Tętniak prawdziwy po bezobjawowym zawale dolnej ściany lewej komory jako podłoże ciężkiej wtórnej niedomykalności mitralnej

Przedstawiony opis przypadku ukazuje nietypowy, bezobjawowy przebieg choroby wieńcowej z wytworzeniem tętniaka prawdziwego lewej komory, powodującego ciężką, przez długi czas skąpoobjawową, niedomykalność zastawki mitralnej

Calibration of parameters of water supply network model using genetic algorithm

Computer simulation models of water supply networks are commonly applied in the water industry. As part of the research works, results of which are presented in the paper, OFF-LINE and ON-LINE calibration of water supply network model parameters using two methods was carried out and compared. The network skeleton was developed in the Epanet software. For optimization two types of dependent variables were subjected: the pressure on the node and volume flow in the network section. The first calibration method regards to application of the genetic algorithm, which is a build in plugin - “Epanet Calibrator”. The second method was related to the use of function ga, which is implemented in the MATLAB toolbox Genetic Algorithm and Direct Search. The possibilities of application of these algorithms to solve the issue of optimizing the parameters of the created model of water supply network in both cases: OFF-LINE and ON-LINE calibration was examined. An analysis of the effectiveness of the considered algorithms for different values of configuration parameters was performed. Based on the achieved results it was stated that application of the ga algorithm gives higher correlation of the calibrated values to the empirical data

Wpływ przezskórnej angioplastyki tętnic wieńcowych na odstęp QTc, jego dyspersję i dobową zmienność

Cel pracy: Celem pracy była ocena wpływu koronaroplastyki na czas trwania odstępu QT, dyspersję odstępu QT oraz zmienność dobową odstępu QT, które są zaliczane do czynników ryzyka nagłej śmierci sercowej. Analizowano również wpływ przebytego zawału mięśnia sercowego, angioplastyki tętnicy odpowiedzialnej za zawał, obniżonej frakcji wyrzutowej i wykonanej niepełnej rewaskularyzacji na zmianę odstępu QTc po koronaroplastyce. Materiał i metody: Badaniem objęto 45 chorych (35 mężczyzn i 10 kobiet) w 33-69 rż., średnio 53,7 &plusmn; 9,9 lat, u których wykonano skuteczną przezskórną angioplastykę tętnicy wieńcowej. U wszystkich badanych wykonano zapis EKG bezpośrednio przed koronaroplastyką oraz średnio 16,6 &plusmn; 4,3 dni po niej. Odstęp QT mierzono manualnie w 3 kolejnych ewolucjach w każdym z 12 odprowadzeń EKG z uwzględnieniem poprawki Bazetta (QTc). Za miarę dyspersji przyjęto różnicę pomiędzy maksymalnym i minimalnym QTc (QTcd) oraz odchylenie standardowe QTc (SD QTc). Zmienność dobową QTc oceniano na podstawie 24-godzinnego monitorowania EKG (rejestrator cyfrowy Oxford FD3). Określono średnie QTc z kolejnych godzin (hQTc). Jako miarę zmienności dobowej QTc przyjęto różnicę między maksymalnym i minimalnym hQTc oraz odchylenie standardowe hQTc (SD hQTc). Wyniki: Po koronaroplastyce obserwowano istotne zmniejszenie dyspersji QTc (średnio z 60 &plusmn; 27 ms do 50 &plusmn; 21 ms; p = 0,01) oraz SD QTc (średnio z 19 &plusmn; 8,5 ms do 15 &plusmn; 7,4 ms; p = 0,005). Nie stwierdzono natomiast znamiennych zmian średniego QTc. W grupie chorych z wartością QTcd przed koronaroplastyką wynoszącą powyżej 60 ms (20 chorych) obserwowano największą poprawę QTcd: średnio z 85 &plusmn; 18 ms do 59 &plusmn; 20 ms; p < 0,0001. W 24-godzinnym monitorowaniu EKG nie obserwowano istotnych zmian średnich hQTc (przed koronaroplastyką średnio 385 &plusmn; 35 ms, zaś po: 389 &plusmn; 27 ms), różnicy między maksymalnym i minimalnym hQTc (odpowiednio 46 &plusmn; 33 ms i 44 &plusmn; 29 ms) ani istotnych zmian SD hQTc (11,8 &plusmn; 8,2 ms i 11,7 &plusmn; 8,1 ms). Wnioski: 1. Po koronaroplastyce dyspersja QTc zmniejszyła się istotnie, natomiast dobowa zmienność QTc nie uległa zmianie. 2. Największa poprawa dyspersji QTc wystąpiła w grupie chorych z wyjściową QTcd powyżej 60 ms. 3. Nie obserwowano zależności między przebytym zawałem mięśnia sercowego, angioplastyką tętnicy odpowiedzialnej za zawał, obniżoną frakcją wyrzutową ani niepełną rewaskularyzacją a zmianą dyspersji QTc po koronaroplastyce. 4. W grupie osób z upośledzoną kurczliwością lewej komory serca, pomimo znamiennego obniżenia wartości QTcd po koronaroplastyce, dyspersja QTc pozostała nieprawidłowa u 57% chorych

Wytyczne leczenia przetok przewodu pokarmowego. Stanowisko Grupy Ekspertów Towarzystwa Chirurgów Polskich

Wstęp: Nieszczelność przewodu pokarmowego należy do najtrudniejszych problemów w chirurgii przewodu pokarmowego. Związana jest ona z: wysoką chorobowością i licznymi powikłaniami, dużym ryzykiem zgonu, przedłużoną hospitalizacją oraz zwielokrotnieniem kosztów leczenia. Cel: Zadaniem zespołu było opracowanie zaleceń dotyczących leczenia przetok przewodu pokarmowego zgodnie aktualną wiedzą medyczną w celu ograniczenia śmiertelności oraz chorobowości związanej z leczeniem. Materiały i metody: Opracowanie niniejszych zaleceń oparto na przeglądzie dostępnego piśmiennictwa z baz PubMed, Medline i Cochrane Library z okresu od 1.01.2010 do 31.12.2020, ze szczególnym uwzględnieniem przeglądów systematycznych oraz zaleceń klinicznych uznanych towarzystw naukowych. Zalecenia sformułowano w formie dyrektywnej i poddano je ocenie metodą Delphi. Wyniki i wnioski: Przedstawiono 9 zaleceń wraz z omówieniem oraz uwagami ekspertów. Leczenie powinno być prowadzone w oparciu o zespół wielodyscyplinarny (chirurg, anestezjolog, specjalista żywienia klinicznego/dietetyk, pielęgniarka, farmaceuta, endoskopista)