Rozwoj Erysiphe alphitoides i E. hypophylla w srodowisku miejskim

Differentiated responses of Erysiphe alphitoides and E. hypophylla in urban conditions are described. The influence of transport pollution on the morphology of the mycelium, chasmotecium development and individual stages of the developmental cycle is discussed.Celem pracy było prześledzenie poszczególnych etapów cyklu rozwojowego Erysiphe alphitoides i E. hypophylla oraz ocena występowania tego pasożyta na Quercus robur w warunkach poddanych silnej antropopresji. Obserwacje prowadzono na terenie miasta Olsztyna i okolic podczas trzech sezonów badawczych. Stanowiska w liczbie 63 zlokalizowane były wzdłuż głównych szlaków komunikacyjnych w odległościach do 50 m, do 100 m, do 300 m oraz >300 m (kontrolne). Materiał badawczy stanowiły losowo zebrane liście z rośliny żywicielskiej. We wszystkich latach badań E. alphitoides i E. hypophylla wystąpiły na Q. robur z dużym nasileniem. Odnotowano stosunkowo wysoki udział wspólnego występowania obydwu gatunków na tych samych liściach. Stwierdzono różnice w średnim stopniu porażenia rośliny żywicielskiej w zależności od odległości od szlaków komunikacyjnych. Wyniki te były istotne statystycznie. Nie odnotowano zakłóceń w rozwoju analizowanych pasożytów-obserwowano stadia anamorficzne i teleomorficzne niezależnie od odległości. U Erysiphe alphitoides, odnotowano istotne statystycznie różnice w liczbie chasmotecjów pomiędzy strefą znajdującą się pod wpływem spalin samochodowych a strefą kontrolną. Interesujące wydaje się zaobserwowanie różnicy w rozwoju przyczepek. U E. alphitoides odnotowano znacznie więcej chasmotecjów bez przyczepek oraz z przyczepkami nie w pełni rozwiniętymi. Natomiast u E. hypophylla dominowały owocniki z przyczepkami w pełni rozwiniętymi. Ma to odzwierciedlenie w dojrzałości worków i zarodników. U E. alphitoides stwierdzono wysoki udział owocników bez wykształconych worków i zarodników, podczas gdy u E. hypophylla znacznie większy procent stanowiły chasmotecja z workami wypełnionymi zarodnikami. W strefie do 50 m u Erysiphe alphitoides zarejestrowano owocniki nietypowe, o znacznie mniejszych wymiarach bez wykształconych worków i zarodników, ale z całkowicie wykształconymi przyczepkami a także owocniki ze zniekształconymi przyczepkami

Ocena przydatnosci maki pszenzytniej do produkcji wafli

Określono przydatność mąki pszenżytniej do wypieku listków waflowych. W oparciu o recepturą tradycyjną na wafle z udziałem mąki pszennej badano możliwość całkowitego zastąpienia mąki pszennej mąką pszenżytnią oraz mieszanką z mąką pszenżytnią. Badano wyróżniki mąki charakteryzujące jej przydatność technologiczną do wypieku wafli. Stwierdzono, że w wyniku niewielkiej modyfikacji receptury możliwe jest uzyskanie dobrych jakościowo listków waflowych z samej mąki pszenżytniej. Znacznie lepsze jakościowo wafle uzyskuje się wzmacniając ich strukturę dodatkiem mąki pszennej. Ustalono, że najkorzystniejszy udział mąki pszenżytniej w odniesieniu do mąki pszennej wynosił 65%. Przy ustalaniu proporcji mąki pszenżytniej do pszennej należy brać pod uwagę szczególnie ilość i jakość glutenu mieszanki. Nie stwierdzono natomiast niekorzystnego wpływu podwyższonej aktywności amylolitycznej mąki pszennno-żytniej na jakość listków waflowych.The quality of Triticale flour was assessed for the purpose of wafer baking. Basing on the traditional recipe of wafers, with the wheat flour, the possibility of substituting wheat flour completely with Triticale flour, as well as with a mixture of wheat flour and Triticale flour, was tested. The factors of flour, characterising its technology for the purpose of wafer baking, were tested. It was found that as a result of a slight modification of the recipe, it is possible to obtain good quality wafers out of Triticale flour alone. A considerable better quality is to be obtained by fortifying their structure with an additive of wheat flour. It was determined that the most advantageous fraction of Triticale flour in relation to wheat flour amounted to 65%. In the course of determining the proportion of Triticale flour in relation to wheat flour, particularly the quantity and quality of the gluten of the mixture is to be taken into consideration. On the other hand, no unfavourable influence of an increased amylolytic activity of starch contained in Triticale flour, on the quality of wafer flakes, was found

