Ocena bezpieczeństwa i efektywność jabłczanu sunitynibu w przerzutowych guzach neuroendokrynnych trzustki (NEN G1/G2) w zależności od liczby i rodzaju wcześniejszych linii terapeutycznych — doniesienie wstępne

Introduction: The objective of this paper was to assess the safety and efficacy of sunitinib malate in patients with well-differentiated metastatic pancreatic neuroendocrine neoplasms (PNENs) who relapsed on standard therapy.Material and methods: Overall, eight patients with well-differentiated pancreatic neuroendocrine tumours/neoplasm (NET/NEN G1/G2, Ki-67 < 20%), who had relapsed on a standard therapy approach, were treated. All had non-resectable, progressive disease. All received therapy using a standard dose of sunitinib malate. Adverse events were evaluated using NCI-CTC AE v. 3.0.Results: Of the eight patients, seven had non-secretor and single secretor tumour (gastrinoma). Partial remission (PR) was noted in three patients (one after a single therapeutic line, two after two lines), five patients had stabilisation (SD) — including three individuals after three lines, one patient after two lines and another after a single line. Haematological adverse events: leukopenia (25%) — occurred in one patient after three lines and in one patient after two lines; anaemia (25%) — in one patient after three lines and in one patient after one therapeutic line. Mucocutaneous lesions were noted in 37.5% of patients after 2–3 lines of treatment. All of them experienced fatigue syndrome irrespective of the number of therapies. The majority of the patients simultaneously received somatostatin analogues, which did not exacerbate the toxicity profile. The median progression-free survival time (PFS) was 11 months.Conclusions: Sunitinib may be considered as a fairly well-tolerated and effective therapeutic option in progressive non-resectable PNEN patients in the second and subsequent lines of treatment, irrespective of the types of treatment previously applied. (Endokrynol Pol 2014; 65 (6): 472–478)Wstęp: Celem pracy była ocena bezpieczeństwa oraz analiza skuteczności jabłczanu sunitynibu u chorych z przerzutowymi wysokozróżnicowanymi guzami neuroendokrynnymi trzustki (PNET) w drugiej i kolejnych liniach leczenia.Materiał i metody: Analizie poddano 8 pacjentów z wysoko zróżnicowanymi guzami neuroendokrynnymi trzustki (NEN G1/G2, Ki-67 < 20%), u których wystąpiła progresja choroby i otrzymali sunitynib. Wszyscy chorzy byli w stadium nieoperacyjnym. Sunitynib był podawany w standardowej dawce. Działania niepożądane oceniono na podstawie kryteriów NCI-CTC AE v. 3.0.Wyniki: Leczono 8 pacjentów; 7 guzów nieaktywnych hormonalnie i 1 o typie gastrinoma. Częściową remisję (PR) uzyskano u 3 chorych (1 po 1 linii terapeutycznej, 2 — po 2 liniach), 5 chorych miało stabilizację (SD) — w tym 3 było po 3 liniach, 1 po 2 liniach i 1 po 1 linii terapeutycznej. Powikłania hematologiczne: leukopenia (25%) — wystąpiły u 1 pacjenta po 3 liniach i u 1 pacjenta po 2 liniach; niedokrwistość (25%) — u 1 pacjenta po 3 liniach i u 1 pacjenta po 1 linii terapeutycznej. U 37,5% chorych wystąpiły zmiany skórno-śluzówkowe po 2–3 liniach leczenia. U 100% chorych obserwowano zespół zmęczenia niezależnie od liczby terapii. Większość chorych jednocześnie otrzymywała SSA, co nie pogorszyło profilu toksyczności. Mediana czasu wolnego od progresji PFS (progression free survival) – wyniosła 11 miesięcy.Wnioski: Sunitynib może być rozważany, jako dość dobrze tolerowana, skuteczna opcja terapeutyczna u chorych z nieresekcyjnymi PNET w drugiej oraz kolejnych liniach leczenia, niezależnie od rodzaju uprzednio zastosowanych metod. (Endokrynol Pol 2014; 65 (6): 472–478

Kompozyty polilaktydowe z wypełniaczem bioceramicznym

Materiały na bazie polilaktydu są perspektywicznymi surowcami do wytwarzania substytutów kości. Stale poszukuje się nowych rozwiązań poprawiających ich właściwości mechaniczne. Obiecującym kierunkiem jest wprowadzenie bioaktywnej ceramiki, która nie tylko wpłynie na poprawę właściwości, lecz również na biokompatybilność materiału.The polylactide-based materials are prospective raw materials for the production of bone substitutes. New solutions to improve their mechanical properties are constantly being sought. A promising direction is the implementation bioactive ceramics, which will not only improve properties, but also could improve the biocompatibility of the material

