Politerapia - optymalna odpowiedź na progresję tętniczego nadciśnienia płucnego, czyli "w drużynie siła"

Tętnicze nadciśnienie płucne (PAH) jest rzadką patologią dotyczącą krążenia płucnego, polegającą na postępującym wzroście płucnego oporu naczyniowego (PVR), co w konsekwencji prowadzi do niewydolności prawej komory serca i zgonu. Przez wiele lat nadciśnienie płucne było ciężką, nieuleczalną chorobą, doprowadzającą w krótkim czasie do śmierci chorego. Jednak w ostatnich latach dzięki wprowadzeniu nowych leków, które znalazły miejsce w wytycznych dotyczących leczenia nadciśnienia płucnego, jak również ich zdecydowanie większej dostępności dzięki programowi lekowemu Narodowego Funduszu Zdrowia możliwości wczesnego, skutecznego leczenia PAH są coraz większe. W pracy przedstawiono przypadek młodej chorej z ciężkim idiopatycznym tętniczym nadciśnieniem płucnym początkowo poddanej monoterapii sildenafilem, a następnie w związku z pogorszeniem stanu klinicznego terapii trójlekowej (sildenafil, bosentan, prostacyklina) z dobrym efektem. (Folia Cardiologica Excerpta 2010; 5, 5: 305-309

Nadciśnienie płucne w przebiegu chorób lewego serca

Nadciśnienie płucne (PH) jest częste u chorych z niewydolnością serca, a ryzyko jego wystąpienia zwiększa się z postępem choroby. Nadciśnienie płucne w przebiegu chorób lewego serca (PH-LHD) stanowi 65–80% wszystkich przypadków PH. U chorych z niewydolnością serca z obniżoną frakcją wyrzutową częstość występowania PH określa się na 40–75%, natomiast u chorych z zachowaną frakcją wyrzutową — na 36–83%. Nadciśnienie płucne w chorobach lewego serca jest zwykle dowodem dużego zaawansowania choroby podstawowej i czynnikiem niekorzystnym prognostycznie. W niniejszym artykule podsumowano ewolucję kryteriów diagnostycznych i klasyfikacji PH-LHD, kończąc na najbardziej aktualnych danych zaprezentowanych w czasie 6. Światowego Kongresu Nadciśnienia Płucnego w Nicei w 2018 roku. Słowa kluczowe: nadciśnienie płucne, choroby lewego serca, niewydolność serc

Nadciśnienie płucne w przebiegu chorób lewego serca

Nadciśnienie płucne (PH) jest częste u chorych z niewydolnością serca, a ryzyko jego wystąpienia zwiększa się z postępem choroby. Nadciśnienie płucne w przebiegu chorób lewego serca (PH-LHD) stanowi 65–80% wszystkich przypadków PH. U chorych z niewydolnością serca z obniżoną frakcją wyrzutową częstość występowania PH określa się na 40–75%, natomiast u chorych z zachowaną frakcją wyrzutową — na 36–83%. Nadciśnienie płucne w chorobach lewego serca jest zwykle dowodem dużego zaawansowania choroby podstawowej i czynnikiem niekorzystnym prognostycznie. W niniejszym artykule podsumowano ewolucję kryteriów diagnostycznych i klasyfikacji PH-LHD, kończąc na najbardziej aktualnych danych zaprezentowanych w czasie 6. Światowego Kongresu Nadciśnienia Płucnego w Nicei w 2018 roku. Słowa kluczowe: nadciśnienie płucne, choroby lewego serca, niewydolność serc

Nadciśnienie płucne w przebiegu chorób lewego serca

Nadciśnienie płucne (PH) jest częste u chorych z niewydolnością serca, a ryzyko jego wystąpienia zwiększa się z postępem choroby. Nadciśnienie płucne w przebiegu chorób lewego serca (PH-LHD) stanowi 65–80% wszystkich przypadków PH. U chorych z niewydolnością serca z obniżoną frakcją wyrzutową częstość występowania PH określa się na 40–75%, natomiast u chorych z zachowaną frakcją wyrzutową — na 36–83%. Nadciśnienie płucne w chorobach lewego serca jest zwykle dowodem dużego zaawansowania choroby podstawowej i czynnikiem niekorzystnym prognostycznie. W niniejszym artykule podsumowano ewolucję kryteriów diagnostycznych i klasyfikacji PH-LHD, kończąc na najbardziej aktualnych danych zaprezentowanych w czasie 6. Światowego Kongresu Nadciśnienia Płucnego w Nicei w 2018 roku. Słowa kluczowe: nadciśnienie płucne, choroby lewego serca, niewydolność serc

Nadciśnienie płucne w przebiegu chorób lewego serca

Pulmonary hypertension (PH) is often diagnosed in patients with heart failure, and with an increasing prevalence in the more advanced stages of the disease. Pulmonary hypertension in left heart disease (PH-LHD) is responsible for 65–80% of diagnoses of PH, with a prevalence of 40–75% in heart failure with reduced ejection fraction and 36–83% in heart failure with preserved ejection fraction. PH-LHD is associated with a greater severity of heart failure and worse survival. This article summarises the evolution of the diagnostic criteria and classification of PH-LHD, including the most recent data presented during the 6th World Symposium on Pulmonary Hypertension in Nice in 2018.Nadciśnienie płucne (PH) jest częste u chorych z niewydolnością serca, a ryzyko jego wystąpienia zwiększa się z postępem choroby. Nadciśnienie płucne w przebiegu chorób lewego serca (PH-LHD) stanowi 65–80% wszystkich przypadków PH. U chorych z niewydolnością serca z obniżoną frakcją wyrzutową częstość występowania PH określa się na 40–75%, natomiast u chorych z zachowaną frakcją wyrzutową — na 36–83%. Nadciśnienie płucne w chorobach lewego serca jest zwykle dowodem dużego zaawansowania choroby podstawowej i czynnikiem niekorzystnym prognostycznie. W niniejszym artykule podsumowano ewolucję kryteriów diagnostycznych i klasyfikacji PH-LHD, kończąc na najbardziej aktualnych danych zaprezentowanych w czasie 6. Światowego Kongresu Nadciśnienia Płucnego w Nicei w 2018 roku

