Active afforestation of drained peatlands is not a viable option under the EU Nature Restoration Law

The EU Nature Restoration Law (NRL) is critical in restoring degraded ecosystems. However, active afforestation of degraded peatlands has been suggested by some as a restoration measure under the NRL. Here, we discuss the current state of scientific evidence on the climate mitigation effects of peatlands under forestry and its limitations, uncertainties and evidence gaps. Based on this discussion we conclude: Afforestation of drained peatlands, while maintaining their drained state, is not equivalent to ecosystem restoration. This approach will not restore the peatland ecosystem's flora, fauna, and functions. There is insufficient evidence to support the long-term climate change mitigation benefits of active afforestation of drained peatlands. Most studies only focus on the short-term gains in standing biomass and rarely explore the full life cycle emissions associated with afforestation of drained peatlands. Thus, it is unclear whether the CO2 sequestration of a forest on drained peatland can offset the carbon loss from the peat over the long term. In some ecosystems, such as abandoned or certain cutaway peatlands, afforestation may provide short-term benefits for climate change mitigation compared to taking no action. However, this approach violates the concept of sustainability by sacrificing the most space-effective carbon store of the terrestrial biosphere, the long-term peat store, for a shorter-term, less space-effective, and more vulnerable carbon store, namely tree biomass. Consequently, active afforestation of drained peatlands is not a viable option for climate mitigation under the EU Nature Restoration Law and might even impede future rewetting/restoration efforts. To restore degraded peatlands, hydrological conditions must first be improved, primarily through rewetting

Water system of the lake Druksiai Transboundary Catchment under anthropogenic pressure

Praca poświęcona jest ocenie bilansu wód powierzchniowych i podziemnych w transgranicznej zlewni jeziora Druksiai, znajdującej się w północno-wschodniej Litwie i obejmującej także przyległe obszary Białorusi i Łotwy. Zasoby tych wód były i są intensywnie eksploatowane. Zlewnia podlega silnej antropopresji z powodu urbanizacji i uprzemysłowienia oraz w mniejszym zakresie z powodu rozwoju rolnictwa. Ta presja powodowana jest głównie przez gorące wody pochodzące z chłodzenia elektrowni atomowej w Ignalinie, przez zanieczyszczenia wypływające z miejskiej oczyszczalni ścieków (miasto Visaginas) oraz przez zanieczyszczenia chemiczne pochodzące ze źródeł punktowych i rozproszonych. Z hydrogeologicznego punktu widzenia zlewnia jeziora Druksiai należy do wschodniej części bałtyckiego basenu artezyjskiego. Wody podziemne nie wpływają poważniej na wymianę wód jeziora (współczynnik wymiany tych wód z nie izolowanymi wodami podziemnymi wynosi 0,009). Z drugiej strony wody podziemne, pochodzące zwłaszcza z izolowanego zbiornika górnego środkowego dewonu, są głównym źródłem zaopatrzenia całego regionu w wodę i w ten sposób pośrednio stają się najważniejszym nośnikiem dostarczanych do jeziora składników organicznych, pochodzących z gospodarstw domowych, jak i gorących wód z ignalińskiej elektrowni atomowej

Geoindicators of changing landscapes-an example of karst development in North Lithuania

During the last two decades of the 20th century and first years of the 21st century more intensive karst processes have been witnessed in North Lithuania. The intensity of the karst process is visible as new sinkholes appearing that severely damage crops, constructions and communication systems. Explanation and forecast of these hazardous phenomena requires knowledge based on systematic monitoring data and adequate interpretation with identification of relevant geoindicators of the intensive sulphate karst processes which are of primary significance for environmental planning and management of the region. Two geoindicators, gypsum chemical denudation and the intensity of appearance of new sinkholes, were selected for monitoring of karst processes in North Lithuania. Chemical denudation has been measured since 1964 in this region. These geoindicators show that since 1978 the intensity of karst denudation has increased by 30%, with more frequent formation of sinkholes. A correlation of this phenomenon with climate change — increasing air temperature and decreasing of the duration of seasonally frozen ground — is proposed and discussed in this paper