Leki złożone w świetle nowych wytycznych ESC/ESH 2018

Nadciśnienie tętnicze jest chorobą o niskiej skuteczności leczenia w populacji. Jedną z przyczyn pozostaje niedostateczne przestrzeganie zaleceń lekarskich przez pacjentów. W licznych pracach służących ocenie skuteczności metod poprawy współpracy z pacjentami na pierwszy plan wysuwa się konieczność upraszczania schematów terapeutycznych, ze szczególnym uwzględnieniem łączonych leków wieloskładnikowych jako podstawy terapii. Naprzeciw tym wynikom wychodzą autorzy najnowszych wytycznych ESC/ESH 2018 dotyczących leczenia nadciśnienia tętniczego. Według opublikowanych wytycznych u znakomitej większości pacjentów terapię powinno się rozpoczynać i kontynuować za pomocą złożonych leków wieloskładnikowych. Takie postępowanie znacznie upraszcza schemat terapeutyczny, a dzięki istnieniu preparatów złożonych o szerokim zakresie dawek pozwala rozpocząć, a następnie skutecznie kontynuować terapię jedną tabletką, nawet trójskładnikową. Zalecanym w wytycznych ESC/ESH połączeniem w lekach złożonych jest inhibitor układu renina–angiotensyna–aldosteron (RAA) z antagonistą wapnia lub lek blokujący układ RAA z diuretykiem, zalecanym schematem trójlekowym natomiast inhibitor układu RAA/antagonista wapnia/diuretyk. Połączenie inhibitor układu RAA z antagonistami wapnia ma prócz wysokiej skuteczności hipotensyjnej dodatkową zaletę w postaci zmniejszania częstości występowania obrzęków kończyn dolnych, zdarzających się u chorych przyjmujących antagonistów wapnia w monoterapii. Do połączeń wielolekowych umożliwiających stosowanie jednej tabletki w szerokiej grupie pacjentów należy połączenie walsartanu z amlodypiną i hydrochlorotiazydem. Walsartan jest najczęściej stosowanym w Polsce sartanem; charakteryzuje się profilem działań niepożądanych bliskim placebo oraz dużą skutecznością hipotesnyjną. Amlodypina jest najdłużej działającym antagonistą wapnia o udowodnionej w dużych badaniach klinicznych skuteczności. Dołączenie do tej kombinacji hydrochlorotiazydu, w jednej tabletce, umożliwia wypełnienie zaleceń ESC/ESH 2018 dotyczących leczenia nadciśnienia tętniczego bez konieczności zmiany schematu terapeutycznego oraz pozostanie przy jednotabletkowej terapii nadciśnienia.Nadciśnienie tętnicze jest chorobą o niskiej skuteczności leczenia w populacji. Jedną z przyczyn pozostaje niedostateczne przestrzeganie zaleceń lekarskich przez pacjentów. W licznych pracach służących ocenie skuteczności metod poprawy współpracy z pacjentami na pierwszy plan wysuwa się konieczność upraszczania schematów terapeutycznych, ze szczególnym uwzględnieniem łączonych leków wieloskładnikowych jako podstawy terapii. Naprzeciw tym wynikom wychodzą autorzy najnowszych wytycznych ESC/ESH 2018 dotyczących leczenia nadciśnienia tętniczego. Według opublikowanych wytycznych u znakomitej większości pacjentów terapię powinno się rozpoczynać i kontynuować za pomocą złożonych leków wieloskładnikowych. Takie postępowanie znacznie upraszcza schemat terapeutyczny, a dzięki istnieniu preparatów złożonych o szerokim zakresie dawek pozwala rozpocząć, a następnie skutecznie kontynuować terapię jedną tabletką, nawet trójskładnikową. Zalecanym w wytycznych ESC/ESH połączeniem w lekach złożonych jest inhibitor układu renina–angiotensyna–aldosteron (RAA) z antagonistą wapnia lub lek blokujący układ RAA z diuretykiem, zalecanym schematem trójlekowym natomiast inhibitor układu RAA/antagonista wapnia/diuretyk. Połączenie inhibitor układu RAA z antagonistami wapnia ma prócz wysokiej skuteczności hipotensyjnej dodatkową zaletę w postaci zmniejszania częstości występowania obrzęków kończyn dolnych, zdarzających się u chorych przyjmujących antagonistów wapnia w monoterapii. Do połączeń wielolekowych umożliwiających stosowanie jednej tabletki w szerokiej grupie pacjentów należy połączenie walsartanu z amlodypiną i hydrochlorotiazydem. Walsartan jest najczęściej stosowanym w Polsce sartanem; charakteryzuje się profilem działań niepożądanych bliskim placebo oraz dużą skutecznością hipotesnyjną. Amlodypina jest najdłużej działającym antagonistą wapnia o udowodnionej w dużych badaniach klinicznych skuteczności. Dołączenie do tej kombinacji hydrochlorotiazydu, w jednej tabletce, umożliwia wypełnienie zaleceń ESC/ESH 2018 dotyczących leczenia nadciśnienia tętniczego bez konieczności zmiany schematu terapeutycznego oraz pozostanie przy jednotabletkowej terapii nadciśnienia

