Powrót pełnej ostrości wzroku jako główny cel leczenia pacjentów z neuropatią nerwu wzrokowego w przebiegu orbitopatii Gravesa

  Introduction: To evaluate the effectiveness of methylprednisolone (MP) and surgical treatment in achieving complete reversal of dysthyroid optic neuropathy (DON) and predictive factors of this therapy. Material and methods: The group consisted of 10 patients (18 eyes) with DON. The diagnosis of DON was based on at least two criteria from the following: (i) deterioration of visual acuity (VA< 1.0), (ii) loss of colour vision, (iii) optic disc swelling, and/or (iv) signs of DON in magnetic resonance imaging (presence of apical crowding and/or optic nerve stretching). A complete recovery of DON was defined as the normalisation of VA (VA = 1.0), normal colour vision, and reversal of optic disc swelling. A significant improvement was defined as improvement of VA of at least 0.2. The consecutive steps of treatment of DON consisted of: (i) first-line treatment — intravenous MP pulse therapy (3 × 1 g); (ii) second-line treatment — endoscopic intranasal orbital decompression of medial wall; (iii) additional treatment — additional MP therapy and/or surgical decompression. Results: A significant improvement in VA could be achieved in the majority of patients; a complete recovery was noted in 22.2%, 33.3%, and 66.7% of eyes after first-line, second-line, and additional treatment, respectively. Positive predictive factors were: younger age (p = 0.049), shorter duration of DON (p = 0.035), and a higher Graves’ orbitopathy clinical activity score (p = 0.035). Conclusions: By using combination therapy (intravenous MP pulse therapy and surgical decompression), a complete recovery can be achieved in the majority of patients with DON. (Endokrynol Pol 2016; 67 (2): 166–173)    Wstęp: Celem badania była ocena skuteczności leczenia metyloprednizolonem (MP) i leczenia chirurgicznego w uzyskaniu ustąpienia klinicznych cech neuropatii nerwu wzrokowego w przebiegu orbitopatii Gravesa (DON) oraz wskazanie czynników prognostycznych skuteczności terapii DON. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 10 pacjentów (18 gałek ocznych) z DON. Rozpoznanie DON było stawiane na podstawie spełnienia co najmniej dwóch kryteriów z powyższych: a) pogorszenie ostrości wzroku (VA< 1,0), b) pogorszenie widzenia kolorów, c) obrzęk tarczy nerwu wzrokowego i/lub d) obraz typowy dla DON w badaniu rezonansu magnetycznego (stłoczenie w szczycie oczodołu i/lub naprężenie nerwu wzrokowego). Jako pełną poprawę uznano normalizację VA (VA = 1,0), prawidłowe widzenie barw i brak obrzęku tarczy nerwu wzrokowego. Kolejnymi etapami leczenia DON były: a) leczenie pierwszoplanowe — pulsy MP (3 × 1 g); b) leczenie drugoplanowe — endoskopowa wewnątrznosowa dekompresja ściany przyśrodkowej oczodołu; c) leczenie dodatkowe — podanie dodatkowych pulsów MP i/lub chirurgiczna dekompresja. Wyniki: Znaczącą poprawę VA uzyskano u większości pacjentów. Pełną poprawę stwierdzono w 22,2%, 33,3% i 66,7% gałek ocznych odpowiednio po leczeniu: pierwszoplanowym, drugoplanowym i dodatkowym. Czynnikami pozytywnie korelującymi z osiągnięciem pełnej poprawy były: młodszy wiek (p = 0,049), krótszy czas trwania DON (p = 0,035), wyższa aktywność kliniczna orbitopatii Gravesa (p = 0,035). Wnioski: Zastosowanie złożonej terapii (pulsy MP i chirurgiczna dekompresja) umożliwia osiągnięcie pełnej poprawy u większości pacjentów z DON. (Endokrynol Pol 2016; 67 (2): 166–173)