Leczenie wewnątrznaczyniowe tętniaka rozwarstwiającego aorty piersiowo-brzusznej w przebiegu zespołu Marfana

U chorych z zespołem Marfana często obserwuje się schorzenia naczyniowe. Szczególnie dużym wyzwaniemdla współczesnej medycyny są rozwarstwienie i tętniak aorty. W niniejszej pracy przedstawionoprzypadek chorego z rozwarstwiającym tętniakiem aorty piersiowo-brzusznej, z powodzeniem leczonegometodami wewnątrznaczyniowymi

Stent-graft 5-branch’owy jako terapia z wyboru u pacjenta z przeciekiem typu IA po implantacji stent-graftu z „kominem” do tętnicy nerkowej w terapii tętniaka podnerkowego aorty brzusznej

Technika kominowa (chEVAR) jest jedną z metod leczenia tętniaków aorty brzusznej o krótkiej szyi. W pracy zaprezentowano przypadek chorego, u którego przeciek okołoprotezowy typu IA po uprzedniej implantacji stent-graftu z „kominem” do tętnicy nerkowej został skutecznie zaopatrzony stent-graftem 5-branchowym. Technologia branchowa wydaje się optymalnym sposobem leczenia przecieków po zabiegach chEVAR. Stent-graft z 5 branchami może być w przyszłości protezą z wyboru w leczeniu przecieków typu Ia po implantacji stent-graftów (EVAR) w przebiegu leczenia tętniaków podnerkowych aorty brzusznej

Embolizacja dodatkowych tętnic odchodzących od aorty jako profilaktyka przecieku typu II u chorych z implantowanym stent-graftem branchowym

Przeciek okołoprotezowy typu II jest najczęstszym powikłaniem zabiegów implantacji stent-graftów do aorty brzusznej w przebiegu leczenia tętniaków aorty brzusznej. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek chorego, u którego ryzyko wystąpienia przecieku typu II było duże. Jako profilaktykę przecieku typu II zastosowano embolizację dodatkowych tętnic odchodzących od tętniaka aorty brzusznej przed implantacją samego stent-graftu

Wieloetapowe hybrydowe leczenie rozwarstwiającego tętniaka aorty piersiowo-brzusznej

Dissecting thoracoabdominal aortic aneurysm (TAAA) is still a huge challenge for modern medicine. The treatment of TAAA uses the methods of classical surgery, endovascular surgery and a combination of both techniques. Regardless of the treatment method used, apart from perioperative mortality and renal failure, ischemia of the spinal cord with the risk of paresis and even paraplegia of the lower limbs is still a significant, dramatic complication. Despite the use of various methods of prevention, spinal cord ischemia still affects many patients treated for TAAA. Multistage endovascular or hybrid therapy in dissecting TAAA may be a new way to reduce the risk of perioperative complications in electively treated patients.Rozwarstwiający tętniak aorty piersiowo-brzusznej (DTAAA) wciąż jest ogromnym wyzwaniem dla współczesnej medycyny. W leczeniu zabiegowym tętniaka aorty piersiowo-brzusznej wykorzystuje się metody klasycznej chirurgii, wewnątrznaczyniowe oraz połączenie obu tych technik. Niezależnie od zastosowanej metody leczenia niedokrwienie rdzenia kręgowego z ryzykiem niedowładu, a nawet porażeniem kończyn dolnych pozostaje ciągle istotnym, dramatycznym powikłaniem, oprócz śmiertelności okołooperacyjnej i niewydolności nerek. Pomimo stosowania różnych sposobów zapobiegania niedokrwienie rdzenia kręgowego dotyka wciąż wielu chorych leczonych z powodu DTAAA. Wieloetapowa terapia wewnątrznaczyniowa lub hybrydowa w rozwarstwiającym DTAAA może zmniejszyć ryzyko wystąpienia powikłań okołooperacyjnych leczonych planowo chorych

Porównanie przebiegu infekcji oraz zastosowanej antybiotykoterapii u pacjentów chorych na cukrzycę i bez cukrzycy – doświadczenie jednego centrum medycznego

