Sexual activity of patients after hip arthroplasty surgery

WSTĘP: Najczęstszą przyczyną zabiegu alloplastyki stawu biodrowego jest choroba zwyrodnieniowa stawów. Artroza bioder w istotny sposób ogranicza sprawność funkcjonalną. Z punktu widzenia medycznego oraz społecznego zabieg endoprotezoplastyki poprawia jakość życia pacjentów, dając choremu szansę na zniwelowanie bólu, poprawę jakości chodu, a tym samym lepszą samoobsługę w życiu codziennym, pełnienie ról społecznych i utrzymanie aktywności zawodowej i seksualnej. Celem niniejszej pracy jest ocena wpływu protezoplastyki biodra na aktywność seksualną. MATERIAŁ I METODY: Badaniami objęto 60 osób po alloplastyce stawu biodrowego z powiatu zamojskiego. Materiał badawczy uzyskano za pomocą kwestionariusza ankiety zawierającego 24 pytania, w tym 16 zamkniętych i 8 otwartych, opracowanego do celów niniejszej pracy. Analizę statystyczną przeprowadzono przy użyciu testu chi kwadrat w programie kalkulacyjnym Excel. WYNIKI: Analiza statystyczna przeprowadzonych badań wykazała występowanie istotnie statystycznie częstszego negatywnego wpływu dysfunkcji biodra na życie seksualne przed operacją wstawienia endoprotezy biodra u osób w wieku poniżej 40. roku życia oraz istotnie częstszego braku wpływu dysfunkcji na życie seksualne po 60. roku życia (p = 0,002). Analiza statystyczna przeprowadzonych badań wykazała występowanie istotnie statystycznie większej poprawy po operacji w zakresie odczuwania przyjemności podczas aktywności seksualnej u osób przed 60. roku życia w porównaniu z osobami po 60. roku życia (p < 0,001). WNIOSKI: Po operacji wstawienia endoprotezy biodra osoby po 60. roku życia miały większy problem z powrotem do aktywności seksualnej w porównaniu z osobami młodszymi. Według przeprowadzonych badań im dłuższy czas od operacji biodra tym mniejsze problemy z podjęciem aktywności seksualnej.INTRODUCTION: The most common cause of hip replacement surgery is osteoarthritis, which is the main reason for limiting the efficiency of increasingly younger. From the point of view of the medical and social treatment arthroplasty improves the quality of life of patients, giving the patient a chance to overcome the pain and improve the quality of gait and thus a better self-service in their everyday lives, performing social roles and sexual activity. The aim of this study is to assess the impact of hip arthroplasty for sexual activity. MATERIAL AND METHODS: The study involved 60 people after hip arthroplasty in Zamosc. The research material was obtained using a questionnaire containing 24 questions, including 16 closed and 8 open-ended questions developed for this study. Statistical analysis was performed using chi-square test in Excel spreadsheet program. RESULTS: Statistical analysis of the study showed statistically significantly more frequent occurrence of the negative impact of hip dysfunction sex life before surgery to insert a hip endoprosthesis in people aged below 40 years of age and significantly more frequent lack of influence on sexual dysfunction after the ageof 60 years (p = 0.002). Statistical analysis of the study revealed the presence of a statistically significant greater improvement after the operation in terms of experience pleasure during sexual activity in patients before 60 years of age compared to people over 60 years (p < 0.001). CONCLUSIONS: After surgery to insert a hip endoprosthesis people over the age of 60 have a greater problem back to the sexual activity compared to younger people. The longer the time since hip surgery, the less problems to sexual activity

Efekty rehabilitacji w chorobie zwyrodnieniowej stawów kolanowych z towarzyszącą nadwagą i otyłością

