White Working Class Communities in Amsterdam

This report is part of a six-city research series, Europe's White Working Class Communities, which examines the realities of people from majority populations in Aarhus, Amsterdam, Berlin, Lyon, Manchester, and Stockholm.White Working Class Communities in Amsterdam explores the experiences and concerns of segments of the majority population in the borough of Amsterdam-North, in the neighborhoods of Tuindorp Buiksloot and Floradorp. Both began as housing projects for working class people in the early 20th century. The developments, known as garden cities (Tuindorpen), were based on the idea that decent housing with plenty of light, fresh air, and green surroundings would improve the social and individual well-being of the inhabitants. Today, Amsterdam-North remains a traditional working class, and relatively isolated, area of Amsterdam where residents have lower than average incomes and levels of education. This report focuses on seven areas of local policy—employment, education, health, housing, political participation, policing, and the media—as well as broader themes of belonging and identity. It is one of a series providing ground-breaking research on the experiences of a section of the population whose lives are often caricatured and whose voices are rarely heard in public debates on integration, social cohesion, and social inclusion. Through a comparative lens, the project seeks to highlight parallels and differences in policies, practices and experiences across the European cities

Informele partijen zijn hulpverleningsgids voor wantrouwende Amsterdammers

In het Amsterdamse Oud Noord en Nieuw West staan bewoners vaak wantrouwend tegenover professionele hulpverleners. Bewoners- en vrijwilligersorganisaties fungeren er als gids om ervoor te zorgen dat mensen die het nodig hebben toch hulp krijgen. Deze gidsrol zit de meer gelijkwaardige vorm van samenwerking, zoals nagestreefd in het hybridiseringsideaal, in de weg

Free Food Market: in of uit de schaduw?

Aan de hand van Helen's Free Food Market als voorbeeld beschrijven we in dit artikel informele voedselinitiatieven, die tijdens de coronacrisis in aantal en belang groeiden, als een vorm van 'sociaal schaduwwerk'. Dat verwijst naar informele spelers in het sociaal domein die vormen van welzijn en lichte ondersteuning bieden, die overeenkomen met het formele sociaal werk. Doordat deze spelers niet direct geassocieerd worden met hulpverlening zijn zij laagdrempelig en worden zij soms makkelijker vertrouwd door burgers, die om verschilllende redenen afstand ervaren tot formele voorzieningen

Sociaal schaduwwerk: informele sociaal werkpraktijken in Belgie en Nederland

In addition to formal welfare institutions, there are many informal initiatives in the social landscape that are engaged in social work. These informal actors offer help, care or support to their members and visitors, and/or fulfil a bridging function to formal welfare organisations. They fulfil this role in particularly for target groups that experience distance or barriers to the formal care and welfare system. Despite the important role they play, these actors are often still unknown territory for both formal care and welfare actors and policymakers. Based on research from Belgium and the Netherlands, this article sheds light on this hidden voluntary social work and its characteristics. We also examine hidden voluntary social work in relation to formal welfare organisations and the (local) government. Despite the potential added value of cooperation, it is not easy to build up a sustainable and equal cooperative relationship, or for the government to effectively support hidden voluntary social work. Safeguarding the uniqueness of informal players is a particular concern

Informal social (link) work in the context of diversity

Paper presentation on (the importance of) informal social work, based on research on this theme by the Department of Urban Social Work in the past years in New West Amsterdam and South east Amsterdam

Informeel sociaal werk in de schaduw

Nieuwe migranten kloppen na aankomst met hun hulpvragen vaak als eerste aan bij informele netwerken. De Brusselse zelforganisatie De Mangoboom in Bloei is zo’n netwerk. Vrijwilligers van de organisatie bieden nieuwe migranten verlichting van allerhande eerste noden. Ze helpen bij het regelen van papieren, organiseren taalcursussen en ondersteunen bij huisvesting of gezondheidsproblemen. De organisatie is een van de praktijkvoorbeelden die aan bod komen in het boek Sociaal schaduwwerk. In hun boek belichten de Vlaamse auteurs Mieke Schrooten, Rebecca Thys en Pascal Debruyne dit fenomeen. Het gaat om minder zichtbare informele sociaalwerkpraktijken, die inspelen op noden waarop het formele circuit niet onmiddellijk een antwoord heeft. Praktijken die, zo schetsen de auteurs, de leefwereld van de leden van hun doelgroep als vertrekpunt nemen

'Maar ik heb wel mensen te helpen': Herpositionering van formeel en informeel sociaal werk in coronatijd

De coronacrisis vraagt van formele en informele, sociaal werkers dat zij zich herpositioneren in een sociaal landschap waar niets meer is zoals het was. De crisis maakt het noodzakelijk om creatief en flexibel in te spelen op nieuwe noden en behoeften. Zowel formele als informele sociaal werkers zijn daartoe in principe goed uitgerust en laten in tijden van crisis doorgaans een grote wendbaarheid zien (Debruyne, Naert, Grymonprez, 2020). Tegelijkertijd raakt sociale afstand de kern van sociaal werk. Hoe gaan formele en informele spelers met deze uitdagende spagaat om? Om die vraag te beantwoorden luisterden we naar praktijkverhalen uit een Amsterdamse ontwikkelbuurt

Sociaal werk in stadswijken waar problemen zich opstapelen

English -- The impact of residualisation on social work has so far hardly been explored. Based on existing literature and recently started empirical research in Amsterdam we analyze several consequences. Residualisation refers to the process whereby urban social housing is strictly allocated to the lowest income groups. What does this concentration of disadvantaged households mean for the role of social workers? Firstly, for community workers residualisation mostly implies a renewed role as instigators of residents’ participation in urban renewal trajectories for social mix. Furthermore community activities are increasingly used to offer safe havens for new and old groups of residents and also to prevent expensive treatments for several residential groups. For social workers focusing on individual support or casework residualisation results in an increasingly complex caseload. Residualisation does not imply extra formation for social work, but rather extra attention for the effortful coproduction of welfare between formal and informal actors. Within this playing field, we distinguish link work as vital for both formal and informal social work. Link work is about establishing vertical and horizontal connections between different worlds, across sectoral, professional or trust gaps. We expect that in areas of residualisation successful urban social work is dependent on strong linking skills