INTRODUCTION: Infections affect all patients, including those with diabetes mellitus (DM), which can determine the course of infection. The aim of the study was to compare the course and treatment of infection in patients with DM and without DM. MATERIAL AND METHODS: 180 medical records of patients hospitalized in 2021 at the Department of Internal Medicine, Autoimmune and Metabolic Diseases in Katowice, with infections were analyzed. The analysis included age, sex, clinical diagnosis, DM treatment, antibiotic therapy, and laboratory parameters. The Statistica program was used for statistical analysis. RESULTS: The most prevalent reasons for hospitalization in both groups were: pneumonia in the course of COVID-19 (35.5% DM vs 33.7% non-DM) and urinary tract infections (26.3% DM vs 19.2% non-DM). Significantly more non-DM patients required polyantibiotic treatment (69.7% DM vs 89.4% non-DM). The most frequently used antibiotics were β-lactams (59.2% DM vs 57.7% non-DM). In-hospital mortality was 20% (21% DM vs 19.2% non-DM). The length of hospitalization was 1–35 days, the median in the whole group was 9 days (10 days DM vs 8 days non-DM). Both the initial and terminal CRP concentrations were analyzed. The median of the initial value was 71.6 (72.3 DM vs 66.2 non-DM) and the median of the terminal value was 17.15 (17.9 DM vs 15.3 non-DM). The glucose concentration on admission was assessed with the median 123.5 mg/dL (156 mg/dL DM vs 107 mg/dL non-DM). CONCLUSIONS: Many DM complications are well known, yet the course and treatment of infection do not differ significantly in patients with DM and without DM. Despite that, each patient should be considered individually, so the chosen treatment constitutes an optimized therapy.WSTĘP: Zakażenia występują u wszystkich pacjentów, w tym także u chorych na cukrzycę (diabetes mellitus – DM), której współwystąpienie może jednak determinować przebieg zakażenia. Celem pracy było porównanie przebiegu i leczenia infekcji u chorych z DM i bez DM. MATERIAŁ I METODY: Analizie poddano dokumentację medyczną 180 pacjentów hospitalizowanych w 2021 r. w Klinice Chorób Wewnętrznych, Autoimmunologicznych i Metabolicznych w Katowicach z powodu infekcji. W analizie uwzględniono wiek, płeć, rozpoznanie kliniczne, metodę leczenia DM, antybiotykoterapię i parametry laboratoryjne. Do analizy statystycznej wykorzystano program Statistica. WYNIKI: Najczęstszymi przyczynami hospitalizacji w obu grupach były: zapalenie płuc w przebiegu COVID-19 (35,5% DM vs 33,7% bez DM) oraz infekcje dróg moczowych (26,3% DM vs 19,2% bez DM). Istotnie więcej pacjentów bez DM wymagało leczenia z użyciem wielu antybiotyków (69,7% DM vs 89,4% bez DM). Najczę-ściej stosowanymi antybiotykami były β-laktamy (59,2% DM vs 57,7% bez DM). Śmiertelność wewnątrzszpitalna wyniosła 20% (21% DM vs 19,2% bez DM). Czas hospitalizacji wynosił 1–35 dni, mediana w całej grupie wyniosła 9 dni (10 dni w przypadku DM vs 8 dni bez DM). Analizowano zarówno początkowe, jak i końcowe stężenie CRP. Mediana wartości początkowej wyniosła 71,6 (72,3 DM vs 66,2 bez DM), a mediana wartości końcowej 17,15 (17,9 DM vs 15,3 bez DM). Mediana stężenia glukozy przy przyjęciu wynosiła 123,5 mg/dL (156 mg/dL DM vs 107 mg/dL bez DM). WNIOSKI: Wiele powikłań DM jest dobrze znanych, jednak przebieg i leczenie infekcji nie różnią się istotnie u pacjentów z DM i bez DM. Mimo to do każdego pacjenta należy podchodzić indywidualnie, tak aby wybrane leczenie stanowiło zoptymalizowaną terapię

Comparison of course of infections and antibiotherapy in patients with and without diabetes mellitus – one center experience

INTRODUCTION: Infections affect all patients, including those with diabetes mellitus (DM), which can determine the course of infection. The aim of the study was to compare the course and treatment of infection in patients with DM and without DM. MATERIAL AND METHODS: 180 medical records of patients hospitalized in 2021 at the Department of Internal Medicine, Autoimmune and Metabolic Diseases in Katowice, with infections were analyzed. The analysis included age, sex, clinical diagnosis, DM treatment, antibiotic therapy, and laboratory parameters. The Statistica program was used for statistical analysis. RESULTS: The most prevalent reasons for hospitalization in both groups were: pneumonia in the course of COVID-19 (35.5% DM vs 33.7% non-DM) and urinary tract infections (26.3% DM vs 19.2% non-DM). Significantly more non-DM patients required polyantibiotic treatment (69.7% DM vs 89.4% non-DM). The most frequently used antibiotics were β-lactams (59.2% DM vs 57.7% non-DM). In-hospital mortality was 20% (21% DM vs 19.2% non-DM). The length of hospitalization was 1–35 days, the median in the whole group was 9 days (10 days DM vs 8 days non-DM). Both the initial and terminal CRP concentrations were analyzed. The median of the initial value was 71.6 (72.3 DM vs 66.2 non-DM) and the median of the terminal value was 17.15 (17.9 DM vs 15.3 non-DM). The glucose concentration on admission was assessed with the median 123.5 mg/dL (156 mg/dL DM vs 107 mg/dL non-DM). CONCLUSIONS: Many DM complications are well known, yet the course and treatment of infection do not differ significantly in patients with DM and without DM. Despite that, each patient should be considered individually, so the chosen treatment constitutes an optimized therapy

Autoimmune Hepatitis—Challenging Diagnosis

The incidence of Autoimmune Hepatitis (AIH) increases worldwide. If undiagnosed, it may progress end-stage liver disease. Unfortunately, there is no characteristic clinical presentation of this disease, which makes the illness hard to recognize. A case report illustrates the difficulties of diagnosing the patient during his two hospitalizations and his final treatment with prednisolone which improved the patient’s condition