INTRODUCTION: In Poland gonarthrosis affects over 8 million people. Osteoarthritis of the knee is more and more common problem of an aging society. One of the most common causes of degenerative changes knee is overweight and obesity. Evaluation of the effects of rehabilitation in people with gonarthrosis associated with overweight and obesity. ?: MATERIALS AND METODS: The study was conducted in four treatment centers: in Rehabilitation Clinic of University of Management and Administration in Zamosc, the Rehabilitation Centre in Łykoszyn, the Centre for Sports Medicine and Rehabilitation in Zamosc and Rehabilitation Clinic in Zamosc. The study involved 60 people. Group I (study group) ― 30 patients with osteoarthritis of the knee associated with overweight and obesity. The average value of BMI was 31.5 kg/m2. Group II (control group) ― 30 patients with osteoarthritis of the knee with normal weight. Average BMI in this group was 23.7 kg/m2. In the study a questionnaire KOOS, VAS, personal questionaire and BMI were used. The rehabilitation program was defined individually according to medical indications and included selected treatments in physical therapy: laser therapy (wavelength 808nm, 2J/cm2, duration of one point 20–30 s), ultrasound (0.6 W/cm2), kinesiotherapy: active gravity eliminated exercises (for knee flexors and knee extensors, duration of exercise 15 min), isometric exercises of flexors and knee extensors (Spasm time 5 s, rest 10 s, number of repetitions 6–10 in series), cryotherapy (pairs of nitrogen, time of surgery from 1 to 3 min). All patients had the same rehabilitation program supervised by the attending physician. RESULTS: The state of patients in the study group was significantly worse than in the control group (p < 0.0001). Also, pain (by VAS) experienced in the study group were significantly higher than in the control group (p < 0.0001). CONCLUSIONS: 1. People with gonarthrosis and normal weight according to the questionnaire KOOS achieve better results of rehabilitation in comparison to people with gonarthrosis associated with overweight and obesity. 2. According to VAS in patients with gonarthrosis and normal body weight pain level decreased to a much greater extent than in patients with gonarthrosis associated with overweight and obesity.WSTĘP: W Polsce gonartroza dotyka ponad 8 milionów ludzi. Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego jest coraz częstszym problemem starzejącego się społeczeństwa. Jedne z najczęstszych przyczyn występowania zmian zwyrodnieniowych kolan to nadwaga i otyłość. Celem pracy była cena efektów rehabilitacji u osób z chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych z towarzyszącą nadwagą i otyłością. MATERIAŁ I METODY: Badania przeprowadzono w czterech ośrodkach leczniczych: w Zamojskiej Klinice Rehabilitacji WSZiA, Ośrodku Rehabilitacji w Łykoszynie, Ośrodku Medycyny Sportowej i Rehabilitacji w Zamościu i w Poradni Rehabilitacyjnej w Zamościu. W badaniu wzięło udział 60 osób. Grupa I (badana) ― 30 pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych z towarzyszącą nadwagą i otyłością. Średnia wartość indeksu BMI wyniosła 31,5 kg/m2 Grupa II (kontrolna) ― 30 pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych z prawidłową masą ciała. Średnia wartość wskaźnika BMI w tej grupie wynosiła 23,7 kg/m2. Do badań został użyty kwestionariusz oceny stawu kolanowego Knee injury and Osteoarthritis Outcome Score (KOOS), skala bólu Visual Analogue Scale (VAS) oraz ankieta personalna, obliczono BMI. Program rehabilitacji był określany indywidualnie w zależności od wskazań medycznych i obejmował wybrane zabiegi z zakresu: fizykoterapii: laseroterapia (długość fali 808nm, 2J/cm2, czas trwania jednego punktu 20–30 sek.), ultradźwięki (0,6 W/cm2, czas: 6 min), krioterapia (parami azotu, czas zabiegu od 1–3 min), kinezyterapii: ćwiczenia czynne w odciążeniu (dla zginaczy i prostownika stawu kolanowego, czas trwania ćwiczeń 15 min), ćwiczenia izometryczne dla grupy zginaczy, prostownika i odwodzicieli stawu kolanowego (czas skurczu 5 sek., odpoczynek 10 sek., liczba powtórzeń 6–10 w serii). Wszyscy pacjenci mieli taki sam program rehabilitacji nadzorowany przez lekarza prowadzącego.             WYNIKI: Stan pacjentów po rehabilitacji (wg KOOS) w grupie badanej był istotnie gorszy niż w grupie kontrolnej (p < 0,0001). Również dolegliwości bólowe (wg VAS) odczuwane w grupie badanej były istotnie większe niż w grupie kontrolnej (p < 0,0001).             WNIOSKI: 1. People with gonarthrosis and normal weight according to the questionnaire KOOS achieve better results of rehabilitation in comparison to people with gonarthrosis associated with overweight and obesity. 2. Według skali VAS u osób ze zmianami zwyrodnieniowymi stawów kolanowych i prawidłową masą ciała poziom bólu zmniejszył się w dużo większym stopniu niż u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych z towarzyszącą nadwagą i otyłością

