Postęp w badaniach nad peptydami natriuretycznymi

Natriuretic peptides are hormones mainly involved in the regulation of water and electrolyte balance and the regulation of cardiovascular function. So far, six classic natiruretic peptides have been described: type A natriuretic peptide, type B natriuretic peptide, type C natriuretic peptide, type D natriuretic peptide and uroguanylin. The family of natiruretic peptides also includes osteocrine and musculin, which have different metabolic activities. Natiruretic peptides carry out their biological activities by interacting with three membrane receptors. The bioavailability of these compounds is regulated, among others, by neprilisin. Plasma nartiuretic peptide concentrations change during many diseases. The most important of these include heart failure. The guidelines of the European Society of Cardiology indicate that the determination of plasma natriuretic peptide levels is helpful in the diagnosis of heart failure. Understanding the physiology of natiruretic peptides has led to the search for new drugs that would mimic their beneficial effects. In addition to the beneficial effects of natriuretic peptides on the cardiovascular system, it has been shown that these compounds are involved in the regulation of many other metabolic processes - among others in the regulation of the center of hunger and satiety in the hypothalamus. The purpose of this work is to present the definitions, history, mechanisms of natiruretic peptides, as well as their role in human physiology and pathology and to present clinical issues related to these hormones.Peptydy natriuretyczne są hormonami głównie zaangażowanymi w regulację gospodarki wodno – elektrolitowej oraz regulację czynności układu krążenia. Dotychczas opisano sześć klasycznych peptydów natiruretycznych: peptyd natriuretyczny typu A, peptyd natriuretyczny typu B, peptyd natriuretyczny typu C, peptyd natriuretyczny typu D oraz uroguanylinę. Do rodziny peptydów natiruretycznych zalicza się również osteokrynę i muskulinę, które wyka-zują odmienne działania metaboliczne. Peptydy natiruretyczne realizują swoje działania bio-logiczne poprzez oddziaływanie z trzema receptorami błonowymi. Biodostępność tych związków regulowana jest między innymi przez neprylizynę. Stężenie peptydów natriuretycznych w osoczu zmienia się w przebiegu wielu chorób. Do najważniejszych z nich zalicza się niewydolność serca. Wytyczne Europejskiego Towarzystwa Kardiologiczne wskazują, że oznaczanie stężenia peptydów natriuretycznych w osoczu jest pomocne w diagnostyce niewydolności serca. Poznanie fizjologii peptydów natiruretycznych doprowadziło do poszukiwań nowych le-ków, które naśladowałyby ich korzystne działanie. Poza korzystnym wpływem peptydów natriuretycznych na układ krążenia wykazano, że związki te biorą udział w regulacji wielu innych procesów metabolicznych – między innymi w regulacji ośrodka głodu i sytości w podwzgórzu. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie definicji, historii, mechanizmów działania pep-tydów natiruretycznych, a także ich roli w fizjologii i patologii człowieka oraz przedstawienie zagadnień klinicznych związanych z tymi hormonami

Metabolic Acidosis in Patients with CKD: Epidemiology, Pathogenesis, and Treatment

Background: Metabolic acidosis in CKD is diagnosed in patients with plasma or venous blood bicarbonate concentration lower than 22 mmol/L. Metabolic acidosis occurs in about 20% of patients with CKD. Metabolic acidosis may lead to dysfunction of many systems and organs as well as CKD progression. Currently, sodium bicarbonate is mainly used for pharmacological treatment of metabolic acidosis in patients with CKD. Veverimer is a new drug dedicated to treatment of metabolic acidosis in patients with CKD. Orally given veverimer binds hydrogen ions in the intestines and subsequently is excreted from the body with feces. Clinical studies have shown that veverimer is effective in increasing serum bicarbonate concentrations in CKD patients with metabolic acidosis. Here, we present review of the epidemiology, pathogenesis, diagnosis, treatment, and prevention of metabolic acidosis in CKD patients. Summary: Metabolic acidosis is common in patients with CKD and contributes to CKD progression and many complications, which worsen the prognosis in these patients. Currently, sodium bicarbonate is mainly used in metabolic acidosis treatment. The role of the new drug veverimer in the metabolic acidosis therapy needs further studies. Key Message: The aim of this review article is to summarize the current knowledge concerning the epidemiology, pathogenesis, diagnosis, treatment, and prevention of metabolic acidosis in CKD patients

