Evaluation of a Social Support Measure That May Indicate Risk of Depression During Pregnancy

The objective of this study was to evaluate the psychometric properties of the Kendler Social Support Interview modified for administration to pregnant women and to assess the relationship between social support and depression in the first trimester of pregnancy. Subjects were administered the Modified Kendler Social Support Interview (MKSSI) and the Composite International Diagnostic Index to diagnose depression. Principal components analysis was employed to construct the MKSSI score. Cronbachs coefficient alpha and principal factor analysis were run for items included in the MKSSI score. The relationship between a depressive diagnosis and the MKSSI score and subscales was assessed by logistic regression. Cronbachs coefficient alpha was high at 0.86. A one-unit increase in the MKSSI score, the difference between the 25th and 75th percentile, was associated with a 58.3% lower odds of depression (OR = 0.417, 95% CI=0.284-0.612). Higher MKSSI score, indicating greater social support, was significantly associated (p\u3c 0.001) with reduced odds for depression in the first trimester. Subscales were factored by source of support. A high subscale score for all relationships except siblings was significantly associated (p\u3c 0.05) with reduced odds for depression, but not as robustly as the total score. Therefore, the MKSSI is reliable and valid for use in D426pregnant women to assess social support

Adjuvant chemotherapy and radiation therapy with the “sandwich” method for endometrial cancer: an institutional analysis

Introduction. Choice of adjuvant therapy for high risk endometrial cancers is controversial. The so-called “sandwich” regimen of pelvic external beam radiation administered between cycles of Carboplatin/Paclitaxel (CT-RT-CT) is commonly used in clinical practice but has not been evaluated in randomized endometrial cancer trials. There is relatively little published data regarding toxicity, patient tolerance, and efficacy of this regimen. Here, we report our institutional experience of CT-RT-CT for locally advanced endometrial cancer, focusing on toxicity and rates of compliance with study therapy. Material and methods. Medical records of consecutive patients treated for surgically staged endometrial cancer at a tertiary care academic medical center between 2010 and 2017 were reviewed. All patients received adjuvant CT-RT-CT. Progression-free and overall survival were recorded from the date of surgery. Toxicity data was obtained from patient medical records and graded according to Common Terminology for Adverse Events Criteria, version 3.0. Results. Thirty-eight patients with histologically proven stage I–IV endometrial cancer were included. Eighty-four percent of patients were able to complete all 6 planned cycles of chemotherapy and 92% completed at least 4 cycles. Cumulative incidence of grade 3–4 hematologic toxicity was 55%. Locoregional recurrence was the first site of failure in 2 patients (5.1%) while distant failure was the first site of recurrence in 8 patients (21%). Two year overall survival and progression-free survival were 76% and 77% respectively. Conclusion. Our results suggest that adjuvant chemotherapy and radiation therapy with the “sandwich” regimen is associated with acceptable toxicity and satisfactory rates of completion of planned therapy

Particulate air pollution, fetal growth and gestational length: The influence of residential mobility in pregnancy.

BACKGROUND: It remains unclear as to whether neglecting residential mobility during pregnancy introduces bias in studies investigating air pollution and adverse perinatal outcomes, as most studies assess exposure based on residence at birth. The aim of this study was to ascertain whether such bias can be observed in a study on the effects of PM10 on risk of preterm birth and fetal growth restriction. METHODS: This was a retrospective study using four pregnancy cohorts of women recruited in Connecticut, USA (N=10,025). We ascertained associations with PM10 exposure calculated using first recorded maternal address, last recorded address, and full address histories. We used a discrete time-to-event model for preterm birth, and logistic regression to investigate associations with small for gestational age (SGA) and term low birth weight (LBW). RESULTS: Pregnant women tended to move to areas with lower levels of PM10. For all outcomes, there was negligible difference between effect sizes corresponding to exposures calculated with first, last and full address histories. For LBW, associations were observed for exposure in second trimester (OR 1.09; 95% CI: 1.04-1.14 per 1µg/m(3) PM10) and whole pregnancy (OR 1.08; 95% CI: 1.02-1.14). For SGA, associations were observed for elevated exposure in second trimester (OR 1.02; 95% CI: 1.00-1.04) and whole pregnancy (OR 1.03; 95% CI: 1.01-1.05). There was insufficient evidence for association with preterm birth. CONCLUSION: PM10 was associated with both SGA and term LBW. However, there was negligible benefit in accounting for residential mobility in pregnancy in this study

