Pericarp of colored-seeded common bean (Phaseolus vulgaris L.) varieties a potential source of polyphenolic compounds

ArticleBioactive substances produced by plants are defined as secondary metabolites causing different pharmacological effects in human organism. Various plant raw materials, some known as vegetables or spices, are their source. Pericarp of white-seeded common bean varieties is a pharmacopoeial product traditionally used as an antidiabetic agent. The object of this study was to evaluate the biological value of pericarp of colored beans (cultivars: ‘Małopolanka’, ‘Nida’, ‘Rawela’, ‘Tip Top’, and ‘Nigeria’) compared to the reference white-seeded cultivar (‘Laponia’). Bean pericarp was characterized by a high level of polyphenolic compounds and antioxidant activity. Its phenolic acid content (expressed as caffeic acid equivalents) was at a similar level, at least 0.1 mg g -1 (0.01%). The highest amount of flavonoids was accumulated by the cultivars with dark blue and black seeds, respectively 0.138 and 0.139 mg g -1 DW, as well as by the whiteseeded cultivar (0.132 mg g -1 DW). The highest antioxidant activity (AA) was found for bean extracts of the cultivars ‘Laponia’ and ‘Małopolanka’, respectively 12.35 and 12.10%. Phenolic acid content was significantly positively correlated with AA of the bean extracts tested. This study indicates that pericarp of the colored-seeded bean cultivars is characterized by high biological value and can be used as a source of polyphenolic compounds

Zawartość związków polifenolowych w różnych częściach karczocha zwyczajnego (Cynara scolymus L.) w zależności od stadium rozwojowego roślin

A diversity of active substances that are in the artichoke plants includes it into the group of medicinal plants of broad-spectrum performance. The research conducted in the years 2006–2008 included valuation of poliphenolic compounds content in different parts of artichoke plants during vegetative and generative growth (roots, petioles, leaves, immature and flower at beginning of flowering). The total content of poliphenolic compounds in the reduction on caffeic acid was marked in dried herb with the spectrophotometrical method with the Arnova reagent. The content of poliphenolic acids (caffeic, chlorogenic, ferulic and cynarine) was marked with high performance liquid chromatography (HPLC). The undertaken studies show that there are significant differences with respect to the content of poliphenolic compounds in different parts of artichoke plants. Definitely more total phenolic acids were accumulated in leaves during the vegetative growth (3.167% on average) and in young, immature buds during generative growth (3.730% on average). The chlorogenic acid and cynarine were the main compounds among poliphenolic acids. The content of poliphenolic acids was decreasing with age of plants as young immature artichoke buds had more chlorogenic acid and cynarine than mature heads at the beginning of flowering. The content of caffeic and ferulic acids in the artichoke herb depended on the growth phase of plants. Plants accumulated more caffeic acid in leaves during vegetative growth and ferulic acid in buds during generative growth.Różnorodność substancji aktywnych występujących w karczochu włącza go do grupy roślin leczniczych o szerokim spektrum działania. Badania przeprowadzone w latach 2006–2008 obejmowały ocenę zawartości związków polifenolowych w różnych częściach roślin karczocha w fazie wzrostu wegetatywnego i generatywnego (korzeniach, ogonkach liściowych, liściach, pąkach kwiatostanowych nierozwiniętych i na początku kwitnienia). Zawartość kwasów fenolowych ogółem w przeliczeniu na kwas kawowy oznaczono w suchej masie ziela metodą spektrofotometryczną z odczynnikiem Arnova. Skład fenolokwasów oznaczono metodą HPLC: kawowego, chlorogenowego, feulowego, cynaryny. Z przeprowadzonych badań wynika, że występują znaczne różnice pod względem zawartości związków polifenolowych w różnych częściach rośliny. Zdecydowanie więcej kwasów fenolowych ogółem rośliny zgromadziły w liściach w fazie wzrostu wegetatywnego średnio 3,167%, oraz w fazie generatywnej w młodych nierozwiniętych pąkach średnio 3,730%. Dominującym związkiem wśród kwasów fenolowych był kwas chlorogenowy i cynaryna. Zawartość kwasów fenolowych zmniejszała się wraz z wiekiem roślin gdyż młode nierozwinięte pąki karczocha zawierały więcej kwasu chlorogenowego i cynaryny niż pąki rozwinięte, na początku kwitnienia. Zawartość kwasu kawowego i ferulowego w zielu karczocha zależała od fazy rozwojowej rośliny. Więcej kwasu kawowego rośliny zgromadziły w liściach w fazie wzrostu wegetatywnego a kwasu ferulowego w pąkach w fazie wzrostu generatywnego

