzną (leczenie narządów zewnętrznych) datuje się na czasy przedhistoryczne. Jedną z dziedzin, która rozwinęła się z medycyny wewnętrznej jest otorynolaryngologia.The otolaryngology history has its roots in the ancient times, since Human first tried to fight the disease. For centuries, medical knowledge was passed down orally from generation to generation, passing its development from magic and shamanism to learning from its wide knowledge of the human body, its diseases, the understanding how to recognize and treat. Division of Medicine to the internal (treatment with drugs and hygienic measures) and external (treatment of external genital) dates back to prehistoric times. One area that has developed from the internal medicine is otorhinolaryngology

Rhinological factors predisposing to headaches: our experience

Background: This study aimed to present the correlation between headaches and anatomical changes within the nasal cavity and paranasal sinuses. Material and methods: This study includes a literature search and our observations of 24 patients regarding the correlation of headaches with the nasal cavity and paranasal sinus anatomy. Results: According to the literature, about 12% of the population suffer from chronic/recurrent headaches. In about 60% of patients, the headache was accompanied by different types of the anatomical structure of the nasal cavity and paranasal sinuses, which may predispose to frequent recurrence or poor control of pain. We observed 2 groups of patients. Group I consisted of 18 patients, who in according to the according to ICHD-3 classification were diagnosed with a headache or facial pain attributed to disorder of the head or neck. Group II included 6 patients with a non-diagnosed recurrent headache, who after septoplasty reported either complete headache resolution or a significantly reduced frequency of headache attacks and duration. Statistically significant differences in the surgical treatment outcomes between patients before and after therapy were observed (p = 0,00001). Conclusion: Several anatomical changes can predispose or cause recurrent headaches. In most cases, they require surgical intervention

Historia otologii. Część II (od schyłku XIX do końcaXX wieku)

The ending of the XIX century was characterized by a rapid progress of otology in thetreatment of the ears diseases. New methods of surgical treatment in otology were deve-loped by understanding the pathophysiology. The greatest achievements in this areabelong to doctors from Viennese and German institutions. At this time the surgical treatment of chronic otitis media, Ménière's disease, otosclerosis and tympanoplasty wasstarted. Understanding of aseptic technique, the possibility to perform patient's anesthe-sia, new lighting techniques, microsurgical instruments and operating microscope haveexpanded surgical capabilities of otologists. The discovery of antibiotics and sulfonami-des improved possibilities for the treatment of ear infections and their complications.High-resolution methods of computer tomography, vestibulogical and audiological diag-nostics using objective methods (ABR, AOE) allowed to perform accurate diagnosis of themiddle and inner ear diseases. New techniques of transplantation and ossicles prosthe-sis, drainage ventilation, digital hearing aids, cochlear, bone and brainstem anchoredimplants enable improvement of hearing organ's function. Today tinnitus, vertigo andhearing loss are serious problems for humanity, especially in elderly despite of enormous knowledge in thefield of otology

Can the SARS-CoV-2 virus damage human hearing and balance?