Spuścizna badania ASCOT — obserwacja odległa ASCOT-Legacy

The ASCOT trial was a breakthrough observation where the newer hypotensive drugs proved superior to the older generation drugs in reducing cardio-vascular complications. Large clinical trials results, despite their influence on everyday practice, do not answer the question on long term benefits of a certain therapeutic approach. This question was raised in ASOCT-Legacy trial where the authors searched the answer if the initially started therapy influences the long term prognosis and if discovered amlodipine/perindopril combination advantage will persist for the long time and result in reducing patients’ mortality. The mortality analysis in ASCOT-Legacy trial patients, after on average of 16 years of observation, indicated to 29% reduction in number of stroke deaths in newer drugs group. At the same time the patients not included in the LLA arm benefited with 21% reduction in cardiovascular deaths and 24% reduction in coronary disease mortality.Badanie ASCOT było przełomowym badaniem, w którym połączenie nowych leków hipotensyjnych skuteczniej niż terapia lekami starszej generacji chroniło pacjentów przed występowaniem powikłań sercowo- -naczyniowych. Wyniki dużych badań klinicznych, choć zmieniają codzienną praktykę lekarską, jednak nie przynoszą jednoznacznych danych dotyczących odległych korzyści ze stosowania określonych schematów postepowania. Takie zagadnienie podjęto w badaniu ASCOT-Legacy, w którym autorzy zadali sobie pytanie, czy wybór schematu terapeutycznego na początkowym etapie leczenia ma znaczenie dla ro- kowania odległego oraz czy w wieloletniej obserwacji utrzyma się przewaga korzystnego działania schema- tu amlodypina/peryndopryl w postaci zmniejszenia śmiertelności wśród pacjentów. Analiza śmiertelności pacjentów uczestniczących w pierwotnym badaniu ASCOT po średnio 16 latach obserwacji wykazała 29-procentową redukcję liczby zgonów z powodu uda- rów w grupie leczonej nowymi lekami hipotensyjnymi, natomiast wśród pacjentów niezakwalifikowanych do ramienia LLA — zmniejszenie liczby zgonów z przyczyn sercowo-naczyniowych o 21% oraz obniżenie o 24% śmiertelności z powodu choroby wieńcowej

Miejsce kandesartanu i jego połączeń w terapii chorób układu sercowo-naczyniowego

