Diabetic foot infections

Infekcje stóp u chorych na cukrzycę stanowią poważny problem, ponieważ mogą być przyczyną amputacji kończyny. Z tego względu, że w wielu wypadkach nie występują typowe objawy kliniczne, diagnozę stawia się zbyt późno. U chorych z infekcjami łagodnymi, którzy wcześniej nie otrzymywali antybiotyków, infekcje są z reguły wywołane przez ziarniaki Gram-dodatnie. W przypadku poważniejszych infekcji flora jest zwykle mieszana, a terapia empiryczna powinna uwzględniać antybiotyki o szerokim spektrum działania. Infekcje o łagodnym i umiarkowanym stopniu nasilenia mogą być leczone w warunkach ambulatoryjnych. Przewlekła infekcja tkanek miękkich może prowadzić do rozwoju zmian zapalnych w kościach. Rozpoznanie zapalenia kości jest trudne i może wymagać wykonania biopsji kości lub rezonansu magnetycznego. W niektórych przypadkach zapalenie kości może być leczone zachowawczo, jednak antybiotyki, przynajmniej początkowo, należy podawać parenteralnie, a terapia powinna trwać co najmniej 6 tygodni. Leczenie infekcji stóp u chorych na cukrzycę powinny prowadzić zespoły wielospecjalistyczne.Foot infections are common and serious problem in patients with diabetes which can lead to lower limb amputations. Diagnosis in many cases can be delayed due to the lack of typical clinical signs. In patients with mild infections who did not previously received antibiotics infection is usually caused by G(+) cocci. More severe soft tissue infections are polymicrobial and empiric therapy must include broad spectrum antibiotics. Mild and moderate infections can be treated on outpatient basis. Chronic soft tissue infection can lead to osteomielitis. Diagnosis of bone infection is difficult and may require bone biopsy or magnetic resonance imaging. In some cases osteomielitis can be treated conservatively but therapy should last for at least 6 weeks. Treatment should always cover Staphylococcus aureus and initially antibiotics should be given intravenously. Antibiotic therapy for not infected wounds is not recommended. Multidisciplinary approach to treatment of diabetic foot infection is necessary

Pacjent z zespołem stopy cukrzycowej, zapaleniem żył, infekcją tkanek miękkich i artropatią Charcota Patient with diabetic foot, deep vein thrombosis

Diagnostyka różnicowa obrzęku stopy u chorego na cukrzycę wymaga uwzględnienia wielu możliwych przyczyn, takich jak artropatia Charcota, zapalenie kości (w przypadku obecności owrzodzenia), zapalenie żyły, dna moczanowa, złamanie lub skręcenie kończyny. Do rozpoznania konieczna jest ocena obrazu klinicznego, jak również interpretacja zleconych badań klinicznych przez osobę z doświadczeniem w prowadzeniu chorych z zespołem stopy cukrzycowej. Należy jednak pamiętać, że w rzadkich przypadkach może współistnieć kilka przyczyn. Złożoność procesu diagnostycznego wymaga ścisłej współpracy specjalistów z wielu dziedzin w ramach wielodyscyplinarnej poradni stopy cukrzycowej. (Diabet. Prakt. 2011; 12, 6: 229–232

Treatment of osteomielitis in patients with diabetic foot ulcers — retrospective analysis of surgical and conservative treatment outcomes

