Trendy zmian rodzajów stosowanych kardiologicznych wszczepialnych urządzeń elektronicznych z perspektywy 14-letniego okresu wykonywania procedur w referencyjnym ośrodku kardiologicznym

Introduction. Indications for the use of cardiac implantable electronic devices (CIEDs) have been expanded over the years, just as there has been progress in CIED technology. Open cardiothoracic surgeries have been replaced by transvenous procedures conducted with only local anesthesia. These factors have effected certain changes in the quantity, proportions, and types of implanted devices. However, it takes a long observation period to determine the direction, duration, or rapidity of such trend changes as well as to project the relevant figures for the future.Material and methods. This retrospective analysis included CIED implantation procedures performed at our center in the period from 2002 to 2015. The analyses were based on medical records, including: procedure logs, procedure reports, and outpatient follow-up entries. This manuscript includes a year-by-year analysis of selected types of CIED-related procedures, i.e.: de novo device implantation, device replacement, and device upgrade procedures.Results. A total of 7,921 CIED-related procedures were conducted in the evaluated period. Female patients constituted 52% and males 48% (mean age 72.7 years). De novo device implantation procedures constituted 68.5% of all CIED-related procedures, device replacement due to predicted battery depletion was conducted in 24.4% of cases, and the remaining 7.1% of procedures were classified as ‘other’. The de novo device implantation group involved pacemaker (PM) implantation procedures (81.7%) including single-chamber atrial (AAI) (6.2%) and ventricular (VVI) (49.6%) devices and dual-chamber atrioventricular (DDD) (43.8%) devices. The remaining 18.3% of the de novo procedures were implantable cardioverter-defibrillators (ICD) (83.2%) including dual (ICD-DR) (26.0%) and single-chamber (ICD-VR) (57.2%) devices and cardiac resynchronization therapy defibrillators (CRT-D) (16.7%). Single-chamber to dual-chamber pacemaker replacement procedures constituted 82.4% of all CIED upgrade procedures. The remaining 17.6% of device upgrade procedures included adding new functions, such as terminating ventricular tachyarrhythmias (upgrade to ICD) and/or cardiac resynchronization (upgrade to CRT-D).Conclusions. The general rise in the number of CIED-related procedures saw increasing proportions of ICD and CRT device use both in the de novo device implantation and device upgrade groups. Our projections indicate a persistent trend of increasing number of CIED-related procedures discussed in this manuscript.Wstęp. Wskazania do stosowania kardiologicznych wszczepialnych urządzeń elektronicznych (CIED) przez lata się rozszerzyły, a także dokonała się ewolucja rozwiązań technologicznych implantowanych urządzeń. Operacje torakokardiochirurgiczne ustąpiły miejsca technikom zabiegowym z wykorzystaniem układu żylnego i wykonywanym w tylko miejscowym znieczuleniu. Wszystkie te czynniki łącznie modelują zmianę liczby i proporcji oraz rodzajów urządzeń implantowanych podczas procedur. Ukierunkowanie, trwałość lub dynamika zmian trendów są jednak widoczne dopiero w dłuższych okresach, co jednocześnie pozwala na szacowanie wartości prognostycznych.Materiał i metody. Oceną retrospektywną objęto zabiegi CIED wykonane w ośrodku w latach 2002–2015. Analizę badanego materiału przeprowadzono z wykorzystaniem informacji zawartych w dokumentacji medycznej, w tym w księgach zabiegowych i protokołach wykonanej procedury, oraz zaczerpnięto z przeprowadzonych poszpitalnych badań kontrolnych. W opracowaniu uwzględniono coroczną analizę wyodrębnionych grup zabiegów, takich jak implantacje pierwszorazowe (de novo), wymiany urządzeń, modernizacje (up-grade).Wyniki. W badanym okresie przeprowadzono łącznie 7921 zabiegów z zakresu CIED. Stosunek odsetków kobiet do mężczyzn wynosił 52% v. 48% (śr. wieku: 72,7 roku). Implantacje de novo stanowiły 68,5% wszystkich wykonanych procedur, wymiany urządzeń z powodu wyczerpywania się baterii zasilających dotyczyły 24,4% przypadków, a 7,1% stanowiły pozostałe zabiegi. W grupie pierwszorazowych procedur wszczepienia stymulatorów (PM) dotyczyły 81,7% zabiegów, w tym: przedsionkowych (AAI) — 6,2%, komorowych (VVI) — 49,6%, przedsionkowo-komorowych (DDD) — 43,8%. Pozostałe 18,3% procedur de novo tworzyły w 83,2% układy kardiowertująco-defibrylujące (ICD), w tym w 26,0% — ICD-DR, w 57,2% — ICD-VR, a w 16,7% — wzbogacone o funkcję resynchornizacji CRT-D. Modernizacje w obrębie układów stymulujących objęły 82,4% wszystkich zabiegów o charakterze up-grade. Zabiegi up-grade wzbogacające dotychczasowy układ o urządzenie z nowymi funkcjami, takimi jak przerywanie tachyarytmii komorowych (do → ICD) i/lub resynchronizację serca (do → CRT-D), stanowiły 17,6% wszystkich modyfikacji.Wnioski. Wzrostowi ogólnej liczby wykonywanych zabiegów CIED towarzyszyło zwiększanie udziału zakładanych urządzeń z rozszerzonym zakresem terapii o funkcje antyarytmiczne i/lub resynchronizujące zarówno w grupach zabiegów de novo, jak i up-grade. Szacowane wartości prognostyczne wskazują na utrzymanie się trendu wzrostu liczby wykonywania procedur CIED z urządzeniami analizowanych w opracowaniu