Porównanie plonowania oraz cech morfologicznych roślin rabarbaru (Rheum rhaponticum L.) ‘Karpow Lipskiego’ rozmnażanego in vitro oraz metodami tradycyjnymi

The present study investigated different methods of propagation of the rhubarb cultivar ‘Karpow Lipskiego’: vegetatively from tissue cultures and by division of the mother plant as well as generatively from seed. The study also evaluated the usefulness of propagation material for establishing a rhubarb plantation. To produce in vitro plantlets, shoots were placed on modified Murashige and Skoog medium containing different cytokinins: benzyladenine (BA – 4.4, 11.1, 22.2 μmol·dm-3), kinetin (4.7, 11.6, 23.3 μmol·dm-3), isopentenyl adenine (2iP – 4.9, 12.3, 24.4 μmol·dm-3) as well as on control medium without growth regulators. Cuttings were obtained by division of crowns, while seedlings from seeds. In the period 2004–2006, vegetatively and generatively propagated plants were grown in a nursery. The obtained propagation material was used to establish a rhubarb plantation. Yield of field-grown plants was evaluated in the years 2007–2009. In the first year of cultivation in the nursery, plants propagated in vitro in the medium with the addition of kinetin at a concentration of 11.6 ȝmol dm-3 or 2iP at 12.3 ȝmol dm-3 developed crowns with the highest average weight of 1.48 and 1.05 kg, respectively. In the second year of cultivation in the nursery in the treatment with grown regulators applied, the average rhubarb crown weight ranged from 2.51 to 3.33 kg, while for the control treatment it was 1.78 kg. To characterize the population of in vitro plants, they were compared with plants obtained by division of the mother plant and from seeds. Plants propagated vegetatively from in vitro plantlets produced crowns with the highest average weight (0.83 kg), followed by those obtained from division of mother plants (0.79 kg), while plants produced from seeds had crowns with a much lower average weight (0.54 kg). In the second year of cultivation in the nursery, vegetatively and generatively propagated plants were characterized by a similar size and greater uniformity than in the first year. In the first year of planting (2007), petiole yield obtained from micropropagated plants was higher by 0.7 kg·plant-1 compared to generatively propagated plants, whereas in the second year of cultivation this difference was smaller and amounted to 0.6 kg· plant-1. In the third year of the plantation, plant productivity was more equal. During the study years, by far fewer leaves were harvested from generatively propagated plants compared to plants propagated The present study investigated different methods of propagation of the rhubarb cultivar ‘Karpow Lipskiego’: vegetatively from tissue cultures and by division of the mother plant as well as generatively from seed. The study also evaluated the usefulness of propagation material for establishing a rhubarb plantation. To produce in vitro plantlets, shoots were placed on modified Murashige and Skoog medium containing different cytokinins: benzyladenine (BA – 4.4, 11.1, 22.2 μmol·dm-3), kinetin (4.7, 11.6, 23.3 μmol·dm-3), isopentenyl adenine (2iP – 4.9, 12.3, 24.4 μmol·dm-3) as well as on control medium without growth regulators. Cuttings were obtained by division of crowns, while seedlings from seeds. In the period 2004–2006, vegetatively and generatively propagated plants were grown in a nursery. The obtained propagation material was used to establish a rhubarb plantation. Yield of field-grown plants was evaluated in the years 2007–2009. In the first year of cultivation in the nursery, plants propagated in vitro in the medium with the addition of kinetin at a concentration of 11.6 ȝmol dm-3 or 2iP at 12.3 ȝmol dm-3 developed crowns with the highest average weight of 1.48 and 1.05 kg, respectively. In the second year of cultivation in the nursery in the treatment with grown regulators applied, the average rhubarb crown weight ranged from 2.51 to 3.33 kg, while for the control treatment it was 1.78 kg. To characterize the population of in vitro plants, they were compared with plants obtained by division of the mother plant and from seeds. Plants propagated vegetatively from in vitro plantlets produced crowns with the highest average weight (0.83 kg), followed by those obtained from division of mother plants (0.79 kg), while plants produced from seeds