Effects of rehabilitation of persons with chronic low back pain and hypertension

Background The aim of this study was to evaluate the effects of rehabilitation in patients with chronic low back pain (CLBP) with concomitant hypertension and without hypertension. Also been examined the effects of rehabilitation in the case of high blood pressure with accompanying coronary artery disease or heart failure. Material and methods The study group included 535 individuals, 437 (81.7%) women and 98 (18.3%) men, aged 18&#8211;87 years (mean age 51.7 &#177; 17.2) treated with CLBP. Among the study group in 214 (40%) patients had hypertension. The effects of rehabilitation were evaluated for reducing pain, improving mobility and quality of life. Pain, improve transportation and quality of life was measured on a 8 grade scale before and after rehabilitation. Results The effects of rehabilitation in patients with CLBP and hypertension did not differ in terms of pain (p = 0.374), locomotion (p = 0.96) and quality of life (p = 0.202) than patients without hypertension. Both in patients with hypertension and without hypertension after rehabilitation was a reduction in pain (p < 0.001), improvement in locomotion (pWstęp Nadciśnienie tętnicze występuje bardzo często wśród chorych z innymi problemami zdrowotnymi, również nie związanymi z układem krążenia. Znane zalecenia dotyczą raczej ewentualnej modyfikacji leczenia hipotensyjnego; problem ewentualnego związku nadciśnienia z efektywnością leczenia innych chorób jest analizowany znacznie rzadziej. Celem niniejszej pracy była ocena efektów rehabilitacji pacjentów z przewlekłymi bólami dolnego odcinka kręgosłupa w zależności od współistnienia nadciśnienia tętniczego. Zbadano też efekty rehabilitacji w sytuacji wystąpienia nadciśnienia tętniczego z towarzyszącą chorobą wieńcową lub niewydolnością krążenia. Materiał i metody Badaniem objęto grupę 535 osób, w tym 437 kobiet (81,7%) i 98 mężczyzn (18,3%), w wieku od 18 do 87 lat (średni wiek 51,7 &#177; 17,2 roku), leczonych z powodu bólów dolnego odcinka kręgosłupa. Spośród nich u 214 osób (40%) stwierdzono nadciśnienie tętnicze. Efekty rehabilitacji badano pod kątem zmniejszenia dolegliwości bólowych, poprawy możliwości poruszania się i poprawy jakości życia. Odczuwanie bólu, lokomocję i jakość życia mierzono w skali 8-stopniowej przed rehabilitacją i po niej. Wyniki Efekty rehabilitacji u osób z bólami dolnego odcinka kręgosłupa i nadciśnieniem tętniczym nie różniły się istotnie pod względem bólu (p = 0,374), lokomocji (p = 0,96) i jakości życia (p = 0,202) od pacjentów bez nadciśnienia tętniczego. Zarówno w grupie osób z nadciśnieniem tętniczym, jak i bez niego po rehabilitacji stwierdzono zmniejszenie bólu (p < 0,001), poprawę lokomocji (p < 0,001) i poprawę jakości życia (p < 0,001). Współistnienie przewlekłych bólów dolnego odcinka kręgosłupa z nadciśnieniem tętniczym i stabilną chorobą wieńcową nie ma wpływu na efekty rehabilitacji w zakresie odczuwania bólu (p = 0,281), lokomocji (p = 0,526) i jakości życia (p = 0,684). Współistnienie przewlekłych bólów dolnego odcinka kręgosłupa z nadciśnieniem tętniczym i wyrównaną niewydolnością krążenia również nie ma wpływu na efekty rehabilitacji w zakresie odczuwania bólu (p = 0,411), lokomocji (p = 0,318) i jakości życia (p = 0,986). Wnioski Efekty rehabilitacji osób z zespołem bólowym dolnego odcinka kręgosłupa i nadciśnieniem tętniczym są porównywalne z efektami rehabilitacji u osób bez nadciśnienia tętniczego. Nadciśnienie Tętnicze 2011, tom 15, nr 3, strony 163&#8211;168

Ograniczenie ruchomości stawów biodrowych u osób w wieku 50–70 lat

Choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego jest najczęściej rozpoznawana,gdy zmiany stawowe są już poważnie zaawansowane.Badania podjęto w celu poszukiwania łatwego i prostego testu, którymógłby służyć jako badanie przesiewowe w kierunku wczesnej,bezobjawowej lub skąpoobjawowej choroby zwyrodnieniowej stawówbiodrowych.Badano zakresy ruchomości stawów biodrowych u 100 losowodobranych osób w wieku 50–70 lat, u których dotychczas nie rozpoznawanochoroby stawów biodrowych. Najczęściej wykrywano ograniczenierotacji wewnętrznej nieprzekraczające 25° (u 44% badanych)i dodatni (ponad 25 cm) „test czwórki” (u 33% badanych). Dlacelów badań przesiewowych w kierunku choroby zwyrodnieniowejstawu biodrowego zaproponowano prosty wskaźnik (test) ograniczeniaruchomości (TOR) w stawie biodrowym. Przyjęto, że u osób, u którychwartość rotacji wewnętrznej w stopniach jest mniejsza od wartości„testu czwórki” w centymetrach istnieje podejrzenie tejchoroby, uzasadniające poddanie stawów biodrowych dalszym badaniomdiagnostycznym. Określone wskaźnikiem TOR ograniczenieruchomości było częstsze u mężczyzn niż u kobiet (w stosunku 44%do 25%), u osób w wieku 66–70 lat w porównaniu z osobami młodszymiw wieku 50–55 lat (42% do 17%) oraz u osób, które zgłaszałybóle o lokalizacji typowej dla choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego(pachwina, udo, kolano) niż u osób bez takich dolegliwości(w stosunku 39% do 15%).Badanie dwóch zaproponowanych zakresów ruchomości w stawachbiodrowych jest łatwe, proste i krótkotrwałe – zajmuje mniej niż półminuty. Przyswojenie sobie przez lekarzy, także lekarzy rodzinnych,zasady przeprowadzania tego badania u każdego chorego, przyczyniłobysię do wcześniejszego wykrywania i leczenia chorych z tą częstąprzyczyną niepełnosprawności i bólu