10 powodów, dla których warto wybierać preparat złożony zawierający perindopril, indapamid i amlodipinę w jednej tabletce

Fixed-dose combinations (FDC) are the future of antihypertensive treatment. Doctors gain more experience in their practical application, as well as witness the introduction of new, complex formulas appearing on the pharmaceutical market that improve patients’ adherence and gradually increase the proportion of subjects with well-controlled blood pressure in Poland. A large number of FDCs appears on the market containing not only two-component formulations, but also those with 3 drugs. Choosing from the many formulations is often hard. This article is intended to answer the question: Why should we use an FDC containing perindopril, indapamide and amlodipine? 10 presented arguments certainly do not exhaust all the advantages of using such a product — but are an indication of why the drug is at the moment one of the most modern, most effective and best tolerated triple combinations available on the Polish pharmaceutical market. Such combination is not only beneficial for patients, but be may soon change the face of pharmacotherapy.Preparaty złożone stanowią przyszłość leczenia hipotensyjnego. Lekarze mają coraz więcej doświadczeń praktycznych w ich stosowaniu, a także są świadkami wdrażania nowych, złożonych preparatów pojawiających się na rynku farmaceutycznym, które polepszają współpracę z chorym, ułatwią leczenie i stopniowo zwiększają odsetek osób z prawidłowo kontrolowanym ciśnieniem tętniczym w Polsce. Na rynku coraz częściej pojawiają się już nie tylko preparaty dwuskładnikowe, ale także zawierające trzy leki. Wybór spośród wielu dostępnych preparatów często bywa kłopotliwy. Zadaniem poniższego artykułu jest odpowiedzieć na pytanie, dlaczego warto stosować preparat wieloskładnikowy zawierający perindopril, indapamid i amlodipinę. Przedstawionych 10 argumentów z pewnością nie wyczerpuje wszystkich zalet stosowania takiego preparatu, jednak stanowią wskazówkę, dlaczego taki lek to obecnie jedno z najnowocześniejszych, najskuteczniejszych i najlepiej tolerowanych potrójnych zestawień dostępnych na polskim rynku farmaceutycznym, które nie tylko jest korzystne dla pacjentów, ale — być może — niedługo odmieni oblicze farmakoterapii

Dabigatran u pacjenta z migotaniem przedsionków i przewlekłą chorobą nerek. Przeciwwskazany? Można rozważyć? Zaleca się?

Chronic kidney disease (CKD) is often associated with atrial fibrillation (AF). The co-prevalence of these diseases not only causes an increased risk of thromboembolism and bleeding, but also significantly modifies the pharmacokinetics of anticoagulants. Therefore, it forces clinicians to look for solutions dedicated to this group of patients. How to treat patients with CKD and AF? Can non-vitamin K oral anticoagulants (NOAC) be safely used in these patients? And finally, should one of them — dabigatran be preferred, and why? The analysis presented below aims to provide answers to these and other questions concerning AF and CKD.Przewlekła choroba nerek (CKD) często współwystępuje z migotaniem przedsionków (AF). Obecność CKD powoduje nie tylko zwiększenie ryzyka zakrzepowo-zatorowego oraz ryzyka krwawień, ale także w istotny sposób modyfikuje farmakokinetykę leków przeciwzakrzepowych, sprawiając, że lekarze praktycy muszą szukać rozwiązań przeznaczonych dla tej grupy pacjentów. W jaki sposób leczyć pacjentów z CKD i AF? Czy leki przeciwzakrzepowe niebędące antagonistami witaminy K (NOAC) mogą być bezpiecznie stosowane u tych osób? Wreszcie, czy jeden z nich — dabigatran — powinien być preferowany i dlaczego? Odpowiedzi na te i inne pytania dotyczące CKD u pacjentów z AF powinno dostarczyć niniejsze opracowanie

Diagnosis and pharmacotherapy of patients with peripheral artery disease: what should we remember in everyday practice?

