Późnoalbskie - wczesno/środkowocenomańskie małżoraczki z Płaskowyżu Pólnocnej Galali (Egipt)

Middle Cretaceous ostracodes from two sections in the Northern Galala Plateau, western coastal Gulf of Suez (Egypt) are presented. 30 species have been recorded, of which 4 are new: Asciocythere galalaensis, Perissocytheridea ignota, Eocytheropteron pecteniferum and ?Spinoleberis calcalifera. Most of the species have been known so far from the Albian and/or Cenomanian of the South Tethys, especially the Near East. No species common for these ages from the North and South Tethys i.e. Africa and Europe, have been found. Ostracode associations probably show the late Albian to early/mid-Cenomanian age. The distribution is related to fluctuating conditions within the studied area, from euhaline to brackish/shallow water environments.Opracowano małżoraczki z osadów środkowej kredy, występujących na zachodnim brzegu Zatoki Suezkiej (Egipt). Małżoraczki pochodzą z dwóch odsłonięć (Ras El Abd i Khashm El Galala) (figs. 1—3) z osadów, których dolna część zaliczana jest do facji Piaskowców. Nubijskich, a górna część — do formacji Galala. W oparciu o otwornice Abd-Elshafy i Atta (w druku a, b) zaliczyli dolną część osadów do dolnego cenomanu natomiast górną do górnego cenomanu. Opisano 30 gatunków małżoraczków, w tym 4 nowe: Asciocythere galalaensis, Perissocytheridea ignota, Eocytheropteron pecteniferum i Spinoleberis calcalifera. Analiza ilościowego i jakościowego rozprzestrzenienia małżoraczków pozwoliła wydzielić 2 zespoły (jeden zdominowany przez Cytherella, drugi zdominowany przez Perissocytheridea), występujące przemiennie w badanych profilach (fig. 4) i pozwalające wydzielić 4 ekozony. Uważa się, że wydzielone ekozony są odbiciem fluktuacji w zasoleniu, dynamice i głębokości zbiornika; ekozona z wyraźną obecnością Cytherella odpowiada środowisku morskiemu (euhalinowemu), natomiast ekozona z Perissocytheridea charakteryzuje środowisko brakiczne. Wyróżnione ekozony pokrywają się w znacznym stopniu z biozonami wyróżnionymi w badanych odsłonięciach w oparciu o otwornice (Abd-Elshafy i Atta, w druku b). Małżoraczki sugerują jednak nieco starszy wiek osadów (figs. 2, 3), tj. górnoalbski — wczesno/środkowocenomański. Uznaje się, że ekozona 1 (w oparciu o małżoraczki zaliczona do albu) reprezentuje środowisko regresywne, natomiast ekozona 2 (?3) (na podstawie małżoraczków zaliczona do cenomanu) wyraża stopniowe tendencje w kierunku otwartego morza. Sugerowane tendencje w rozwoju środowiska środkowokredowego są w zgodzie z proponowanymi „krzywymi transgresji-regresji” dotyczącymi albu-turonu na Środkowym i Dalekim Wschodzie opracowanymi przez Riché i Přestat (1980). Z rozprzestrzenienia regionalnego badanych małżoraczków wynika, że są one ograniczone do Afryki północnej i Bliskiego Wschodu, wykazując większe podobieństwo do synchronicznych małżoraczków z tego drugiego obszaru. Należą one zatem do północnoafrykańsko-bliskowschodniej prowincji małżoraczkowej wydzielonej przez Babinot (1985)