Supraclavicular course of the cephalic vein — implications for cardiac electronic device implantation

Poprzeczna wenesekcja żyły odpromieniowej (cut-down CV) w trójkącie naramienno-piersiowym jest zwykle pierwszą preferowaną próbą uzyskania dostępu do żylnego układu naczyniowego ze względu na niższe ryzyko traumatyzacji otaczających struktur niż w przypadku nakłucia przedsionkowo-komorowego (AV puncture). Jednak dopiero sprzyjające parametry morfometryczne CV pozwalają na skuteczne przeprowadzenie elektrody do kolejnych naczyń, jakimi są AV i żyła podobojczykowa (SV). Autorzy opracowania prezentują rzadką odmianę CV, do ujawnienia której doszło podczas zabiegu implantacji układu stymulującego serce. Podczas implantacji układu typu VVI u 71-letniego mężczyzny, po częściowym wprowadzeniu elektrody techniką cut-down CV do układu żylnego, pojawiła się trudność w jej dalszym pasażowaniu. Fluoroskopia uwidoczniła nadobojczykowy przebieg elektrody i miejsce blokady. Zobrazowanie naczyń preparatem kontrastowym ujawniło przyczynę oraz pełną strukturę morfoanatomiczną układu żylnego — obecność rozgałęzienia CV na dwa naczynia, z których jedno przemieszczało się ponad obojczykiem i było naczyniem dominującym wielkością, drugie natomiast, o typowym dla CV przebiegu podobojczykowym, łączyło się swoim dopływem z SV. Elektrodę przeprowadzono naczyniem przebiegającym podobojczykowo, a po uzyskaniu optymalnych parametrów stymulacji połączono ze stymulatorem. W analizowanym materiale wykonanych w klinice 1828 pierwszorazowych zabiegów z zakresu stałej elektroterapii serca (2011–2014) w 6 przypadkach (0,3%) wykryto zaprezentowaną odmianę CV z naczyniem przemieszczającym się ponad obojczykiem. Wprowadzenie elektrody do nadobojczykowego odgałęzienia CV może sprzyjać zarówno uszkodzeniom elementów przewodu (izolacja), jak i tkanek pokrywających (skóra), i należy szacować je jako późne powikłanie elektroterapii. Uwidocznienie nietypowego przebiegu elektrod podczas fluoroskopii wymaga śródzabiegowego podania środka kontrastowego uwidaczniającego cechy morfometryczne naczyń, w tym takie znalezisko, jak nadobojczykowe odgałęzienie CV. Nadobojczykowe położenie CV jest rzadkim zjawiskiem anatomicznym, tym niemniej może istotnie wpłynąć na przebieg zabiegu z zakresu stałej elektroterapii serca.Cephalic vein (CV) cut-down within the clavipectoral triangle is typically the first choice in transvenous lead placement, which is due to its lower risk of injury to neighbouring structures than with axillary vein (AV) puncture. However, it is only with favourable morphometric parameters of the CV that cardiac leads can be successfully passed through subsequent vessels, such as the AV and the subclavian vein (SV). We present a rare CV variation detected during cardiac pacing device implantation. After a cardiac lead was partially introduced into the venous system via the CV cut-down approach during a VVI device implantation in a 71-year-old male, there was a problem with advancing it further. Fluoroscopy revealed a supraclavicular course of the lead and the site of blockage. Intravenous contrast administration showed the cause of the problem by fully visualizing the morpho-anatomical venous layout: CV bifurcated into two vessels, the larger one of which traversed above the clavicle and the smaller one had an infraclavicular course typical for the CV and ultimately drained into the SV. Eventually, the lead was introduced via the infraclavicular branch of the vessel and connected to the pacemaker after optimal pacing parameters had been achieved. Six out of 1828 cases (0.3%) of first-time procedures for cardiac pacing device implantation conducted at our clinic between 2011 and 2014 showed the variation presented here, i.e. CV bifurcation with one of the resulting vessels coursing above the clavicle. Transvenous lead insertion via a supraclavicular CV branch may result in lead damage (insulation) as well as overlying tissue injury (skin), which should be taken into account as late complications of cardiac pacing device implantation. Any atypical course of transvenous leads requires intra-procedural fluoroscopy with diagnostic administration of a contrast agent to visualize morphometric parameters of vessels including such findings as CV with a supraclavicular branch. A supraclavicular course of the CV is a rare anatomical phenomenon; however, it may have a significant impact on transvenous placement of pacemaker or defibrillator leads