Nadciśnienie płucne w przebiegu chorób płuc

Pulmonary hypertension (PH) due to lung dise-ase is classified as a 3rd group in comprehensive clinical classification of pulmonary hypertension according to European Society of Cardiology and Pulmonology. In n any lung disease, the deve-lopment of PH is accompanied by a deterioration of exercise capacity, worsening of hypoxaemia and shorter survival. As a general rule, patients presenting with symptoms that are more severe than expected based on their lung disease should be further evaluated for PH by pulmonologists and cardiologists. This paper is a review of literature data due to the subject of PH in pulmonary disorders.Nadciśnienie płucne (PH) rozwijające się w przebiegu chorób płuc zalicza się do grupy 3. w klasy­fikacji zaakceptowanej przez ekspertów Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego i Europejskiego Towarzystwa Oddechowego. Wystąpienie PH u osób z chorobą płuc prowadzi do pogorszenia wydolności wysiłkowej, nasila niewydolność oddechową oraz skraca okres przeżycia pacjentów. Tacy chorzy są szczególnym wyzwaniem dla pulmonologów i kardiologów, ponieważ wymagają diagnostyki i leczenia PH uwzględniających szczególny charakter przedwłośniczkowego PH. Poniższy artykuł stanowi przegląd piśmiennictwa dotyczący tego zagadnienia

Zakrzepowo-zatorowe nadciśnienie płucne — aktualny stan wiedzy

Przewlekłe zakrzepowo-zatorowe nadciśnienie płucne (CTEPH) stanowi 4. grupę nadciśnienia płucnego według klasyfikacji World Health Organization. Rozwija się zarówno u osób po przebytym incydencie ostrej zatorowości płucnej (PE), jak i u chorych, którzy nigdy nie przebyli jawnego epizodu PE czy zakrzepicy żył głębokich. Nieleczona choroba prowadzi do niewydolności prawokomorowej i zgonu. Choć „złotym standardem” leczenia CTEPH pozostaje endarterektomia płucna (PEA), to ostatnie lata przyniosły znaczący postęp w zakresie rozwoju alternatywnych metod leczenia dla chorych niebędących kandydatami do PEA. Niniejszy artykuł stanowi podsumowanie aktualnego stanu wiedzy na temat patofizjologii oraz leczenia tej jednostki chorobowej

Zakrzepowo-zatorowe nadciśnienie płucne — aktualny stan wiedzy

Chronic thromboembolic pulmonary hypertension (CTEPH) is defined as belonging to group 4 in the World Health Organization classification. It affects both patients after an acute pulmonary embolism (PE) episode and those who have never suffered from a PE or deep vein thrombosis. Left untreated, CTEPH leads to right ventricular failure and death. Though pulmonary endarterectomy (PEA) remains the gold standard in CTEPH treatment, significant progress has been made in recent years in developing alternative treatment methods for patients who are not candidates for PEA. This article sets out current knowledge on CTEPH pathophysiology and treatment methods.Przewlekłe zakrzepowo-zatorowe nadciśnienie płucne (CTEPH) stanowi 4. grupę nadciśnienia płucnego według klasyfikacji World Health Organization. Rozwija się zarówno u osób po przebytym incydencie ostrej zatorowości płucnej (PE), jak i u chorych, którzy nigdy nie przebyli jawnego epizodu PE czy zakrzepicy żył głębokich. Nieleczona choroba prowadzi do niewydolności prawokomorowej i zgonu. Choć „złotym standardem” leczenia CTEPH pozostaje endarterektomia płucna (PEA), to ostatnie lata przyniosły znaczący postęp w zakresie rozwoju alternatywnych metod leczenia dla chorych niebędących kandydatami do PEA. Niniejszy artykuł stanowi podsumowanie aktualnego stanu wiedzy na temat patofizjologii oraz leczenia tej jednostki chorobowej

Zakrzepowo-zatorowe nadciśnienie płucne — nie marnujmy szansy na skuteczne leczenie operacyjne!

Chronic thromboembolic pulmonary hypertension (CTEPH) can be defined as pulmonary hypertension with persistent pulmonary perfusion defects causes by unresolved thrombi. All symptomatic CTEPH patients with documented pulmonary vascular resistance > 300 dyn*sec*cm–5 and proximal lesions should be considered for surgical treatment — pulmonary endarterectomy. The role of pharmacological treatment remains controversial and should be restricted to inoperable cases and persistent pulmonary hypertension after pulmonary endarterectomy. Every year about 30 procedures is performed in two specialised centers in Poland with 1 year mortality at 8–9 %. Number of procedures done gives the frequency of pulmonary endarterectomy at 0.7/million of population/year. Current data from UK indicate the actual ratio of surgical treatment of CTPH at 2/million/year. The article discusses reasons for CTEPH is underdiagnosed and why rate of surgical therapy in Poland is too low. Kardiol Pol 2011; 69, 8: 875–87