Reakcje i procesy katalityczne. Cz. XII a. Hydrokraking katalityczny

Zadaniem przemysłu petrochemicznego jest dostarczanie na rynek konsumencki paliw oraz innych produktów, główne różnorodnych paliw silnikowych spełniających zarówno zadania techniczne jak i ekologiczne. Z kolei obecnie przemysł wydobywczy oferuje coraz gorsze jakościowo surowce (np. ropę naftową) zawierające duże ilości związków siarki, azotu, metali oraz ciężkich frakcji. Ze względów ekonomicznych oraz ekologicznych ciężkie frakcje naftowe muszą być w odpowiedni sposób zagospodarowane. Jednym ze sposobów jest przeróbka ciężkich półproduktów naftowych oraz destylatów próżniowych w: - niżej wrzące frakcje wchodzące w skład paliw oraz olejów smarowych, - surowce wsadowe dla krakingu katalitycznego i pirolizy olefinowej, jest poddanie ich procesowi zwanemu hydrokrakingiem katalitycznym. Hydrokraking katalityczny powoduje głęboki przerób ropy naftowej i jest obecnie procesem powszechnie stosowanym w zakładach rafineryjno-petrochemicznych. Mechanizm hydrokrakingu jest węglowodorów obejmuje reakcje: - uwodnienia, - krakowania katalitycznego. Z tego powodu w hydrokrakingu stosuje się katalizatory dwufunkcyjne czyli zawierające centra uwodorniająco-odwodorniające oraz krakujące. Najczęściej stosuje się bimetaliczne katalizatory naniesione na kwasowy nośnik. Omówiono różne aspekty tego procesu

Wpływ metod syntezy katalizatorów manganowych i manganowo--miedziowych na rozkład nadtlenku wodoru i utlenianie fenolu

Characterization of performance of manganese and manganese-copper oxide catalysts obtained by different methods of synthesis is presented. The specific surface area and catalytic activity were determined in decomposition of hydrogen peroxide and phenol oxidation. The catalytic performance of the catalysts studied was different in the two reactions.Przedstawiono wyniki badań nad wykorzystaniem tlenkowych preparatów manganowych i manganowo-miedziowych otrzymanych różnymi metodami syntezy. Dla otrzymanych preparatów wyznaczono wielkość powierzchni właściwej oraz określono aktywność katalityczną w rozkładzie nadtlenku wodoru i utlenianiu fenolu. Wykazano zróżnicowaną aktywność katalityczną preparatów w obu wymienionych reakcjach