Effects of rehabilitation of persons with chronic low back pain and hypertension

Background The aim of this study was to evaluate the effects of rehabilitation in patients with chronic low back pain (CLBP) with concomitant hypertension and without hypertension. Also been examined the effects of rehabilitation in the case of high blood pressure with accompanying coronary artery disease or heart failure. Material and methods The study group included 535 individuals, 437 (81.7%) women and 98 (18.3%) men, aged 18&#8211;87 years (mean age 51.7 &#177; 17.2) treated with CLBP. Among the study group in 214 (40%) patients had hypertension. The effects of rehabilitation were evaluated for reducing pain, improving mobility and quality of life. Pain, improve transportation and quality of life was measured on a 8 grade scale before and after rehabilitation. Results The effects of rehabilitation in patients with CLBP and hypertension did not differ in terms of pain (p = 0.374), locomotion (p = 0.96) and quality of life (p = 0.202) than patients without hypertension. Both in patients with hypertension and without hypertension after rehabilitation was a reduction in pain (p < 0.001), improvement in locomotion (pWstęp Nadciśnienie tętnicze występuje bardzo często wśród chorych z innymi problemami zdrowotnymi, również nie związanymi z układem krążenia. Znane zalecenia dotyczą raczej ewentualnej modyfikacji leczenia hipotensyjnego; problem ewentualnego związku nadciśnienia z efektywnością leczenia innych chorób jest analizowany znacznie rzadziej. Celem niniejszej pracy była ocena efektów rehabilitacji pacjentów z przewlekłymi bólami dolnego odcinka kręgosłupa w zależności od współistnienia nadciśnienia tętniczego. Zbadano też efekty rehabilitacji w sytuacji wystąpienia nadciśnienia tętniczego z towarzyszącą chorobą wieńcową lub niewydolnością krążenia. Materiał i metody Badaniem objęto grupę 535 osób, w tym 437 kobiet (81,7%) i 98 mężczyzn (18,3%), w wieku od 18 do 87 lat (średni wiek 51,7 &#177; 17,2 roku), leczonych z powodu bólów dolnego odcinka kręgosłupa. Spośród nich u 214 osób (40%) stwierdzono nadciśnienie tętnicze. Efekty rehabilitacji badano pod kątem zmniejszenia dolegliwości bólowych, poprawy możliwości poruszania się i poprawy jakości życia. Odczuwanie bólu, lokomocję i jakość życia mierzono w skali 8-stopniowej przed rehabilitacją i po niej. Wyniki Efekty rehabilitacji u osób z bólami dolnego odcinka kręgosłupa i nadciśnieniem tętniczym nie różniły się istotnie pod względem bólu (p = 0,374), lokomocji (p = 0,96) i jakości życia (p = 0,202) od pacjentów bez nadciśnienia tętniczego. Zarówno w grupie osób z nadciśnieniem tętniczym, jak i bez niego po rehabilitacji stwierdzono zmniejszenie bólu (p < 0,001), poprawę lokomocji (p < 0,001) i poprawę jakości życia (p < 0,001). Współistnienie przewlekłych bólów dolnego odcinka kręgosłupa z nadciśnieniem tętniczym i stabilną chorobą wieńcową nie ma wpływu na efekty rehabilitacji w zakresie odczuwania bólu (p = 0,281), lokomocji (p = 0,526) i jakości życia (p = 0,684). Współistnienie przewlekłych bólów dolnego odcinka kręgosłupa z nadciśnieniem tętniczym i wyrównaną niewydolnością krążenia również nie ma wpływu na efekty rehabilitacji w zakresie odczuwania bólu (p = 0,411), lokomocji (p = 0,318) i jakości życia (p = 0,986). Wnioski Efekty rehabilitacji osób z zespołem bólowym dolnego odcinka kręgosłupa i nadciśnieniem tętniczym są porównywalne z efektami rehabilitacji u osób bez nadciśnienia tętniczego. Nadciśnienie Tętnicze 2011, tom 15, nr 3, strony 163&#8211;168

