Endovascular repair of peripheral artery aneurysms

Perifere aneurysmata zijn in dit proefschrift gedefinieerd als iliacale en popliteale aneurysmata. De resultaten van 40 iliacale aneurysmata, behandeld met een buisvormige endoprothese, tonen aan dat deze techniek een lage mortaliteit en morbiditeit kent. Vijf jaars resultaten suggereren dat de techniek duurzaam is. De endovasculaire behandeling van het iliacale aneurysma kan beschouwd worden als de voorkeursbehandeling indien anatomisch geschikt. Een “iliac branched device” (IBD) is een endoprothese met een zij-arm voor de arteria iliaca interna om de doorbloeding van de interna te vrijwaren. Zevenentwintig patiënten werden behandeld met 30 IBD’s. Technisch succes werd behaald in 96.3%. Deze studie toont aan dat een aorto-iliacaal aneurysma of een solitair aneurysma van de iliaca communis met behulp van een IBD kan behandeld worden. De toepasbaarheidsgraad op basis van anatomische gronden bedroeg 52.5%. Een alternatieve techniek wordt beschreven voor het ontplooien van een IBD met “trombone” sheaths die in elkaar schuiven. Dit geeft crossover stabiliteit en vermijdt problemen met parallelle voerdraden. Bovendien kan de IBD teruggetrokken worden wat leidt tot een stabielere ligging en minder kans op knikken tussen de zij-arm en interna. De resultaten van 67 poplitea aneurysmata, behandeld met een nitinol-PTFE endoprothese, tonen aan dat deze techniek uitvoerbaar is. De toevoeging van clopidogrel aan de postoperatieve behandeling met acetylsalicylzuur kan de resultaten gunstig beïnvloeden. De resultaten verbeteren ook met toenemende ervaring. De incidentie van stentbreuken wordt waarschijnlijk onderschat. Ze treden op bij overlapzones tussen twee endoprothesen en bij jongere patiënten. De stentbreuken hebben geen significante invloed op het ontstaan van occlusie van de endoprothese.