Lichens – indicators of lowland old-growth forests in forest communities of the "Las Warminski" nature reserve (Nowe Ramuki Forest District)

The paper presents the list of lichens – indicators of lowland old−growth forests in Poland recorded in the ‘Las Warmiński’ nature reserve (N Poland). The reserve covers an area of 1,798 ha and protects most of the natural forest communities typical for this part of the country. 30 recorded indicator species allows to classify the object to the nationally important forest lichen refugia

Occurrence of the fungi from the genus Ampelomyces – hyperparasites of powdery mildews (Erysiphales) infesting trees and bushes in the municipal environment

The studies refer to the phenomenon of hyperparasitism in the municipal environment. The paper presents the occurrence of fungi of the genus Ampelomyces on Erysiphales – important group of phytopathogenic fungi. For the first time in Poland analyzed degree of infestation of Erysiphales mycelium by Ampelomyces and effect of the hyperparsites on the degree of infestation plants by Erysiphales. The high participation of the Ampelomyces was noted in each year of the study. Substantial differences were noted in the occurrence of Ampelomyces depending on the developmental stage of the host fungi and considerable differences in the prevalence of the hyperparasites on particular Erysiphales species. In all cases examined, the mean index of infestation of host plants by Erysiphales was higher than the mean degree of infestation of powdery mildew mycelium by Ampelomyces. The results indicate that under natural conditions they do not play any significant role in the reduction of the degree of infestation of host plants by Erysiphales and do not disturb drastically their life cycle

Różnorodność gatunkowa grzybów drożdżoidalnych w wybranych jeziorach eutroficznych Olsztyna

The study is part of hydromycological investigations of man-affected water bodies in Olsztyn. Our results show that yeast-like fungi are permanent components in three selected lakes (lakes Tursko, Długie and Skanda). Their abundance and species composition depend on the trophic state of each lake.Grzyby są stałym komponentem mikrobioty wód śródlądowych a każdy wzrost ich liczebności wiąże się najczęściej ze wzrastającą antropopresją i postępującym procesem eutrofizacji. Celem badań było określenie zróżnicowania taksonomicznego grzybów w trzech wybranych jeziorach Olsztyna, różniących się między sobą pod względem morfometrii, naturalnej odporności na degradację, stopniem zeutrofizowania i walorów przyrodniczych. Badania prowadzono w 2011 roku, od wczesnej wiosny do późnej jesieni. Do szczegółowych analiz zastosowano metodę filtrów membranowych oraz metody hodowli i identyfikacji zalecane w diagnostycznych laboratoriach mykologicznych. Pobrano 120 prób wody z 20 stanowisk. Uzyskano 124 izolaty grzybów drożdżoidalnych, wśród których zidentyfikowano 84 gatunki z 39 rodzajów. Stwierdzono ścisłą zależność między porami roku, trofią zbiornika a liczbą komórek grzybów w analizowanej warstwie wód powierzchniowych. Liczebność grzybów wzrastała od wiosny do jesieni w jeziorach umiarkowanie i silnie zeutrofizowanych. W jeziorze o niskiej trofii zaobserwowano odwrotną zależność