Effectiveness of physiotherapy in patients with diabetes mellitus type 2 and low back pain

WSTĘP. Skuteczność leczenia w medycynie to uzyskanie poprawy stanu pacjenta w konsekwencji optymalnej terapii. Właściwe ukierunkowanie działań rehabilitacyjnych wiąże się z poznaniem przyczyń zespołu bólowego L-S oraz dostosowaniem działań do specyfiki chorych na cukrzycę typu 2. Odpowiednia modyfikacja postępowania pozwoli na uzyskanie maksymalnej skuteczności leczenia. Zdefiniowanie skuteczności rehabilitacji jest zagadnieniem niezwykle ważnym i niezbadanym. Wymaga wnikliwej analizy i wszechstronnej znajomości psychofizyczności człowieka. Niezbędne jest więc doskonalenie wiedzy dotyczącej nowych wytycznych procesu rehabilitacyjnego. Celem niniejszej pracy było określenie czynników determinujących skuteczność rehabilitacji w odniesieniu do pacjentów z zespołem bólowym kręgosłupa L-S chorych na cukrzycę typu 2. MATERIAŁ I METODY. Badaniem objęto grup 300 osób z bólami odcinka lędźwiowo-krzyżowego spowodowanego: zmianami zwyrodnieniowymi, dyskopatią, bólami przeciążeniowymi lub kręgozmykiem z zespołem metabolicznym, leczonych w Zamojskiej Klinice Rehabilitacji Wyższej Szkoły Zarządzania i Administracji w Zamościu w okresie od maja 2009 roku do marca 2010 roku. WYNIKI. Poprawa możliwości poruszania się u chorych na cukrzycę typu 2 jest porównywana z poprawą u pacjentów bez cukrzycy. Zmniejszenie natężenia dolegliwości bólowych u chorych na cukrzycę typu 2 jest porównywalne do poprawy u osób bez tej choroby. Polepszenie jakości życia u chorych na cukrzycę typu 2 jest porównywalne z poprawą u pacjentów bez cukrzycy. WNIOSKI. Chorzy na cukrzycę nie różnili się istotnie statystycznie w odczuciu poprawy w zakresie bólu, lokomocji i jakości życia od pacjentów bez cukrzycy. Cukrzyca typu 2 nie jest czynnikiem determinującym skuteczność rehabilitacji w odniesieniu do subiektywnych odczuć pacjentów z bólami L-S kręgosłupa. (Diabet. Prakt. 2010; 11, 6: 210&#8211;215)INTRODUCTION. Efficacy of treatment in medicine is to obtain the patient&#8217;s condition improved as a consequence of optimal treatment. Appropriate focus of rehabilitation is associated with pain syndrome to know the justification and adaptation to the specifics of patients with type 2 diabetes. Considerable modification of the procedure will result in maximum efficacy. Defining the effectiveness of rehabilitation is an issue extremely important and unexplored. Requires careful analysis and comprehensive knowledge of human psychophysical. It is therefore necessary to improve knowledge concerning the new guidelines, the process of rehabilitation. The goals: Identify the factors determining the effectiveness of rehabilitation for patients with low back pain patients with diabetes mellitus type 2. MATERIAL AND METHODS. The study included a group of 300 people with low back pain episode &#8212; due to cross: spondiloarthrosis, discopathy, spondylolisthesis and nerwus ischiadic with diabetes mellitus type 2 treated at the Rehabilitation Clinic of Uniwersity of Management and Administration in Zamość, the period from May 2009 to March 2010. RESULTS. Patients with type 2 diabetes was observed to improve the mobility is improved compared with patients without diabetes. Reduce the intensity of pain in patients with type 2 diabetes is comparable to the improvement in patients without diabetes. Improve the quality of life in patients with type 2 diabetes is comparable to the improvement of patients without diabetes. CONCLUSIONS. Patients with diabetes did not differ significantly in the perception of improvement in pain, locomotion, and the quality of life than patients without diabetes. Type 2 diabetes is not a factor in determining the effectiveness of rehabilitation in regard to subjective feelings of pain in patients with low back pain. (Diabet. Prakt. 2010; 11, 6: 210&#8211;215

