Metaiodobenzylguanidine scintigraphy of cardiac sympathetic innervation

Metaiodobenzylguanidine (MIBG), a noradrenaline analogue,labelled with radioactive iodine I-123 is used for assessingpre-synaptic activity of the myocardial adrenergic system. Thepaper describes the mechanism of myocardial I-123-MIBG uptakeand the relevant examination methods. It also refers to thenecessity of standardising acquisition methods and assessmentcriteria in order to improve comparability of results, especiallynumerical results, originating from various countries and centres.Although first introduced as a cardiological diagnostic procedure30 years ago, I-123-MIBG myocardial scintigraphy continues tobe mostly applied as a research method, even though its diagnosticand/or prognostic importance, especially in the case ofheart failure, has been widely reported. The recently publishedresults of two extensive retrospective works and a major prospective,multi-centre international ADMIRE-HF study confirmedthat I-123-MIBG scintigraphy has a high independent prognosticvalue in evaluating patients with heart failure. Abnormalmyocardial I-123-MIBG uptake can also be indicative of higherrisk of ventricular arrhythmias and sudden cardiac death inpatients with heart failure. I-123-MIBG myocardial scintigraphyalso seems to have considerable potential for the detection anddifferentiation of neurodegenerative diseases

Registry of nuclear medicine procedures in cardiology in Poland in 2019–2021

Background: The purpose of the study was to present the cardiological procedures performed and scintigraphic devices used in Poland in 2019–2021 — based on the results of a nationwide survey. Material and methods: Forty-three (100%) institutions performing scintigraphic cardiology tests responded to the survey: 29 classic nuclear medicine centers (NM), 4 PET centers, and 10 institutions performing NM and PET examinations. Results: In 2021, 51 SPECT devices (including 5 dedicated cardiocentric semiconductor cameras, 12 SPECT gamma cameras, and 39 hybrid SPECT/CT devices) and 15 PET devices (14 PET/CT and 1 PET/MR) were used for cardiological examinations. The total number of cardiological SPECT and PET examinations has reached 33,107; PET shares 0.8%. The most frequently performed NM cardiological examination in 2019–2021 was myocardial perfusion scintigraphy (98–99% of all tests). NM cardiac amyloidosis studies accounted for less than 1% of all studies, and diagnostics of inflammation in the chest using labeled leukocytes — for less than 0.5%. The most frequently performed cardiological heart examination using the PET technique was the diagnostics of inflammation in the chest (166 of 269 examinations, i.e. 61.7%, in 2021), followed by the assessment of cardiac viability (46 examinations, i.e. 17.1%). Conclusions: In Poland, in 2021, cardiac scintigraphy was performed in 39 classic nuclear medicine centers and 14 PET centers, using modern equipment, in approximately 1/1000 inhabitants per year. Polish nuclear cardiology is based on classical nuclear medicine. Almost 99% of the tests are stress and rest myocardial perfusion studies. PET has limited practical use (< 1% of cardiac studies)

Chronic Total Occlusion Of Coronary Artery Without Previous History Of Myocardial Infarction: A Role Of Spect

not require

Spectrum of transthyretin gene mutations and clinical characteristics of Polish patients with cardiac transthyretin amyloidosis

Background: Transthyretin amyloidosis (ATTR) is a rare, life-threatening systemic disorder. We present first findings on the cardiac hereditary ATTR in Poland.Methods: Sixty-eight consecutive patients with suspected or known cardiac amyloidosis were evaluated, including blood tests, standard 12-lead electrocardiography (ECG) and transthoracic echocardiography. ATTR was confirmed histologically or non-invasively using 99mTc-DPD scintigraphy. Transthyretin (TTR) gene sequencing was performed.Results: In 2017–2019, 10 unrelated male patients were diagnosed with hereditary ATTR. All patients had very uncommon TTR gene mutations: 7 patients had p.Phe53Leu mutation, 2 patients had p.Glu109Lys mutation and 1 patient had p.Ala101Val mutation. The age of onset ranged from 49 to 67 years (mean [SD] age, 58.7 [6.4] years). On ECG, most patients (70%) had pseudoinfarct pattern and/or low QRS voltage. The maximal wall thickness (MWT) on echocardiography varied considerably among the patients from moderate (16 mm) to massively increased (30 mm). Most patients (90%) had decreased left ventricular ejection fraction (mean [SD], 43 [11] %). On follow-up, we observed progressive heart failure in almost all cases. The first patient with p.Phe53Leu mutation died of heart failure, the second died suddenly, the third successfully underwent combined heart and liver transplant with 15 months survival from the surgery. The patient with p.Ala101Val mutation died of stroke.Conclusions: According to available data, this is the first time that the types of TTR mutations and the clinical characteristics of Polish patients with cardiac hereditary ATTR have been described. Previous literature data about Polish background in families with p.Phe53Leu mutation and the present results, suggest that this TTR mutation might be endemic in the Polish population