Effective hypertension treatment is the most powerful method of its consequences prevention. Most patients needs at least two hypotensive drugs to reach target blood pressure. Among 5 main groups of hypotensive drugs the renin–angiotensin–aldosterone system blockers play a major role. In 2015 Polish Society of Hypertension Guidelines sartan are indicated as preferred drugs in patients with hypertension coexisting with left ventricular hypertrophy, kidney disease and after stroke. In patients with coronary artery disease and heart failure they are recommended in case of angiotensin-converting enzyme (ACE) inhibitors intolerance or contraindications. Candesartan is the strongest angiotensin receptor agonist, it has long half-life and high T/P (trough-to-peak) index. Efficacy and safety of candesartan have been confirmed in a numerous clinical trials. Combination of candesartan with thiazide diuretic or/and calcium antagonist substantially increases the hypotensive effect of the drugs, decreasing the risk of side effects of both components of therapy. Candesartan, in monotherapy as well as in combination therapy, is an effective and safe drug. It is also characterized by additional benefit of decreasing the number of cerebral events and slowing down the progression of cognitive decline. What more among ACE inhibitors intolerant patients with heart failure it decreases mortality and number of hospital stays due to heart failure exacerbation. It also has been observed that candesartan decreases the risk of diabetes mellitus development and atrial fibrillation episodes in heart failure patients.Najskuteczniejszą metodą zapobiegania powikłaniom nadciśnienia tętniczego jest jego skuteczne leczenie. Większość pacjentów do uzyskania zakładanego celu terapeutycznego wymaga co najmniej dwóch leków hipotensyjnych. Wśród głównych 5 grup tych leków szczególną rolę odgrywają leki hamujące układ renina–angiotensyna–aldosteron. W wytycznych Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego z 2015 roku wskazuje się sartany jako leki preferowane u osób z nadciśnieniem tętniczym i przerostem lewej komory, ze współistniejącą chorobą nerek oraz po udarach mózgu. Natomiast w grupie osób z chorobą wieńcową oraz niewydolnością serca są lekami zalecanymi w przypadku nietolerancji inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE). Kandesartan jest najsilniej wiążącym się z receptorem angiotensyny sartanem, wykazuje również długi okres półtrwania i wysoki wskaźnik T/P (trough-to-peak). Skuteczność i bezpieczeństwo tego leku potwierdzono w wielu badaniach klinicznych. Stosowanie kandesartanu w połączeniu z diuretykiem tiazydowym i/lub dihydropirydynowym antagonistą wapnia znacznie zwiększa efekt hipotensyjny, obniżając jednocześnie ryzyko działań niepożądanych każdej ze składowych terapii. Kandesartan — zarówno w monoterapii, jak i w terapii złożonej — jest skutecznym i bezpiecznym lekiem hipotensyjnym. Charakteryzuje się również dodatkowym działaniem w postaci szczególnego zmniejszania częstości powikłań mózgowych i ograniczenia utraty funkcji poznawczych, a u osób z niewydolnością serca niemogących stosować inhibitorów ACE ogranicza śmiertelność oraz liczbę hospitalizacji z powodu zaostrzeń. Ponadto w badaniach zaobserwowano tendencję do obniżania ryzyka występowania cukrzycy oraz migotania przedsionków u chorych z niewydolnością serca leczonych kandesartanem

Rola preparatu złożonego rozuwastatyny i walsartanu w kontroli czynników ryzyka sercowo-naczyniowego

Atherosclerosis is the common mechanism for the most of the cardiovascular diseases, which are the main re­ason for mortality worldwide. Coexistence of different risk factors like hypertension, dyslipidaemia, diabetes mel­litus, obesity or smoking may significantly enhance the pathological processes in the arterial wall. Coexistence of hypertension and dyslipidaemia (called ‘lipitension’) is a very common finding. The adequate control of both of those risk factors is possible with hypotensive drugs and statis that are effective and safe. The fixed dose combi­nation drug (valsartan/rosuvastatin) promotes control of blood pressure and lipid levels, that is better than achie­ved on monotherapy. Both valsartan and rosuvastatin are well recognized in terms of efficacy and safety, improving not only risk factors control but also positively influencing the main mechanisms of atherosclerosis (inflammation, endothelial dysfunction). Both drugs are well tolerated and have low incidence of side effects both in monothe­rapy and combination. Fixed dose combination of rosuvastatin with valsartan allows not only better control of blood pressure and lipid level, but also helps to improve the patients’ com­pliance and therapy acceptance, thanks to simultane­ous therapy initiation. It is important to underline the need for continuation of efforts aiming at increase of hypertension and dyslipidaemia detection and therapy effectiveness.Wspólnym mianownikiem większości chorób układu sercowo naczyniowego, najczęstszej przyczyny zgo­nów na świecie, jest miażdżyca. Współwystępowanie różnych czynników ryzyka, między innymi nadciśnienia tętniczego, dyslipidemii, cukrzycy, otyłości czy palenia tytoniu, może znacznie nasilać procesy patologiczne w ścianie naczynia i przyspieszać rozwój zmian. Współ­występowanie nadciśnienia tętniczego i dyslipidemii (lipitension) jest zjawiskiem niezwykle częstym. Od­powiednia kontrola obu tych czynników jest możliwa dzięki zastosowaniu skutecznych i bezpiecznych leków hipotensyjnych i statyn. W czasie przyjmowania prepa­ratu złożonego (walsartan/rozuwastatyna) obserwuje się poprawę kontroli ciśnienia tętniczego i parametrów lipidowych przekraczającą uzyskiwaną w przypadku stosowaniu tych leków w monoterapii. Zarówno wal­sartan, jak i rozuwastatyna są lekami o udowodnio­nej skuteczności wpływającymi nie tylko na wartości ciśnienia tętniczego i stężenia lipidów, ale również oddziałującymi na mechanizmy leżące u podstaw pro­cesów miażdżycowych w ścianie naczynia (reakcja zapalna, dysfunkcja śródbłonka). Oba leki wykazują dobrą tolerancję oraz niskie ryzyko działań niepożąda­nych w monoterapii oraz w terapii skojarzonej. Stosowanie walsartanu z rozuwastatyną w postaci pre­paratu złożonego nie tylko pozwala zwiększyć stopień przestrzegania zaleceń lekarskich, a także — dzięki równoczesnemu rozpoczęciu terapii — zwiększa jej akceptację. Należy podkreślić konieczność kontynu­owania działań zmierzających do zwiększenia wykry­walności oraz skuteczności leczenia zarówno nadciś-nienia tętniczego, jak i dyslipidemii

