Isolated nodal failure after chemo-radiotherapy in limited disease small cell lung cancer (LD-SCLC)

BackgroundThe irradiation volume for treatment of limited disease small cell lung cancer (LD-SCLC), are still controversial. One of the aspects of radiation volume is the use of elective nodal irradiation (ENI), which has never been subjected to randomized study in SCLC patients.AimTo review retrospectively patterns of failure in relation to the radiation field after chemoradiotherapy (CHT-RT) in patients with limited disease small cell lung cancer (LD-SCLC).Material and MethodsBetween 1997 and 2006, 117 consecutive patients with LD-SCLC received chemotherapy with sequential radiotherapy (70%) and concurrent or alternating CHT-RT (30%). All but one case had predefined elective nodal irradiation (ENI) without inclusion of supraclavicular regions. Prophylactic cranial irradiation (PCI) was administered to 39% of patients.ResultsThe median follow-up for the 20 living patients was 33 months. The overall survival at 2 years was 36% (median survival: 18 months). In-field locoregional progression was observed in 42 patients (36%). Distant metastases occurred in 71 patients (61%). Five patients (4%) developed isolated nodal failure (INF) without local progression in the supraclavicular region. Patients with INF had N3 disease more often than those without INF (60% vs 21%, p = 0.04). There was 5% RTOG grade 3 or higher early radiation toxicity.ConclusionsINF failures are rare; however, the need for extension of ENI to supraclavicular areas may be reconsidered in N3 patients

Rak drobnokomórkowy płuca (SCLC) i rak kolczystokomórkowy (SCC) przewodu słuchowego zewnętrznego jako przykład nowotworów synchronicznych – opis przypadku

In recent years, the incidence of malignant tumors, including multiple tumors, has increased. The diagnosis of primary multiple tumors affects between 0.73% and 11.7% of oncology patients. Some patients are diagnosed with synchronous tumors, meaning independent tumor foci are identified within an interval of less than six months. The diagnosis requires histopathological confirmation of the different tumor morphologies and the exclusion of the lesions as metastatic foci. The most frequently diagnosed multiple cancers originate in the head and neck. The diagnosis of a second independent tumor in a patient significantly shortens the five-year survival rate and increases the risk of disease recurrence or the detection of additional primary tumors. A 66-year-old (now 74-year-old) patient with hearing loss was diagnosed with cancer of the external auditory canal. In oncological diagnostics, it was decided to perform, among other tests, a PET-CT examination to exclude metastatic foci. A metabolically active lesion was visible in the hilum of the left lung and the right adrenal gland. Further diagnostics identified the lesion as an independent tumor in the lung, with the morphology of small cell carcinoma in stage IV, with metastases to the right adrenal gland. In the patient interview, nicotine addiction and chronic obstructive pulmonary disease requiring home oxygen therapy were noted. The patient was treated in accordance with the then NCCN, ESMO, and PTOK guidelines. The lesion in the external auditory canal was resected with an R1 margin. Due to the diagnosis of small cell carcinoma, the patient underwent six cycles of EP chemotherapy (etoposide, cisplatin). The treatment was supplemented with radiotherapy of the lesion in the left lung and planned radiotherapy of the central nervous system (PCI – prophylactic cranial irradiation). The aim of this study is to emphasize the importance of accurate diagnostics at the initial diagnosis of cancer and to consider the possibility of diagnosing metastatic lesions as second (and subsequent) primary lesions. This is crucial when assessing overall survival (OS) and relapse-free survival (RFS). It is also important to note the difficulties in planning the treatment of two independent cancer sites, which most often requires different therapeutic approaches. A complete response to treatment was achieved on the RECIST scale.W ostatnich latach odnotowano wzrost zachorowalności na nowotwory złośliwe, w tym nowotwory mnogie. Rozpoznanie pierwotnych nowotworów mnogich dotyczy od 0.73% aż do 11.7% pacjentów onkologicznych. U części chorych zostały zdiagnozowane jako nowotwory synchroniczne, co oznacza rozpoznanie niezależnych ognisk nowotworowych w odstępie mniejszym niż 6 miesięcy. Do rozpoznania jest wymagane potwierdzenie histopatologiczne odmiennej morfologii nowotworu oraz wykluczenie powiązania zmian jako ognisk przerzutowych. Najczęściej rozpoznawane nowotwory mnogie mają jedno źródło w obrębie głowy i szyi. Rozpoznanie drugiego niezależnego ogniska nowotworu u pacjenta znacznie skraca pięcioletnie przeżycie i powoduje wzrost ryzyka nawrotu choroby lub wykrycia kolejnych ognisk pierwotnych. U 66-letniej (obecnie 74-letniej) pacjentki diagnozowanej z powodu pogorszenia słuchu rozpoznano nowotwór przewodu słuchowego zewnętrznego. W trakcie diagnostyki onkologicznej zdecydowano o wykonaniu m.in. badania PET-CT celem wykluczenia ognisk przerzutowych. Uwidoczniono aktywną metabolicznie zmianę we wnęce płuca lewego oraz nadnerczu prawym. W trakcie dalszej diagnostyki rozpoznano zmianę jako niezależne ognisko nowotworowe pierwotnie zlokalizowane w płucu o morfologii raka drobnokomórkowego w stadium IV z przerzutem do nadnercza prawego. W wywiadzie pacjentki warto zwrócić uwagę na nikotynizm oraz przewlekłą obturacyjną chorobę płuc wymagającą leczenia tlenoterapią w warunkach domowych. Pacjentka była leczona zgodnie z ówczesnymi wytycznymi NCCN, ESMO, PTOK. Zmianę w przewodzie słuchowym zewnętrznych poddano resekcji z marginesem R1. Ze względu na rozpoznanie nowotworu drobnokomórkowego płuca lewego, pacjentka została poddana chemioterapii w schemacie EP (etopozyd, cisplatyna) w sześciu cyklach. Leczenie uzupełniono radioterapią zmiany w płucu lewym oraz elektywną radioterapią ośrodkowego układu nerwowego (PCI – ang. profilactic cranial irradiation). Uzyskano całkowitą odpowiedź na leczenie w skali RECIST. Praca ma na celu podkreślenie istotności dokładnej diagnostyki pacjentów przy rozpoznaniu pierwszorazowym nowotworu oraz uwzględnieniu możliwości rozpoznania ognisk przerzutowych jako drugiego (i kolejnego) ogniska pierwotnego. Jest to bardzo ważne przy ocenie przeżycia całkowitego (OS – ang. overall survival) oraz przeżycia bez nawrotu nowotworu (RFS – ang. relapse-free survival). Warto zwrócić uwagę na trudności w planowaniu leczenia dwóch niezależnych ognisk nowotworowych, co najczęściej wymaga planowania odmiennych procesów terapeutycznych