Diagnostyka infekcyjnego zapalenia wsierdzia — zastosowanie metod medycyny nuklearnej z wykorzystaniem SPECT/CT przy użyciu leukocytów znakowanych [99mTc]Tc-HMPAO

Zgodnie z wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC, European Society of Cardiology) diagnostyka obrazowa stanowi istotną część algorytmu diagnostyki infekcyjnego zapalenia wsierdzia (IZW). W aktualnych pracach wskazuje się na zasadność stosowania scyntygrafii SPECT/CT przy użyciu znakowanych radioizotopowo leukocytów do diagnostyki IZW, ze szczególnym uwzględnieniem przypadków budzących duże podejrzenie kliniczne, ale bez potwierdzenia w badaniach mikrobiologicznych i w echokardiografii. Badanie SPECT/CT umożliwia ocenę lokalizacji i zasięgu stanu zapalnego także we wczesnym okresie po implantacji protez zastawkowych. Dodatkowo obrazowanie całego ciała przy użyciu znakowanych leukocytów może służyć do poszukiwania obwodowych zatorów septycznych i innych pozasercowych ognisk zapalnych. SPECT/CT jest badaniem o systematycznie potwierdzanej wysokiej swoistości w diagnostyce infekcji na protezach zastawkowych (PVE, prosthetic valve endocarditis), a także na zastawkach natywnych (NVE, native valve endocarditis) i na kardiologicznych urządzeniach wszczepialnych (CDRIE, cardiac device-related infective endocarditis). Jednak ocena wartości diagnostycznej SPECT/CT w diagnostyce NVE, PVE, CDRIE wymaga dalszych badań w dużych grupach pacjentów, podobnie jak ocena wartości klinicznej wykrywanych ognisk pozasercowych, ocena wpływu antybiotyków i innych leków na uzyskiwane wyniki, ocena czułości i swoistości metody w przypadku poszczególnych patogenów czy też określenie potencjalnej roli SPECT/CT w monitorowaniu skuteczności leczenia. Należy zaznaczyć, że diagnostyka zapaleń z wykorzystaniem leukocytów znakowanych in vitro jest techniką wysokospecjalistyczną: wymaga wysokich kwalifikacji personelu na etapie przygotowania preparatu, wielokrotnych i długotrwałych akwizycji obrazów scyntygraficznych, czasochłonnego i wysokospecjalistycznego opracowania i interpretacji wyników

Diagnosis of infective endocarditis with nuclear medicine techniques: use of SPECT/CT with [99mTc]Tc-HMPAO-labelled leukocytes