Influence of echocardiographic and radiographic characteristics on atrial sensing amplitude in patients with Linox Smart S DX defibrillation leads

Background: Single-lead for implantable cardioverter-defibrillator (ICD) with floating atrial sensing dipole is a new diagnostic tool with the potential advantage in terms of arrhythmia discrimination. We sought to determine whether right heart size and dipole position influence atrial sensing. Methods: Atrial sensing (AS) amplitude was measured during implantation (PP, periprocedural), predischarge (IHFU, in-hospital follow-up) and 3–6 months after the procedure (AFU, ambulatory follow-up). Results were related to atrial dipole position in the right atrium (RA) on the basis of chest X-ray examination as well as right heart dimensions at echocardiography. Results: Twenty-four patients were included into final analysis. In 14 (58.3%) patients, sensing dipole was located in regions 1 and 2 of the RA. AS amplitude was greater in regions 1 and 2 when com¬pared to other locations (3.15 vs. 1.2 mV, p = 0.045, 7.53 vs. 3.8 mV, p < 0.001 and 5.63 vs. 2.44 mV, p = 0.017 for PP measurements, IHFU and AFU, respectively). There was a significant negative correlation between AS-PP and short RA dimension (RADs) (r = –0.56, p = 0.02), AS-IHFU and RA area (RAA) (r = –0.45, p < 0.05), AS-AFU and long RA dimension (RADl) (r = –0.46; p = 0.02), AS-AFU and RADs (r = –0,48, p = 0.02), and AS-AFU and RAA (and r = –0.52, p < 0.01). There was no relationship between AS and other right heart dimensions. Conclusions: Larger RA size and low sensing dipole location were associated with lower AS amplitude in single-lead dual chamber ICD

Pierwsze doświadczenia z dwujamowymi stymulatorami firmy Medtronic objętymi alertem bezpieczeństwa