Chemioterapia i radioterapia uzupełniająca metodą „kanapkową” u chorych na raka endometrium: doświadczenia jednego ośrodka

Wstęp. Wybór rodzaju leczenia uzupełniającego chorych na raka endometrium z grupy wysokiego ryzyka jest ciągle przedmiotem dyskusji. W praktyce klinicznej często stosuje się tak zwany schemat „kanapkowy”, polegający na napromienianiu miednicy wiązką zewnętrzną pomiędzy dwoma cyklami chemioterapii z użyciem karboplatyny i paklitakselu (ChT–RT–ChT). Postępowanie to nie zostało jednak ocenione w badaniach klinicznych z randomizacją z udziałem chorych na raka endometrium. Dotychczas opublikowano stosunkowo niewiele danych dotyczących toksyczności, tolerancji i skuteczności tego schematu terapii. W niniejszym badaniu przedstawiono doświadczenia ośrodka autorów w stosowaniu schematu ChT–RT–ChT u chorych na miejscowo zaawansowanego raka endometrium. Szczególną uwagę zwrócono na toksyczność leczenia oraz odsetek chorych, które zakończyły zaplanowaną terapię.  Materiał i metody. Dokonano przeglądu dokumentacji medycznej kolejnych chorych, u których oceniono chirurgicznie stopień zaawansowania klinicznego raka endometrium w ośrodku akademickim III stopnia referencyjności w latach 2010–2017. U wszystkich chorych stosowano schemat ChT–RT–ChT w ramach leczenia adiuwantowego. Odnotowano czas przeżycia wolnego od progresji choroby i przeżycia całkowitego od dnia przeprowadzenia operacji. Dane dotyczące toksyczności uzyskano z dokumentacji medycznej, a stopień nasilenia działań niepożądanych oceniano według Common Terminology for Adverse Events Criteria (wersja 3.0).  Wyniki. Do badania włączono 38 chorych na histologicznie potwierdzonego raka endometrium w I–IV stadium zaawansowania klinicznego. Łącznie 84% chorych otrzymało wszystkie 6 zaplanowanych cykli chemioterapii, a 92% chorych ukończyło co najmniej 4 cykle. Skumulowana częstość występowania toksyczności hematologicznych 3.–4. stopnia wyniosła 55%. U 2 (5,1%) chorych pierwszym objawem niepowodzenia leczenia był nawrót miejscowo- regionalny, natomiast u 8 (21%) chorych pierwszy nawrót choroby miał charakter przerzutów odległych. Odsetki 2-letnich przeżyć całkowitych oraz przeżyć wolnych od progresji choroby wyniosły odpowiednio 76% i 77%.  Wnioski. Uzyskane wyniki sugerują, że podawanie skojarzonej chemio-radioterapii adiuwantowej w ramach schematu „kanapkowego” wiąże się z występowaniem akceptowalnej toksyczności oraz zadowalającym odsetkiem chorych, które ukończyły zaplanowane leczenie.Wstęp. Wybór rodzaju leczenia uzupełniającego chorych na raka endometrium z grupy wysokiego ryzyka jest ciągle przedmiotem dyskusji. W praktyce klinicznej często stosuje się tak zwany schemat „kanapkowy”, polegający na napromienianiu miednicy wiązką zewnętrzną pomiędzy dwoma cyklami chemioterapii z użyciem karboplatyny i paklitakselu (ChT–RT–ChT). Postępowanie to nie zostało jednak ocenione w badaniach klinicznych z randomizacją z udziałem chorych na raka endometrium. Dotychczas opublikowano stosunkowo niewiele danych dotyczących toksyczności, tolerancji i skuteczności tego schematu terapii. W niniejszym badaniu przedstawiono doświadczenia ośrodka autorów w stosowaniu schematu ChT–RT–ChT u chorych na miejscowo zaawansowanego raka endometrium. Szczególną uwagę zwrócono na toksyczność leczenia oraz odsetek chorych, które zakończyły zaplanowaną terapię.  Materiał i metody. Dokonano przeglądu dokumentacji medycznej kolejnych chorych, u których oceniono chirurgicznie stopień zaawansowania klinicznego raka endometrium w ośrodku akademickim III stopnia referencyjności w latach 2010–2017. U wszystkich chorych stosowano schemat ChT–RT–ChT w ramach leczenia adiuwantowego. Odnotowano czas przeżycia wolnego od progresji choroby i przeżycia całkowitego od dnia przeprowadzenia operacji. Dane dotyczące toksyczności uzyskano z dokumentacji medycznej, a stopień nasilenia działań niepożądanych oceniano według Common Terminology for Adverse Events Criteria (wersja 3.0).  Wyniki. Do badania włączono 38 chorych na histologicznie potwierdzonego raka endometrium w I–IV stadium zaawansowania klinicznego. Łącznie 84% chorych otrzymało wszystkie 6 zaplanowanych cykli chemioterapii, a 92% chorych ukończyło co najmniej 4 cykle. Skumulowana częstość występowania toksyczności hematologicznych 3.–4. stopnia wyniosła 55%. U 2 (5,1%) chorych pierwszym objawem niepowodzenia leczenia był nawrót miejscowo- regionalny, natomiast u 8 (21%) chorych pierwszy nawrót choroby miał charakter przerzutów odległych. Odsetki 2-letnich przeżyć całkowitych oraz przeżyć wolnych od progresji choroby wyniosły odpowiednio 76% i 77%.  Wnioski. Uzyskane wyniki sugerują, że podawanie skojarzonej chemio-radioterapii adiuwantowej w ramach schematu „kanapkowego” wiąże się z występowaniem akceptowalnej toksyczności oraz zadowalającym odsetkiem chorych, które ukończyły zaplanowane leczenie