Zgodnie z wytycznymi ESC, diagnostyka obrazowa stanowi istotną część algorytmu diagnostyki infekcyjnego zapalenia wsierdzia (IZW). Aktualne prace wskazują na zasadność stosowania scyntygrafii SPECT/CT przy użyciu znakowanych radioizotopowo leukocytów do diagnostyki IZW, ze szczególnym uwzględnieniem przypadków budzących duże podejrzenie kliniczne ale bez potwierdzenia w badaniach mikrobiologicznych i w echokardiografii (ECHO). SPECT/CT umożliwia ocenę lokalizacji i zasięgu stanu zapalnego, także we wczesnym okresie po implantacji protez zastawkowych. Dodatkowo, obrazowanie całego ciała przy użyciu znakowanych leukocytów może służyć do poszukiwania obwodowych zatorów septycznych i innych pozasercowych ognisk zapalnych. SPECT/CT jest badaniem o systematycznie potwierdzanej wysokiej swoistości w diagnostyce infekcji na protezach zastawkowych (PVE), a także na zastawkach natywnych (NVE) i na kardiologicznych urządzeniach wszczepialnych (CDRIE). Jednak ocena wartości diagnostycznej SPECT/CT w diagnostyce NVE, PVE, CDRIE wymaga dalszych badań w dużych grupach pacjentów, podobnie jak ocena wartości klinicznej wykrywanych ognisk pozasercowych, ocena wpływu antybiotyków i innych leków na uzyskiwane wyniki, ocena czułości i swoistości metody w przypadku poszczególnych patogenów, czy też określenie potencjalnej roli SPECT/CT w monitorowaniu skuteczności leczenia. Należy zaznaczyć, że diagnostyka zapaleń z wykorzystaniem leukocytów znakowanych in vitro jest techniką wysokospecjalistyczną: wymaga wysokich kwalifikacji personelu na etapie przygotowania preparatu, wielokrotnych i długotrwałych akwizycji obrazów scyntygraficznych, czasochłonnego i wysokospecjalistycznego opracowania i interpretacji wyników.According to European Society of Cardiology (ESC) guidelines, imaging techniques form an important part of infective endocarditis (IE) diagnostics. Several reports have shown promising results for radiolabeled white blood cell single photon emission computed tomography/computed tomography (SPECT/CT) scintigraphy, especially in patients with a high level of clinical suspicion of IE on a prosthetic valve but without a confirmation in microbiological and echocardiographic studies. SPECT/CT allows the assessment of localisation and extension of infection even early after the prosthesis implantation. In addition, the whole body imaging performed with radiolabeled leukocytes enables the detection of peripheral embolic and metastatic infectious events. SPECT/CT studies report high specificity in the diagnosis of prosthetic valve endocarditis (PVE) and also native valve endocarditis (NVE) and cardiac device-related infective endocarditis (CDRIE). However, to establish the diagnostic accuracy of SPECT/CT in PVE, NVE and CDRIE, further studies on large groups of patients are required, including groups with individual pathogenic bacteria. Also, further research on clinical usefulness of extracardiac findings should be carried on, as well as on the effect of antibiotics and other drugs on the results, and on a role in monitoring response to antimicrobial treatment. It should be pointed out that inflammation diagnostics with the use of autologous leucocytes radiolabeled in vitro is a highly specialized method. It requires highly qualified personnel for blood handling and radiopharmaceutical preparation, multiple and long lasting scintigraphic acquisitions, laborious and specialized analysis and interpretation of the results

ORIGINAL ARTICLEVerification of the left ventricular ejection fraction from gated myocardial perfusion studies (GSPECT)