Choroba tętnic obwodowych (PAD) stanowi grupę jednostek chorobowych o wspólnym podłożu związanym z rozwojem miażdżycy, ale różnych objawach i przebiegu. Na podstawie lokalizacji wyróżnia się: chorobę tętnic kręgowych, tętnic kończyn górnych, tętnic szyjnych, tętnic nerkowych, tętnic kończyn dolnych oraz chorobę tętnic krezkowych. Należy pamiętać, że poszczególne manifestacje PAD w znacznym stopniu różnią się objawami i z tego powodu ich diagnostyka bywa bardzo odmienna, ale wszystkie łączą się ze wzrostem całkowitego ryzyka sercowo-naczyniowego. Należy również pamiętać, że w leczeniu pacjentów z PAD w każdym przypadku, poza zapewnieniem zmniejszenia objawów choroby, dąży się do optymalnej kontroli poszczególnych czynników ryzyka, a co za tym idzie — do obniżenia ryzyka sercowo-naczyniowego.Peripheral arterial disease (PAD) is in fact a group of disease associated with different symptoms and course, but sharing a common cause — the atherosclerosis, but based on the location, the disease isdistinguished to the disease of vertebral arteries, upper limb arteries, carotid arteries, renal arteries, lower extremity artery diseases and mesenteric artery disease. The various manifestations of PAD significantly differ in symptoms and thus their diagnostic process is very different, but in all cases, they are associated with increased overall cardiovascular risk. Therefore, in the treatment of PAD in each case, in addition to providing improvement of symptoms, the aim is optimum control of the risk factors and their pharmacological reductions

Sexual dysfunctions as a non-classical risk factor that we should have in mind in everyday clinical practice

Zaburzenia funkcji seksualnych, na czele z występującymi u mężczyzn zaburzeniami erekcji, są jednym z powszechnie występujących w populacji ogólnej czynników ryzyka sercowo-naczyniowego. Niestety, w codziennej praktyce klinicznej ciągle zbyt rzadko zwraca się uwagę na zaburzenia potencji, nie poświęcając dostatecznej uwagi ich diagnostyce i leczeniu. Zaburzenia funkcji seksualnych wiążą się z podwyższonym ryzykiem incydentów, takich jak zawał serca czy udar mózgu; są one także ściśle związane z występowaniem innych czynników ryzyka, w tym nadciśnienia tętniczego, dyslipidemii czy cukrzycy. Dlatego kontrola i leczenie czynników ryzyka chorób serca pozwalają jednocześnie zminimalizować ryzyko sercowo-naczyniowe oraz poprawić funkcje seksualne.Sexual dysfunctions, with erectile dysfunction occurring in men, they are one of the most common cardiovascular risk factors in the general population. Unfortunately, in daily clinical practice still sexual dysfunctions draw too little attention and not enough stress is put on their diagnosis and treatment. Sexual dysfunctions are associated with an increased risk of adverse events such as myocardial infarction or stroke. They are also closely associated with the presence of other risk factors, including hypertension, dyslipidemia or diabetes. Therefore, proper cardiovascular risk factors control and treatment helps reduce the risk of cardiovascular problems and improve sexual function at the same time

Hipercholesterolemia jako najbardziej rozpowszechniony czynnik ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego w Polsce. O czym warto pamiętać w codziennej praktyce?