Introduction. Medtronic released a subset of dual chamber pacemakers that are suspected of a software error that can result in a lack of pacing. The Food and Drug Administration has deemed a class I recall. Material and methods. Medtronic advise reprogramming for patients with susceptible mode to non-susceptible pacing modes that are: DVI, DVIR, DOO(R), VVI, VVIR, VOO(R), VVT, AAI, AAIR, AOO(R), AAT, OVO. Results. 48 patients received an atrioventricular recalled device. Initially the DDD/DDDR mode was programmed in 44 patients and VVI/VVIR mode in the other four patients. The atrial and ventricular lead parameters such as pacing threshold, sensing threshold and impedance were within normal ranges. Pacemaker dependency in atria concerned 16/48 (33.33%) patients and in ventricles 13/48 (27.1%) patients. Three patients complained of fatigue, dizziness and near syncope. In 24 patients, devices were reprogrammed: in 17 (35.41%) patients to the DVIR mode and in seven (14.58%) patients to the VVI(R) mode. Two patients chose to be reprogrammed to the DDDR mode because of intolerance to non-susceptible pacing modes. Conclusions. Only three patients experienced symptoms that may be associated with pacemaker dysfunction; in 24/48 patients we programmed safety mode DVI(R) or VVI(R). The pacemaker dependency concerned almost 33.33% of patients.Wstęp. Firma Medtronic wypuściła na rynek grupę przedsionkowo-komorowych stymulatorów podejrzanych o błąd oprogramowania, który może prowadzić do wstrzymania stymulacji. Agencja ds. Żywności i Leków objęła powyższe urządzenia alertem klasy pierwszej. Materiały i metody. Firma Medtronic zaleca zmianę programu u chorych stymulowanych w trybie podatnym na wystąpienie błędu na tryb niepodatny, czyli: DVI, DVIR, DOO(R), VVI, VVIR, VOO(R), VVT, AAI, AAIR, AOO(R), AAT, OVO. Wyniki. Przedsionkowo-komorowy stymulator objęty obecnie alertem wszczepiono 48 chorym. U 44 pacjentów począt­kowo występował tryb DDD/DDDR, natomiast u 4 pacjentów — VVI/VVIR. Parametry elektrod, takie jak próg stymulacji, amplituda sygnału czy oporność, pozostawały w granicach normy. Zależność od stymulatora w przedsionkach dotyczyła 16 spośród 48 (33,33%) pacjentów, natomiast w komorach — 13 spośród 48 (27,1%) chorych. U 3 osób wystąpiły zmęczenie, zawroty głowy, prawie omdlenie. U 24 chorych stymulatory przeprogramowano w tryb bezpieczny — u 17 (35,41%) pacjentów w tryb DVIR, a 7 (14,58%) chorych w tryb VVI(R). Dwóch chorych zdecydowało o powrocie do trybu DDDR z powodu nietolerancji trybów niepodatnych na wystąpienie błędu. Wnioski. Trzech pacjentów doświadczyło objawów, które mogą się wiązać z dysfunkcją stymulatora, u 24 z 48 chorych zaprogramowano tryb bezpieczny [DVI(R) lub VVI(R)]. Stymulatorozależność dotyczyła 33,3% chorych

Sprint Fidelis implantable cardioverter-defibrillators lead patient management and survival: Single center study

Background: Over the last several years significant rises in the use of implanted cardioverter-defibrillators (ICD) have also resulted in a number of associated complications. This number includes lead failure. Sprint Fidelis (SF) ICD lead is regarded as a lead with elevated failure risk. Every center acting in accordance with the guidelines should observe patients more thoroughly especially with recalled leads and run a registry of their follow-up. The aim of this research was to present follow-up of the patients with SF leads (types 6948, 6949) from a single implantation center. Methods: There were 36 SF leads implanted in 36 patients. Mean follow-up period was 76 months (IQR 40.3–86.8). Patients were subjected to regular check-ups in 3 to 6 month intervals. Results: Patients were implanted at a median age of 66.5 years and majority of them had ischemic cardiomyopathy (72%). A majority of the studied population were men (72.2%). Predominantly dual-chamber ICD (ICD-DR) were implanted (50% ICD-DR vs. 47.2% ICD-VR). The guidelines for management of patients implanted with SF were fully implemented. During the follow-up 14 (38.9%) patients died. No deaths were noted that could be attributed to lead failure. In 5 cases lead failure was identified and of these 4 leads were replaced. Median time from implantation to the detection of lead dysfunction was 52 months (IQR 49; 83). The symptoms of failure consisted of: inappropriate shocks, alternating ventricular lead signal, or loss of ventricular stimulation. Conclusions: The follow-up of patients with recalled SF leads in a single center supports that implementation SF management guidelines could be effective in clinical practice