W 2019 r. choroba spowodowana SARS-CoV-2 – COVID-19 – wywołała wciąż trwającą pandemię. Do najczęstszych objawów klinicznych zakażenia SARS-CoV-2 należą: gorączka, suchy kaszel, zmęczenie, bóle mięśniowe, problemy z oddychaniem, utrata węchu i/lub smaku. Inne dolegliwości, w tym ze strony narządu słuchu i równowagi, np. niedosłuch, szumy uszne czy zawroty głowy, zgłaszane są przez chorych rzadziej. Jako pierwsze objawy tej infekcji bywają wskazywane sporadycznie. Chcąc odpowiedzieć na pytanie, czy SARS-CoV-2 może być przyczyną uszkodzenia słuchu i równowagi, autorzy dokonali przeglądu piśmiennictwa z lat 2019–2020 w bazach EMBASE i PubMed, wpisując hasła: „hearing loss”, „COVID-19”, „corona virus”, „sensorineural hearing loss”, „vertigo”, „dizziness”. Do opracowania zakwalifikowano 9 prac dotyczących potencjalnego związku uszkodzenia słuchu z SARS-CoV-2 oraz 4 prace omawiające ewentualne zaburzenia równowagi na skutek infekcji SARS-CoV-2. Wyniki analizy wskazują na możliwe istnienie związku pomiędzy COVID-19 a uszkodzeniem słuchu przy jednoczesnym braku dowodów na istnienie podobnej relacji między przebytą infekcją tym wirusem a układem równowagi. O tej prawdopodobnej zależności – zwłaszcza o możliwości wystąpienia nagłego niedosłuchu czuciowo-nerwowego jako pierwszego objawu COVID-19 – powinni szczególnie pamiętać lekarze szpitalnych izb przyjęć, otolaryngolodzy i audiolodzy. Dotyczy to również lekarzy innych specjalności. Autorzy wskazują potrzebę prowadzenia dalszych, intensywnych, wielopłaszczyznowych badań nad tym zagadnieniem. Med. Pr. 2021;72(3):321–325In 2019, COVID-19, the disease caused by the SARS-CoV-2 virus, evolved into a pandemic which is still going on. The basic clinical symptoms of the SARS-CoV-2 infection are: fever, dry cough, fatigue, muscle pain, respiratory problems, and the loss of smell or taste. Other symptoms, including those related to hearing and balance organs (hearing loss, tinnitus, dizziness), are reported less frequently by patients. They are especially rarely reported as the first symptoms of this infection. In order to answer the question of whether SARS-CoV-2 can cause hearing and balance damage, the authors reviewed the literature sources from 2019–2020 included in EMBASE and PubMed, entering the following words: “hearing loss,” “COVID-19,” “coronavirus,” “sensorineural hearing loss,” “vertigo,” and “dizziness.” Ultimately, 9 studies on the possible relationship between hearing impairment and SARS-CoV-2, and 4 studies on the possible relationship between damage to the balance and SARS-CoV-2, were qualified for the study. The results of the analysis suggest a possible relationship between COVID-19 and hearing loss, with no evidence of a similar relationship between this virus and the balance system. The possible existence of such a relationship should be especially remembered by hospital emergency room doctors, otolaryngologists and audiologists, especially as regards the possibility of a sudden sensironeural hearing loss as the first symptom of COVID-19. This also applies to doctors of other specialties. The authors indicate the need for further, intensive and multifaceted research on this issue. Med Pr. 2021;72(3):321–

Rozpoznanie i leczenie zespołu czerwonego ucha — aktualny stan wiedzy oraz problemy w codziennej praktyce lekarza

Otalgia is a relatively common complaint with which the patient turns to a family doctor/generalpractitioner or otolaryngologist. Several diseases such as parotitis, temporomandibularjoint alterations, bruxism, neuralgia, myalgia, throat, oral cavity and larynx regions cancerin addition to otitis media can cause of the ear pain. One of the rare causes of otalgia isred ear syndrome (RES). This syndrome is manifested by sudden, one-sided or bilateral,severe redness of the auricle accompanied by burning pain in this area. Two types of RESare distinguished — the primary type, that often co-existing with headaches, and the secondary type. The most important data on epidemiology, diagnostics of this disease andprinciples of therapy were presented in the work. In the practice of a family doctor/generalpractitioner it is very important to recognize this syndrome especially in a pediatric patient,because it may be a prodromal symptom of a future migraine.Ból ucha jest stosunkowo częsta dolegliwością, z którą pacjent zwraca się do lekarza rodzinnego lub otolaryngologa. Poza zapaleniem ucha środkowego i zewnętrznego przyczyną bólu ucha mogą być: zapalenie ślinianki przyusznej, stawu skroniowo-żuchwowego, bruksizm, neuralgie, mialgie, nowotwór gardła, jamy ustnej i krtani. Jedną z rzadkich przyczyn otalgii może być zespół czerwonego ucha (RES), który objawia się nagłym, jedno- lub obustronnym silnym zaczerwienieniem małżowiny usznej z towar zyszącym palącym bólem tej okolicy. Wyróżnia sie dwa typy RES — pierwotny, często współistniejący z bólami głowy, oraz wtórny. Celem pracy jest przedstawienie najważniejszych danych dotyczących epidemiologii, diagnostyki tego schorzenia oraz zasad terapii. W praktyce lekarza rodzinnego bardzo istotne jest rozpoznanie tego zespołu szczególnie u pacjenta pediatrycznego, ponieważ może być to objaw prodromalny przyszłej migreny