had crowns with a much lower average weight (0.54 kg). In the second year of cultivation in the nursery, vegetatively and generatively propagated plants were characterized by a similar size and greater uniformity than in the first year. In the first year of planting (2007), petiole yield obtained from micropropagated plants was higher by 0.7 kg·plant-1 compared to generatively propagated plants, whereas in the second year of cultivation this difference was smaller and amounted to 0.6 kg· plant-1. In the third year of the plantation, plant productivity was more equal. During the study years, by far fewer leaves were harvested from generatively propagated plants compared to plants propagated vegetatively. In the second and third year of the plantation, intensive plant growth was observed; in effect, there were no significant relationships between petiole length and width and propagation method. The cultivation of vegetatively propagated plants gave the best effects in productivity; the average petiole yield was higher by 13.3 t·ha-1 in the case of micropropagation and by 16.0 t·ha-1 in the case of division of the mother plant compared to the yield obtained from rhubarb cultivation from seeds. Early yield at a level of 11.2 t·ha-1 was obtained from tissue cultured plants and its proportion accounted for 25% of total petiole yield.Badania dotyczyły różnych metod rozmnażania rabarbaru odmiany ‘Karpow Lipskiego’: wegetatywnie z kultur tkankowych oraz przez podział roślin matecznych i generatywnie z siewu nasion. Oceniano również przydatność materiału rozmnożeniowego do założenia plantacji rabarbaru. W celu wyprodukowania mikrosadzonek in vitro pędy wykładano na zmodyfikowaną pożywkę Murashige i Skooga zawierającą różne cytokininy: benzyloadeninę (BA – 4,4, 11,1, 22,2 μmol·dm-3), kinetynĊ (4,7, 11,6, 23,3 μmol·dm-3), izopentyloadeninę (2iP – 4,9, 12,3, 24,4 μmol·dm-3) oraz pożywkę kontrolną niezawierającą regulatorów wzrostu. Sadzonki otrzymano przez podział karp, a rozsadę z siewu nasion. W latach 2004–2006 rośliny otrzymane w wyniku rozmnażania wegetatywnego i generatywnego uprawiano w szkółce. Uzyskany materiał rozmnożeniowy wykorzystano do założenia plantacji rabarbaru. W latach 2007–2009 w uprawie polowej przeprowadzono ocenę plonowania. W pierwszym roku uprawy w szkółce karpy o największej średniej masie 1,48 i 1,05 kg wykształciły rośliny otrzymane in vitro z pożywki z dodatkiem kinetyny w stężeniu 11,6 ȝmol dm-3 oraz 2iP w stężeniu 12,3 ȝmol dm-3. W drugim roku uprawy w szkółce w przypadku zastosowanych fitohormonów średnia masa karpy rabarbaru zawierała się w przedziale od 2,51 do 3,33 kg, gdy z obiektu kontrolnego wynosiła 1,78 kg. Dla scharakteryzowania populacji roślin in vitro porównano je z roślinami otrzymanymi przez podział roślin matecznych i z nasion. Karpy o największej średniej masie wykształciwszy rośliny rozmnażane wegetatywnie: z mikrosadzonek (0,83 kg) i sadzonek uzyskanych przez podział roślin matecznych (0,79 kg), o zdecydowanie mniejszej średniej masie sadzonki otrzymane z nasion (0,54 kg). W drugim roku uprawy w szkółce rośliny otrzymane w wyniku rozmnażania wegetatywnego i generatywnego charakteryzowały się zbliżoną wielkością i większym wyrównaniem niż w pierwszym roku. W pierwszym roku prowadzenia uprawy (2007) większy plon ogonków liściowych o 0,7 kg·rośl.-1 zebrano z roślin otrzymanych z mikrosadzonek aniżeli z roślin rozmnażanych generatywnie, natomiast w drugim roku uprawy różnica ta była mniejsza i wynosiła 0,6 kg·rośl.-1. W trzecim roku prowadzenia plantacji plonowanie roślin było bardziej wyrównane. W latach prowadzenia badań z roślin rozmnażanych generatywnie zebrano zdecydowanie mniej liści w porównaniu z roślinami rozmnażanymi wegetatywnie. W drugim i trzecim roku prowadzenia plantacji obserwowano intensywny wzrost roślin, czego efektem był brak istotnych zależności pomiędzy długościową i szerokością ogonków liściowych a sposobem rozmnażania roślin. Najlepsze efekty plonowania dała uprawa roślin rozmnażanych wegetatywnie, z której plon średni ogonków liściowych był większy o 13,3 t·ha-1 w porównaniu z nieporozmnażaniem, oraz o 16,0 t·ha-1 przy podziale roślin matecznych w porównaniu z plonem uzyskanym w uprawie rabarbaru z nasion. Z uprawy roślin rozmnażanych za pomocą kultur tkankowych uzyskano plon wczesny na poziomie 11,2 t·ha-1, a jego udział stanowił 25% plonu ogółem ogonków liściowych