Cardiovascular disease are now the leading cause of death and hospitalization in Poland and other parts of Europe. The most widely prevalent cardiovascular risk factor is hypercholesterolemia. Effective control of cholesterol abnormalities is associated with a reduction in risk of cardiovascular events, as well as a reduction in the risk of cardiovascular mortality and total mortality. Attains and maintenance of normal blood cholesterol is difficult in many cases. Currently, the most effective hypolypemic drugs are statins. They are characterized not only by high effectiveness in reducing the cholesterol levels, but also have pleiotropic effects including anti-atherogennic. However, not all available statins are equally effective. Today, best available drugs of this class are undoubtedly atorvastatin and rosuvastatin — strong substances, positively affecting the cardiovascular risk. In what the patient should the statins be used?Which statin, rosuvastatin or atorvastatin should we choose in our patient? The following article is anattempt to answer these and other questions concerning current lipidology.Choroby układu sercowo-naczyniowego stanowią obecnie najczęstszą przyczynę zgonów i hospitalizacji zarówno w Polsce, jak i całej Europie. Najszerzej rozpowszechnionym czynnikiem ryzyka tych chorób jest hipercholesterolemia. Skuteczna kontrola zaburzeń stężenia cholesterolu we krwi łączy się z obniżeniem ryzyka wystąpienia incydentów sercowo-naczyniowych, a także ryzyka zgonu z ich powodu oraz śmiertelności całkowitej. Ociągnięcie i utrzymanie prawidłowego stężenia cholesterolu we krwi bywa w wielu przypadkach trudne. Najskuteczniejszymi lekami w tym wskazaniu są statyny. Cechują się one nie tylko wysoką skutecznością w redukcji stężenia niekorzystnych frakcji cholesterolu, ale wykazują także działanie plejotropowe. Jednak nie wszystkie dostępne statyny są równie skuteczne. Najlepsze efekty przynosi stosowanie atorwastatyny i rosuwastatyny — substancji skutecznie obniżających ryzyko sercowo-naczyniowe. U jakiego pacjenta należy je stosować? Którą z nich należy wybrać dla konkretnego pacjenta? Poniższy artykuł stanowi próbę odpowiedzi na te i inne pytania dotyczące współczesnej lipidologii

Eplerenone — a modern pharmacological option for heart failure and arterial hypertension therapy

Układ renina–angiotensyna–aldosteron jest wielopoziomowym układem enzymatycznym, który w organizmie człowieka odpowiada między innymi za kontrolę objętości krążących płynów, regulację gospodarki jonowej, a przez to — również za wartości ciśnienia tętniczego. Eplerenon, jako selektywny antagonista aldosteronu, jest lekiem o szerokim korzystnym działaniu na układ sercowo-naczyniowy. Stosowanie go u pacjentów w takich wskazaniach, jak nadciśnienie tętnicze czy niewydolność serca, cechuje udowodniona w badaniach klinicznych skuteczność, a także wiąże się z obniżeniem ryzyka występowania działań niepożądanych. Jest to spowodowane istotnymi różnicami między eplerenonem a drugim przedstawicielem klasy antagonistów aldosteronu — spironolaktonem, lekiem starszym, powodującym więcej działań niepożądanych. W poniższym artykule nakreślono podstawowe różnice związane ze stosowaniem obu leków oraz zwrócono uwagę na ich miejsce we współczesnej farmakoterapii. Jednocześnie podkreślono, że — decydując się na zastosowanie antagonisty aldosteronu w codziennej praktyce klinicznej — należy wybierać lek dobrze przebadany, o udowodnionych korzyściach dla pacjentów przy jednoczesnym niskim ryzyku działań niepożądanych.Renin–angiotensin system is a multilevel enzymatic system that has and important role in controlling the volume of the circulating fluid, regulating the ion consentration, and thus — also the blood pressure. Eplerenone, a selective aldosterone antagonist, is a drug with a wide beneficial effects on the cardiovascular system. Its use in patients with indications such as hypertension or heart failure, has demonstrated in clinical trials good efficacy and a lower risk of adverse events. This is due to significant differences between eplerenone and a second member of the class of aldosterone antagonists — spironolaktone — a drug older and less secure. The following article outlines the basic differences associated with the use of both drugs and draws at­tention to their place in contemporary pharmacotherapy. At the same time it emphasizes that in clinical practice when deciding on the use of aldosterone antagonists one should select a drug well studied, effective and safe