Świadomość nadciśnienia tętniczego i innych czynników ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego w populacji osób dorosłych

The high prevalence of cardiovascular disease (CVD) is among others, due to low-risk factors awareness among adult population. The aim of the paper is to describe the level of knowledge on cardiovascular risk factors. The understanding of needs and ways of coping with illness varies widely and depends on many factors including: origin, level of education, sex and age of the respondents. Patients from bigger cities and with higher level of education present better levels of risk factors’ knowledge. The best recognized cardiovascular risk factors are overweight and obesity, the poorest recognition holds: type 2 diabetes mellitus, hypertension and lipid metabolism disturbances. The extensive knowledge not always results in the life style improvement.Szerokie rozpowszechnienie chorób układu sercowo-naczyniowego (CVD) jest w dużej mierze spowodowane małą świadomością czynników ryzyka, szczególnie w populacji osób dorosłych. Celem pracy był przegląd wiedzy na temat znajomości czynników ryzyka sercowo-naczyniowego wśród osób dorosłych. Zakres wiedzy o potencjalnych przyczynach CVD jest niezwykle zróżnicowany i zależy od wielu czynników, między innymi: pochodzenia, poziomu wykształcenia, płci, wieku badanych. Największą świadomość na temat czynników ryzyka mają osoby pochodzące z dużych miast oraz lepiej wykształcone. Najlepiej identyfikowanymi przez dorosłych czynnikami ryzyka są nadwaga i otyłość, natomiast do czynników ryzyka, których świadomość jest najmniejsza, należą: cukrzyca typu 2, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia gospodarki lipidowej. Nie zawsze wysoki poziom wiedzy o czynnikach ryzyka powoduje poprawę stylu życia wśród badanych. Edukacja dorosłych, zarówno zdrowych, jak i chorych z CVD, na temat przyczyn i czynników ryzyka tych chorób jest konieczna. Poprawa wiedzy może zmniejszyć w tej grupie rozpowszechnienie CVD oraz liczbę zgonów w wyniku konsekwencji tych chorób

Pomiar ciśnienia tętniczego w domu przez pacjenta jako najlepsza metoda długotrwałego monitorowania skuteczności terapii hipotensyjnej

Pomiar ciśnienia tętniczego przez pacjentów w domu jest coraz częściej wykorzystywany w monitorowaniu skuteczności terapii hipotensyjnej. Ponadto, domowy pomiar ciśnienia jest jedną z metod poprawiających współpracę chorego z lekarzem oraz stopień kontroli nadciśnienia tętniczego. Konieczne wydaje się zaproponowanie schematu, dzięki któremu wartości zmierzone przez chorych będą rzeczywistym i powtarzalnym odwzorowaniem ciśnienia tętniczego mierzonego poza gabinetem lekarskim. W wielu badaniach, w których oceniano domowe pomiary ciśnienia tętniczego, wykazano ich przydatność w ocenie ryzyka sercowo- naczyniowego. Do optymalnego wykorzystania pomiarów domowych w praktyce konieczne są proste i zrozumiałe dla pacjentów wytyczne wskazujące, jak stosować tę metodę na co dzień. Pacjenci oraz lekarze powinni być poinformowani, jak często, o jakich porach dnia oraz ile pomiarów w czasie jednej sesji należy wykonywać, aby w pełni wykorzystać możliwości metody

Awareness of selected risk factors for cardiovascular disease in the young population