Przypadek niedrożności żyły bezimiennej — wpływ na wybór postępowania zabiegowego w stałej elektroterapii serca

Successful transvenous insertion of cardiac pacing leads during pacemaker implantation is contingent on the patency of consecutive vessels. Vessel obstruction can be detected during either first-time or subsequent procedures associated with the need to introduce additional pacing leads. Venous thrombosis is the most common cause for vessel occlusion, and the main occlusion site along the venous route used for cardiac lead insertion is the subclavian vein, in contrast to the innominate vein or the superior vena cava, whose occlusion rates are much lower. The patient presented here developed venous thrombosis in the left brachiocephalic vein (BCV) also known as the innominate vein 5 years after a first-time permanent cardiac pacing system implantation. Contrast-enhanced vascular imaging conducted during a subsequent procedure intended to introduce a new lead revealed the location and extent of BCV occlusion. Out of 2,258 procedures requiring cardiac lead insertion and performed within a 5-year period (2010–2014) at the Clinic (including 68 cases of adding a lead to the existing device) this was the only case of BCV occlusion of this aetiology. Literature reports on BCV emphasize the uncommonness of this type of occlusion and discuss its effect on the course of the procedure.Warunkiem skutecznego doprowadzenia elektrod do serca drogą przezżylną podczas zabiegów z zakresu stałej elektroterapii serca jest drożność światła kolejnych naczyń. Upośledzona drożność może się ujawnić zarówno podczas pierwszorazowych zabiegów, jak i powtórnej ingerencji w układ żylny z powodu konieczności wprowadzenia nowych elektrod. Zmiany pozakrzepowe są najczęstszą przyczyną zaburzeń drożności, a miejscem ich występowania w obrębie naczyń żylnych pasażujących elektrody do serca w znacznym stopniu jest żyła podobojczykowa, w przeciwieństwie do żyły bezimiennej oraz żyły głównej górnej. W prezentowanym przypadku do wytworzenia zmian pozakrzepowych w lewej żyle ramienno-głowowej (BCV) doszło w 5-letnim okresie po zabiegu pierwszorazowej implantacji układu. Zobrazowanie naczyń preparatem kontrastowym podczas kolejnego zabiegu i próby wprowadzenia nowej elektrody ujawniło lokalizację oraz zakres upośledzenia drożności BCV. W obrębie grupy 2258 zabiegów, wykonanych w czasie 5 lat (2010–2014) w klinice, wymagających wprowadzenia elektrody (w tym 68 przypadków w dotychczasowym układzie), jest to jedyny przypadek niedrożności BCV o tej etiologii. W piśmiennictwie o BCV podkreśla się sporadyczność jej niedrożności oraz wpływ na przebieg zabiegu

Obserwacja długoterminowa u pacjentów z wszczepialnym kardiowerterem- -defibrylatorem i poddanych terapii resynchronizującej oraz bez niej