Patient in the otolaryngology office in the time of the COVID-19 pandemic in the light of current recommendations, legal regulations and authors’ own experience

COVID-19 to ostra choroba zakaźna wywoływana przez wirus SARS‑CoV-2. Do transmisji z człowieka na człowieka dochodzi najczęściej wskutek kontaktu z zakaźnymi wydzielinami z dróg oddechowych. Objawy kliniczne różnią się od łagodnych, nieswoistych dolegliwości do stanów zagrażających życiu. Ogłoszenie przez Światową Organizację Zdrowia w marcu 2020 r. pandemii COVID-19 wpłynęło na wiele medycznych, prawnych, społecznych i ekonomicznych aspektów życia w państwach całego świata. W niniejszej pracy podsumowano zalecenia dotyczące opieki ambulatoryjnej nad pacjentem laryngologicznym oraz podstawy prawne dotyczące ryzyka zakażenia pacjenta w gabinecie lekarskim. W doborze prac korzystano z anglo- i polskojęzycznych portali medycznych, wpisując do wyszukiwarki hasła: SARS‑CoV-2, COVID-19, otolaryngologia, endoskopia, środki ochrony indywidualnej i odpowiedzialność prawna lekarza. Potencjalnym miejscem replikacji wirusa jest błona śluzowa górnych dróg oddechowych. Specyfika badania laryngologicznego i bezpośredni kontakt pacjent–lekarz sprzyjają transmisji zakażenia. Omówiono dokładnie elementy samoochrony personelu medycznego i wskazano aspekty prawne wynikające z ryzyka zakażenia pacjenta w gabinecie. Przy bezpośrednim kontakcie z pacjentem konieczne są środki ochrony osobistej: czepek, maska z filtrem FFP-2, gogle, fartuch i rękawice. Jeśli podczas wizyty spodziewane jest narażenie na kontakt z wydzielinami i aerozolem z dróg oddechowych, należy zaopatrzyć się dodatkowo w przyłbicę i wodoodporny fartuch. Wizyta pacjenta w przychodni powinna być poprzedzona teleporadą. Należy wykonywać badanie przesiewowe pacjentów jeszcze przed bezpośrednim kontaktem z lekarzem za pomocą krótkiego kwestionariusza wypełnianego przez pacjenta. Ankieta może składać się z prostych pytań o charakterystyczne objawy infekcji SARS‑CoV-2 i narażenie na kontakt z chorym w ciągu ostatnich 14 dni. Pytanie o przebywanie w obszarach wysokiego ryzyka zakażenia wobec zaliczenia całej Polski do tego obszaru ma niewielkie znaczenie. W związku z szerzeniem się wirusa SARS‑CoV-2 wprowadzono nowe schematy postępowania przy udzielaniu świadczeń lekarskich. W przypadku roszczeń ze strony pacjenta jedynym zabezpieczeniem lekarza lub placówki jest potwierdzenie skrupulatnego przestrzegania procedur medycznych. Med. Pr. 2021;72(3):327–334Generally, COVID-19 is an acute contagious disease caused by the SARS‑CoV-2 virus. The main route of human-to-human transmission is through contact with infectious secretions from the respiratory tract. Clinical manifestations vary from mild non-specific symptoms to life-threatening conditions. Since WHO declared COVID-19 a pandemic in March 2020, it has affected many medical, legal, social and economic aspects of everyday life in countries around the world. In this article, the authors present a summary of recommendations for taking care of otorhinolaryngology patients in outpatient settings and the legal basis referring to a risk of infection in doctor’s office. In the selection of articles, the authors used English- and Polish-language online medical databases, typing the following keywords: SARS‑CoV-2, COVID-19, otolaryngology, endoscopy, personal protective equipment, and legal responsibility of the physician. The mucosa of the upper respiratory tract is a potential site of virus replication. The specificity of an ear, nose and throat (ENT) examination and a direct patient-doctor contact favor the transmission of the infection. The authors discussed the elements of self-protection of medical personnel and the legal aspects a risk of the patient contracting the infection in the otolaryngology office. In the case of a direct contact with the patient, the following medical personal protective equipment is required: a cap, a mask with an FFP-2 filter, goggles, an apron and gloves. If, during the visit, exposure to secretions or aerosol from the respiratory tract is expected, the personnel should additionally wear a visor and a waterproof apron. The patient’s visit in the clinic should be preceded by telemedicine consultation. Patients should be screened prior to having a direct contact with a physician, using a short patient questionnaire. The questionnaire may consist of simple questions about the characteristic symptoms of the SARS‑CoV-2 infection and exposure to a sick person in the past 14 days. The question of staying in the areas of a high infection risk appears of little importance in view of the whole of Poland being perceived as constituting such an area. Due to the spread of the SARS‑CoV-2 virus, new procedures for providing medical services have been introduced. In the case of claims on the part of the patient, the only protection the medical personnel or facility can provide is confirmation of scrupulous compliance with medical procedures . Med Pr. 2021;72(3):327–3

