Bioindication as form of assessment of changes in agricultural landscape

Celem prezentowanej pracy jest zidentyfikowanie obszarów rolniczych zagrożonych zanikaniem różnorodności gatunkowej na przykładzie zgrupowania dżdżownic traktowanego jako zastępczy indykator różnorodności gatunkowej organizmów glebowych. Przeanalizowano najważniejsze cechy charakteryzujące bieżące tendencje w zakresie przestrzennego zróżnicowania rolnictwa w Polsce, a także przeprowadzono szczegółowe badania z wykorzystaniem metody bioindykacyjnej. Wyniki tych dwóch analiz stanowiły podstawę do wskazania trzech typów obszarów o dużym prawdopodobieństwie nasilania się procesów upraszczania struktury krajobrazu, a więc i ryzyka utraty różnorodności biologicznej gleby.The aim of this study is to identify the agricultural areas threatened by biodiversity decline on the example of earthworm assemblages treated as a surrogate indicator of soil organisms’ diversity. Authors carried out an analysis of characteristics of current trends in spatial structure of agriculture in Poland. Moreover, detailed study based on the bioindication method was conducted. The results of these two studies were the basis for identifying three types of areas with a high probability of intensification of the process of simplifying the landscape structure, and thus the risk of soil biodiversity loss

Typologia przestrzeni morskiej na podstawie interakcji ekonomicznych ląd-morze. Przykład polskiego wybrzeża Morza Bałtyckiego

The purpose of the paper is to develop the first land-sea space typology on the basis of key characteristics of its economic use in the Polish conditions. Based on the criterion of exploitation of marine areas and significance of marine economy sectors in coastal municipalities, the following types of marine space have been distinguished: A (areas of particular planning concern for the regions of high intensity of activities both at land and sea), B (areas of a chance for diversification of economic development based on ecosystem services and abiotic marine areas), W (areas associated with unused inland potential), Z (areas of low intensity of economic land-sea links), and G (areas where the land-sea interaction does not constitute a significant mechanism of spatial development), as well as three intermediate types: AB, WZ and BZ. The paper analyses both the benefits, such as taking into account local characteristics and intensity of economic exploitation of land and sea, and the challenges of the methodology to be further developed (data limitations, the problem of determining a distance for interactions). The conclusions explain how maritime space typology based on economic land-sea interaction may influence soft space planning for maritime areas.Celem artykułu jest wypracowanie pierwszej typologii przestrzeni lądowo-morskiej na podstawie kluczowych charakterystyk jej ekonomicznego wykorzystania w warunkach polskich. Na podstawie kryterium wykorzystania obszarów morskich i znaczenia sektorów gospodarki morskiej w gminach nadmorskich wyróżniono główne rodzaje przestrzeni morskiej: A (obszary szczególnej troski planistycznej związane z intensywnym użytkowaniem zarówno na lądzie i morzu), B (obszary szansy dywersyfikacji rozwoju gospodarczego bazującego na usługach ekosystemowych i abiotycznych obszarach morskich), W (obszary związane z niewykorzystanym potencjałem na lądzie), Z (obszary niskiej intensywności powiązań ekonomicznych ląd-morze) i G (obszary, dla których oddziaływanie ląd-morze nie stanowi znaczącego mechanizmu rozwoju przestrzennego) oraz trzy typy pośrednie: AB, WZ i BZ. Artykuł analizuje zarówno korzyści wypracowanej metodologii, takie jak uwzględnienie cech lokalnych i intensywności gospodarczego wykorzystania obszarów na styku lądu i morza, jak i wyzwania związane z metodologią wymagające dalszych prac (ograniczenia w dostępności danych, problem określania dystansu oddziaływania interakcji). W podsumowaniu wyjaśniono, w jaki sposób opracowana typologia przestrzeni morskiej wpisuje się w dyskusję na temat przestrzeni morskiej jako „soft space” i gospodarowanie przestrzenią morską

Wpływ wilgotności ziarna jęczmienia na proces płatkowania

The paper presents the study, which aimed at determining how moisture content of barley grain and the size of the grain crusher working gap affect changes on the embodied energy during the flaking process and properties of the obtained flakes. Thus, the barley grains of Barke variety were moisturized up to the level of 14, 18, 22 and 26%. Then grains were subjected to flaking, and at the same time the embodied energy was measured. The next step was to evaluate the physical properties of the product such as: angle of repose, chute angle, bulk and shaken density. Also a mesh analysis was applied. Moreover, the absorption coefficient of water has been evaluated for each series of products. As stated, the size of grain crusher working gap significantly affects changes of the embodied energy during the process. The lowest values were registered for 2.0 mm wide gap. As observed, the moisture content of grains affects the physical properties of the product. It should also be noted, that during the flaking process of grain with moisture content of 14%, the significant amount of flour is obtained.W pracy zaprezentowano badania, które miały na celu określenie, w jaki sposób wilgotność ziarna jęczmienia oraz wielkość szczeliny roboczej gniotownika wpływają na zmiany energochłonności procesu płatkowania oraz właściwości uzyskanych płatków. W tym celu dowilżono ziarno jęczmienia odmiany Barke do poziomu 14, 18, 22 i 26%. Następnie ziarno poddano procesowi płatkowania, w trakcie którego przeprowadzono pomiar energochłonności. Kolejnym etapem było określenie właściwości fizycznych produktu, takich jak: kąt zsypu, kąt usypu, gęstość usypowa oraz gęstość utrzęsiona. Przeprowadzono również analizę sitową płatków. Dodatkowo określono zdolność płatków do pochłaniania wody. Stwierdzono, że wielkość szczeliny roboczej istotnie wpływała na zmiany energochłonności procesu. Najniższe wartości odnotowano dla szczeliny o szerokości 2,0 mm. Zaobserwowano, że wzrost wilgotności ziarna wpływa na właściwości fizyczne produktu. Należy także stwierdzić, że przy 14% wilgotności ziarna w procesie płatkowania powstaje największa ilość frakcji mączystej (ok. 5%) w porównaniu do płatków z ziaren o wyższej wilgotności