Wzrost, plon i jakość owoców cukinii odmiany ‘Soraya’ w warunkach nawadniania kroplowego

The improvement in zucchini growth in climatic conditions of Poland can be achieved by drip irrigation of plants. The effect of drip irrigation on zucchini plants of ‘Soraya’ variety during different growth phases on size of fruits and content of L-ascorbic acid, nitrates (V) and carotenoids was estimated. In the research plants were irrigated according to different variants: irrigated during a whole cultivation, irrigated during vegetative growth till fruit sets forming and not irrigated during yielding, not irrigated during vegetative growth till fruit sets forming and irrigated during yielding, not irrigated at all (water in soil came only from precipitation). Irrigation during whole cultivation period and during intensive vegetative growth phase increased yield. Regardless the irrigation method significant values of correlation coefficient for these features were noted. The chemical analysis of zucchini fruits composition showed differentiation of marked elements depending on irrigation method used. The highest content of L-ascorbic acid was in fruits harvested from plants that were not irrigated. Establishment of optimal aquaticair conditions through improvement in soil humidity during a whole cultivation period of zucchini plants increased content of nitrates in zucchini fruits and decreased carotenes content.Poprawę warunków wzrostu cukinii w klimacie Polski można uzyskać przez nawadnianie kroplowe roślin. W pracy oceniono wpływ nawadniania kroplowego roślin cukinii odmiany ‘Soraya’ w różnym okresie ich wzrostu na wielkość owoców oraz zawartość kwasu askorbinowego, azotanów(V) i karotenów. W doświadczeniu zastosowano różne warianty nawadniania roślin: nawadnianie w całym okresie uprawy, nawadnianie w okresie wzrostu wegetatywnego do wykształcania zawiązków owoców i nienawadniane w okresie plonowania, nienawadniane w okresie wzrostu wegetatywnego do fazy wykształcania przez rośliny zawiązków owoców i nawadniane w okresie plonowania oraz nienawadniane w okresie uprawy (woda w glebie pochodziła tylko z opadu naturalnego). Znacząco większy średni plon owoców uzyskano w wariancie z nawadnianiem roślin w całym okresie uprawy (średnio 40,17 t·ha-1) oraz z nawadnianiem prowadzonym w okresie intensywnego wzrostu wegetatywnego (38,40 t·ha-1). Niezależnie od sposobu nawadniania roślin stwierdzono istotne wartości współczynnika korelacji dla zależności masy owocu od jego długości. Analiza składu chemicznego owoców cukinii wykazała zróżnicowanie badanych składników w zależności od zastosowanych kombinacji z nawadnianiem roślin. Największą ilość kwasu L-askorbinowego zawierały owoce zebrane z roślin, które nie były nawadniane. Stworzenie optymalnych warunków wodno-powietrznych przez poprawę uwilgotnienia gleby w całym okresie wzrostu roślin cukinii spowodowała zwiększenie zawartości azotanów w owocach cukinii oraz mniejszą zawartość karotenów