Trial Proteomic Qualitative and Quantitative Analysis of the Protein Matrix of Submandibular Sialoliths

Our studies aimed to explore the protein components of the matrix of human submandibular gland sialoliths. A qualitative analysis was carried out based on the filter aided sample preparation (FASP) methodology. In the protein extraction process, we evaluated the applicability of the standard demineralization step and the use of a lysis buffer containing sodium dodecyl sulfate (SDS) and dithiothreitol (DTT). The analysis of fragmentation spectra based on the human database allowed for the identification of 254 human proteins present in the deposits. In addition, the use of multi-round search in the PEAKS Studio program against the bacterial base allowed for the identification of 393 proteins of bacterial origin present in the extract obtained from sialolith, which so far has not been carried out for this biological material. Furthermore, we successfully applied the SWATH methodology, allowing for a relative quantitative analysis of human proteins present in deposits. The obtained results correlate with the classification of sialoliths proposed by Tretiakow. The performed functional analysis allowed for the first time the selection of proteins, the levels of which differ between the tested samples, which may suggest the role of these proteins in the calcification process in different types of sialoliths. These are preliminary studies, and drawing specific conclusions requires research on a larger group, but it provides us the basis for the continuation of the work that has already begun

Correlation of ENT Symptoms with Age, Sex, and Anti-SARS-CoV-2 Antibody Titer in Plasma

Our objective is to evaluate the correlation between ENT symptom occurrence and antibody titer in convalescent plasma, as well as the influence of age and gender on ENT manifestations of COVID-19. We measured the levels of antibodies in 346 blood donors, who had PCR-confirmed previous infection and met the study inclusion criteria. We recorded otolaryngological symptoms during infection: dry cough, dyspnea, sore throat, smell/taste disturbances, vertigo, dizziness, nausea and vomiting, sudden unilateral loss of hearing, progressive loss of hearing, and tinnitus. In addition, we statistically analyzed the correlation between patients’ antibody levels, symptoms, age, and gender using a chi-square test or Fisher exact test. A p-value less than 0.05 determined statistical significance. The mean age of the convalescents was 39.8 ± 9.56 SD and the median of the measured anti-SARS-CoV2 plasma antibodies was 1:368.5. The most common ENT symptoms were smell/taste disturbances (62.43%), dry cough (40.46%), sore throat (24.86%), and dyspnea (23.7%). Smell and taste disturbances were more frequent in younger patients and the marked antibody titer was lower, which was contrary to a higher antibody titer associated with dry cough, dyspnea, and dizziness. Occurrence of sore throat was not correlated with age, sex, or antibody level. There were no significant differences in otological symptoms in female patients. Gender does not affect the occurrence of ENT symptoms. The symptomatic course of SARS-CoV-2 infection is not always associated with higher levels of antibodies in the blood. The age of the infected patients, unlike gender, affects the occurrence of some ENT symptoms