Możliwości zastosowania organoidów w leczeniu chorób nerek

Kidney transplantation is the most effective method of renal replacement therapy. The constantly increasing number of patients awaiting kidney transplantation as compared to the number of potential donors means that other solutions are sought than a transplantation from a deceased or living human donor. Kidney organoids are among the methods that hopes for the future. Kidney organoids are three-dimensional structures whose anatomical structure and functional properties reflect some aspects of kidney structure and function in vivo. The beginning of research on kidney organoids dates back to the 1950s. Three reasons justify research on kidney organoids. Kidney organoids can be used to study kidney deve- lopment. With the help of organoids it will be possible to study congenital and acquired kidney diseases. Organoids may also become functional kidney- like organs used in the treatment of patients with end-stage kidney disease. To date, methods have been developed for producing kidney organoids from mouse fetal cells and from human pluripotent stem cells.Przeszczepienie nerki jest najskuteczniejszą metodą leczenia nerkozastępczego. Stale rosnąca liczba chorych oczekujących na przeszczepienie nerki w porównaniu z liczbą potencjalnych dawców sprawia, że poszukuje się innych rozwiązań niż przeszczepienie od dawcy ludzkiego — zmarłego lub żywego. Do metod, w których pokłada się ostatnio coraz większe nadzieje, należy zastosowanie organoidów nerkowych. Organoidy nerkowe to trójwymiarowe struktury, których budowa anatomiczna i właściwości funkcjonalne odzwierciedlają niektóre aspekty budowy i czynności nerek w warunkach in vivo. Początek badań nad organoidami nerkowymi datuje się na lata 50. XX wieku. Przeprowadzenie badań nad organoidami nerkowymi uzasadniają trzy powody. Mogą one mianowicie zostać wykorzystane do badań nad rozwojem nerki. Przy pomocy organoidów będzie można przeprowadzać badania nad wrodzonymi i nabytymi chorobami nerek. Organoidy mogą się stać również funkcjonalnymi narządami nerkopodobnymi, wykorzystywanymi w leczeniu chorych ze schyłkową niewydolnością nerek. Dotychczas opracowano metody wytwarzania organoidów nerkowych z komórek płodu myszy oraz z ludzkich pluripotencjalnych komórek macierzystych

Ksenotransplantacja nerki

Xenotransplantology is a branch of medical science dealing with organ transplantation between organ­isms of different species. Constantly increasing de­mand of organs, among others of the kidneys, for transplantation makes diligently seek for alternative methods of their obtaining. At present, organs for transplantation come from living humans or de­ceased donors (allografts). For many years, xeno­transplantation have been attempted. Until recently such attempts were subject to a very high risk of failure due to hyperacute xenograft rejection. With the development of genetic engineering techniques, such modified xenograft donors (mainly pigs) the risk of hyperacute xenograft rejection was reduced and the survival time of the organ obtained from pig and transplanted to baboon was increased. This ar­ticle aims to summarize the current state of knowl­edge on xenotransplantation of kidneys obtained from pigs.Xenotransplantology is a branch of medical science dealing with organ transplantation between organ­isms of different species. Constantly increasing de­mand of organs, among others of the kidneys, for transplantation makes diligently seek for alternative methods of their obtaining. At present, organs for transplantation come from living humans or de­ceased donors (allografts). For many years, xeno­transplantation have been attempted. Until recently such attempts were subject to a very high risk of failure due to hyperacute xenograft rejection. With the development of genetic engineering techniques, such modified xenograft donors (mainly pigs) the risk of hyperacute xenograft rejection was reduced and the survival time of the organ obtained from pig and transplanted to baboon was increased. This ar­ticle aims to summarize the current state of knowl­edge on xenotransplantation of kidneys obtained from pigs