   Duże rozpowszechnienie chorób układu sercowo­-naczyniowego jest w dużej mierze spowodowane małą świadomością na temat czynników ryzyka wśród ludzi, w tym osób młodych. Celem pracy był przegląd wiedzy dotyczącej poziomu świado­mości młodych ludzi na temat czynników ryzyka sercowo-naczyniowego. Wiedza o potencjalnych przyczynach chorób układu krążenia jest niezwy­kle zróżnicowana i zależy od wielu czynników, ta­kich jak pochodzenie, poziom wykształcenia oraz wiek badanych. Największą świadomość na temat czynników ryzyka mają osoby pochodzące z du­żych miast oraz studiujące kierunki medyczne. Nie zawsze dostateczna wiedza o czynnikach ryzyka powoduje poprawę stylu życia wśród badanych. Najlepiej znanymi przez młodzież czynnikami ryzyka są: palenie tytoniu, nadmierne spożywa­nie alkoholu oraz brak aktywności fizycznej, na­tomiast wśród czynników ryzyka, co do których świadomość jest najmniejsza, są: cukrzyca typu 2, nadciśnienie tętnicze oraz dyslipidemia. Edukacja dzieci i młodzieży na temat przyczyn chorób ukła­du krążenia powinna się odbywać już od najmłod­szych lat zarówno w domu, jak i przedszkolu oraz szkole. Jedynie edukacja młodych osób może w przyszłości zmniejszyć częstość występowania chorób układu sercowo-naczyniowego i obniżyć liczbę przedwczesnych zgonów.The high prevalence of cardiovascular disease is largely due to poor risk factors’ awareness among people, including adolescents. The aim of the stu­dy was to review on the level of knowledge among children and adolescents on cardiovascular risk factors. The level of perception about the poten­tial causes of cardiovascular disease varies enor­mously and depends on the origin, educational level and age of the subjects. The highest level of knowledge on risk factors is noted among pe­ople from large cities and medical students which does not necessarily influence the life style po­sitive changes among responders. For the young people smoking, excessive alcohol consumption and lack of physical activity are the best known risk factors, while the least known risk factors are type 2 diabetes, hypertension, and dyslipidemia. Education of children and adolescents on the cau­ses of cardiovascular disease should take place at an early age both at home and in schools. Only education of young people may potentially reduce the incidence of cardiovascular disease in the fu­ture and reduce the number of premature deaths

Prevalence of hypertension and metabolic disturbances in a population-based cohort of postmenopausal women. The Gniewkowo Women Study

Background Metabolic syndrome (MS) constitutes a major determinant of cardiovascular (CV) morbidity and mortality in adults. This phenomenon in women before menopause is attenuated by gonadal hormonal activity. After menopause the CV disease (CVD) incidence among women increases dramatically, and often overtakes the prevalence observed among men. Little is known about the CV-risk characteristic of early postmenopausal women in our country. Therefore the aim of our study was to investigate the frequency and distribution of metabolic syndrome components in early postmenopausal women residing urban-rural area in central Poland. Material and Methods All women aged 65–75 years, opted for one general practice form an urban-rural area in Central Poland were invited to participate. The anthropometric measures, blood pressure and blood sampling were performed. For the purpose of the study, the modified NCEP ATP III criteria for the diagnosis of metabolic syndrome were used. Results 59.5% of eligible women accepted the invitation. Additional 5.2% of randomly selected women from initially non-responders group were added to the investigated population. In the studied group only 15.7% had normal body weight and 82.4% met the criteria for abdominal obesity (92% according to IDF). 81.9% of women were characterized by hypertension, even more met the NCEP ATP III criterion for elevated blood pressure (BP) (91.5%). Only 24.2% of studied women were treated effectively; moreover, despite treatment with three antihypertensive drugs 17.4% hypertensive women did not reach target BP values. Over one quarter of studied women suffered from diabetes mellitus, among whom 25.5% were not aware of the presence of the disease. Another 37.1% of women presented with prediabetic condition. Lipid disturbances were noted in the 25.3% and 18.4% of women for triglycerides (TG) increase and low HDL-C levels, respectively. According to modified NCEP ATP III criteria we were able to diagnose 58.8% of studied women with metabolic syndrome. Additionally, 31.9% of postmenopausal women were active cigarette smokers. Conclusions Metabolic profile of early postmenopausal women in central Poland is strikingly abnormal. High incidence of metabolic syndrome is mainly determined by extremely prevalent increased blood pressure and abdominal obesity. With relation to all identified metabolic syndrome components, the strategy aimed at the improvement of body mass status, diabetes diagnosis and especially blood pressure control appear to be of highest priority