Wstęp: Obraz perfuzji (który może być rejestrowany techniką SPECT lub GSPECT w okresie do 6 godz. od podania pacjentowi radioizotopu Tc-99m-MIBI) odzwierciedla regionalne ukrwienie mięśnia lewej komory [LV] w momencie podania radioizotopu (czyli w spoczynku, na szczycie wysiłku lub na szczycie efektu wazodylatacyjnego), natomiast uzyskiwane w GSPECT wartości EF, EDV i ESV są parametrami kurczliwości LV w momencie rejestracji obrazu (czyli w spoczynku lub w stanie bliskim spoczynkowi po wysiłku lub po zastosowaniu wazodylatatora). Za najdokładniejszą metodę obliczania LVEF uznawana jest jednak planarna wentrykulografia radioizotopowa [RNV]. Cel: Podstawowym celem pracy było porównanie wartości EF uzyskiwanych najczęściej stosowaną metodą GSPECT-QGS i metodą referencyjną RNV – z uwzględnieniem różnych sytuacji klinicznych (LV powiększona lub nie powiększona) i różnych stanów pacjenta podczas rejestracji GSPECT (w spoczynku, po wysiłku lub po obciążeniu dipirydamolem). Metodyka: Badaniami objęto 200 pacjentów (145 mężczyzn) w wieku 58±11 (18–80) lat z rozpoznaną chorobą naczyń wieńcowych (n=166, w tym 108 po przebytym zawale serca) lub z jej podejrzeniem (n=34). Ustalono zakres wartości prawidłowych EF, EDV i ESV w oddzielnej 26-osobowej grupie pacjentów. Na tej podstawie powiększoną LV zdefiniowano jako komorę o EDV >127 ml (w spoczynku, wg QGS) – jej obecność stwierdzono u 88 pacjentów. Badania perfuzji mięśnia sercowego po podaniu Tc-99m-MIBI zarejestrowano techniką GSPECT w spoczynku u wszystkich pacjentów oraz 1 godz. po wysiłku na bieżni (u 138 pacjentów) lub po obciążeniu dipirydamolem (u 48 pacjentów). Spoczynkowe badanie RNV przeprowadzono w odstępie czasu nie przekraczającym 3 tyg. Porównano wartości EF uzyskane metodami QGS i RNV u pacjentów z komorą powiększoną i nie powiększoną. Porównano wartości EF, EDV i ESV uzyskiwane metodą QGS po rejestracjach w spoczynku, po wysiłku i po dipirydamolu. Wyniki: 1. Wartości EF uzyskane techniką GSPECT przy użyciu oprogramowania QGS w rejestracji spoczynkowej lub dokonywanej 1 godz. po wysiłku na bieżni lub 1 godz. po obciążeniu dipirydamolem, w uogólnionej grupie pacjentów wykazały istotną, wysoką korelację z wynikami uzyskanymi w referencyjnym badaniu RNV (współczynnik korelacji r ł0,86). Korelacja i zgodność była lepsza w przypadku komór powiększonych niż niepowiększonych. Zarówno w grupie komór powiększonych, jak i niepowiększonych korelacja z RNV EF była nieistotnie gorsza w przypadku rejestracji powysiłkowych (w porównaniu do spoczynkowych) oraz rejestracji podipirydamolowych (w porównaniu do powysiłkowych). 2. W stosunku do RNV, QGS zaniżała bezwzględne wartości EF. 3. W rejestracjach po wysiłku lub po dipirydamolu, uzyskiwane średnie wartości EF były niższe a wartości EDV i ESV były wyższe niż w rejestracjach spoczynkowych (w populacji pacjentów z rozpoznaną chorobą wieńcową lub z jej podejrzeniem). Wnioski: Dla uzupełnienia informacji o perfuzji mięśnia sercowego, optymalne wykorzystanie techniki GSPECT-QGS do obliczania spoczynkowych parametrów kurczliwości LV powinno dotyczyć spoczynkowej (a nie powysiłkowej lub podipirydamolowej) części badania perfuzji oraz powinno obejmować dołączenie do wyniku EF, EDV i ESV zakresu wartości normalnych uzyskiwanych metodą QGS. Należy przy tym mieć świadomość, że EF w GSPECT jest wyznaczana dokładniej w przypadku komór powiększonych niż nie powiększonych.Introduction: The perfusion study (which may be obtained using SPECT or GSPECT technology within six hours of administration of the radionuclide Tc-99m-MIBI) reflects the regional blood supply to the left ventricular [LV] myocardium at the time of radionuclide administration (i.e. at rest, at peak exercise, or at peak vasodilatation), while the values of EF, EDV, and ESV measured using GSPECT are parameters of LV contractility at the time of image acquisition (i.e. at rest or in a near-resting state following exercise or vasodilatation). Planar radionuclide ventriculography [RNV] is, however, considered to be the most accurate method for calculating LVEF. Aims: The main goal of the study was to compare the values of EF obtained by the most frequently used method, GSPECT-QGS, and the reference method, RNV – taking into consideration various clinical scenarios (presence or absence of LV dilatation) and various conditions under which GSPECT was recorded (at rest, post-exercise, or post-dipyridamole). Methods: Two hundred patients (145 males) aged 58±11 (18-80) with previously confirmed (n=166, of whom 108 had a history of myocardial infarction) or suspected (n=34) coronary artery disease were included in the study. Ranges of normal values for EF, EDV, and ESV were established based on a group of 26 \'normal\' subjects. LV dilatation was defined as an EDV >127 ml (at rest, measured by QGS) – this was present in 88 patients. Myocardial perfusion studies were obtained using GSPECT following administration of Tc-99m-MIBI at rest (all patients), as well as one hour after treadmill exercise (138 patients) or dipyridamole administration (48 patients). The resting RNV was conducted within three weeks of the GSPECT exam. The EF values obtained by QGS and RNV were compared for patients with and without LV dilatation. EF, EDV, and ESV values obtained by QGS were compared for resting patients, post-exercise, and post-dipyridamole. Results: 1. The GSPECT EF values calculated using QGS software, at rest or one hour after treadmill exercise or dipyridamole administration, demonstrated, for the study population as a whole, a significant, strong correlation with the results obtained by the reference method, RNV (correlation coefficient, r≥0.86). The correlation was stronger in patients with LV dilatation than in those without. Both in patients with and without LV dilatation the correlation of EF with RNV was slightly weaker for post-exercise (relative to resting) and post-dipyridamole (relative to post-exercise) measurements. 2. QGS tended to underestimate the absolute values of EF, as compared to RNV. 3. In post-exercise and post-dipyridamole measurements, relative to the resting measurements (in patients with previously diagnosed or suspected coronary artery disease) the mean values of EF were lower while EDV and ESV were higher. Conclusions: In order to complement data on myocardial perfusion, the GSPECT-QGS technique should be optimally used to calculate LV contractility parameters at rest (as opposed to post-exercise or post-dipyridamole), and include a range of normal values for EF, EDV, and ESV, obtained using QGS. Of note, EF measurements by GSPECT are more accurate for dilated than non-dilated ventricles