Ecological risk assessment of chemical contaminants in stormwater sediments

Zanieczyszczenia ściśle związane z cząstkami zawiesin transportowanych poprzez wody opadowe mogą generować zarówno problemy jakościowe, jak i ilościowe w ekosystemie wodnym. Dlatego też istnieje potrzeba wykonywania oceny ekologicznej osadów pochodzących z kanalizacji deszczowej. Jest to tym bardziej ważne, iż obecnie nie ma żadnych regulacji i wymogów prawnych dotyczących konieczności analizy osadów, przede wszystkim pod kątem zawartości niebezpiecznych substancji, przed ich okresowym usuwaniem z elementów systemu kanalizacji. W niniejszym opracowaniu przedstawiono wyniki oceny ekologicznej dla związków z grupy wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych (WWA) oraz wybranych metali ciężkich zawartych w osadach pochodzących z trzech zbiorników miejskiej kanalizacji deszczowej miasta Kielce. Celem badań, oprócz wykonania analiz chemicznych, było również określenie zależności pomiędzy poziomem wybranych zanieczyszczeń a charakterem i usytuowaniem zlewni. Wyniki analiz odniesiono do dopuszczalnych zakresów stężeń wybranych substancji niebezpiecznych zamieszczonych w rozporządzeniach krajowych, a także do wskaźników ekologicznych zgodnych z praktyką międzynarodową dotyczącą osadów. Według regulacji krajowych, wyniki wskazały na umiarkowane zanieczyszczenie. Natomiast w przypadku progowych wskazań ekologicznych dla związków z grupy WWA zanieczyszczenie osadów nawet kilkunastokrotnie przekracza wartości dopuszczalne.Contaminants bounded to suspended solids transported by stormwater poses quantity and quality problems to water ecosystem. Therefore, an ecological risk assessment is necessary. Currently, there are no recommendations in polish law that stormwater sediments should be tested for hazardous substances prior to its removal. Ecological evaluation was performed for polycyclic aromatic hydrocarbons (PAHs) and heavy metals in the sediments of 3 stormwater sedimentation tanks located in urban catchment areas of Kielce city. The purpose this study were to analyze sediment for chemical contaminants and demonstrate the relationship between contaminants levels and physical attributes of the catchment, including land use, drainage area, age of catchment and impervious surface in watershed. Levels of PAHs and heavy metals in stormwater sediments were then compared to Polish regulations and established ecological screening values to determine their potential risk to environment. The results of the current study suggest that stormwater sediments are moderately contaminated with PAHs and heavy metals according to domestic regulations and highly contaminated according to ecological benchmarks exceeded several times

Wpływ zimowania roślin na jakość plonu pietruszki korzeniowej (Petroselinum crispum (Mill.) Nyman ex A. W. Hill var. tuberosum (Bernh.) Mart. Crov.)

Hamburg parsley is a vegetable that can overwinter in the field. One of the factors influencing surviving winter by plants is the selection of cultivar. In the experiment the relationship between winter hardiness of plants and the changes taking place in the structure of the yield obtained in spring was examined, in comparison to the crop harvested before winter, and Hamburg parsley cultivar. From among the plants of examined cultivars the winter conditions were best survived by ‘Bubka’, ‘Ołomuńcka’ and ‘Vistula’. The yield harvested in spring, as compared to that obtained in autumn, did not depend of the plants’ winter hardiness. Postponing the harvest term to spring decreased the quantities of obtained yields. From among the examined cultivars, only ‘Vistula’, ‘Eagle’ and ‘Ołomuńcka’ plants formed larger marketable yields of roots in spring. In the yield collected in spring there were more I class marketable roots (Ø30–60 mm), and less small ones (Ø< 20 mm). The participation of bifurcated and rotted roots was also greater. Overwintering of plants caused the decrease of leaf yield quantity, with simultaneous improvement of marketable quality.Pietruszka korzeniowa należy do warzyw które mogą zimować w polu. Jednym z czynników wpływających na zimotrwałość roślin jest dobór odmiany. W doświadczeniu badano zależność pomiędzy przezimowaniem roślin i zmianami zachodzącymi w strukturze plonu uzyskanego wiosną, w porównaniu z zebranym przed nastaniem zimy, a odmianą pietruszki korzeniowej. Spośród roślin badanych odmian najlepiej warunki panujące zimą znosiły ‘Bubka’, ‘Ołomuńcka’ i ‘Vistula’. Plon zebrany wiosną, w porównaniu z otrzymanym jesienią, nie był uzależniony od przezimowania roślin. Przesunięcie terminu zbioru na wiosnę wpływało na zmniejszenie wielkości uzyskiwanych plonów. Spośród badanych odmian jedynie rośliny ‘Vistula’, ‘Eagle’ i ‘Ołomuńcka’ wytwarzały wiosną większy plon handlowy korzeni. W plonie zebranym wiosną więcej było korzeni handlowych I klasy (Ø30–60 mm), a mniej małych (Ø< 20 mm). Większy był też udział korzeni rozwidlonych i z objawami chorobowymi. Zimowanie roślin powodowało zmniejszenie wielkości plonu liści przy jednoczesnej poprawie jego jakości handlowej