Utility of polygraphic studies for sleep apnea screening in the setting of tertiary care hypertension outpatient clinic

Background: Prevalence of obstructive sleep apnea (OSA) in patients with hypertension outnumbers the prevalence reported in the general population. Concurrently, majority of patients remain undiagnosed. Given the fact that untreated OSA contributes to ineffective hypotensive treatment, and higher rate of complications is ascribed to hypertension, early OSA diagnosis and its elimination constitutes one of the key clinical goals. Polysomnography comprises a golden standard in sleep apnea diagnosis, however it is a time-consuming and expensive procedure which requires hospitalization. Therefore, we assessed the utility of simplified polygraphic (PG) studies in the OSA screening of patients with hypertension requiring regular tertiary care. Material and methods: The study was conducted in the Outpatient Tertiary Care Clinic of the Medical University Hospital of Gdansk. We enrolled consecutive patients regardless of OSA symptoms presence (n = 243), as well as patients with OSA suspicion (n = 75). A total of 318 patients (39% females) were subjected to ambulatory, one night polygraphic study (ApneaLink™). The following signals were recorded: airflow (pressure cannula), respiratory movements, and pulse oximetry. Additionally, anthropometrics, Epworth Sleepiness Scale (ESS), selected clinical symptoms, and drug-regimen were recorded. Results: Three hundred and eight (97%) patients completed the study (10 dropouts due to study failure). Patients were 57.7 ± 11.5 years old, had BMI = 30.0 ± 5.0 kg/m2, and average ESS = 5.7 ± 4.6. 65.3% of all patients were characterized by AHI ≥ 5 (62.2% vs. 74.7% in Random vs. Symptomatic group, respectively; P = 0.49), whereas 27.6% of patients were diagnosed with AHI ≥ 15 (23.6% in Random group and 40.0% in Symptomatic group). In logistic regression analysis, nocturia (> 2) increased the odds of AHI ≥ 30 diagnosis approximately 3.5 times in a fully adjusted model. Conclusions: Our results justify routine polygraphic screening of hypertensive patients requiring tertiary care. Abridged medical history may substantially increase the odds for positive screening.Background: Prevalence of obstructive sleep apnea (OSA) in patients with hypertension outnumbers the prevalence reported in the general population. Concurrently, majority of patients remain undiagnosed. Given the fact that untreated OSA contributes to ineffective hypotensive treatment, and higher rate of complications is ascribed to hypertension, early OSA diagnosis and its elimination constitutes one of the key clinical goals. Polysomnography comprises a golden standard in sleep apnea diagnosis, however it is a time-consuming and expensive procedure which requires hospitalization. Therefore, we assessed the utility of simplified polygraphic (PG) studies in the OSA screening of patients with hypertension requiring regular tertiary care. Material and methods: The study was conducted in the Outpatient Tertiary Care Clinic of the Medical University Hospital of Gdansk. We enrolled consecutive patients regardless of OSA symptoms presence (n = 243), as well as patients with OSA suspicion (n = 75). A total of 318 patients (39% females) were subjected to ambulatory, one night polygraphic study (ApneaLink™). The following signals were recorded: airflow (pressure cannula), respiratory movements, and pulse oximetry. Additionally, anthropometrics, Epworth Sleepiness Scale (ESS), selected clinical symptoms, and drug-regimen were recorded. Results: Three hundred and eight (97%) patients completed the study (10 dropouts due to study failure). Patients were 57.7 ± 11.5 years old, had BMI = 30.0 ± 5.0 kg/m2, and average ESS = 5.7 ± 4.6. 65.3% of all patients were characterized by AHI ≥ 5 (62.2% vs. 74.7% in Random vs. Symptomatic group, respectively; P = 0.49), whereas 27.6% of patients were diagnosed with AHI ≥ 15 (23.6% in Random group and 40.0% in Symptomatic group). In logistic regression analysis, nocturia (> 2) increased the odds of AHI ≥ 30 diagnosis approximately 3.5 times in a fully adjusted model. Conclusions: Our results justify routine polygraphic screening of hypertensive patients requiring tertiary care. Abridged medical history may substantially increase the odds for positive screening