The review of selected biomarkers of abdominal aortic aneurysm

Abdominal aortic aneurysm (AAA) is a disease affecting the main artery transporting oxidized blood to theabdominal and pelvic organs. Abdominal aortic aneurysms occur 4-8 times more often in men than in women,usually develop after the age of 55. Among men over 65, 4–7.6%, this diagnosis can be expected. More aneurysmsoccur in Caucasian people. Among the most frequently mentioned in the literature, AAA risk factors areolder age, male gender, positive family history, smoking, chronic obstructive pulmonary disease, hypertension,hypercholesterolemia, peripheral arterial occlusive disease, ischemic heart disease. Biochemical tests to determinethe level of AAA-specific markers appear with potential. There are reports in the literature on the possibleuse of concentrations of selected molecules in the diagnosis of AAA. According to cadaveric research, there arenoticed dimensions of the abdominal aorta at its different levels. The relation between aortic size and shapecan be the factor contributing to the development of AAA. Previous studies have shown that the developmentof AAA is a crucial fundamental inflammatory response in conjunction with proteolysis tissue, which causes thedestruction and reconstruction of the blood vessel wall. Numerous factors contribute to the pathogenesis ofAAA: proteins, transcription factors, enzymes and microRNAs. The increase in the concentration of most factorsis associated with inflammation. The biomarkers presented in the paper are not limited to AAA, and thus canbe used only for visual assessment of the degree of abdominal aortic aneurysm development

Nadciśnienie tętnicze i jego leczenie a prewencja zaburzeń funkcji poznawczych — rola połączenia walsartanu i amlodipiny. Przegląd dla lekarza praktyka

Nadciśnienie tętnicze i demencja stanowią istotny problem współczesnej medycyny. Wśród wielu czynników ryzyka rozwoju zaburzeń funkcji poznawczych, szczególnie u osób w średnim wieku, znajduje się nadciśnienie tętnicze. Związek między nadciśnieniem tętniczym a zaburzeniami funkcji poznawczych jest złożony i nie ogranicza się jedynie do zwiększonego ciśnienia tętniczego, ale obejmuje także ciśnienie tętna, prędkość fali tętna, zmienność ciśnienia tętniczego oraz hipotonię ortostatyczną. Leki przeciwnadciśnieniowe są jedynymi znanymi lekami, które mogą zmniejszać ryzyko wystąpienia demencji. Szczególną rolę w prewencji zaburzeń funkcji poznawczych pełnią antagoniści wapnia (amlodipina) oraz sartany (walsartan). Leki te charakteryzują się korzystnym wpływem na wszystkie istotne w prewencji demencji czynniki związane z kontrolą ciśnienia tętniczego. Co więcej, są korzystne w prewencji udaru mózgu, który jest ważnym czynnikiem ryzyka demencji. Możliwość stosowania amlodipiny w połączeniu z walsartanem w postaci jednej tabletki dodatkowo zwiększa przestrzeganie zaleceń terapeutycznych, co przekłada się na lepszą kontrolę ciśnienia tętniczego i w konsekwencji na lepszą prewencję zaburzeń funkcji poznawczych. W niniejszym artykule podsumowano związek między nadciśnieniem tętniczym i jego leczeniem, ze szczególnym uwzględnieniem amlodipiny i walsartanu, a ryzykiem zaburzeń funkcji poznawczych.Nadciśnienie tętnicze i demencja stanowią istotny problem współczesnej medycyny. Wśród wielu czynników ryzyka rozwoju zaburzeń funkcji poznawczych, szczególnie u osób w średnim wieku, znajduje się nadciśnienie tętnicze. Związek między nadciśnieniem tętniczym a zaburzeniami funkcji poznawczych jest złożony i nie ogranicza się jedynie do zwiększonego ciśnienia tętniczego, ale obejmuje także ciśnienie tętna, prędkość fali tętna, zmienność ciśnienia tętniczego oraz hipotonię ortostatyczną. Leki przeciwnadciśnieniowe są jedynymi znanymi lekami, które mogą zmniejszać ryzyko wystąpienia demencji. Szczególną rolę w prewencji zaburzeń funkcji poznawczych pełnią antagoniści wapnia (amlodipina) oraz sartany (walsartan). Leki te charakteryzują się korzystnym wpływem na wszystkie istotne w prewencji demencji czynniki związane z kontrolą ciśnienia tętniczego. Co więcej, są korzystne w prewencji udaru mózgu, który jest ważnym czynnikiem ryzyka demencji. Możliwość stosowania amlodipiny w połączeniu z walsartanem w postaci jednej tabletki dodatkowo zwiększa przestrzeganie zaleceń terapeutycznych, co przekłada się na lepszą kontrolę ciśnienia tętniczego i w konsekwencji na lepszą prewencję zaburzeń funkcji poznawczych. W niniejszym artykule podsumowano związek między nadciśnieniem tętniczym i jego leczeniem, ze szczególnym uwzględnieniem amlodipiny i walsartanu, a ryzykiem zaburzeń funkcji poznawczych

