Czynność rozkurczowa lewej komory a nieprawidłowa tolerancja glukozy u chorych z niewydolnością serca i niską frakcją wyrzutową lewej komory

Wstęp: Badania epidemiologiczne wskazują, że podobnie jak cukrzyca, nieprawidłowa tolerancja glukozy (IGT) wiąże się ze zwiększonym ryzykiem występowania chorób układu sercowo- naczyniowego, w tym niewydolności serca (HF). Jednym ze wskaźników stopnia zaawansowania HF jest czynność rozkurczowa lewej komory, a restrykcyjny profil napełniania lewej komory, oceniany w echokardiograficznym badaniu dopplerowskim, wiąże się ze zwiększoną śmiertelnością i potrzebą przeszczepienia serca. Celem pracy była ocena czynności rozkurczowej lewej komory serca u chorych z nieprawidłową tolerancją glukozy i niewydolnością serca w przebiegu dysfunkcji skurczowej lewej komory. Materiał i metody: U 61 chorych z HF i frakcją wyrzutową lewej komory (LVEF) < 45%, w wieku średnio 50,5 &plusmn; 8,0 lat, wykonano badanie echokardiograficzne z oceną czynności rozkurczowej lewej komory i doustny test tolerancji glukozy (OGTT). Restrykcyjny typ napływu mitralnego (RFP) rozpoznawano, gdy wartość E/A > 2 lub zawierała się w przedziale pomiędzy 1 i 2 z czasem deceleracji fali E (DTE) &#8804; 130 ms. Wyniki: Nieprawidłową tolerancję glukozy (IGT) rozpoznano u 25 chorych, prawidłową tolerancję (NGT) u 36 osób. Nie stwierdzono istotnych różnic między grupami w odniesieniu do podstawowej charakterystyki klinicznej i LVEF. U chorych z IGT istotnie częściej występował RFP (60 vs. 33%; p = 0,039) i zaliczono ich do wyższej klasy według NYHA niż chorych NGT. W analizie regresji wielokrotnej stężenie glukozy po 2 godzinach w OGTT istotnie wiązało się z E/A (p = 0,003) niezależnie od klasy NYHA, dawki diuretyków i LVEF. Wnioski: U chorych z HF w przebiegu dysfunkcji skurczowej lewej komory serca i nieprawidłową tolerancją glukozy stwierdza się cechy bardziej zaawansowanej dysfunkcji rozkurczowej lewej komory oraz gorszy stan czynnościowy wyrażający się wyższą klasą NYHA niż u chorych bez zaburzeń metabolizmu glukozy

Odmienność przebudowy nadciśnieniowej u kobiet

Cel pracy: Przebudowę nadciśnieniową serca ocenia się echokardiograficznie za pomocą względnej grubości ścian lewej komory (RWT, relative wall thickness) i masy lewej komory (LVM, left ventricular mass). Powszechnie uważa się, że RWT jest niezależna od płci. Celem pracy była próba weryfikacji tego poglądu oraz ocena odmienności przebudowy u kobiet (K) i mężczyzn (M). Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 351 chorych (169 K, 182 M) z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym. U wszystkich chorych wykonywano badanie echokardiograficzne M-mode i w prezentacji dwuwymiarowej. Pomiarów dokonywano w konwencji Penn, LVM obliczano według wzoru Devereux, do oceny przebudowy zastosowano klasyfikację Ganau. W EKG oceniano cechy przerostu i przeciążenia lewej komory (LV, left ventricle). Wyniki: Kobiety miały istotnie wyższe ciśnienie skurczowe (169 &plusmn; 22 vs 164 &plusmn; 24 mm Hg; p < 0,005) i ciśnienie tętna (72 &plusmn; 17 vs 64 &plusmn; 18 mm Hg; p < 0,00005), a niższe ciśnienie rozkurczowe (97 &plusmn; 11 vs 100 &plusmn; 14 mm Hg; p < 0,05). W EKG u kobiet częściej obserwowano przeciążenie LV (19% vs 8%; p < 0,05), a rzadziej przerost LV (20 vs 33%; p < 0,05). U kobiet stwierdzano istotnie większą RWT (0,52 &plusmn; 0,08 vs 0,49 &plusmn; 0,09; p < 0,0002). Względna grubość ścian LV u kobiet była istotnie słabiej skorelowana z wymiarem lewej komory i lewego przedsionka niż u mężczyzn. Przy RWT założonej jako prawidłowa Ł 0,45 przerost koncentryczny występował u kobiet istotnie częściej (37 vs 24%; p < 0,001), natomiast remodeling koncentryczny i przerost ekscentryczny znacznie rzadziej (odpowiednio: 4 vs 11%, p < 0,001; 7 vs 15%; p < 0,01). Wnioski: Względna grubość ścian lewej komory nie jest niezależna od płci chorych z nadciśnieniem tętniczym - jest istotnie wyższa u kobiet, szczególnie powyżej 60 rż. i z większą LVM. U kobiet częściej występuje przerost koncentryczny, natomiast rzadziej remodeling koncentryczny i przerost ekscentryczny