The evaluation of selected physiotherapeutic methods in the treatment of post-mastectomy lymphoedema

Introduction: Breast cancer constitutes 10.9% of all new cases of tumours registered in the Polish National Cancer Registry. Post-mastectomy lymphoedema of the upper limb is the most common post-operative complication. The aim of the study was to evaluate the effectiveness of selected physiotherapeutic methods in the treatment of post-mastectomy lymphoedema

Konflikt rzepkowo-udowy – uwarunkowania patobiomechaniczne i ich konsekwencje dla terapii

Paellofemoral pain syndrome is one of the most widespread muscular-skeletal disorders. The pain results from an overloading of thepaellofemoral joint. Amongst the causes of overloading are changes in the articular cartilage, in the bone, alterations around and outside the joint as well as systematic changes. The ease with which the knee joint may be subjected to overloading is a result of its construction, mobility, and lack of stability. The knee joint as the biggest joint of the human organism is comprised of two joints: the tibiofemoral and the paellofemoral. Both of these joints are not mutually matched by their curvature. Their compactness depends chiefly on the ligament system. The muscle system equally stabilises the knee joint, while guaranteeing to a lesser degree the safety of the joint surfaces. On the other hand, muscles operating in conditions of equilibrium and dynamics, can, sometimes, overload the joint surface, even given conditions of totally healthy joint workings, this leading to earlier degenerative-disfiguring changes. The essence of this detrimental effect of muscle action on the paellofemoral joint is interactive disturbance in the development of the force and speed of contraction for the individual heads of the quadriceps (particularly the medial and lateral), as equally disruption in the size proportions of shin extensor and flexor participation within the knee joint, of adductors and abductors as well as of the thigh external and internal rotators in the hip joint. Paellofemoral pain syndrome is also subject to significant strain in daily conditions e.g. walking up stairs, wearing high heels, a lot of physical activity particularly when running. In individuals with a painful paellofemoral joint uncritically are employed exercises strengthening the quadriceps thigh muscle, additionally jeopardising the joint in question to being over burdened and consequent damage. On the basis of an analysis of the magnitude of burden of the surface of the paellofemoral and tibiofemoral joint as well as the mechanical conditions for the muscles acting on these joints, taking into consideration the magnitude of the arm forces employed in the functioning of the joint angle, as well as the hypomochlion role that is the knee cap, the degree of threat for the knee joint was evaluated. The means of conducting oneself within daily activities are presented, the use of orthopaedic insoles, the choice of appropriate footwear. Examples of suitable exercises for the strengthening of individual muscles in conditions ensuring the safeguarding of the paellofemoral joint are given with the activating in this aim of elements of external compensation, within the open or closed system of the biokinematic chain of the lower limb.Zespół bólowy rzepkowo-udowy jest jedną z najbardziej powszechnych dolegliwości mięśniowo-szkieletowych. Ból wynika z przeciążenia stawu rzepkowo-udowego. Wśród przyczyn przeciążenia wyróżnia się zmiany w chrząstce stawowej, w kości, zmiany okołostawowe, pozastawowe i ogólnoustrojowe. Łatwość, z jaką ulega przeciążeniom staw kolanowy