Grzyby z rodzaju Trichosporon izolowane ze skóry osób hospitalizowanych

Fungi of the genus Trichosporon are widespread in the biosphere and are a frequent component of the skin mycobiota. They are opportunistic organisms that adopt a commensal lifestyle on the skin in healthy humans but can cause pathological changes (trichosporonosis) of various intensity and range in immunocompromised persons. The species recorded in our study (T. asahii, T. capitatum, T. cutaneum, T. inkin, T. pullulans) are potential anthropopathogens. T. asahii, T. cutaneum and T. inkin are classed as BSL-2 in the biosafety classification.Grzyby z rodzaju Trichosporon są szeroko rozpowszechnione w biosferze i stanowią częsty komponent mykobioty skóry (powinowactwo do keratyny ludzkiej). Z niej mogą dostawać się do jamy ustnej, jam nosa a następnie przenosić się w głąb ontosfery. Jako formy oportunistyczne u osób zdrowych prowadzą komensaliczny tryb życia, u osób z zaburzeniami odporności mogą wywoływać zmiany chorobowe (trychosporonozy) o różnym nasileniu i różnym zasięgu. Oprócz skóry i błon śluzowych najczęściej atakowany jest układ moczowy i płciowy a jako droga zakażenia wymieniane są cewniki. Odnotowano przypadki zakażeń układowych kończących się śmiercią. Grzyby z rodzaju Trichosporon są szczególnie niebezpieczne dla trudno gojących się ran chirurgicznych i ran odleżynowych. Materiał badawczy stanowiły wymazy ze skóry między palcami rąk i nóg oraz pachwin i pach 50 pacjentów (25 kobiet i 25 mężczyzn) SPZG i ChP w Olsztynie (hospitalizacja z powodu nawracających infekcji układu oddechowego, w tym podejrzeniami o gruźlicę). Grupą kontrolną było 50 osób zdrowych, zgłaszających się na badania okresowe. Analizy laboratoryjne i oznaczanie grzybów do gatunku przeprowadzono zgodnie z ogólnie przyjętym tokiem diagnostycznym w laboratoriach mykologicznych. Od pacjentów hospitalizowanych uzyskano 93 izolaty grzybów z rodzaju Trichosporon należące do 5 gatunków: T. asahii, T. capitatum, T. cutaneum. T. inkin i T. pullulans. W grupie kontrolnej uzyskano 52 izolaty reprezentujące 3 gatunki: T. capitatum, T. cutaneum i T. inkin. W obydwu grupach grzyby częściej notowano u mężczyzn niż u kobiet. Zdecydowanym dominantem był T. cutaneum – liczba jego izolatów u osób hospitalizowanych i zdrowych była porównywalna. W przypadku pozostałych gatunków liczba izolatów uzyskanych od osób hospitalizowanych znacznie przewyższała liczbę izolatów stwierdzonych w grupie kontrolnej. Wszystkie gatunki odnotowane w przeprowadzonych badaniach należą do potencjalnych antropopatogenów, a T. asahii, T. cutaneum i T. inkin są uwzględnione w klasyfikacji biobezpieczeństwa z kategorią BSL-2. W tej kategorii znajdują się grzyby zasiedlające organizmy bezkręgowców i kręgowców, o dużej zdolności przeżywania w tkankach różnych narządów, mogące wywoływać głębokie oportunistyczne zakażenia. Reasumując, skórę człowieka należy traktować jako jeden z naturalnych rezerwuarów mikrogrzybów potencjalnie chorobotwórczych. Oprócz typowych dermatofitów jest ona siedliskiem licznych drożdży, wśród których grzyby z rodzaju Trichosporon wydają się odgrywać pierwszoplanową rolę

Ampelomyces hyperparasites - occurrence and effect on the development of ascomata of Erysiphales species under conditions of anthropopressure

Fungi of the genus Ampelomyces are the major antagonists of Erysiphales fungi being a significant group of phytopathogens. The hyperparasites attack various developmental stages of powdery mildews. As a result the infested ascomata do not reach the stage of maturity, do not form appendages nor ascospores, which is linked with a reduction of the source of primary infections. Studies conducted so far have mainly been devoted to Ampelomyces fungi application in the biological control of powdery mildews on crops, whilst a few only have been focused on the ecology of these mycoparasites on Erysiphales fungi infecting plants, especially in the urban environment. The present study addresses the natural occurrence and effect of Ampelomyces fungi on the development of ascomata of powdery mildews species. The material was collected in 2005–2009 in several cities of the northeastern Poland. First time ever Ampelomyces spores are reported in mature ascomata of Erysiphales with fully developed appendages. This phenomenon has been observed in the case of two species, viz.: Erysiphe flexuosa on Aesculus spp. and E. vanbruntiana var. sambuci-racemosae on Sambucus racemosa and is presumably linked with improved implementation, propagation and probably better survival during winter months

Yeasts isolated from frequently in-patients and out-patients

The paper is a part of a general mycological monitoring study of nosocomial infections. Differences in the species composition and drug resistance of fungi isolated from in-patients and out-patients prompted an analysis of this topic. The studies were conducted with fungi from the collection of the Department of Mycology, University of Warmia and Mazury in Olsztyn, that were isolated from the oral cavity, sputum, bronchoscopic fluid, anus and skin from 100 in-patients and 100 out-patients. Laboratory analyses, including species categorization of fungi, were performed according to routine mycological diagnostics. Drug sensitivity to fluconazole and nystatin was tested with the disc diffusion method. In the group of in-patients, a wider taxonomic diversity of fungi (12 species) was found in comparison with the out-patients (7 species) and 31 cases of multifocal infections were recorded, while in the second group the number of the latter was only six. In all patients, C. albicans were predominant, constituting the largest proportion in focal infections in all patients and in multifocal infections in the in-patients. In the latter, over a half of the examined individuals were resistant to fluconazole (C. glabrata and C. krusei – 80%, C. tropicalis and S. capsularis – 60%, C. guilliermondii – 50%) and nystatin (T. beigelii – 80%, C. krusei and C. tropicalis – 50%). Substantially lower drug resistance of fungi was recorded in the out-patients. The hospital environment is an abundant reservoir of different fungal species with significantly greater expansiveness and aggressiveness compared to the environment outside a hospital