Selected biomarkers of atherosclerosis - clinical aspects

Atherosclerosis is a inflammatory-immunological-degenerative process. Cardiovascular diseases account for 42% of premature deaths among men and 52% of premature deaths among woman. Identification of classical biomarkers of atherosclerosis, such as LDL, HDL and triglycerides may not be helpful in patients with moderate or unusual cardiovascular risk. Non-classical indicators of atherosclerosis include markers of the inflammatory proces, mar-kers of atherosclerotic plaque injury, acute phase proteins, ischemic markers, markers of tissue necrosis, markers of myocardial dysfunction. The identification of CVD biomarkers enables the classification of patients to appropriate cardiovascular risk groups. Knowledge about the CVD risk group makes it possible to take rapid therapeutic intervention aimed at limiting this risk. Pharmacotherapy for cardiovascular diseases is primarily based on lowering cholesterol’s level in the blood. Additional properties of statins (the most important lipid-lowering drugs) enable their pleiotropic effect by limiting the progression of atherosclerotic lesions by reducing the volume of atherosclerotic plaque. Further research on the pathogenesis of atherosclerosis will allow to learn new risk factors and new biomarkers of this disease

Awareness of selected risk factors for cardiovascular disease in the young population

   Duże rozpowszechnienie chorób układu sercowo­-naczyniowego jest w dużej mierze spowodowane małą świadomością na temat czynników ryzyka wśród ludzi, w tym osób młodych. Celem pracy był przegląd wiedzy dotyczącej poziomu świado­mości młodych ludzi na temat czynników ryzyka sercowo-naczyniowego. Wiedza o potencjalnych przyczynach chorób układu krążenia jest niezwy­kle zróżnicowana i zależy od wielu czynników, ta­kich jak pochodzenie, poziom wykształcenia oraz wiek badanych. Największą świadomość na temat czynników ryzyka mają osoby pochodzące z du­żych miast oraz studiujące kierunki medyczne. Nie zawsze dostateczna wiedza o czynnikach ryzyka powoduje poprawę stylu życia wśród badanych. Najlepiej znanymi przez młodzież czynnikami ryzyka są: palenie tytoniu, nadmierne spożywa­nie alkoholu oraz brak aktywności fizycznej, na­tomiast wśród czynników ryzyka, co do których świadomość jest najmniejsza, są: cukrzyca typu 2, nadciśnienie tętnicze oraz dyslipidemia. Edukacja dzieci i młodzieży na temat przyczyn chorób ukła­du krążenia powinna się odbywać już od najmłod­szych lat zarówno w domu, jak i przedszkolu oraz szkole. Jedynie edukacja młodych osób może w przyszłości zmniejszyć częstość występowania chorób układu sercowo-naczyniowego i obniżyć liczbę przedwczesnych zgonów.The high prevalence of cardiovascular disease is largely due to poor risk factors’ awareness among people, including adolescents. The aim of the stu­dy was to review on the level of knowledge among children and adolescents on cardiovascular risk factors. The level of perception about the poten­tial causes of cardiovascular disease varies enor­mously and depends on the origin, educational level and age of the subjects. The highest level of knowledge on risk factors is noted among pe­ople from large cities and medical students which does not necessarily influence the life style po­sitive changes among responders. For the young people smoking, excessive alcohol consumption and lack of physical activity are the best known risk factors, while the least known risk factors are type 2 diabetes, hypertension, and dyslipidemia. Education of children and adolescents on the cau­ses of cardiovascular disease should take place at an early age both at home and in schools. Only education of young people may potentially reduce the incidence of cardiovascular disease in the fu­ture and reduce the number of premature deaths

Świadomość nadciśnienia tętniczego i innych czynników ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego w populacji osób dorosłych