The effect of the additive of flour from the seeds of the teff on the physical characteristics of wheat dough

Nasiona miłki abisyńskiej jak i produkty z nich otrzymane, to cenne źródło wielu składników chemicznych, niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu ludzkiego. Tak jak w składzie chemicznym ziarna pszenicy czy żyta, tak i w nasionach miłki abisyńskiej, najważniejsze i występujące w największych ilościach są trzy grupy związków chemicznych: białka, cukry i tłuszcze. Pod względem zawartości tych składników, nasiona miłki abisyńskiej dorównują ziarnu tradycyjnych zbóż chlebowych. Podobnie jak w ziarnie zbóż, wśród sacharydów dominuje skrobia. Jednak jej granulki są zdecydowanie mniejsze i znacznie bardziej wyrównane pod względem wielkości, co ma istotny wpływ na jej cechy technologiczne, jak np. zdolność wiązania wody. Nasiona miłki abisyńskiej mają wysoką wartość energetyczną. Pod tym względem przewyższają nie tylko ziarno zbóż – ryżu, żyta czy pszenicy, ale nawet nasiona soi, które są znacznie zasobniejsze w składniki wysokoenergetyczne, jakimi są białka i tłuszcze. Skład chemiczny nasion miłki abisyńskiej, wyraźnie wskazuje na jej wysoką wartość odżywczą. Nasiona miłki wykorzystywane są, przede wszystkim, do przemiału na mąkę, względnie regionalnie (np. w Afryce północnej), do produkcji napojów alkoholowych. Wydaje się, że najwłaściwszym sposobem wykorzystania mąki z miłki abisyńskiej jest jej użycie jako dodatku do produkcji ciasta chlebowego. Potwierdzają to liczne badania przeprowadzone w wielu krajach, w tym również w Polsce.Teff seeds and products obtained from them are a valuable source of many chemical components necessary for the proper functioning of the human body. As in the chemical composition of wheat or rye grain, as well as in teff seeds, the most important and occurring in the largest amounts are three groups of chemical compounds: proteins, saccharides and lipids. In terms of the content of these ingredients, the seeds of the teff equal the grain of traditional bread cereals. As in cereal grains, starch dominates among saccharides. However, its granules are much smaller and much more even in size, which has a significant impact on its technological features, such as the ability to bind water. Teff seeds have a high energy value. In this respect, they surpass not only cereal grains - rice, rye or wheat, but even soybeans, which are much more abundant in high-energy components, such as proteins and fats. The chemical composition of teff seeds clearly indicates its high value and nutritional valus. Teff seeds are used, above all, for flour milling, or regionally (for example in North Africa), for the production of alcoholic beverages. It seems that the most appropriate way to use flour from the delicious Abyssin is its use as an addition to the production of bread dough. This is confirmed by numerous studies carried out in many countries, including Poland

Effects of Sterilization and Hydrolytic Degradation on the Structure, Morphology and Compressive Strength of Polylactide-Hydroxyapatite Composites

Composites based on polylactide (PLA) and hydroxyapatite (HA) were prepared using a thermally induced phase separation method. In the experimental design, the PLA with low weight-average molar mass (Mw) and high Mw were tested with the inclusion of HA synthesized as whiskers or hexagonal rods. In addition, the structure of HA whiskers was doped with Zn, whereas hexagonal rods were mixed with Sr salt. The composites were sterilized and then incubated in phosphate-buffered saline for 12 weeks at 37 °C, followed by characterization of pore size distribution, molecular properties, density and mechanical strength. Results showed a substantial reduction of PLA Mw for both polymers due to the preparation of composites, their sterilization and incubation. The distribution of pore size effectively increased after the degradation process, whereas the sterilization, furthermore, had an impact on pore size distribution depending on HA added. The inclusion of HA reduced to some extent the degradation of PLA quantitatively in the weight loss in vitro compared to the control without HA. All produced materials showed no cytotoxicity when validated against L929 mouse skin fibroblasts and hFOB 1.19 human osteoblasts. The lack of cytotoxicity was accompanied by the immunocompatibility with human monocytic cells that were able to detect pyrogenic contaminants