wynika z jego budowy, ruchomości i braku stabilności. Staw kolanowy jako największy staw ustroju ludzkiego, jest zbudowany z dwóch stawów: udowo-piszczelowego i rzepkowo-udowego. Oba te stawy nie są dopasowane wzajemnie swoimi krzywiznami. Ich zwartość zależy głównie od systemu więzadłowego. Układ mięśniowy również stabilizuje staw kolanowy, chociaż w mniejszym stopniu zapewnia bezpieczeństwo powierzchniom stawowym. Z drugiej strony, mięśnie działając w warunkach statyki i dynamiki, mogą czasem przeciążać powierzchnie stawowe, nawet w warunkach pełnej wydolności zdrowego stawu, doprowadzając do wczesnych zmian zwyrodnieniowo-zniekształcających. Istotą niekorzystnego działania mięśni na staw rzepkowo-udowy jest zaburzenie współdziałania w rozwijaniu siły i szybkości skurczu poszczególnych głów mięśnia czworogłowego (zwłaszcza przyśrodkowej i bocznej), jak równieŜ zakłócenia proporcji wielkości udziału prostowników i zginaczy goleni w stawie kolanowym, przywodzicieli i odwodzicieli oraz rotatorów zewnętrznych i wewnętrznych uda w stawie biodrowym. Zespół rzepkowo-udowy jest poddawany także znacznym obciążeniom w codziennych warunkach, np.: schodzenie schodami, używanie obuwia z wysokimi obcasami, duża aktywność ruchowa, szczególnie podczas biegania. U osób chorych z bolesnym stawem rzepkowo-udowym często bezkrytycznie stosowane są ćwiczenia wzmacniające mięsień czworogłowy uda, dodatkowo naraŜając wspomniany staw na jego przeciążenie i uszkodzenie. Na podstawie analizy wielkości obciążenia powierzchni stawu rzepkowo-udowego i udowo-piszczelowego oraz warunków mechanicznych dla mięśni działających na te stawy, z uwzględnieniem wielkości ramion siły w funkcji kąta stawowego, oraz roli hypomochlionu jakim jest rzepka, oceniono stopień zagrożenia stawu kolanowego. Przedstawiono sposoby postępowania w codziennych czynnościach, używania wkładek ortopedycznych, wyboru właściwego obuwia. Podano przykłady właściwych ćwiczeń wzmacniających poszczególne mięśnie w warunkach zachowania bezpieczeństwa dla stawu rzepkowo-udowego i uczynnienia w tym celu elementów kompensacji wewnętrznej, w układzie otwartego lub zamkniętego łańcucha biokinematycznego kończyny dolnej

Analysis of the Stability of the Body in a Standing Position When Shooting at a Stationary Target&#8213;A Randomized Controlled Trial

Postural stability of the body depends on many factors. One of them is physical activity. It is especially important in the case of sports or professional work, which combine mobility with the accuracy of a shot in a standing position. The smaller the body fatigue, the more accurate the shot. The aim of the study was the assessment of the impact of physical effort on the center of gravity deflection and length of the COP (center of pressure) path, as well as the reaction of ground forces in people who do not engage in systematic physical activity. The study group included 139 people (23.1 &plusmn; 5.2 yr; M: 46.8%; F: 53.2%). The test consisted of performing a static test twice, shooting at the target in a multimedia shooting range. Group X performed the Harvard test between the static tests. Group Y made no effort. The reaction parameters of the ground forces were assessed using the Zebris PDM-L Platform. In Group X performing the Harvard test, an increase in the average COP, VCOP, and 95% confidence ellipse area was noted. The path length and the average velocity of COP speed increased. There were no differences in Group Y (p &gt; 0.05). Physical effort significantly affected the postural stability of the studied people, increasing the average parameters assessing balance when adopting static firing position