Assessment of palliative care training in gynecologic oncology: A gynecologic oncology fellow research network study

OBJECTIVE: Palliative care is recognized as an important component of oncologic care. We sought to assess the quality/quantity of palliative care education in gynecologic oncology fellowship. METHODS: A self-administered on-line questionnaire was distributed to current gynecologic oncology fellow and candidate members during the 2013 academic year. Descriptive statistics, bivariate and multivariate analyses were performed. RESULTS: Of 201 fellow and candidate members, 74.1% (n = 149) responded. Respondents were primarily women (75%) and white (76%). Only 11% of respondents participated in a palliative care rotation. Respondents rated the overall quality of teaching received on management of ovarian cancer significantly higher than management of patients at end of life (EOL), independent of level of training (8.25 vs. 6.23; p < 0.0005). Forty-six percent reported never being observed discussing transition of care from curative to palliative with a patient, and 56% never received feedback about technique regarding discussions on EOL care. When asked to recall their most recent patient who had died, 83% reported enrollment in hospice within 4 weeks of death. Fellows reporting higher quality EOL education were significantly more likely to feel prepared to care for patients at EOL (p < 0.0005). Mean ranking of preparedness increased with the number of times a fellow reported discussing changing goals from curative to palliative and the number of times he/she received feedback from an attending (p < 0.0005). CONCLUSIONS: Gynecologic oncology fellow/candidate members reported insufficient palliative care education. Those respondents reporting higher quality EOL training felt more prepared to care for dying patients and to address complications commonly encountered in this setting

Assessment of palliative care training in gynecologic oncology: A gynecologic oncology fellow research network study

OBJECTIVE: Palliative care is recognized as an important component of oncologic care. We sought to assess the quality/quantity of palliative care education in gynecologic oncology fellowship. METHODS: A self-administered on-line questionnaire was distributed to current gynecologic oncology fellow and candidate members during the 2013 academic year. Descriptive statistics, bivariate and multivariate analyses were performed. RESULTS: Of 201 fellow and candidate members, 74.1% (n = 149) responded. Respondents were primarily women (75%) and white (76%). Only 11% of respondents participated in a palliative care rotation. Respondents rated the overall quality of teaching received on management of ovarian cancer significantly higher than management of patients at end of life (EOL), independent of level of training (8.25 vs. 6.23; p < 0.0005). Forty-six percent reported never being observed discussing transition of care from curative to palliative with a patient, and 56% never received feedback about technique regarding discussions on EOL care. When asked to recall their most recent patient who had died, 83% reported enrollment in hospice within 4 weeks of death. Fellows reporting higher quality EOL education were significantly more likely to feel prepared to care for patients at EOL (p < 0.0005). Mean ranking of preparedness increased with the number of times a fellow reported discussing changing goals from curative to palliative and the number of times he/she received feedback from an attending (p < 0.0005). CONCLUSIONS: Gynecologic oncology fellow/candidate members reported insufficient palliative care education. Those respondents reporting higher quality EOL training felt more prepared to care for dying patients and to address complications commonly encountered in this setting