WSTĘP. Zapalenie kości często towarzyszy infekcjom w przebiegu zespołu stopy cukrzycowej i w znacznym stopniu zwiększa zagrożenie amputacją kończyny. Nie ma zgodności na temat najlepszego sposobu leczenia tego powikłania. MATERIAŁ I METODY. Autorzy niniejszej pracy porównali wyniki leczenia 31 pacjentów z zapaleniem kości: 16 chorych, u których wykonano resekcję zmienionej kości, oraz 15 pacjentów, których leczono zachowawczo. WYNIKI. W obu grupach średni wiek pacjentów nie różnił się istotnie. W grupie leczonej zachowawczo wynosił 56,8 ± 6,9 roku, w grupie leczonej chirurgicznie 61,6 ± 10,4 roku (p = 0,12). W czasie trwania cukrzycy nie zaobserwowano istotnych statystycznie różnic między pacjentami w grupie leczonej chirurgicznie a osobami z grupy leczonej zachowawczo (odpowiednio 16,0 ± 9,9 roku i 12,8 ± 6,2 roku; p = 0,35) ani w wyrównaniu cukrzycy ocenianym na podstawie stężenia hemoglobiny glikowanej (HbA1c) mierzonej w czasie istnienia owrzodzenia (średnie stężenie HbA1c w grupie leczonej chirurgicznie 8,3% ± 1,1, w grupie leczonej zachowawczo 8,2% ± 1,02; p = 0,97). W obu analizowanych grupach całkowity czas gojenia był zbliżony (grupa leczona chirurgicznie — średni czas gojenia 242,0 ± 133,6 dnia, grupa leczona zachowawczo — 178 ± 60,8 dnia; p = 0,20). Stwierdzono natomiast, że efektywny czas gojenia był istotnie krótszy w grupie leczonej chirurgicznie — średni efektywny czas gojenia rany w grupie pacjentów leczonych chirugicznie wynosił 132,1 ± 102,2 dnia (zakres 39-480 dni) i był statystycznie istotnie niższy (p = 0,004) niż w grupie leczonej zachowawczo, gdzie wynosił on 178,5 ± 60,8 dnia (zakres 108-334 dni) WNIOSKI. Przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego powoduje skrócenie efektywnego czasu gojenia rany, co może sugerować, że resekcja zajętej kości może być bardziej efektywną metodą leczenia. Obserwacja ta wymaga sprawdzenia w prospektywnych badaniach randomizowanych.Osteomyelitis is a frequent complication of chronic diabetic foot ulcers which significantly increases the risk of limb amputation. There is controversy as to the best method of treatment for this condition. In our study we compared the outcomes of surgical and conservative treatment of 31 diabetic patients with foot ulcers and osteomielitis. There were 16 patients in surgical and 15 in conservative group. Mean age in both groups was similar (56.8 ± 6.9 years in the surgical group and 61.6 ± 10.4 years in the conservative group; p = 0.12) . Mean diabetes duration did not differ significantly between the groups (surgical group 16.0 ± 9.9 years and 12.8 ± 6.2 years; P = 0.35) nor did the diabetes control as assessed by HbA1c level (mean HbA1c level 8.3% ± 1.1 and 8.2% ± 1.02 recpectively; P = 0.97). The mean total healing time was similar in both treatment groups (surgical group 242.0 ± 133.6 days and conservative group 178 ± 60.8 days; p = 0.20). However when we compared the total healing time in conservatively treated group (178.5 ± 60.8 days range 108– –334 days) and the healing time of the wound after amputation in surgery patients (132.1 ± 102.2 days, range 39 do 480 days) the post-amputation healing time was significantly shorter (P = 0.004). Therefore we concluded that surgical intervention might be the better option for treatment of osteomyelitis in diabetic foot patients. The prospective randomized study is needed to confirm this observation

Analysis of in-hospital course and treatment outcomes in patients with diabetic foot syndrome in the Department of Hypertension and Diabetology, Medical University of Gdansk in the 2008 year

WSTĘP. Celem niniejszej pracy była ocena profilu mikrobiologicznego, przebiegu oraz wyników leczenia pacjentów hospitalizowanych w Klinice Nadciśnienia Tętniczego i Diabetologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego w 2008 roku. MATERIAŁ I METODY. Na podstawie dokumentacji przeprowadzono retrospektywną analizę charakteru i lokalizacji owrzodzeń stóp, przebiegu oraz efektów leczenia, jak również oceniono dostępne wyniki badań mikrobiologicznych w celu określenia profilu mikrobiologicznego zakażeń stóp u pacjentów hospitalizowanych w Klinice. WYNIKI. Hospitalizowano łącznie 51 chorych na cukrzycę z owrzodzeniami stóp powikłanymi infekcjami o różnym stopniu zaawansowania — u ponad połowy z nich występowało zapalenie kości. U chorych z rozpoznanym osteitis stężenie OB wynosiło średnio 96 mm Hg. Większość owrzodzeń lokalizowało się w obrębie palców lub przodostopia. W analizowanej grupie wykonano łącznie 28 amputacji, z czego 21 (41%) u pacjentów z rozpoznanym zapaleniem kości. U 6 chorych (13%) stan zapalny kości leczono zachowawczo. Głównym patogenem infekcji, również tych z towarzyszącym zapaleniem, był gronkowiec złocisty, ale w większości przypadków w badanym materiale stwierdzano obecność kilku różnych rodzajów bakterii. WNIOSKI. Najczęstszą przyczynę hospitalizacji chorych z zespołem stopy cukrzycowej stanowią infekcje w stopniu 3. oraz 4. w klasyfikacji PTD z towarzyszącym zapaleniem kości i/lub niedokrwieniem kończyny. Wartość OB stanowi ważny wskaźnik istnienia zapalenia kości. Zapalenie kości oraz niedokrwienie kończyny bez możliwości rewaskularyzacji są istotnymi czynnikami ryzyka amputacji (Diabet. Prakt. 2010; 11, 6: 204–209).Foot ulcers in patients with diabetes remain a significant health and economical problem. In many cases ulcers can be treated on outpatient basis however patients with severe infection and some of them with moderate infection require admission. We have conducted retrospective analysis of hospitalisation and treatment outcomes in 51 patients admitted to the Department of Hypertension and Diabetology of Medical University in Gdańsk in the year 2008. Most of the subjects were characterized by poor diabetic control and presence of many complications. In most analysed cases infection was classified as stage 3 and 4 according to Polish Diabetic Association classification system. In the study population 28 amputations were performed, 21 (78%) in patients with confirmed osteomielitis. In the group of subjects with osteomielitis mean ESR was 96 mm/h. The main pathogen revealed in microbiological studies was Staph. Aureus, however in majority of patients the infection was polymicrobial and the flora included anaerobes. (Diabet. Prakt. 2010; 11, 6: 204–209