The high prevalence of cardiovascular disease (CVD) is among others, due to low-risk factors awareness among adult population. The aim of the paper is to describe the level of knowledge on cardiovascular risk factors. The understanding of needs and ways of coping with illness varies widely and depends on many factors including: origin, level of education, sex and age of the respondents. Patients from bigger cities and with higher level of education present better levels of risk factors’ knowledge. The best recognized cardiovascular risk factors are overweight and obesity, the poorest recognition holds: type 2 diabetes mellitus, hypertension and lipid metabolism disturbances. The extensive knowledge not always results in the life style improvement.Szerokie rozpowszechnienie chorób układu sercowo-naczyniowego (CVD) jest w dużej mierze spowodowane małą świadomością czynników ryzyka, szczególnie w populacji osób dorosłych. Celem pracy był przegląd wiedzy na temat znajomości czynników ryzyka sercowo-naczyniowego wśród osób dorosłych. Zakres wiedzy o potencjalnych przyczynach CVD jest niezwykle zróżnicowany i zależy od wielu czynników, między innymi: pochodzenia, poziomu wykształcenia, płci, wieku badanych. Największą świadomość na temat czynników ryzyka mają osoby pochodzące z dużych miast oraz lepiej wykształcone. Najlepiej identyfikowanymi przez dorosłych czynnikami ryzyka są nadwaga i otyłość, natomiast do czynników ryzyka, których świadomość jest najmniejsza, należą: cukrzyca typu 2, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia gospodarki lipidowej. Nie zawsze wysoki poziom wiedzy o czynnikach ryzyka powoduje poprawę stylu życia wśród badanych. Edukacja dorosłych, zarówno zdrowych, jak i chorych z CVD, na temat przyczyn i czynników ryzyka tych chorób jest konieczna. Poprawa wiedzy może zmniejszyć w tej grupie rozpowszechnienie CVD oraz liczbę zgonów w wyniku konsekwencji tych chorób

Rola ograniczenia spożycia sodu w diecie — od teorii do praktyki

Sód jest głównym kationem zewnątrzkomórkowym. W ostatnich latach opisano wiele mechanizmów biorących udział w regulacji gospodarki sodowej, takich jak: tkanka śródmiąższowa i glikozaminoglikany, limfocyty Th17 i interleukina 17, nabłonkowy kanał sodowy, glikokaliks oraz proproteinowa konwertaza subtyliziny/kexiny typu 6. Złożoność mechanizmów homeostazy gospodarki sodowej sprawia, że budzi ona zainteresowanie nowoczesnej farmakologii. Opisane mechanizmy poniekąd tłumaczą zjawisko sodowrażliwości występujące u znacznej części chorych z nadciśnieniem tętniczym. Głównym źródłem soli w diecie są pokarmy przetworzone. Proces przetwarzania pokarmów wiąże się z znacznym wzrostem zawartości soli w tych produktach. Nadmierne spożycie soli w diecie obserwuje się w większości krajów świata. Związek między nadmiernym spożyciem soli w diecie a występowaniem chorób, takich jak nadciśnienie tętnicze, udar mózgu, rak żołądka, przerost lewej komory serca, kamica moczowa i inne, był przedmiotem licznych badań. Wykazano liczne korzyści płynące z ograniczenia soli w diecie.Sód jest głównym kationem zewnątrzkomórkowym. W ostatnich latach opisano wiele mechanizmów biorących udział w regulacji gospodarki sodowej, takich jak: tkanka śródmiąższowa i glikozaminoglikany, limfocyty Th17 i interleukina 17, nabłonkowy kanał sodowy, glikokaliks oraz proproteinowa konwertaza subtyliziny/kexiny typu 6. Złożoność mechanizmów homeostazy gospodarki sodowej sprawia, że budzi ona zainteresowanie nowoczesnej farmakologii. Opisane mechanizmy poniekąd tłumaczą zjawisko sodowrażliwości występujące u znacznej części chorych z nadciśnieniem tętniczym. Głównym źródłem soli w diecie są pokarmy przetworzone. Proces przetwarzania pokarmów wiąże się z znacznym wzrostem zawartości soli w tych produktach. Nadmierne spożycie soli w diecie obserwuje się w większości krajów świata. Związek między nadmiernym spożyciem soli w diecie a występowaniem chorób, takich jak nadciśnienie tętnicze, udar mózgu, rak żołądka, przerost lewej komory serca, kamica moczowa i inne, był przedmiotem licznych badań. Wykazano liczne korzyści płynące z ograniczenia soli w diecie