Introduction. An implantable cardioverter-defibrillator (ICD) with or without resynchronisation therapy (CRT-D) is an effective treatment in heart failure patients (pts.).  Materials and methods. We retrospectively analysed 60 patients (50/60; 83.33% male) with implanted ICD or CRT-D followed-up in the Cardiology Department between May 1995 and February 2019 who had undergone at least one device exchange.  Results. Women rarely received ICD, and especially ICD with CRT-D, compared to men [9/26 females in ICD and 1/24 in CRT-D group (p = 0.035) OR 8.31 95% CI (0.98–70.56)] and presented higher left ventricular ejection fraction (LVEF) (38.11 ± 12.74% vs 29.65 ± 12.63, p = 0.027). CRT-D in our patients was implanted mainly as primary prevention [22/25 vs 18/35 (p = 0.0726) OR 6.93 95% CI (1.75–27.43)] and in patients with a lower LVEF compared to the ICD- only patients [24.75 ± 8.98 vs 35.52 ± 13.55% (p = 0.001)]. Technical analysis of endocardial lead parameters at im- plantation and at the final follow-up revealed a decrease in impedance in cases of atrial, defibrillator and left-ventricular leads. In the ICD-only group, atrial impedance was 280.03 ± 335.3 vs 218.29 ± 229.48 ohm (p = 0.0018), and defi- brillator lead impedance was 768.66 ± 210.62 vs 507.03 ± 131.67 ohm (p &lt; 0.001) (at implantation vs final follow-up respectively). In the ICD plus CRT-D group, mean atrial lead impedance was 511.05 ± 271.30 vs 388.55 ± 231.75 ohm (p = 0.007), impedance of the defibrillator lead was 698.95 ± 165.45 vs 547.13 ± 385.24 ohm (p = 0.002), and impe- dance of the left-ventricular lead was 1,036.28 ± 337.34 vs 794.87 ± 274.99 ohm (p &lt; 0.001).  Conclusion. Women receive CRT-D therapy less often than men. CRT-D is implanted in pts. with lower LVEF and mainly as primary prevention. All endocardial leads impedance decreased with the passing of time. Wprowadzenie. Wszczepialny kardiowerter-defibrylator (ICD) z terapią resynchronizującą (CRT-D) oraz bez niej stanowi efektywny element leczenia u pacjentów z niewydolnością serca.  Metody i wyniki. Sześćdziesięciu pacjentów (50/60; 83,33% mężczyzn) pozostających pod opieką kliniki kardiologii w la- tach od maja 1995 roku do lutego 2019 roku z wszczepionym ICD/CRT-D, u których wykonano przynajmniej jedną wy- mianę urządzenia, poddano retrospektywnej analizie. Kobietom rzadziej wszczepieniu zarówno ICD, jak i CRT-D niż męż- czyznom (9/26 kobiet w grupie z ICD oraz 1/24 w grupie z CRT-D [p = 0,035], iloraz szans [OR] 8.31 95-proc. przedział ufności [CI] 0,98–70,56). Panie charakteryzowały się wyższą frakcją wyrzutową lewej komory (LVEF) (38,11 ± 12,74% v. 29,65 ± 12,63 [p = 0,027]). U opisywanych chorych CRT-D wszczepiano głównie w ramach w prewencji pierwotnej (22/25 v. 18/35 [p = 0,0726], OR 6,93 95% CI 1,75–27,43) oraz u pacjentów z niższą LVEF niż u osób z ICD (24,75 ± 8,98 v. 35,52 ± 13,55%; p = 0,001). Analiza parametrów technicznych elektrod endokawitarnych wykazała obniżenie oporności, gdy porównano parametry z dnia wszczepienia i ostatniej wizyty kontrolnej. W grupie z wszczepionym ICD oporność elektrod przedsionkowych wynosiła 280,03 ± 335,3 w porównaniu z 218,29 ± 229,48 omów (p = 0,0018), a elektrod defibrylujących 768,66 ± 210,62 w porównaniu z 507,03 ± 131,67 omów (p < 0,001) (dzień implantacji v. ostatnia kontrola). W grupie poddanych CRT-D średnia oporność elektrod przedsionkowych wynosiła 511,05 ± 271,30 w porównaniu z 388,55 ± 231,75 omów (p = 0,007), elektrod defibrylujących 698,95 ± 165,45 w porównaniu z 547,13 ± 385,24 omów (p = 0,002), a elektrod lewokomorowych 1036,28 ± 337,34 w porównaniu z 794,87 ± 274,99 omów (p < 0,001), gdy porównano dzień implantacji z dniem ostatniej kontroli.  Wnioski. Kobiety podlegają terapii resynchronizującej znacznie rzadziej niż mężczyźni. Ponadto CRT-D poddano pacjen- tów z niższą LVEF, głównie w ramach prewencji pierwotnej. Oporność wszystkich elektrod ulegała obniżeniu z upływa- jącym czasem.