Terapia płodu – ocena zastosowania shuntu komorowo-owodniowego w leczeniu wodogłowia

Objective: The aim of the study was to establish optimal diagnostic and therapeutic scheme and to assess the efficacy of intrauterine therapy of hydrocephalus. Material and methods: The study was carried out between 1992-2012 on the total of 222 fetuses with hydrocephalus, using Orbis-Sigma and ACCU-Flow valves (168 cases) and Cook’s shunts, according to a strictly defined diagnostic and therapeutic scheme. Results: In the first stage of the study (between 1992-2001), a total of 168 fetuses with prenatally diagnosed hydrocephalus received intrauterine therapy. In 91.6% of the cases the therapy resulted in a decreased size of cerebral ventricles. The valve dislocated in 23 cases (13.6%). Preterm delivery occurred in 44% of the affected neonates. Severe mental impairment occurred in 17.76%, average in 36.8%, and slight in 32.9% of the infants. Normal mental development at the age of 3 was observed in 12.5% of the children. A total of 11.2% of children did not require further neurosurgical reatment. In the second stage of the study (between 2006-2012) after therapy, the size of the right lateral cerebral ventricle decreased by 54.76% (average of 27.54 mm to 12.46 mm) and the left lateral cerebral ventricle decreased by 53.12% (average of 26.41 mm to 12.38 mm ) (p=0.0018). The maximum and minimum width of the cerebral cortex increased by 23.06% and 27% (average of 9.04 mm to 11.75 mm vs. 3.65 mm to 5mm), respectively. Early complications were observed in 22% of the cases: PROM (6), intrauterine fetal death (4), intrauterine infection (1), and premature detachment of the placenta (1). Average gestational age at delivery was 34 weeks, and 24% of the patients delivered at term. Conclusions: • Implantation of ventriculo- amniotic shunts proved to be an effective form of therapy, resulting in normalization of intracranial pressure. • In both stages of therapy, reduction of ventricular size in patients with hydrocephalus and good neurological outcome (45.4% in I stage, 60% in II stage) were observed • In the second stage of therapy, the size of lateral brain ventricles after fetal therapy was significantly lower (54%). A total of 18% of the neonates did not require neurosurgical treatment.Cel pracy: Opracowanie optymalnego sposobu postępowania diagnostyczno-terapeutycznego oraz ocena skuteczności terapii wewnątrzmacicznej wodogłowia u płodu. Materiał i metody: Leczenie wewnątrzmaciczne w przypadkach wodogłowia u płodu prowadzono w dwóch etapach u 222 ciężarnych, początkowo z użyciem zastawek Orbis-Sigma i ACCU-Flow (168 przypadków), a następnie shuntów Cook’a, wg ściśle przyjętego schematu postępowania diagnostyczno-terapeutycznego. Wyniki: W pierwszym etapie (w latach 1992-2001) zabiegi wewnątrzmaciczne wykonano na 168 płodach z rozpoznanym prenatalnie wodogłowiem. W 91,6 % uzyskano zmniejszenie układu komorowego mózgu. W 23 przypadkach (13,6 %) zestaw odbarczający uległ dyslokacji. W 44 % przypadków wystąpił poród przedwczesny. Upośledzenie w stopniu ciężkim wystąpiło u 17,76 % dzieci, w stopniu średnim u 36,8 %, w stopniu lekkim u 32,9%. Prawidłowy rozwój w 3 roku życia wykazywało 12,5 % dzieci, leczenia nie wymagało 11,2 % dzieci. W drugim etapie (2006-2012) wielkość prawej komory bocznej mózgu zmniejszyła się o 54,76% ( średnio z 27,54 mm do 12,46 mm), zaś komory bocznej lewej o 53,12% (średnio z 26,41 mm do 12,38 mm) (p=0,0018). Maksymalna szerokość kory mózgu wzrosła o 23,06% (średnio z 9,04 mm do 11,75mm), natomiast minimalna szerokość o 27% ( średnio z 3,65mm do 5mm). Powikłania wczesne terapii (do 7 dni od zabiegu) zaobserwowano u 22% pacjentek, w tym: PROM u 6 pacjentek, zgon wewnątrzmaciczny płodu u 4 pacjentek, infekcja wewnątrzmaciczna u 1 pacjentki, przedwczesne oddzielenie łożyska u 1 pacjentki. Średni czas trwania ciąży wyniósł 34 tyg. 24% pacjentek urodziło w terminie porodu. Wnioski: • Zakładanie shuntów komorowo-owodniowych okazało się skuteczną formą terapii powodującą normalizację ciśnienia wewnątrzczaszkowego. • W obu etapach obserwowano zmniejszenie wodogłowia po terapii oraz dobre efekty neurologiczne w I etapie – u 45,4% a w II etapie u ponad 60% dzieci. • W drugim etapie terapii szerokość komór bocznych mózgu mierzona po zabiegu była istotnie mniejsza (54%). 18% noworodków nie wymagało leczenia neurochirurgicznego