Wpływ cytokinin na namnażanie pędów rabarbaru (Rheum rhaponticum L.) ‘Karpow Lipskiego’ in vitro oraz aklimatyzację i wzrost ex vitro

The influence of four cytokinins: BA (4.4, 11.1, 22.2 μmol·dm⁻³), kinetin (4.7, 11.6, 23.3 μmol·dm⁻³), 2iP (4.9, 12.3, 24.6 μmol·dm⁻³), TDZ (4.5, 11.4, 22.7 μmol·dm⁻³) on shoot multiplication of Rheum rhaponticum ‘Karpow Lipskiego’ on Murashige and Skoog (MS) medium was studied. The shoots used in the experiment were obtained from aseptically grown shoot clusters. Rooted shoots (except treatment with TDZ) after acclimatization were transplanted to pots into a peat substrate where they were grown for 4 weeks. Plants were then cultivated in the field for 8 months. During in vitro studies the cytokinins promoted the development of leaves as well as the formation of new shoots. The highest average number of axillary shoots was found on the medium with BA 11.1–22.2 μmol·dm⁻³. The use of kinetin (4.7–11.6 μmol·dm⁻³) or 2iP 12.3 μmol·dm⁻³ stimulated strong growth of shoots expressed in their length and size of the leaf blade. All TDZ concentrations caused a significant inhibition of shoot elongation. BA and TDZ had a harmful effect on the rooting of multishoots. On the control medium (hormone-free) and on the media containing kinetin or 2iP, 100% of shoots produced roots. After a period of 8 months, following overwintering and start of vegetation growth, the plant survival rate was 80–100%. It was found that 2iP 12.3 μmol·dm⁻³ had the highest after effect on plant growth. The plants derived from this medium had uniform and compact growth and they developed more leaves in the rosette with significantly larger laminae as well as longer and thicker petioles, than plants obtained from others used media.Badano wpływ 4 cytokinin: BA (4,4; 11,1; 22,2 μmol·dm⁻³⁻³), kinetyny (4,7; 11,6; 23,3 μmol·dm⁻³), 2iP (4,9; 12,3; 24,6 μmol·dm⁻³), TDZ (4,5; 11,4; 22,7 μmol·dm⁻³), zastosowanych w pożywce Murashige i Skoog (MS), na namnażanie pędów rabarbaru (Rheum rhaponticum ‘Karpow Lipskiego’). Pędy użyte do doświadczenia pochodziły z aseptycznych kultur zespołów pędów. Ukorzenione pędy (z wyjątkiem kombinacji z TDZ) po aklimatyzacji sadzono do doniczek do substratu torfowego, gdzie rosły 4 tygodnie. Następnie przesadzano je w pole i uprawiano przez 8 miesięcy. Stwierdzono korzystny wpływ cytokinin na liczbę liści i formowanie nowych pędów w kulturze in vitro. Największą liczbę pędów kątowych uzyskano na pożywce uzupełnionej BA 11,1–22,2 μmol·dm⁻³. Zastosowanie kinetyny (4,7–11,6 μmol·dm⁻³) lub 2iP 12,3 μmol·dm⁻³ wpływało silnie stymulująco na wzrost elongacyjny pędów oraz wielkość blaszki liściowej. TDZ we wszystkich badanych stężeniach powodował istotne zahamowanie wzrostu pędów. BA i TDZ wywierały niekorzystny wpływ na ukorzenianie pędów. Na pożywce kontrolnej (bez regulatorów wzrostu) oraz na pożywkach zawierających kinetynę lub 2iP, 100% pędów formowało korzenie. Po okresie 8 miesięcy, obejmującym zimę i początek wegetacji, przeżywalność roślin wynosiła 80–100%. Stwierdzono, że 2iP 12,3 μmol·dm⁻³ wykazywała największy wpływ następczy na wzrost roślin. Rośliny otrzymane z mikrosadzonek pochodzących z pożywek z 2iP miały wyrównany i zwarty pokrój, wykształciły więcej liści w rozecie, o istotnie większych blaszkach liściowych oraz dłuższych i grubszych ogonkach liściowych niż rośliny pochodzące z innych zastosowanych pożywek